I.
Adhurimi është më i fortë se guximi. (Prekje lirike, “Rilindja”, Prishtinë, 1971, /fq. 24),

Koha gjithkujt ia jep vendin e vet. Ia jep atë për të cilën punoi. Te ajo s’ka mashtrime. Në kohë nuk mbetesh me dredhi. (Prekje…, /25),

S’varrosen shpirtrat e mëdhenj. Ata gjellijnë. ( Prekje…, /165),

Të bësh shpirtin bardhësi është përjetësi. (Prekje …, fq. 166),

Të keqen duhet ta vrasësh me mirësi. (Prekje…, /178),

Poetët janë pisha në duart e njerëzimit, në duart e breznive. Janë drita më e fortë e syrit që pret çdo errësirë. Popujt ngahera i mbajnë të zgjuar. (Prekje …, /26),

Poetët janë gjithmonë në gjemba të jetës. Janë halë në sytë e shpirtvegjëlve. E gjemba për ta janë të praptit dhe dyfytyrëshit, që të mirën e hudhin në greminë e s’e lënë ta gëzojnë jetësorët. (Prekje…, /151),

Ndjenjat e shpejtojnë hapin. (Prekje …, /214),

Dashuria për jetën dhe botën del nga puna. (Prekje…, /215),

Çdo qëndresë do të vëreta (Prekje …, /25),

Tragjika ka tragjikën që vret. Por, në tragjikë krijohen gjëra të mëdha. (Prekje…, /107),

Gjërat e mëdha priten me lotë.(Prekje…, /194),

Për ta nënshtruar veten është problemi më i madh.. (Paradoksi…, “Ril.”, 18.9. 1982/14,

Në fillim duhet durim, gjërat e mira vijnë më vonë. (…sipas avokatit A.K., “Nacional”, 27.8.2010/2),

E keqja që i vije kombit duhet të neutralizohet me ndjenjen atdhetare, duhet larguar sa më larg sepse ajo e keqe nuk mund të jetë vetëm personale por edhe shoqërore, kombëtare, bile edhe për rajonin. (… sipas H.Ibrahimit: Me rastin e përvjetorit të vdekjes, Shkodër.net, dhjetor 2008).

Në jetë duhet pasur vullnet e durim – të mirat vijnë pastaj. (… “B. sot”. 3. 1o.06 /11)

 

VOAL- Persekutimet më të mëdha të Kishës nuk vijnë nga jashtë por nga mëkatet brenda vetë Kishës.

Falja nuk zëvendëson drejtësinë.

Virgjëresha Mari erdhi nga qielli për të na kujtuar të vërtetat e Ungjillit që përbëjnë për njerëzimin, të ftohtë nga dashuria dhe të pashpresë në shpëtim, një burim shprese.

Renditja e drejtë e shoqërisë rrjedh nga një vizion i mençur i jetës dhe botës.

Me vendin e saj në histori, Kisha është e hapur për të bashkëpunuar me ata që nuk e margjinalizojnë ose reduktojnë konsideratën thelbësore të kuptimit njerëzor të jetës në sferën private. Ky nuk është një konfrontim etik midis një sistemi laik dhe një sistemi fetar, por më tepër një çështje kuptimi të cilës i besohet liria e dikujt. Ajo që dallon është vlera që i atribuohet problematikës së kuptimit dhe implikimit të saj në jetën publike.

Kohët e fundit na është dashur të vërejmë me keqardhje të madhe se priftërinjtë e kanë shpërfytyruar shërbimin e tyre me abuzimin seksual të fëmijëve dhe të rinjve. Në vend që t’i sjellin njerëzit drejt një njerëzimi të pjekur dhe të jenë shembull i tij, ata me abuzimet e tyre kanë shkaktuar shkatërrim për të cilin ndjejmë dhimbje dhe keqardhje të thellë.

