Ditën e djeshme grupimi anti- Basha mbajti takimin e fundit në Tiranë, tek Akademia e Arteve.
Por ndërsa ishte duke u mbajtur takimi, në podium ligjëronte ish- ministri Besnik Mustafaj, një demokrat i quajtur Fatmir Merkoci është ngritur në këmbë dhe i ka ndërprerë fjalën.
Por kush është avokat Fatmir Merkoçi?
Besnik Mustafaj e kujtoi se ai është një nga personat e plagosur ditën kur u rrëzua shtatorja e Enver Hoxhës në vitin e largët 1991.
Intervista e tij në 2015 për “Sot”
Merkoçi hedh poshtë tezën se rrëzimi i bustit të Enver Hoxhës ishte skenar i parapërgatitur i Ramiz Alisë, ndërsa dhuna policore ka qenë e pashembullt. Ai ka pohuar se në 20 Shkurt, Neritan Ceka nuk ka ndaluar turmat e drejtuara nga Blloku, por është fshehur në Hotel Dajti. Merkoçi shton se Ceka i ka ndaluar turmat me urdhër të Berishës, një ditë më pas, pra në 21 Shkurt.
-Z. Merkoci, çfarë mbani mend nga 20 Shkurti 1991, ditë në të cilën edhe jeni plagosur?
Në datë 19 Shkurt, te Pallati i Kulturës, u mblodh sindikata (BSPSH), ku u vendos që në datën 20 Shkurt t’u bëhej thirrje të gjithë për të dalë në mbështetje të grevës së urisë, organizuar nga studentët. Kjo deklaratë u dha në lajmet e orës 20:00 tek TVSH dhe në orën 22:00, po prap ky televizion e quajti manifestimin e paralajmëruar si një grumbullim të paligjshëm. Atë natë, bashkë më Gëzim Shimën, kryetar i BSPSH, ramë dakord që ky grupim, nëse do të ishte i madh, të drejtohej drejt Komitetit Qendror, për të protestuar. Këtë deklaratë që po ta them është e para herë që e artikuloj, pasi ka shumë manipulatorë, të cilët kanë manipuluar edhe Presidentin e Republikës, pa qenë protagonistë. Në datën 20 Shkurt jemi takuar me grupin e studentëve tek “Shtatë Xhuxhat” dhe jemi ngjitur lart në Qytetin Studenti. Baudini kishte sjellë qendrën e zërit nga Kombinati i Autotraktorëve. Ishte vendosur përballë godinës 18, në mos gaboj. Në këto momente sheshi ishte i mbushur, por vazhdonte të mbushje edhe më tej, deri ky shesh arriti në një masë të tejmbushur. Në këto momente Gëzimi qëndron poshtë bashkë me grupin për të kontrolluar dhe drejtuar turmën, ndërsa ne u ngjitëm në katin e katërt. Aty kishte një tribunë, ku gjithkush mund të fliste pa dallim dhe pa censurë. Pas pak kohë, në derën e kësaj godine shfaqen dy policë, të cilët kërkuan që të mbyllnim këtë tribunë të fjalës së lirë duke e quajtur të paligjshme. Në ato momente, Ilia Terpini xhironte me kamerën e tij. Të pranishme ishin edhe dy vajza që unë i njihej, Rajmonda Bulku dhe Marjeta Laja. Në këto momente, pas kundërshtimeve që i bëra, policia tentoi të përdorte forcën dhe të merrte kamerën. Njëri polic nxjerr armën, duke kërcënuar se do të qëllonte nëse nuk e mbyllnin dhe nuk i dorëzonim kamerën.
-Si u shmang kjo stistë dhe si u orientuan njerëzit drejt institucioneve dhe Sheshit Skënderbej?
Duke parë gjendjen e vështirë, kam marrë mikrofonin dhe i kam thënë Mondës që të nxjerrë njerëzit në bulevard. Ajo bën thirrje, ku thotë: “Gratë dhe motrat të dalim tek Presidenca”. Në këtë moment i marr mikrofonin Mondës dhe them: “Të gjithë në bulevard”. Ndërsa mora kamerën dhe Ilian për të zbritur poshtë. Aty bashkohemi me njerëzit dhe marrim rrugën drejt Ambasadës Amerikan dhe tek Liceu Artistik. Disa njerëz tentuan të futen tek radio, njerëz të cilët i kam ndalur falë edhe gazetarëve. Kështu vazhduam rrugën për në bulevard. Tek Kryeministria ishin rreshtuar ushtarët e Gardës. Në këto momente policia filloi të përdorte ujë me ngjyrë dhe gaz lotsjellës. Pra, filloi dhuna mbi ne. Ajo që të bënte përshtypje ishte fakti se në drejtimin tonë nuk po vinim më demonstrues, pasi tek Liceu ishte vendosur menjëherë një gardh ushtarësh. Përfundimisht, ne, si pjesa e parë e demonstruesve kishim mbetur në grackë mes Liceut dhe Kryeministrisë. Pasi e panë se nuk po tërhiqeshim dhe i’u afruam gardhit të Kryeministrisë, ata nuk na lejuan të vazhdonim rrugën për në bulevard. Pas disa tentativash, arrita të komunikoi me komandantin e tyre, i cili deklaroi se do të përdorte çdo mjet që ne të mos kalonim. Në këtë moment, ai urdhëroi togën e ushtarëve me komandën armë-mbush! Në irritimin e tij të skajshëm dhe komandën zjarr. E gjithë toga qëlloi, por jo drejt nesh, por në ajër. Stepja nga ana jonë ishte e madhe. Megjithatë, komunikojmë sërish me komandantin, si cili thotë se nëse do të dilnim në bulevard, do të dilnim vetëm nga Inima, pra një rrugë tjetër.
