Mos të flasim këtu mbi nivelin e ultë (minus xero), apo  mungesën e hetushme të narrativit, kualitetit dhe kreativitetit kulturor, informativ, politik dhe diplomatik në Kosovë!

Ndonëse, peronalisht nuk japi fare rëndësi këtij “fenomen”i dhe as që besoj se në Kosovë ekziston, apo mund të ekzistojë diçk e tillë. Jo çfare. E sidomos vlerat, parimet, premisat dhe postulimet e njohura akademike,  kulturore, intelektuale, profesionale, intelegjente etj.

Nuk e kupton dot se si ata që i thonë vetes analist, publicist, kulturolog, historian, politikan të ndryshëm ose diplomat, nuk lexojnë fare, nuk dijnë të flasin dhe shkruajnë si duhet shqip etj…( parafrazimi ose preludimi i Anton Pashkut)

Sëpakut të mësohen të mendojnë dhe logjikojnë normalisht ose racionalisht….Në menyrë  shkencore, akademike, kulturore,, kritike, normale dhe racionale….Por merret me gjëra koti që nuk varen fare prej tyre.

Të mësuarit e shkruarit të një eseje ose tregimi të vetëm mbi edukatën, kulturën, politikën ose diplomacinë, është shumë më i levërditshem dhe konvertibil, se sa debati monoton, tragjikomik, reaksionar dhe anakronik pro & contra Hashim Thaçit  Kadri Veselit apo dikujt tjetër nga “krahu i luftës”!.

Hashim Thaci,j, Kadri Veseli, Fatmir Limaj, Albin Kurti  etj…për Kosovën dhe shqiptarët nuk janë çështje jete a vdekjeje! E sidomos per popullin (kombin) dhe shtetin e Kosoves.

Natyrisht se pa ndryshuar esencialisht (substancialist) punët në Kosovë dhe Shqipëri, në trurin shqiptar, në mendimet, veprimet dhe reagimet e tij, vështirë se mund të ndryshojë diçka për të mirë tek shqiptarët.

Nuk bëhen dot edukata, kultura, informimi, historia, politika ose diplomacia me njerëz pa kualifiim, pa edukatë, pa kulturë dhe pa histori.

Intelektuali politik ose politikani intelektual, krijuesi, artisti, gazetari, analisti, publicisti,  pedagogu ose kulturologu, duhet të jenë kretativ, inovativ, komunikativ (komunikologjik), lukrativ, integral, kompetitiv, kontemplativ, komprehensiv, komplementar, suplementar, kognitiv, koniuktiv, koherent, transparent, konvencional, kredibil, të besueshëm, të ndërgjegjshëm, racional, koperativ, analogjik, intelegjent etj. Dhe, jo ireverzibil, inkompaktibil, komplotist, dinastik, servil, vasal, poltron, epigon, kameleon, shpifës, linçues, përsekutues, demonizues, satanizues, stigmatizues ose linçues të dikujt tjetër në rivalitete të ndryshme ose polaritet.

Në të kundërten, luftërat ose konfliktët e ndryshme, mund t’ i përmysin ose ndryshojnë ligjet, mbretëritë (perandoritë), sistemët ose regjimët e ndryshme borxheze, skllavopronare, feudaliste, pushtuese, militariste, hegjemoniste, ekspanzioniste, autoritare, totalitariste, imperialiste, kolojialiste etj., por jo edhe vlerat, parimet, premisat dhe postulimet e njohura shkencore, kulturore, njerëzore (qytetare) dhe humaniste.

Nga ajo që mund të shihet, vërehet, lexëohet ose kuptohet nga largësitë ose distancat e ndryshme: Në Kosovën e pasluftës, pos tjerash ka megashkatërrim ose shkatërrim enorme vlerash të përgjithshme.

Luftëra infernale dhe cikliko-enciklike në mes vlerave dhe antivlerave.

U mor vesh se edhe pikëpamjet, idetë, teoritë, konceptët, narrativat, idealet, vizionet  dhe formulat e ndryshme mbi lirinë, drejtësine dhe barazinë, kanë pësuar ndryshime esenciale ose substanciale pas përfundimit të luftës së fundit në Kosovë.