Seksualiteti është një dhuratë nga Krijuesi, por edhe një detyrë që ka të bëjë me zhvillimin e qenies njerëzore. Kur nuk integrohet në person, seksualiteti bëhet banal dhe në të njëjtën kohë shkatërrues, sot këtë e shohim në shumë shembuj në shoqërinë tonë. Vitet e seminarit duhet të jenë edhe një kohë e pjekurisë njerëzore, në këtë kontekst i përket edhe integrimi i seksualitetit në personalitetin në tërësi.

Jeta pa Zot nuk funksionon, sepse nuk ka dritë, sepse nuk ka kuptim se çfarë do të thotë të jesh burrë.

Urdhërimet nuk janë pengesë për lirinë dhe një jetë të mirë, por tregues për të gjetur një jetë të plotë./Elida Buçpapaj

VOAL- Revolucionarët nuk bëjnë revolucione. Revolucionarët janë ata që e dinë kur pushteti ka mbetur në rrugë dhe pastaj ata mund ta marrin atë.

E vërteta e trishtueshme është se shumica e të këqijave bëhet nga njerëz që nuk e vendosin kurrë të jenë të mirë apo të këqij.

Revolucionari më radikal do të bëhet konservator një ditë pas revolucionit.

Ky është parimi me të cilin kam jetuar: Përgatitu për më të keqen; prit më të mirën; dhe merr atë që vjen.

Për të vazhduar jetën, duhet të përpiqeni t’i shpëtoni vdekjes së përfshirë në perfeksionizëm.

Vetëm turma dhe elita mund të joshen nga vrulli i vetë totalitarizmit. Masat e popullit duhet të fitohen me propagandë.

Nuk ka mendime të rrezikshme; të menduarit në vetvete është i rrezikshëm.

Rritja ekonomike mund të rezultojë një ditë mallkim dhe jo një e mirë dhe në asnjë kusht nuk mund të çojë në liri ose të përbëjë një provë për ekzistencën e lirisë.

Lufta është bërë një luks që vetëm kombet e vogla mund ta përballojnë.

Cilësia kryesore e një udhëheqësi të masave është bërë pagabueshmëria e pafund e tij; ai kurrë nuk mund të pranojë një gabim.

Falja është çelësi i veprimit dhe lirisë.

Problemi me gënjeshtrën dhe mashtrimin është se efikasiteti i tyre varet tërësisht nga një nocion i qartë i së vërtetës që gënjeshtari dhe mashtruesi dëshiron ta fshehë.

Fundi përfundimtar i veprimeve njerëzore është eudaimonia, lumturia në kuptimin e të jetuarit mirë, të cilën e dëshirojnë të gjithë njerëzit; të gjitha aktet janë veçse mjete të ndryshme të zgjedhura për ta arritur atë.

Kultura lidhet me objektet dhe është një fenomen i botës; argëtimi lidhet me njerëzit dhe është një fenomen i jetës.

Kudo që është në pyetje rëndësia e fjalës, çështjet bëhen politike sipas definicionit, sepse fjala është ajo që e bën njeriun qenie politike.

Mendoj se mosbindjet civile nuk janë gjë tjetër veçse forma më e fundit e shoqatave vullnetare, dhe se si rrjedhim ato janë mjaft në harmoni me traditat më të vjetra të vendit.

Pushteti dhe dhuna janë të kundërta; ku njëra sundon absolutisht, tjetra mungon. Dhuna shfaqet aty ku pushteti është në rrezik, por e lënë në rrjedhën e saj përfundon në zhdukjen e pushtetit.

Asgjë që përdorim, dëgjojmë ose prekim nuk mund të shprehet me fjalë që janë të barabarta me atë që jepet nga shqisat.

Aty ku të gjithë janë fajtorë, askush nuk është fajtor; rrëfimet e fajit kolektiv janë mbrojtja më e mirë e mundshme kundër zbulimit të fajtorëve dhe vetë përmasat e krimit janë justifikimi më i mirë për të mos bërë asgjë ndaj tij.

