Portës që me antindryshk kisha lyer,
Dryni i është ndryshkur, mezi e hapa,
Zemra e fortë – si qelq i brishtë thyer
Tek futem në shtëpi, më rëndojnë hapat.

Shoh fotografitë e prindërve në mur varur
Ngadalë kaloj nëpër dhoma në heshtje malli,
Jam para tyre fëmijë dhe pse i zbardhur
Dallgët e halleve më bënë rrobull mali.

Heshtja dhomat në të dy katet ka mbërthyer
Mbushur ato me cerga e merimanga
Në çdo cep tavani, çdo dritare e dyer,
Ndjeva brenda muresh lirinë me pranga.

Jashtë shtëpisë ngjyra-ngjyra kopshti
Oborri qesh e lulëzon nga blerimi,
Lulet e kumbullës, të mollës, të ftoit
Shpërthejnë për të më hequr trishtimin…

Fjalët e mia më duken si zogj të ngratë
Mungesa e prindërve keq më paska prekur,
Hapur do ta mbaj atë shtëpi të bardhë
Jashtë më ledhaton rrushkuqja e dehur…

Tërbaç, e shtunë, 6 prill 2024