-Cili është roli i Neritan Cekës në rënien e bustit të Enver Hoxhës?
Ne dolëm në bulevardin kryesor, ku unë kam shpalosur një flamur dhe kam marrë gjithë drejtimin për në sheshin “Skënderbej”. Te ura ishte vendosur një gardë e madhe ushtarësh dhe nuk na lejuan që të kalonim, ne vendosëm të kalonim te sheshi “Skëndërbej”. Në bulevardin kryesor, në krah të Hotel “Dajtit” kam parë Neritan Cekën. Unë e kam parë që Neritan Ceka u fut te Hotel “Dajti” dhe nuk doli. Neritan Ceka nuk ka asnjë rol më 20 shkurt, ai nuk ka lidhje në këtë ngjarje.
-Në cilën datë Neritan Ceka ka kërkuar të ndalojë demonstratën e studentëve?
Më datën 21 Shkurt ne kemi tentuar të futemi në Komitetin Qëndror dhe aty Neritan Ceka ka dalë dhe ka hipur sipër tankut, duke thënë: “Kthehuni, nuk do derdhim gjak”! Në këto momente kam pasur një debat me Cekën, i kam thënë se pse ka ardhur, ndërsa ai më ka pohuar nga goja e tij: “Nuk kam ardhur vetëm, por me porosi të doktorit”.
-Si jeni plagosur? Duke qenë se u ngjitëm në bulevard dhe morëm rrugën drejt sheshit, u futëm poshtë lulishtes dhe kam hipur te Skënderbeu. Aty kemi qëndruar rreth 10 minuta, sheshi ishte i rrethuar nga forcat e rendit, kishte makina të blinduara. Më kujtohet një djalë kur sulmoi makinën e blinduar dhe pas një qëndrimi 10 minutash, i them djemve se ne nuk kemi çfarë të bëjmë këtu, nuk kemi ardhur për të parë spektakël dhe ju thashë që të zbrisnim poshtë. Zbritëm poshtë dhe dolëm në krah të bankës të stacionit të autobusit. Pas disa 3-4 tentativave luftë me policinë arritëm ta thyenim këtë gardë. I gjithë sheshi ishte i rrethuar nga policia dhe policia nuk mund të vinte vetëm te ne, atëherë arritëm që të kalonim këtë gardë. Arritëm të hipim në piedestal dhe mund të kemi qenë rreth 20-30 vetë. Unë kur arrita të hip në piedesal, shpalosa një flamur pa yll, për të cilën më vjen keq se e humba atë ditë. Të gjithë njerëzit ishin aty dhe filluan të godasin përmendoren me duar pasi nuk kishim asgjë me vete. E theksoj se nuk kishin asgjë me vete, pasi dua të shuaj ato zëra që pretendojnë që rënia e monumentit të diktatorit ka qenë e parapërgatitur. Unë si protagonisti apo si udhëheqësi i kësaj demonstrate, nuk njoh asnjë njeri i cili të më ketë komanduar për në shesh për të rrëzuar monumentin e diktatorit.
-Kur lëvizja ishte spontane, nga dolën mjetet për ta rrëzuar monumentin e diktatorit Enver Hoxha?
Ne nëse do ishim të organizuar për ta hedhur, atëherë ne do kishim edhe mjete me vete. Për sa kohë ne nuk kishim asgjë me vete, por çdo gjë që është marrë, është marrë në mënyrë spontane dhe përsa kohë që ato pllaka mermeri të cilët sot askush nuk do të mund t’i hiqte me duar, ne i kemi hequr. Le të dalë dikush dhe të thotë se unë kisha mjetet e nevojshme për të hequr pllakat. Asnjë nuk kishte litar me vete. Litari është marrë nga njerëzit mbrapa përleshjes me policinë. Kur u pushtua piedestali, forcat e policisë dhe të ushtrisë përdorën çdo lloj mjeti kundër nesh. Përdorën dhunë kundra nesh, ndërkohë një helikopter na monitoronte nga lart. U përdor arma. Nëse do ishim të përgatitur, do të bënim një rënie ose një organizim tjetër. Qëllimi jonë ishte nëse njerëzit do i përgjigjeshin thirrjes tonë, ne do t’i nxirrnim para Komitetit Qëndror për të protestuar. Njerëzit nuk ishin të përgatitur për ta rrëzuar atë monument. Dhuna, armët, zjarri që ata përdorën, ndoshta ishte shtytja më e madhe e një urrejtje për të bërë më pas dhe atë veprim që u bë. Te “Vdekja e Kalit” është një xhirim bruto. Aty shihet që e gjithë situata precipitoi në momentin kur unë isha sipër piedestalit dhe jam qëlluar me armë në kokë. Përveç goditjes, kur kam rënë poshtë ndaj meje është përdorur dhunë tej mase fizike. Ata djem që ishin aty, të cilët i falënderoj, më kanë ngritur në krah dhe në momentin kur më kanë transportuar për të vdekur, atëherë ndodhi që edhe vetë policia u step, u tremb, sepse u mendua se ndodhi një “vdekje”. Më pas shpërtheu një revoltë e madhe e popullit.