Në kushtet e tiranisë është shumë më e lehtë të veprosh sesa të mendosh./Elida Buçpapaj

 

 

 

VOAL-May you live all the days of your life.

VOAL- Nuk është asnjëherë vonë të jeni çfarë keni dashur të jeni.

Për çfarë jetojmë, nëse jo për t’ia bërë jetën më pak të vështirë njëri-tjetrit?

Veprat tona na përcaktojnë, po aq sa ne përcaktojmë veprat tona.

Jeta filloi me zgjimin dhe dashurinë për fytyrën e nënës sime.

I bekuar është ndikimi i një shpirti njerëzor të vërtetë e të dashur mbi një tjetër.

Momentet e arta në rrjedhën e jetës na kalojnë me shpejtësi dhe ne nuk shohim gjë tjetër veç rërës; engjëjt vijnë për të na vizituar dhe ne i njohim ata vetëm kur ata janë larguar.

Çfarë vetmie është më e vetmuar se mosbesimi?

Ka shumë fitore më të këqija se një humbje.

Bota është plot me analogji shpresëdhënëse dhe vezë të hijshme, të dyshimta, të quajtura mundësi.

Është një mendje e ngushtë që nuk mund ta shikojë një temë nga këndvështrime të ndryshme.

Mizoria, si çdo ves tjetër, nuk kërkon asnjë motiv jashtë vetvetes; kërkon vetëm mundësi.

Ju duhet të lexoni historinë dhe të shikoni ostracizmin, persekutimin, martirizimin dhe gjëra të tilla. Pra, ato iu ndodhin gjithmonë njerëzve më të mirë.

Kafshët janë miq kaq të këndshëm – ato nuk bëjnë pyetje, asnjë kritikë.

Puna e rëndësishme për të çuar botën përpara nuk pret të bëhet nga njerëz të përkryer.

Aventura nuk është jashtë njeriut, është brenda tij.

Unë nuk e dua një të ardhme që i ndërpret lidhjet me të shkuarën.

Fëmijët e vegjël janë gjithnjë simbol i martesës së përjetshme midis dashurisë dhe detyrës.

Vitet ndërmjet pesëdhjetë dhe shtatëdhjetë vjeç janë më të vështirat. Gjithmonë ju kërkohet të bëni gjëra, por megjithatë nuk jeni aq të dobët sa t’i refuzoni ato.

Vjeshtë e këndshme! Shpirti im është i lidhur me të dhe po të isha zog do të fluturoja mbi tokë duke kërkuar vjeshta të njëpasnjëshme.

Gratë më të lumtura, si kombet më të lumtura, nuk kanë histori./Elida Buçpapaj

VOAL- Një i çmendur gjen gjithmonë një të çmendur më të madh që e admiron atë.

Latinishtja në fjalët e saj e sfidon modestinë.

Çdo moshë ka kënaqësitë e veta, stilin e jetës dhe qëllimet e veta.

Shpesh frika nga një e keqe na çon në një më të keqe.

Para se të shkruani, mësoni të mendoni.

Asgjë nuk është e bukur përveç së vërtetës: vetëm e vërteta është e dashur.

Në të gjitha fjalimet, lëreni pasionin të lëvizë, shkoni e kërkoni zemrën dhe emociononin. Nëse furia e këndshme e një lëvizjeje të bukur ndonjëherë nuk arrin të na mbushë me një tmerr të ëmbël ose nuk na ngjall keqardhje magjepsëse në zemrat tona, është e kotë të shfaqësh një skenë të dijës. Sekreti është, para së gjithash, të kënaqësh dhe të lëvizësh.

[Mbi ligjëratën e mbajtur nga Demosteni kundër Eskinit] Sa herë që e lexoj më bën të pendohem për shkrimet e mia./Elida Buçpapaj

VOAL- Është e ligjshme sepse kështu dua.

Sa herë që emëroj dikë në një post vakant, bëj njëqind të pakënaqur dhe një mosmirënjohës.

Ligjet janë sovranët e sovranëve.

