VOAL – Gustav Weigand (lindur më 1 shkurt 1860 në Duisburg; † 8 korrik 1930 në Belgershain) ishte një gjuhëtar dhe specialist gjerman në gjuhët ballkanike, veçanërisht në rumanisht dhe arumune. Ai është i njohur për kontributin e tij themelor në dialektologjinë e gjuhës rumune dhe për studimin e marrëdhënieve midis gjuhëve në Gadishullin Ballkanik (→ Balkansprachbund).

Weigand studioi studimet në Universitetin e Leipzig dhe shkroi një disertacion mbi gjuhën e arumunëve në rajonin e malit Olimp në 1888, pasuar nga një tezë habilitimi mbi Meglenorumans më 1892. Më 1893 ai themeloi Institutin Rumun në Universitetin e Leipzig, institucioni i parë i tillë jashtë Rumanisë, pasuar pak më vonë nga Instituti për Gjuhën Bullgare. Në vitet në vijim ai vizitoi Gadishullin Ballkanik për të kryer studime të gjera personale në terren. Duke vepruar kështu, ai mësoi gjuhët rajonale. Më 1908 ai botoi një Atlas Gjuhësor të zonës së gjuhës Dacoruman, vepra e parë e këtij lloji në fushën e gjuhësisë Rumune. Më 1917 Weigand themeloi ndërdisiplinarin “Evropa Juglindore dhe Instituti Islam” në Universitetin e Leipzig.

Gjatë Luftës së Parë Botërore ai u dërgua në Maqedoni nga autoritetet gjermane si pjesë e ndërmarrjes kërkimore në terren “Komisioni Shtetëror i Maqedonisë”, i cili u financua nga Kaiser Wilhelm II., Për të kryer studime etnografike. Rezultatet u botuan në vitin 1923 nën titullin Etnografia e Maqedonisë.

Në njohje të kërkimit të tij mbi gjuhën rumune, Gustav Weigand u zgjodh si një anëtar i huaj i Akademisë Rumune më 1892. Ai ishte gjithashtu një anëtar i huaj i Akademisë Bullgare të Shkencave dhe Institutit Shkencor Maqedonas.

Në fushën e shqipes, studidimet e Weigandit përfshijnë librin Gramatika e dialeketve Durrës, Elbasan, Tiranë; Fjalorin Gjermanisht – Shqip – Gjermnisht (1914), dhe shumë artikuj mbi dialektet e shqipes, prejardhjen e popullit shqiptar dhe një numër toponimesh që Weigand i lidh drejtpërdrejt me shqipen.

Ai vdiq në Belgershain, Saksoni.

Vepra

• (1888): Die Sprache der Olympo-Walachen. Dissertation, Universität Leipzig.
• (1892): Vlacho-Meglen. Eine ethnographisch-philologische Untersuchung. Leipzig.
• (1895): Die Aromunen/Ethnographisch-Philologisch-Historische Untersuchungen. Leipzig.
• (1907): Bulgarische Grammatik
• (1908): Linguistischer Atlas des dacorumänischen Sprachgebiets. Leipzig: Barth.
• (1922): Spanische Grammatik für Lateinschulen, Universitätskurse und zum Selbstunterricht
• (1913): Bulgarisch-deutsches Wörterbuch
• (1913): Albanesische Grammatik im südgegischen Dialekt (Durazzo, Elbassan, Tirana). Ambrosius Verlag Leipzig.
• (1923): Ethnographie Makedoniens. Leipzig.
• (1925): Die Berglaute Lahuta e Macis Gjergj Fishta, Hrsg. Leipzig : Joh. Ambr. Barth, übers. u. erl. von Gustav Weigand.