-Çfarë ndodhi më pas me ju?
Më dërguan në spitalin numër 2, gjithmonë e dinin se isha një person “i vdekur”. Unë jetën time ia kushtoj prof. Arjan Xhumarit. Në momentin që më pa, më morri dhe më dha ndihmën e parë. -Pra juve ju humbi momenti i rrëzimit të bustit? Po, më ka humbur për punë minutash. Sepse më çuan në spital dhe atje më mori për kurim neurokirurgu Arjan Xhumari. Ai më shpëtoi. Pasi ndenja nja dy orë në spital, kur u përmenda dëgjova infermieren që kërkonte identitetet e mia dhe Arjani po i’a jepte. E ndjeva që duhej të ikja. U çova, por rashë prapë. Pasi më bënë disa gjilpëra u çova. Infermieres i thashë se do të shkoja në banjo. Dola nga spitali 2, te dera dhe aty pashë një çun me motor të vogël. I thashë të më çonte në qendër. Ai më dha lajmin: “Ka ra Enver Hoxha”. Kur? – e pyeta. “Ka nja një orë”-mu përgjigj. Kjo ishte gjithë ajo ditë. Më pas shkova në Qytetin Studenti ku u bashkova me të tjerët. Në fund dua të them se ne nuk u nisëm për të rrëzuar shtatoren atë ditë.
-Si pasuan ngjarjet pas rrëzimit të bustit?
Politika nuk e priti mirë dhe kur them politika, i kam parasysh të gjithë. Si pozita edhe opozita. Unë pata shumë reagime personale për atë akt, deri në mohim të aktit, sa shumë prej tyre filluan të abuzonin. Pastaj në 1995, Ali Begeja, kameraman në televizion, bëri një ekspozitë për 20 shkurtin te Muzeu Historik dhe më thotë dikush. Atje pashë dy fotografitë e mia të mëdha në momentin kur më kanë ngritur dhe më pas kur më hipën në makinë për të më çuar në spital. Isha edhe në filmime. Këto filmime janë përdorur siç janë nga pjesa te kryeministria te filmi ‘Vdekja e kalit”, me imazhet e trupit tim janë në film.
-Pas plagosjes, cilat ishin kontaktet me pjesën e regjimit. Kishte tentativa për ta manipuluar këtë ngjarje?
Shtëpia ime ka qenë e survejuar. Unë kam qëndruar te shoqëria ime dhe të gjitha veprimet në atë kohë i bëja publike. Nuk qenë i fshehur, falë edhe një organizimi që bënim në atë kohë me sindikatën. Unë gjithmonë dilja në bulevard dhe jo skutave. Urrejtja e tyre ishte shumë e madhe, por nuk kishin më forcë që ta zhbënim ngjarjen që ndodhi. Ata kishin një metodë shumë të fshehtë, pasi nuk mbanin protokolle në atë kohë.
-Pse e keni refuzuar dekorimin nga ish-Presidenti Bamir Topi?
Nga viti 1996 ishte dikush që kërkohej të merrte flamurin e datës 20 shkurt. 20 shkurtin kanë dashur shumë ta marrin si atribut të tyre, por në 1994 Ali Begeja bën një ekspozitë te Muzeu Kombëtar dhe falë kësaj ekspozite ai pasqyron dy foto e mia ku unë jam plagosur dhe jam ngritur në krah dhe një foto ku jam futur te makina. Falë këtyre fotove u dokumentua që ai person isha unë, pasi kanë dalë shumë njerëz që kanë dashur ta marrin si atribut të tyre.
-A ka emra konkretë që kanë dashur ta marrin këtë ngjarje si atribut të tyre?