Kjo është çfarë më shqetëson: do të doja të vuaj më shumë për shlyerjen e mëkateve të mia.

Unë jam shteti.

Ah, po të mos isha mbret, do të humbisja durimin.

Ndjenjat e para janë gjithmonë më të natyrshmet.

Biri im, ti do të bëhesh një mbret i madh; mos më imito në shijen që kam pasur për ndërtimin, ose në atë që kam pasur për luftën; përpiqu, përkundrazi, të jesh në paqe me fqinjët.

Pirenej nuk ka më.

Sa i përket borxheve, askujt në veçanti nuk i detyrohem, por sa i përket atyre që i detyrohem mbretërisë, shpresoj në mëshirën e Zotit.

A ka harruar Zoti gjithçka që kam bërë për Të?

Ne mund të bëjmë gjithçka që dëshirojmë ndërsa jetojmë; më pas, ne jemi më pak se më askushët.

Unë jam duke vdekur, por shteti mbetet.

Është e pamundur të kënaqësh gjithë botën.

Jepini Zotit atë që i detyroheni; pranoni detyrimet që keni ndaj tij.

Unë mund të pajtoj më lehtë gjithë Evropën se dy gra./Elida Buçpapaj

 

 

 

VOAL- E djeshmja nuk është e jona për ta rikuperuar. E nesërmja është e jona për të fituar ose për të humbur.

Ne nuk do të dërgojmë djem amerikanë 9 ose 10 mijë milje larg shtëpisë për të bërë atë që djemtë aziatikë duhet të bëjnë për veten e tyre.

Nëse dy njerëz bien dakord për gjithçka, mund të jeni të sigurt se njëri prej tyre po mendon.

Nëse brezat e ardhshëm do të na kujtojnë më shumë me mirënjohje sesa pikëllim, ne duhet të arrijmë më shumë sesa thjesht mrekullitë e teknologjisë. Ne gjithashtu duhet t’u lëmë atyre një pamje të botës ashtu siç u krijua, jo vetëm siç dukej kur ne e përballuam atë.

Varfëria nuk duhet të jetë pengesë për të mësuarit dhe të mësuarit duhet të ofrojë një ikje nga varfëria.

Ne nuk kemi zgjedhur të jemi roja të portës, por nuk ka njeri tjetër.

Paqja është një udhëtim prej njëmijë miljesh dhe duhet bërë hap pas hapi.

Bomba atomike është sigurisht më e fuqishmja nga të gjitha armët, por përfundimisht është e fuqishme dhe efektive vetëm në duart e kombit që kontrollon qiellin.

Rusët kishin frikë nga Ajku. Ata nuk kishin frikë nga unë.

Unë jam i shqetësuar për njeriun e tërë. Unë jam i shqetësuar për atë që njerëzit, duke përdorur qeverinë e tyre si një instrument dhe një mjet, mund të bëjnë për ndërtimin e njeriut të tërë, që do të thotë një shoqëri më të mirë dhe një botë më të mirë.

Ne kemi hyrë në një epokë në të cilën arsimimi nuk është thjesht një luks që u lejon disave një avantazh ndaj të tjerëve. Është bërë një domosdoshmëri pa të cilën një person është i pambrojtur në këtë shoqëri komplekse, të industrializuar. Kemi hyrë vërtet në shekullin e njeriut të arsimuar.

Liria e pestë është liria nga injoranca./Elida Buçpapaj

 

 

VOAL- Emocioni më i vjetër dhe më i fortë i njerëzimit është frika, dhe lloji më i vjetër dhe më i fortë i frikës është frika nga e panjohura.

Gjëja më e mëshirshme në botë… është paaftësia e mendjes njerëzore për të bashkëlidhur përbërësit e saj.

I pakënaqur është ai të cilit kujtimet e fëmijërisë i sjellin vetëm frikë dhe trishtim.

Macja është një simbol kaq i përkryer i bukurisë dhe epërsisë, saqë çdo estet i vërtetë dhe cinik i civilizuar e ka të vështirë të mos e adhurojë atë.

