Sot qe ne pike të mëngjezit kur më ka dalë gjumi në Amerikë ,lexova lajmin e kobshëm për mikun tim, poetin Hamit Aliaj . Prej mikut tim poet po ashtu, Alfons AL Zeneli.

M’u perlotën sytë.

Pastaj e mblodha veten. Por thashë me vete si erdhi kjo punë kështu. Gjithe diten u përpoqa të jap nje shpjegim.

Dhe shpjegimi është ky: kur një njeri të ka hyrë në shpirt është e pamundur të mos e ndjesh humbjen e tij, njësoj si ,larg qoftë, të afermit e tu.

Hamit Aliaj ka hyre në shpirtrat tanë si Një Fishtë Modern. Unë e kam pas të pamundur te mos e lexoj dy ose tre kater herë poezine e tij. PER SHKAK TE BUKURISE.

Ai ua vuri Bjeshkeve Mbiemrin e Tij me nje kurajo të jashtezakonshme sepse e dinte fuqinë e fjalës së tij.

Ai është I atillë kalibri si poet që meriton studime të tilla dinjitoze si ajo e shkrimtarit dhe studiuesit me zë Mehmet Elezi ne librin ” Shkrimtar pa leje”

Hamit Aliaj meriton te studiohet ne shkolla.

I paç shku parajsës o miku im.

Atdheu të ka borxh ty.

Ti i dhe gjithësa kishe !