Atributin që kanë dashur ta marrin, janë të gjithë ata që janë dekoruar nga ish-Presidenti Bamir Topi. Një vit përpara se të bëhej dekorimi, më vjen një gazetar i cili quhet Ferdinand Dervishi dhe kërkon të pijë kafe me mua. Ai më thotë se për ju shkruhet shumë në internet dhe janë dërguar shumë e-maile dhe se janë dekoruar shumë njerëz që ne nuk i njohim, por atë që u plagos të cilin ne e kemi mbajtur në krah pse nuk është dekoruar? Unë i thashë nuk e di. Atë ditë më ftuan dhe më thanë se duhet të shkoja pasi do më dekoronte Presidenti Topi. Unë vajta në Presidencë, në ceremoni zyrtare ishin përfaqësues të grupit diplomatik. Realisht aty pashë që edhe ata njerëz që dekoronte Presidenti, ishin gazetarë, operatorë dhe kameramanë që nuk kishin lidhje me ngjarjen, por bënin punën e tyre. Z. Topi më dekoron me titullin “Ithtar i demokracisë”. Unë i them se përpara se ta marrë këtë dekoratë, dua të lëshoj një mesazh për politikën: “Ne si popull jemi ndarë nga diktatura qysh më 20 shkurt kur kemi hedhur monumentin. Nuk kemi pasur kurajën civile, morale dhe ligjore për të dënuar krimet e komunizmit dhe për t’u hequr titujt në radhë të parë Enver Hoxhës, titullin “Hero i Popullit”, të cilin e mban edhe sot. Përsa kohë ju nuk i hiqni titullin, nuk dënoni komunizmin, unë këtë dekorim nuk e pranoj”. Përfaqësuesit e ambasadës gjermane më falënderuan për gjestin.
-A jeni njohur me librin e Preç Zogajt dhe a konstatoni pasaktësi në rrëfimet e tij rreth kësaj ngjarje? Unë e kam marrë librin jo se doja ta merrja, pasi më thanë se kishte shkruar për 20 shkurtin. Mund të them se Preç Zogaj ka marrë një guxim shumë të madh, që ka bërë një libër, ku nga fillimi nuk ka asgjë të saktë çfarë thotë. Në rastin e 20 shkurtit ka ngritur në piedestal heroin e tij, ndërsa emrin tim e ka vënë si në kronikat e zeza, “u plagos filani”.
-Sipas jush, kush janë protagonistët realë të këtyre ngjarjeve? Protagonistët kryesorë janë Bashkimi i Sindikatave të Pavarura. Ne që e organizuam dhe e themeluam atë sindikatë.
-Po Lëvizja Studentore, çfarë roli kishte?
Lëvizja Studentore ishte thjesht një shkëndijë për kërkesën e tyre. Studentët na kanë ndihmuar në grumbullimin e forcës sonë, edhe ne i dhamë ndihmën tonë studentëve.
Koço Kokëdhima ka bërë këtë të martë një deklaratë mjaft të fortë në lidhje me kryeministrin Edi Rama.
I konsideruar si “mentori” i Ramës, Kokëdhima ka deklaruar se Rama është një i çmendur dhe i dalë mendsh. Më tutje, Kokëdhima deklaroi se Rama ka patur për idhull Eskobarin, por ia kaloi atij.
“Nuk ka zgjedhje në Shqipëri, nuk mund të ketë zgjedhje. Edi Rama është i Çmendur, i dal mendsh nuk ka asnjë gen shtetari. Në 30 qershor jam i sigurt që të gjitha qendrat e votimit do jenë të pushtuara. Asnjë dëshmor nuk bie për Edi Ramën sepse ai çdo gjë që bënë nuk e bënë për shtetin e tij. Asnjë polic nuk bie dëshmor për të”.
“Ai e kishte për idhull Eskobarin dhe ia kaloi Eskobarit. As Eskobari nuk do e bënte këtë që Rama i ka bërë vendit të tij”.
Nëse nuk i keni kuptuar qartë lidhjet midis personave të përfshirë në përgjimet e publikuara nga gazeta gjermane “Bild”, ish-deputeti i Partisë Demokratike Agron Shehaj i ka vendosur ata në një skemë ku në mes qëndron Arben Keshi, si ndërlidhësi kryesor midis kryeministrit Edi Rama, ministrit të Infrastrukturës në atë kohë Damian Gjiknuri, deputetit Artan Gaçi, si dhe personave në qarkun e Dibrës.
Shehaj thotë se vjedhja e votave ka qenë një operacion i planifikuar dhe eksekutuar nën drejtimin e kryeministrit.
“Vjedhje e votave ka qenë një operacion i planifikuar dhe ekzekutuar në mënyrë të koordinuar nën drejtimin e Edi Ramës”, shkruan ai.
Në një kohë kur shqiptarët dhe maqedonasit presin që të hapen negociatat për anëtarësim në BE, agjencia e lajmeve Reuters raporton se drafti i fundit, por ende i diskutueshëm, për negociatat do të shtyjë çdo vendim mbi Maqedoninë e Veriut dhe Shqipërinë deri në tetor, pas shqyrtimit të çështjes nga Parlamenti gjerman.
Në artikullin e shkruar nga Reuters thuhet se një shqetësim i madh është edhe rreziku mbi besueshmërinë e BE-së dhe ndikimi në rritje i Rusisë.
