Sa here marr pensionin jam i merzitur. Jane shume. Kasierja e kupton dhe me pyet nen ze “do t’i lesh ?”

Nguroj se une dua t’i le ne dore te sigurt, Shtetit per shembull.

Me dhimbset. Ju kujtohet Shteti kur i tundeshin siset …tani i ka vajte numri dy.

U dypunesova per te ndihmuar Shtetin, paguaj prap kontribute, paguaj prap tatim mbi pagen…. dhe prap me duken pak.

Pensioni nuk rritet se e ka menduar Shteti qe s’kane ç’me duhen gjithe ato para. I thone njezet mije leke ne muaj jo shaka. Pastaj edhe duhet kursyer ja psh nuk blej me prezervative.

Shtetin e dua shume, prandaj e leshoj doren. Kur gjeta nje gjobe te makina sa çereku i pensionit, e kapa policin nga menga. S’te vjen turp – i thashe. Ç’eshte kjo gjobe minimale! Je ne vete! Vure aty sa gjysma e pensionit. Po pushime ne Dubai nuk do beje Shteti ?, po ndonje lek te vogel xhepi per ndonje vile lart e poshte?

Qau polici….

Qava dhe une…

Sa e dua Shtetin. Pagova uje e drita… o Zot sa pak sa pak. Me ngeli nga pensioni nja nente mije leke, ‘merri dhe keto’ i thashe goces se banakut. Po pse, degjonte? Thirra drejtorin. E bera rezil ‘ i marr ‘ -tha, por jane pak.

Ja pra pse duhet banka. Vrap ne banke: ‘ma boshatis llogarine goce, dergoja Shtetit’ – i thashe.

-Bosh e ke xhaxhi- beri goca.

Qava prap une.

Goca jo.

Si do t’i veje halli Shtetit, si do t’i veje – mendoja me vete kur hap deren e shtepise dhe pyes gruan:

– Ka gje per te ngrene?

-Nje mut – bertiti gruaja.

Ja, kjo nuk me kishte shkuar ne mend …. t’ia kisha dhene Shtetit.