Mendoj se ekzistojnë katër lloje të dallueshme historish të çuditshme: njëra që shpreh një gjendje shpirtërore ose ndjenjë, tjetra që shpreh një konceptim piktural, tjetra që shpreh një situatë të përgjithshme, gjendje, legjendë ose konceptim intelektual dhe tjetra që shpjegon një tablo të caktuar ose situatë dramatike specifike apo kulm.

Mblidhni së bashku një grup njerëzish të zgjedhur qëllimisht për ndjenja të forta fetare dhe ju keni një garanci praktike të sëmundshmërive të errëta të shprehura në krim, perversitet dhe çmenduri.

Personalisht, nuk do të më interesonte aspak pavdekësia. Nuk ka asgjë më të mirë se harresa, pasi në harresë nuk ka asnjë dëshirë të paplotësuar. E kishim para se të lindnim, por nuk u ankuam. A do të ankohemi ngaqë e dimë se do të kthehet? Është Elysium i mjaftueshëm për mua, në çdo rast.

Nuk jam shumë krenare që jam qenie njerëzore; në fakt, nuk më pëlqejnë dukshëm speciet në shumë mënyra. Unë mund të konceptoj lehtësisht qenie jashtëzakonisht superiore në çdo aspekt.

Shkenca, tashmë shtypëse me zbulimet e saj tronditëse, ndoshta do të jetë shfarosësi përfundimtar i specieve tona njerëzore – nëse jemi specie të veçanta – sepse rezerva e saj e tmerreve të pamenduara nuk do të mund të përballohej kurrë nga truri i vdekshëm nëse do të humbiste botën.

Macet janë simbol magjik i bukurisë, pathyeshmërisë, mrekullisë, krenarisë, lirisë, ftohtësisë, vetë-mjaftueshmërisë dhe individualitetit të lezetshëm – cilësi të njerëzve të ndjeshëm, të ndritur, të zhvilluar mendërisht, paganë, cinikë, poetikë, filozofikë, të papasionuar, të rezervuar, të pavarur, niçeane, të pathyer, të civilizuar, kryemjeshtërorë.

Terrori kozmik shfaqet si një përbërës i folklorit më të hershëm të të gjitha racave dhe kristalizohet në baladat, kronikat dhe shkrimet e shenjta më arkaike.

Tmerret, besoj, duhet të jenë origjinale – përdorimi i miteve dhe legjendave të zakonshme është një ndikim dobësues.

Për shkencëtarin është gëzimi në ndjekjen e së vërtetës, e cila pothuajse kundërshton zbulimet dëshpëruese të së vërtetës.

Nuk është kompliment të jesh idhull i një qeni, instinkti i të cilit është të ketë idhull, por është një nderim shumë i veçantë të zgjidhesh si miku dhe i besuari i një maceje filozofike, e cila është tërësisht zonjë e vetes dhe mund të zgjedhë lehtësisht një tjetër shoqërues nëse e ka gjetur një të tillë më të këndshëm dhe interesant./Elida Buçpapaj

 

 

 

 

VOAL- Varfëria do diçka, luksi shumë dhe koprracia gjithçka.

Ne jemi më shpesh të frikësuar sesa të lënduar; dhe ne vuajmë më shumë nga imagjinata sesa nga realiteti.

E gjithë mizoria buron nga dobësia.

Çdo sundim duhet t’i nënshtrohet një sundimi më të madh.

Ilaçi më i mirë për zemërimin është shtyrja për më vonë.

Dita së cilës i trembemi si të ishte e fundit për ne, është vetëm ditëlindja e përjetësisë.

Dashuria në thelbin e saj është një zjarr shpirtëror.

Për lakmi e gjithë natyra është tepër e vogël.

Lumturi e vërtetë është… të gëzosh të tashmen pa qenë i varur nga ankthi ndaj së ardhmes.