Pjesë nga artikulli i Reuters:
Ministrat e BE nga 28 shtetet e bllokut u takuan në Luksemburg të martën për të diskutuar fillimin e negociatave formale të anëtarësimit me të dy vendet e Ballkanit, Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut një vit pasi Franca dhe Holanda e bllokuan atë, duke kërkuar më shumë reforma nga frika e shqetësimit të parlamenteve dhe votuesve të tyre në shtëpi.
Maqedonia e Veriut që prej asaj kohe ka nënshkruar një marrëveshje të rëndësishme me Greqinë e BE-në, duke i dhënë fund një mosmarrëveshjeje dhjetëvjeçare të emrit dhe duke bërë që një duzinë shtetesh të BE të bëjnë publike thirrjen për shpërblimin e Shkupit.
Në rrezik është edhe besueshmëria e BE-së dhe vullneti i bllokut për të vepruar kundër asaj që e sheh si një ndikim në rritje të Rusisë dhe fuqive të tjera të huaja në rajon, ende të goditura nga luftërat etnike në vitet 1990.
Por diplomatët kombëtarë që përgatitën takimin e së martës nuk arritën të arrijnë një marrëveshje mbi një deklaratë të përbashkët ligjore, e cila ka nevojë për mbështetjen unanime të të gjitha shteteve të BE-së që të miratohen.
“Ka pasur një mosmarrëveshje masive dhe nuk është aspak e sigurt se ministrat do të jenë në gjendje të gjejnë një marrëveshje”, tha një diplomat i BE.
Drafti thotë se zgjerimi do të varet gjithashtu nga aftësia e BE-së për të reformuar veten dhe për të integruar në mënyrë efektive çdo anëtar të ri.
Drafti i fundit, por ende i diskutueshëm, i cili u pa nga Reuters, thotë se do të shtyhet për në tetor çdo vendim për hapjen e negociatave për Maqedoninë e Veriut dhe Shqipërinë dhe pasi parlamenti gjerman të shqyrtojë çështjen.
Java e punës për Presidentin Meta nisi dje me një takim me ambasadorët e vendeve të Bashkimit Europian.
Që në orët e para të mëngjesit të djeshëm, Meta mblodhi në Pallatin e Brigadave krerët e misioneve diplomatike të vendeve të BE-së në Tiranë, në një mëngjes pune ku fokusi i takimit ishte kriza politike dhe dekreti i tij për anulimin e 30 qershorit si ditë zgjedhore.
Ndonëse takimi u zhvillua pa media dhe në mënyrë konfidenciale, mësohet se kreu i shtetit, për rreth 2 orë, ka diskutuar me ambasadorët mbi qëndrimet e tij mbi krizën politike, që ka kapur vendin. Burimet bëjnë me dije se një pjesë të diskutimit kishte zënë dhe çështja e anulimit të 30 qershorit si ditë zgjedhore.
Burimet bëjnë me dije se Presidenti ka theksuar para diplomatëve, se vendimi i tij është në mbështetje të kompetencave, që Kushtetuta e Shqipërisë i jep atij. Ky dekret, sipas Metës, është plotësisht konform Kushtetutës dhe tanimë ai ka hyrë në fuqi me publikimin në Fletoren Zyrtare, duke shtuar se zbatimi i tij është i detyrueshëm.
Për sa i përket krizës politike, kreu i shtetit ka theksuar se ky vendim i tij duhet të shfrytëzohet nga aktorët e krizës politike për gjetjen e gjuhës së bashkëpunimit ,në mënyrë që të kapërcehet kjo situatë, e cila, sipas tij, do t’i shërbente edhe aspiratës së Shqipërisë për t’u bërë pjesë e Bashkimit Europian.
Meta ka theksuar se tensionimi i situatës dhe qëndrimet e Kryeministrit Rama rrezikojnë ta çojnë Shqipërinë drejt një konflikti civil. Këto qëndrime që Presidenti Meta u bëri ambasadorëve të vendeve të Bashkimit Europian, ia ka parashtruar përpara disa ditëve edhe zëvendësambasadores së Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Tiranë.
Gazetari Enton Palushi ka komentuar përgjimet e publikuara nga gazeta gjermane “Bild”, ku shfaqeshin zyrtarë të PS-së, mes tyre edhe kryeministri Edi Rama gjatë zgjedhjeve të 2016 në Dibër.
I ftuar në studion e e emisionit “A show” në News 24, ai tha se nuk mund ta gjykosh vërtetësinë e “Bild” nisur nga stili që ajo ka, por shtoi se nuk përjashtohet mundësia që në Shqipëri mund të jenë futur aktorë ndërkombëtarë dhe politikanët tanë punojnë “thjesht si aktorë”.
“Unë kam kaq kohë që e ndjek. Të gjithë gazetat në Gjermani kanë një raport të tyre me të vërtetën. Stili i saj nuk ndikon tek përmbajtja. Kemi një kryeministër që shkonte në Gjermani për ekspozita, tani do të shkojë për gjyqe. Vështirë të bësh një parashikim dhe djalli fshihet në detaje. Dhe ne duhet të analizojmë të gjithë informacionet që vijnë nga jashtë. Kam frikë se sot kanë hyrë në lojë aktorë të tjerë ndërkombëtarë. Tani loja është e hapur. Ata do të jenë pjesë e lojës”-tha ai.