Një digresion filozofik:

Filozofia e Hegelit është një filozofi e frymës, idesë, idealit, vizionit, narracionit, racionalitetit, subjektit, aktivitetit, e lirisë, e vlerave të njohura hyjnore dhe universale të jetës së njeriut në tokë.

Shopenhaueri ndërkaq, sikur bën të kundërtën: Kthehet tek Kanti, për t’u hedhur më pas tek maksima ose formula e tij e shquar e “Vullneti për të jetuar” (Wille zum Leben).

Kështu që fenomeni interferon dhe integrohet në vullnetin për të jetuar, që është edhe thelbi i botës.

Për Kantin, vullneti për të jetuar, që në krye të herë është i njohur dhe identifikuar në vetëdijen (koshiencën) dhe ndërgjegjen tonë holistike, transcendentale, metafizike dhe primatologjike.

Për më tepër ndërkaq, Schopenhaueri e pranon edhe tutelen e filozofisë fetare, duke u shprehur më pas se “parimi i ndërgjegjës dhe arsyes, nuk është primar ose prijetar i çdo gjëje, dhe se bota e natyra nuk janë ngritur ose projektuar vetëm si pasojë e tyre dhe në përputhje me to. Jo”

Ai me anë të një analizë të shkëlqyer, ose tepër sublime dhe brilante, në menyrë lucide dhe akribike, tregon dhe sqaron se si vullneti për të jetuar mishërohet tek të gjitha qeniet njerëzore (qytetare), kulturore ose politike, dhe lëvizë ose penetron tek të gjitha gjërat në një luftë të përjetshme ose maratonike për përmbushjen e ëndrrave të pandërprera, të rilindura vazhdimisht, për arritjen e përhershme të caqëve ose qëllimëve të reja individuale dhe kolektive.

Është pra një “stuhi e brendshme interpersonale dhe interaktive që nuk pushon asnjëherë”, ku qeniet njerëzore, apo sociokulturore, sociopolitike dhe socioekonomike, janë në kaos dhe anarki, në kërkim të vazhdueshëm të plotësimit të vetvetës dhe nevojave të jetës karieriste etj., të shkëputur nga materia, të lëkundur nga nevoja tek mërzia dhe nga mërzia tek nevojat e reja, pa arritur ndonjëherë një qëllim të limituar, final ose përfundimtar, kur  vullneti  per te sunduar dche dominuar, na vë në gjumë dhe kur jemi zgjuar, dhe na vë në levizje edhe kur jemi të fjetur ose në gjumë.

Por, Schopenhaueri gjithashtu e kundërshtonte ‘panteizmin’ e Spinozës ose “pandiabolizmin” e tij.

Ndaj, pavarësisht të qënit të tij si “ateist i parë i sinqertë dhe i palëkundur”, gjegjësisht si “profet i madh” i Anti-Zotit ose Anti-Krishtit: Fridrih Niçe është pikërishtë ai që më shumë se të gjithë e ndjen prekjen, tmerrin, rrebelimin dhe skandalizimin e hyjnores ose profetikës. Si autor dhe protagonist i madh jo vetëm i njeriut, por i të gjithë dramës së njohur njerëzore dhe natyrore, Fridrih Niçeja është “mbinjeriu”, apo ai që e dominon unin e xhindosur; iracional dhe diabolik.

Kosova dhe shqiptarët nuk guxojnë të bëhën poligon ose ‘arenë e gladiatorëve” të ndryshëm spekulant, agjitues (propagandistik), anarkoindividualist, anarkoliberalist dhe anarkoteorik, të cilët përmes ngjarjesh, figurash, personalitetësh ose simbolësh imagjinare, fiktive, instiktive etj.., lozin dhe manipulojnë vazhdimisht me ndjenjat, emocionet, shpirtin e trazuar, sentimentet dhe ëndërrat e popullit të shumëvuajtur dhe martirizuar shqiptar nè Kosovë.

