VOAL – Amelia Rosselli u lind më 28 mars 1930 në Paris, vajza e Marion Cave, një aktiviste e Partisë Laburiste Britanike, dhe Carlo Rosselli, një mërgimtar antifashist (themelues i Giustizia e Libertà) dhe teoricien i Socializmit Liberal.

Në vitin 1940, ende fëmijë, ajo u detyrua të largohej nga Franca pas vrasjes së kryer nga militantët fashistë, të babait dhe xhaxhait Nello, të kërkuar nga Benito Mussolini dhe Galeazzo Ciano.

Vrasja e dyfishtë e traumatizon dhe e shqetëson atë nga pikëpamja psikologjike: që nga ai moment Amelia Rosselli fillon të vuajë nga obsesione persekutive, e bindur se ajo ndiqet nga shërbimet sekrete me qëllim të vrasjes së saj.

E përndjekur me familjen e saj, u zhvendos për herë të parë në Zvicër, pastaj u zhvendos në Shtetet e Bashkuara. Ajo angazhohet në studime muzikore, filozofike dhe letrare, edhe pse pa rregullsi; në vitin 1946 u kthye në Itali, por studimet e saj nuk u njohën dhe vendosi të shkonte në Angli për t’i përfunduar ato.

Midis viteve 1940 dhe 1950 ajo u përkushtua në kompozimin, etnomuzikologjinë dhe teorinë e muzikës, duke bërë disa ese mbi këtë temë. Ndërkohë në vitin 1948 filloi të punonte për disa shtëpi botuese në Firence si dhe përkthime nga anglishtja.

Vitet ’50-’60

Më vonë filloi të frekuentonte, nëpërmjet shokut të saj Rocco Scotellaro, në vitin 1950, dhe Carlo Levi, qarqet letrare romake, duke ardhur në kontakt me artistët të cilët do të gjeneronin avantgarde të Grupit 63.

Në vitet 1960 u bashkua me Partinë Komuniste Italiane, ndërsa fjalët e saj tërhoqën vëmendjen, ndër të tjera, nga Pasolini dhe Zanzotto. Në vitin 1963 botoi 24 poema në “Il Menabò”, ndërsa vitin e ardhshëm dha për shtypin e Garzanti-it “Variacionet e Luftës”, përmbledhja e parë e poezive. Në të Amalia Rosselli tregon ritmin e lodhshëm të vuajtjes, pa fshehur lodhjen e një ekzistence të pashlyeshme të shënuar nga një fëmijëri e dhembshme.

Në vitin 1966 filloi t’i kushtonte vetes studime letrare, të botuara në “Paese Sera”, dhe tre vjet më vonë u botua “Seri spitalore”, përmbledhje poetike. Ndërkohë ajo iu kushtua shkrimit të “Shënimeve të shpërndara dhe të rishpërndara”.

Vitet ’70-’80

Në vitin 1976 botoi për Garzanti “Dokument (1966-1973)”, pastaj u botua me Guanda “Shkrimet e para 1952-1963”, në fillim të viteve tetëdhjetë. Në vitin 1981 botoi një poemë të gjatë të ndarë në trembëdhjetë seksione, të titulluar “Impromptu”; dy vjet më vonë dalin “Shënimet e shpërndara dhe të përhapura”.

“The Dragonfly” daton në 1985, pas dy vjetësh nga “Antologia poetica” (për Garzanti) dhe në vitin 1989, “Sonno-Sleep (1953-1966)” për Rossi & Spera.

Vitet e fundit të Amelia Rossellisë

Më 1992 shkruan “Sleep, Poems in English” për Garzanti. I kaloi vitet e fundit të jetës së saj në Romë, në një shtëpi në Via del Corallo, jo shumë larg nga Piazza Navona.

E prekur nga një depresion i rëndë, i cili mbivendoset me disa patologji të tjera (sidomos sëmundja e Parkinsonit, por në klinika të ndryshme jashtë vendit, ajo u diagnostikua edhe me skizofreni paranojake), Amelia Rosselli vdiq me vetëvrasje më 11 shkurt 1996 në shtëpi: në të kaluarën kishte provuar disa herë që të merrte jetën e vetes dhe sapo ishte kthyer nga një qëndrim në Villa Giuseppina, një shtëpi pleqsh ku kishte provuar të gjente qetësi. Pa sukses.