Gazetarja e kronikës, Klodiana Lala, ka komentuar përgjimet e publikuara sot nga gazeta gjermane “Bild”, ku shfaqeshin biseda mes zyrtarëve të lartë të Partisë Socialiste, mes tyre edhe kryeministri Edi Rama. Sipas Lalës, përgjimet treguan se ky fenomen në Shqipëri është i rëndë.
Për emisionin “A show”,gazetarja, ndërsa pohoi se e ka takuar personalisht gazetarin gjerman, nuk dha përgjigje se si kanë rënë në dorë të gazetarit përgjimet e “dosjes 184”.
“Ajo që duam të them në lidhje me përgjimet në fakt duhet thënë se kjo dosje fle të paktën prej tre vitesh. Përgjimet na treguan se ka edhe zyrtarë të përfshirë. Realisht fenomeni është i rëndë.
Si kanë shkuar tek Pieter Tiede këto materiale, kush e ka bërë këtë?
Situata në gjykatat shqiptare është një amulli. Ka interferenca të ndryshme. Unë e kam takuar gazetarin dhe nuk e kam pyetur për burimet. Pavarësisht burimit, tregon se sa e rëndë është fenomenin i blerjes së votave dhe deri ku shkon kjo masakaradë. Zonja Marku në këtë çështje është me zero bilanc.
Prokuroria e Tiranës ka vendosur shoqërimin e detyrueshëm të kryetarit të Partisë Demokratike, Lulzim Basha pasi ky i fundit nuk ka shkuar në prokurori siç ishte thirrur pak ditë më parë.
Pas këtij vendimi, qindra qytetarë kanë vërshuar drejt selisë blu. Gazetari i “BalkanWeb” Klajdi Bodlli raporton se për shkak te situatës së rënduar politike po mbahet një mbledhje e jashtëzakonshme nga Kryesia e FRPD-së .
Burimet i thanë “BalkanWeb” se po diskutohet për protestën e radhës kombëtare të datës 21 qershor si dhe për përgjimet e publikuara nga gazeta më e madhe europiane” BILD.
Një pikë tjetër, e cila është në tryezë të mbledhjes së kryesisë së FRPD-së është edhe për thirrjen që Prokuroria i ka bërë kreut të Partisë Demokratike, Lulzim Basha.
Drejtori i Arsimit në Dibër, Drini Gjeci është përgjuar nga prokuroria, teksa i bën presion mësuesve për të votuar dhe deklaruar votën në zgjedhjet vendore të kësaj bashkie.
Drini Gjeçi flet me Lavdrim Muratin që sipas publikimit të BILD është mësues.
Ai i kërkon që të votohet haptas, dhe të mos ketë fjalë, ndërkohë që mësuesi e garanton për votën, ndërkohë që i thotë se e kanë sinjalizuar gabim.
Përgjimi 13:
Drini Gjeçi: Alo? Lavdrim Murati?
Lavdrim Murati: Po
Drini Gjeçi: Drejtori i Arsimit në telefon.
Lavdrim Murati: Urdhëro, si ja kalon?
Drini Gjeçi: A ke votu?
Lavdrim Murati: Jo, akoma.
Drini Gjeçi: Po pse mo Lavdrim nuk ke votu akoma?
Lavdrim Murati: Po s’kam votuar, të lirohet njëherë radha.
Drini Gjeçi: Ça radhe?
Lavdrim Murati: Radha…
Drini Gjeçi: Lavdrim mos të kemi llafe, votat i dua haptas. Mos të kemi llafe mo.
Lavdrim Murati: Ça flet o drejtor, s’bëhet llaf ajo punë.
Drini Gjeçi: Mos më bëj të pres. Aq vota sa ke, ti dua.
Lavdrim Murati: Më vjen keq!
Drini Gjeçi: Mos ma prish llafin.
Lavdrim Murati: Më vjen keq, ju kanë sinjalizu gabimisht
Drini Gjeçi: Nejse, unë këtë llaf po të them. Ti e di vetë.
Në përgjimet e publikuara nga Bild është edhe një bisedë midis drejtorit në Ministrinë e Brendshme, Arben Keshi dhe një mësuesi në zonën e Dibrës.
Keshi e pyet mësuesin për një person me emrin Altin, për të cilën mësuesi thotë se ka qenë ish-nxënës i tij dhe se kërkon para për katër vota për shkak se do të fejohet.
Përgjimi 4:
Arben Keshi: Hë mo!
Mësuesi: Dëgjo, kam një djalë këtu tek shtabi.
Arben Keshi: Nuk di gjë për këtë, ky Altini, i kujt është?
Mësuesi: Çfarë?
Arben Keshi: I kujt është Altini.
Mësuesi: I Isuf Qokut, një ish-nxënës i imi…
Arben Keshi: Ok, çfarë do ai?