E sidomos atëherë kur në emër të empatisë, simpatisë dhe një idolatrie inflatore dhe inflamatore ndaj Edvin Ramës, Lulëzim Bashës,, Enver Hoxhes, etj…, përbuzën, shpërfillën, injorohën,  shpifen, stigmatizohen, demonizohen (satanizohen) dhe nënçmohen Sali berisha, Ibrahim Rugova, Bujar Bukoshi.. së bashku me kauzalitetin shtetror, nacional, historik, politik, ushtarak (luftarak), çlirimtar ose patriotik te kombit dhe atdheut tonë.

Sipas Pièrrè Cstarèsit dhe Miguel Abensourit, vetëm komunitetët ose “shoqëritë primitive, paranormale dhe parapolitike, mund të kenë natyrë dhe karakter bashkimi, organizmi ose mbijetese latente ose permanente me anë të një “barazie, drejtësie ose ligjshmërie natyrore ose ordinare, si dhe në bazë të një ‘kontrate’ të pashkruar parashoqërore, asociale, apolitike, parapolitike etj.

Kush i tha dhe kush e detyroi dikur fshatarin (katundarin) nga Broja e Drenices, Hashim Thacin me iu bashkuar  “korit” ose “koncertit te madh” te britmave dhe ulurimave te ndryshme “senzacionale” ose “bombastike” te “djalit nga asfallti”, apo “qytetarit te larte” nga blloku proletar, komunist dhe internacionalist -Edvin Rama dhe tufes (kopese) se tij agjituese dhe propagandistike kunder Sali Berishes, Ibrahim Rugoves etj…?! A e dinte Hashim Thaci dhe kampi (blloku) i tij se Edvin Rama dhe “piktoret” e tij, e kane lyer dhe “zbukuar” Tiranen e re proletare dhe internacionaliste mer tyrli fare ngjyrash te kuqe, roze dhe te tjera “sexy” sipas shijes dhe deshirave te Goran Bregovicit, Bjello Dugmes ose Riblja Corbes!?

1. Platoni: Platoni atëbotë (në Antikë) deshironte të sillte rregull, qetësi dhe qartësi në shpirtin, mendimet, veprimet dhe reagimet tona…

 Ai vurin në dukje se shumë prej ideve tona janë të nxjerrura ose huazuara nga konteksti i atyre “ideve” që i mendon masa ose turma, apo nga ajo që grekët e lashtë e quajtën “doxa”, dhe ne do e quajmë “gjykim i shëndoshë” ose “racional” i cili sipas Platonit dhe Aristotelit, si dhe shumë filozofëve të tjerë, sikur janë  “bërë shoshë”e hi e pluhur prej gabimëve ose mendimëve të ndryshme iracionale dhe negative ndaj grupit, personit ose individit.

Me ç’rast, idetë ose teoritë e njohura racionale, elitare, shkencore ose metodologjike mbi popullin (kombin), shtetin, pushtetin, politikën, famën, karierën, profesionin, botën, jetën, natyrën, kulturën, nderin, moralin apo mirësinë, thjeshtë nuk i qëndrojnë logjikës e as aryes.

 Kjo sipas tij, do thotë se ne duhet pë përpiçëmi dhe përkushtohemi për t’i ndryshuar ose determinuar gjërat në një version tjetër sa me të mirë, duke i përballuar dhe duruar edhe “stuhitë” e pashmangshme që i sjellin këto ndryshime.

Gjëja kryesore që ne duhet t’i mësojmë dhe ushtrojmë, nuk janë  vetëm matematika, retorika ose oratoria patetike, apo drejtshkrimi ose bukurshkrimi, por si të jemi të mirë, normal dhe racional. Ne kemi nevojë për të mësuar për kurajon, guximin, vetëkontrollin, arsyen, ndërgjegjën, edukatën, kulturën, pavarësinë, qetësinë dhe lumturinë.

2. Aristoteli….

 Aristoteli ishte mendimtari dhe filozofi më i madh dhe më i shquar në Antikë dhe njeri prej filozofëve më të mëdhenj të njerëzimit ose civilizimit tonë.