Nëse një lundërtar nuk e di se drejt cilit port po lundron, asnjë erë nuk është e favorshme.

VOAL- Nuk është e mundur as t’i dredhosh, as t’i ikësh mendjes së Zeusit.

Sepse një burrë nuk fiton asgjë më të mirë se një grua të mirë, dhe përsëri asgjë më të keqe se një grua të keqe.

Puna nuk është turp: përtacia është turp.

Lum njeriu që e duan muzat: nga goja e tij rrjedh fjalë e ëmbël.

Kush i ka besuar një gruaje, u ka besuar mashtruesve.

Njeriu që i bën keq tjetrit i bën keq vetes, dhe këshilla e keqe është më e keqe për atë që e jep atë.

Nuk do të jetë gjithmonë verë; ndërto hambarë.

Sillni një grua në shtëpinë tuaj kur të jeni në moshën e duhur, jo shumë më pak se 30 vjeç, as shumë më lart; kjo është koha e duhur për martesë.

Budallai mëson pasi e pëson.

Admironi një anije të vogël, por vendosni ngarkesën tuaj në një anije të madhe; sepse sa më e madhe të jetë ngarkesa, aq më i madh do të jetë fitimi mbi fitimin.

Ruaj mesataren; momenti i përshtatshëm është më i miri në të gjitha gjërat.

Kurrë mos bëj një mik të barabartë me një vëlla.

Të keqen mund ta arrish lehtë, në sasi; Rruga është e lëmuar dhe ajo shtrihet afër, por përpara përkryerjes perënditë e pavdekshme kanë vënë djersën dhe rruga drejt saj është e gjatë dhe e përpjetë.

Shpesh një qytet i tërë ka vuajtur për shkak të një njeriu të keq.

Më i miri është ai që i thërret njerëzit në më të mirën. Dhe ata që ia vënë veshin thirrjes janë gjithashtu të bekuar. Por të pavlefshëm ata që nuk thërrasin, nuk dëgjojnë, por heshtin.

Poçari është xheloz për poçarin dhe mjeshtri për mjeshtrin; dhe i varfëri ka mëri ndaj të varfërit dhe poeti ndaj poetit.

Një fqinj i keq është një fatkeqësi e madhe aq sa një i mirë është një avantazh i madh.

Është më mirë t’i bëjmë gjërat në mënyrë sistematike, pasi ne jemi vetëm njerëz, dhe çrregullimi është armiku ynë më i keq.

Një ditë ndonjëherë është nëna jonë, ndonjëherë njerka jonë./Elida Buçpapaj

 

 

VOAL- Arsyeja është dhurata kurorëzuese e Zotit për njeriun. 

Një fjalë na çliron nga të gjitha peshat dhe dhimbjet në jetë. Ajo fjalë është dashuri.

Të mos dish asgjë është jeta më e ëmbël.

Atij që ka frikë gjithçka i shushurit.

Një ditë ul dhe ngre përsëri të gjitha gjërat njerëzore.

Besimi vdes por mosbesimi lulëzon.

Gënjeshtra nuk plaket kurrë.

Fëmijët janë ankorat që e mbajnë nënën në jetë.

Zgjuarsia tejkalon çdo pasuri.

Më mirë të dështosh me nder se të fitosh me hile.

Ka shumë gjëra të mrekullueshme, por asnjë nuk është më e mrekullueshme se njeriu.

Kush kërkon, gjen.

Nuk ka armik më të madh se këshilla e keqe.

Kur njeriu ka humbur krejt lumturinë, nuk është i gjallë. Quaje një të vdekur që merr frymë.

Heshtja është një ornament për gratë.

Mençuria e madhe shpesh është me pak fjalë.

Zgjuarsia është pjesa supreme e lumturisë.

Të flasësh shumë është diçka, të flasësh kur duhet, është diçka tjetër.

Në kauzën e drejtë i dobëti është i fortë.

Qenia njerëzore është vetëm frymë dhe hije./Elida Buçpapaj