Shumica e shqiptarve të moshës dyte e të tretë, kur përmendet 11 prilli i çdo viti, përnjëherësh kujtojnë ditvdekjen ( ose më mirë ditngordhjen e E.Hoxhës). Unë sot nuk kam ndërmend të merrem me të. Jo se nuk ja vlen te merresh me atë që i ka bërë dëme popullit shqiptar më shumë se cdo pushtues që ka shkelur në këto troje. Por se sot kam për të rikujtuar një ngjarje tjetër të rëndësishme të jetës dhe të familjes time.

Të paktën që nga 6 gushti i 1997-tës (që më shkarkuan pa drejtësisht nga detyra), e deri më 9 prill 1998, në Parlamentin e Shqipërisë, në institucionet e qeverisë, në gazetat e televizionet kryesore, emri im ishte lakuar si kriminel pa bërë asnjë krim e ishte bërë gati dosja për arrestim pa bërë asgjë në kundërshtim me Kushtetutën, ligjet , rregulloret e detyrat funksionale. Nuk më hiqet nga mendja insistimi disa herë i Spartak Brahos në Parlamentin Shqiptar që të më dërgonin për gjykim në Gjykatën e Hagës si kriminel lufte – pa bërë asnjë lloj krimi .

Kështu në një formë a në një tjetër u vepru edhe me shumë kolegë të mi dhe me masën më të madhe të intelektualve shqiptar të fushave të ndryshme të punës e dijes. Atë që e beri E.Hoxha për dyzet e pesë vite me prerje kokash brenda Shqipërisë, e bënë pasardhësit e tij duke i terrorizuar me arrestim dhe duke i detyruar të largohen në emigracion intelektualët e vendit. Kjo është një vepër mizore kombëtare, pësues i së cilës jam edhe unë e familja ime.

I ndodhur në këto kushte unë (pasi kisha informacion të saktë për një arrestim të shpejtë), më 11 prill 1998 ( i paisur me dokumenta të rregullta të “Llotarisë Amerikane”), zbrita për herë të parë në jetën time në SHBA dhe konkretisht në NY. Ishte ndoshta e shtuna më e rëndësishme e jetës sime. Lashë prapa vendin e të parëve të mi me shumë dhimbje, per të ardhur tek ky vend i lirë dhe i mbrekullueshëm që e ka emrin Amerikë. Ajo më hapi dyert e jetës për familjen dhe për mu, në një moment që vendi im (neokomunistët) mi mbylli ato se më donte prapa hekurave të burgut pa bërë asgjë të dënueshme.

Në këto 21 vite u njoha me shumë shokë e miq të mirë shqiptarë e amerikanë. Punova shumë në dy e tre punë njëkohësisht, për të shkolluar vajzat e për të normalizuar jetën. U ingranova deri ne ngjizje në veprimtaritë e komunitetit shqiptar këtu në SHBA në një moment shumë të rëndësishëm për Kosovën. U lidha fort me Vatrën në gjithë këto vite si antar i theshtë dhe deri Nënkryetar, ndihmova shoqatën “Vendlindja thërret” dhe ngritjen, organizimin e stërvitjen e “Batalionit Atllantiku” emrin e të cilit e propzova unë. Jam takuar me kongresmenë e senator të këtij vendi me qëllimin e vetëm për ti ardhur sado pak në ndihmë shqiptarve në trojet etnike.

Por aktualisht kam një brengë të madhe se shpesh Departameni i Shtetit dhe perfaqësuesit e tij në Tiranë, nuk janë treguar të pa anshëm në raport me forcat politike në Shqipëri. Në gjykimin tim ata janë shpesh të prirur nga ruajtja e stabilitetit dhe jo nga demokracia dhe shteti ligjor. Ka një prirje të dukëshme për të mbrojtur qeverinë dhe Edi Ramen edhe kur e dinë se opozita ka të drejtë. Kjo njëanëshmëri më shqetëson shumë kur e shoh e dëgjoj (të folur e të shkruar) nga përfaqësues të lartë të Departamentit të Shtetit.

Unë si shqiptar dhe si amerikan (dhe si amerikanë e si shqiptar), protestoj hapur ndaj këtij qëndrimi të pa drejtë. Mendimet e mia ja kam bërë të ditura kongresmenit të zonës time, drejtuesve të Partisë Republikane madje dhe stafit të Shtëpisë Bardhë. Shpresoj se kjo mënyrë sjellje (herë-herë poshtëruese) ndaj opozitës (veçanerisht PD-se) të ndërpritet dhe të flitet hapur për dëmet që kjo qeveri me Edi Ramën i kanë sjellë Shqipërisë e jo ti behen elozhe per suksese imagjinare. Kur njëanshmeria përsëritet e përsëritet, kthehet në një veprimtari të dënueshme.

Megjithatë, dëshiroj e shpresoj që Shqipëria vendi im i dashur të eci përpara, të pranohet në BE, të zhvillohet ekonomikisht dhe ta gjejë zgjidhjen e ngërcit politik vetë dhe pa ndihmën e ndërkombëtarve. Unë kam pikpamje politike të djathta, por i respektoj tërësisht edhe ato të majta. Shpresoj dhe ata me pikpamje të majta ti pranojnë te mija. Shqipëria është më e rëndësishmja. Të ndalohet zbrazja e saj.

ASLLAN BUSHATI