Ai mbështet formën e regjimit aristokratik dhe jo format e metodat e njohura demokratike  si ato në “shtetin” (“polisin”) e Athinës, që Aristoteli do i quante formë të keqia të qeverisjes.

Aristoteli ishte pra një filozof materialisto-idealist, sepse  e pranonte idenë e materies jashtë ndërgjegjes dhe logjikës së njeriut dhe e merrte atë si një lëndë dytësore ose sporadike ku mund të ndërtohen dhe ndryshohen  gjërat. Dhe,  kjo sipas Aristotelit bëhet e mundur vetëm me anë të logjikës dhe intelektit të njohur njerëzor i cili është burimi dhe fillimi i çdo gjëje që lëvizë duke u transformuar në formë evolutive ose empirike.  Qëllim i gjithçkaje ose çdo gjëje që ekziston.

Ndryshe nga kjo, Aristoteli i cili lindi në vitn 384-para Krishtit, ishte me origjinë ilire ose jogreke, si i biri (djali) i Nikomahut (Nikomanit) që ishte pedagog dhe mjek personal i mbretit të Maqedonisë, Amintit dhe një intelektual i respektuar në kohën dhe vendin e tij: I inspiruar nga nderi, morali ose etika e babait dhe birit (djalit) të tij, Nikomanit (Nikomahut), dikur me vonë shkroi veprën e njohur “Etika e Nikomahut (Nikomanit)” etj. Ndonëse, i inspiruar dhe stimuluar edhe nga humanizmi, solidariteti dhe etika e njohur e popullit grek…Sigurisht.

Ndërkohë që Aristoteli, dikund në vitin 335-para Krishtit, ishte kthyer prap në Athinë, ku e kishte ngritur ose themeluar edhe liceun, respektivisht shkollën politike “Stoa” së bashku me shumë shkolla ose akademi të tjera ku studiohëshin dhe ligjërohëshin filozofia, politika, etika, retorika, oratoria, skolastika dhe disciplina tjera shkencore ose akademike.

Përderisa, fjala, termi ose nocioni ‘politikë’ ose ‘politika’: origjinën ose etimologjinë e tyre e kanë nga greiqishtja që do thotë aftësi ose afinitet i njohur shkencor, intelektual dhe profesional për të udhëhequr ose drejtuar me shtetin, popullin (kombin), pushtetin ose organizatat e caktuara shoqërore, qytetare ose politike etj.

Se këndejmi, ndarja (divorci) ose diferencimi i ‘anës politike’ nga ‘sfera’ e interesave të njohura shtetrore, nacionale, politike, historike, gjeografike, kulturore, materiale, sociale, ekonomike dhe të tjera, pos tjerash, e kanë sjellur ndryshimin ose transofmimin e shoqërisë së gjithëmbarëshme njerëzore ose qytetare nga fazat e hershme të organizmit ordinar ose parapolitik në fazat e reja të organizmit shtetror, qytetar, kulturor, politik, diplomatik etj.

3. Të gjithë shqiptarët janë të interesuar fort dhe maksimalisht për lirimin e Hashim Thaçit dhe të tjerëve nga Den Haga, por, jo edhe për himnizimin, mitizimin, glorifikiim ose imponimin e tyre si “profet” ose “shpëtimtar i Kosovës” nga ana e disave që nuk i besojnë as vëtvetës..

Sipas Friedrich Nietzches: “Nuk është dyshimi, por është siguria e plotë në mediokritetin, paditurinë, naivitetin ose budallallëkun tënd ajo që të çmend, dhe të bën qesharak ose tragjikomik para të tjerëve.