Mësuesi: …. Ai ka një problem. Problemi i tij është kështu, ai do nja 20 000 lekë, ai thotë se kam katër vota. Do të fejohet këtej nga Tërnova. Nuk e di ça thotë, kam folur me Shemsiun, ai tha se Shemsiu ka një problem. Kam komunikuar me të pardje.
Arben Keshi: Po.
Mësuesi: Atij zotnisë, Kollashitit kam komunikuar me të rrugës sa u ndamë, i thashë Anës, i thashë në emrin tënd.
Arben Keshi: Në rregull, jo në emrin tim
Mësuesi: Në emrin tënd, në emrin tim, në emër të drejtorit të Arsimit ia thashë, ia thashë, ia komunikova.
Arben Keshi: Mirë
Mësuesi: Mbarova punë me të. Edhe Gëzim Hoxha që kishte probleme pak se ka qenë në Itali, në Amerikë dhe erdhi sot, sepse ai është kushëri me vjehrrën time Gëzim Hoxha. E ke parasysh, vjehrra ime është mbesë e Ismail Merlanit.
Arben Keshi: Po e kam parasysh.
Mësuesi: Nëna e Merlanit dhe nëna e Gëzimit janë kushërira të dyja pra.
ArbenKeshi: Mirë, ok.
Mësuesi: Është e mbaruar ajo punë. Bujar Kurtazën e kam komuniku prapë sot dhe Vebi Muhametin. Kunata e Vebiut është mbesa e Rem Ramës.
Arben Keshi: Ata vëllezërit e Vebiut na çanë dërrasat duke u zënë, ky thotë akoma…
Mësuesi: Jo, jo ai nuk ka lidhje me ata fare, nuk është përzi. Në qoftë se ke informacionin më të vogël ma thuaj mu.
Arben Keshi: Jo, jo s’e kam pa.
Mësuesi: Në qoftë se ke gjënë më të vogël më thuaj. Ai ma ka thënë troç mu në zyrë. Ok?
Arben Keshi: Mirë, ok. Është në rregull.
Mësuesi: Unë t’i kam mbaruar të gjitha punët, pa përjashtim. I kam bërë të gjitha. Dhe atij zotnisë unë ia kam bërë të qartë pardje në sy të Bujar Spahiut. Troç ia kam thënë mu përpara lokalit të Begut.
Arben Keshi: Në rregull, ok. Mirë.
Mësuesi: Po qe se ashtu, pyete Neki Ukën, pyete dhe Din Jasharin.
Në përgjimin e 12, nga 16 përgjimet e publikuara nga “Bild”, del Drejtori Rajonal i Arsimit, Drini Gjeçi, i cili zbaton urdhrat e dhëna nga deputeti Pjerin Ndreu. Ai del në bisedë me drejtorin e shkollës në Reç, Reshat Elezi.
Në ditën e zgjedhjeve, Drini Gjeçi urdhëron një drejtor shkolle për të hedhur votën e tij dhe të familjarëve të tij hapur, duke shprehur dyshime se ata mund të votojnë për PD. Ai e kërcënon atë se nëse ai dhe familja e tij nuk voton hapur, duhet të kërkojnë për një punë tjetër.
Përgjimi numër 12:
Drejtori i shkollës: Alo, mirmëngjes drejtor
Drini Gjeçi: Si kalove, ku je ti?
Drejtori i shkollës: Jam këtu, në radhë te qendra votimi
Drini Gjeçi: i ke marrë të gjithë ata të familjes?
Drejtori i shkollës: Të shtëpisë? Jo jo, ata më vonë, do shkoj t’i marrë më vonë.
Drini Gjeçi: Në ça qendër voton ti?
Drejtori i Shkollës: Këtu në Zallreç
Drini Gjeçi: Zallreç? Dëgjo, se kam informacione jo të mira andej unë. Sot vota jote një dhe e familjes dy do deklarohet haptas. Nuk ke deklaruar votë haptas sot bashkë me familjen, shko dhe gjej punë tjetër.
Drejtori i shkollës: Drejtor, mos e vri mendjen për atë punë fare. Më dëgjon. Janë llafe njerëzit, mos e vri mendjen për atë punë fare.
Drini Gjeçi: Ore, do deklarohet haptas, haptas! Kur them haptas, haptas.
Drejtori i shkollës: Po mo e vrit mendjen fare. Pa merak, pa merak.
Drini Gjeçi: Bëje haptas me gjithë familjen.
Drejtori i shkollës: Pa merak, pa merak, pa merak. Në rregull
Edhe drejtori i Policisë së Kamzës, Sali Skura është i përfshirë në fushatën zgjedhore për bashkinë e Dibrës, gjatë zgjedhjeve të parakohshme atje tri vite më parë, pas shkarkimit të Shukri Xhelilit.
Në përgjimet e publikuara nga Bild, kryepolici i Kamzës informon gjerësisht drejtorin në Ministrinë e Brendshme, Arben Keshi, të cilin midis të tjerash i uron fitore.
