1. Unë e TI

Unë e Ti,”fajtorë” pa faj
Të plagosur mbemë për jetë
Dhe asnjëri s’e ka kollaj
Të harroj një të vërtetë.

E vërteta mbeti ëndërr
Si një makth që na prish gjumin
O moj kohë që ishe shëmër
Si mbi ne e nise “plumbin”?

Mbetëm të dy të mëdyshur
As këtej dhe as andej
E të dy të sfilitur
Po çfarë të shtoj më tej?

Ta hajë dreqi:-Pse po “lozim”
Se çfarë qe nuk qe vërtetë
Që të dy po bëjmë nervozin
Kohë që dhe dashuritë “vret”.

2.Portret
Flokët krehur bukur
Mbërthyer me karficë
Unë po bëhem turbull
Sikur kam”krizë”

Dukesh lozonjare
Tek sulmon me sy
Unë si në”alarme”
SE jam pleqëri

Vështrimin me epsh
Peng i një dëshire
Unë shikoj me neps
O zonja me hire.

“Delikat” parfumi
Më kënaqi era
Plaku seç e humbi
Në vjeshtë erdh pranvera.

3.Stres

Më zuri stresi
M’u mbytën gjemitë
SE nuk më lë nepsi
Po pashë bukuritë.

Trupi fin,i hollë
Buzëqeshja tunduese
Më mbyti një”kollë”
Se është torturuese.

Unë po gjerb kafenë
Ti nuk m’i ndanë sytë
Dhe e gjeni”psenë”
Që m’u mbytën gjemitë.

4. Ç’janë këto hire?

Ç’janë këto hire që gjëkund nuk i kam parë
Si një trëndafll me petale të hapura
Po ç’është ajo fytyrë si zambak i bardhë?
Sa i bukur gërsheti që varet mbi shpatulla.

Ti je e tëra si magji verbuese
Sa brishtësi të ka falur natyra
Pleqëri jam,por ti je aq tunduese
Sa gati më zë”mynxyrra”.

“Mynxyrra” më zë,e strukem,e strukem
Se kam frikë, se mos “të ha” me sy?!
Ta hajë dreqi, kam dhe hak që “tutem”
S’mban zemra në pleqëri.

5. Takimi
Ishe ligur,ishe tretur,
Qe e gjithë si fije bar
Ja,kështu,të kam gjetur
O moj dashuri e parë!

Befasia qe e madhe
Nga ty, britma-ulërimë!
Dhe të dy si në”alarme”
Në të ngrohtin përqafim

Se kanë ikur,vite e vite
Mos gaboj: mbi 50-vjet!
Sikur qenë “vitedrite”
Dukeshim si nga”tjetër planet”

Edhe malli zu vërshoi
Siç vërshon nga shirat lumi
Që të dy,mbetur pa gojë
Si goditur qemë nga plumbi

Plumbi i mallit zë ha plagën
Zë hap plagën e qëkuri
Puthja,puthjes s’i lë radhën
E nuk pyetëm hiç nga turpi.

6. CIGANIA

Një CIGANE në shelgjishte
Eh,si ishte! Eh,si ishte!
Në shelgjishte bën purteka
Sa e pashë… dhe u meka

Bëj t’i flas,po m’u pre goja
Sado djalë,po më doli boja
Më vu re dhe zuri e qeshi
Dhe me sy më”përqeshi”

Po kur erdhi,u afrua
Pupu,ç’më gjeti mua?
Veçse qesh e veçse qesh
Unë nga mendja bërë”përshesh”

Dhe atje,tek “shelgjishtja
Zura unë nga”sajdisja”
E kujtoj tash”pleqërisë”
CIGANEN e dashurisë.

Tiranë,29 tetor 2025