Në përgjimin numër 8 të Bild, shefi i policisë së Kamzës e informon gjerësisht drejtorin mbi lëvizjet e Xhelalit, me sa duket kryebashkiaku i Kamzës, Xhelal Mziu dhe votat që ka ai në zonën e Lurës dhe Reçit.
Përgjimi numër 8:
Drejtori i Ministrisë së Brendshme, Arben Keshi flet me shefin e stacionit policor të Kamzës
Arben Keshi: Urdhëro!
Sali Skura, shefi i policisë së Kamzës: Sala në Kamzë jam. Sali Skura.
Arben Keshi: Hë mo, çkemi?
Sali Skura: Mirë. Si ia kalon? Si janë duke shku?
Arben Keshi: Mirë duken. Na këputën këto të Kamzës. Bllokohen autobusët e Kamzës.
Sali Skura: Po, pra po!
Arben Keshi: Bllokohen autobusët e Kamzës o shok.
Sali Skura: Po pra. Kemi nxjerrë postblloqe policie. Në orën 3 kanë në mend me u nis. Në orën 3 e gjysë.
Arben Keshi: A keni informacionet se sa bëhet llafi për t’u nisë?
Sali Skura: Nga ora 3 e gjysmë do të nisen. I kemi marrë do masa domethënë.
Arben Keshi: A janë shumë?
Sali Skura: Mendohet rreth 450, 500 veta.
Arben Keshi: I ka organizuar Xhelali?
Sali Skura: Xhelali i ka organizuar krejt bashkinë i ka çu te Turizmi i ri në Lurë. E kupton?
Arben Keshi: Kuptoj!
Sali Skura: Maqellara si duket?
Arben Keshi: Maqellara është mirë sepse s’ka njerëz nga Kamza në Maqellarë. Nga krahu i Xhelalit nuk kam asnjë unë.
Sali Skura: Lura është problem.
Arben Keshi: Lura, Reçi.
Sali Skura: Lura, Reçi gjithë ajo krahinë atje. Nga komisionerët ma merr mendja i keni futur në xhep?
Arben Keshi: Po! Po! Sigurisht!
Sali Skura: Po qyteti si duket?
Arben Keshi: Mirë duket! Po flas për Lurën dhe për Reçin, pjesën që vjen nga Xhelali.
Sali Skura: Po pra po! Melita (punonjëse e gjendjes civile) s’ka pas çfarë me bë me këto kodet (manipulimi i adresës së votuesve dhe kodi individual i votuesve që mund të identifikojë edhe votën).
Arben Keshi: Jo mo vlla jo. Nuk ka pasur çfarë të bëjë. Thjesht ata që kanë gjendjen civile, s’ke ca me bo.
Sali Skura: Sepse i kam ndjekur nga mbrapa sot që nga mëngjesi. Hajde të uroj fitore.
Arben Keshi: Për çfarë do të flasim? Bëhet fjalë për 450 vota. Do të thotë se ka ardhur me njerëzit e vet në Lurë ai?
Sali Skura: Njerëzit e vetë, e ke parasysh. Janë ca furgona.
Arben Keshi: Vetëm për këtë pjesë të informacionti, Lura apo edhe zona të tjera desha të di pak a shumë.
Sali Skura: Po, po. Vetëm nga krahu këtej, se mos shkojnë nga Mirdita.
Në përgjimin numër 9, të publikuar nga “Bild”, del Zyrtari i Ministrisë së Brendshme, Arben Keshi, duke folur me shefin e komisariatit nr.5, Sali Skurën, për votimet në zonën e Dibrës.
Në këtë bisedë Skura pyet Keshin nëse gjërat po shkojnë mirë për PS-në, e ndër të tjera, Skura thotë se kanë bllokuar disa autobusë dhe se disa të tjerë i hodhën me miqësi.
Arben Keshi: Urdhëro?
Sali Skua: O Beni Sala jam
Arben Keshi: Hë mo ça bone?
Sali Skura: Çkemi si ja çove?
Arben Keshi: Mirë si ja çove
Sali Skura: Hë si janë gjërat andej?
Arben Keshi: Ku di gjë, mirë duket po ke parasysh, thesi i mbyllur
Sali Skura: Po po. Si duket situata
Arben Keshi: Po mirë
Sali Skura: Jo po flas nga pjesëmarrja, si e shikon ti domethënë
Arben Keshi: aq sa kanë marrë vazhdimisht, ke parasysh nga 52%, jo më shumë
Sali Skura: Si shko Maqellara si përafrohet?
Arben Keshi: ku di unë. Mirë mirë na thonë të gjithë, po të shohim a e themi dot vetë ne mirë. Sepse është zonë e palexueshme kjo.
Sali Skura: po po e vërtetë
Keshi: A erdhën shumë mbrëmë këndej mo?
Sali Skura: Si?
Arben Keshi: a erdhën shumë autobusa mbrëmë?
Sali Skura: jo jo, nja 7 i bllokuan
Arben Keshi: I bllokuan ëë?
Sali Skura: Po po, të tjerat ia hodhëm kështu, me miqësi
Komentet