Po të mos ishte gjithëmonë Serbia si”fajtore kujdestare” për gjithëçka ose çdo gjë që ka ndodhur e nuk ka ndodhur në Kosovë, dhe sikur të publikohëshin hapur ose botërisht (publikisht) emrat, mbiemrat dhe adresat e deshmitarëve të rrejshëm kundër Hashim Thaçit, Kadri Veselit, Pjetër Shalës dhe çlirimtarëve të tjerë shqiptar në Den Hagë: Opinioni i brendshëm shqiptar ose kosovar së bashku me opinionin e jashtëm ndërkombtar: Do kishin parë dhe vërtetuar se shumica absolute e deshmitarëve të mbrojtur kundër UÇK-së, janë shqiptar shpirtëshitur, faqezi i kokëbosh, e jo serb!

Arsyeja e kontraditore e kësaj  ideje dhe teorie paradoksale,  reaksionare dhe anakronike, kujtoj se qëndron tek një koncept ose definicion i gabuar dhe tepër i reduktuar, redaktuar ose modest i kauzalitetit dhe kulturës çlirimtare, shtetrore, nacionale ose patriotike që e redukton atë në reflektim periodik, koniuktural, nomenklatural ose ideologjik të status quo-së, dhe nuk i jep të drejtë impulsit të kundërt të veprimit dhe reagimit që përmban ideologjia dhe kultura e lartë shtetrore, nacionale, politike, ushtarake (luftarake), çlirimtare, patrotike, historike, materialiste, idealiste, dialektike etj.

Por kjo ide ose ideologji, si çdo fjalim i ashpër kundër gënjeshtrës së palës tjetër antropologjike ose antropolitike, ka një tendencë të dyshimtë për t´u imponuar dhe transformuar nga ana e saj si kauzalitet ose ideologji e lartë shtetrore, nacionale dhe politike.

Kjo për faktin se gjykimi i shëndoshë dhe racional siç u tha me herët, janë “bërë shoshë” ose hi e pluhur në politikën dhe diplomacinë shqiptare, e sidomos në atë kosovare.

Me fjalë tjera, kjo do thotë se etja dhe uria e kosovarëve për reforma, ndryshime ose transormime të thella esenciale ose substanciale, si duket asnjëherë nuk kanë qenë më të mëdha, aditive dhe imperativiste-përrballë atyre shkatërruesve ose varrëmihësve të ndryshëm, rixhid, reaksionar, anakronik, violent, infantil dhe patologjikë të njeriut, popullit (kombit), shtetit, pushtetit, kulturës, informimit, politikës, diplomacisë dhe ardhmërisë së Kosovës, të cilët “vëjnë dorën në brez ose revole”, apo e shpifin, linçojnë, spiunojnë, stigmatizojnë, satanizojnë dhe kriminalizojnë, sapo dëgjojnë ose mësojnë për emrin dhe mbiemrin e ndonjë lideri, politikani ose intelektuali të lartë dhe intelegjent.

Kjo ka ndodhë (ndodhur), sepase akteret ose protagonistët e njohur të elitës së lartë shkencore, kulturore, intelektuale ose politike të Kosovës, ka kohë që e kanë braktisur skenën politike ose politikëbërëse të Kosovës dhe nuk janë më aty si dikur, ose kanë emigruar dikund në qeveri, parlament ose partitë politike.

Ndër­kaq, edhe më i çuditshëm është fakti se një pjesë e popullit ose opinionit kosovar, akoma iu besojnë rrenave (gënjeshtrave), shpifjeve, spekulimëve dhe maipulimëve të përditshme “senzacionale” ose “bombastike” të skribomanëve, mediokritëve, demagogëve dhe hipokritëve të ndryshëm stupid, nebuloz, mizantrop, paranoid, skizofren, oligofren, analfabet ose komplotist.

Ndaj, kush tha se ne” Olimp ose Pantheon, Zoterat (Perënditë)” akoma kanë etje dhe uri të madhe?!

Unë, nuk thashë, do thoshte (ndosha) Ramush Haradinaj:

Në Olimp ose Pantheon, kurrë nuk ka zhurmë as tollovi.

U mor vesh se në shtetët ose shoqëritë e ndryshme fraxhile, poroze, inkompakte, heterogjene, tranzitore, post-moderne ose neoliberaliste (si Kosova etj…e bukura, e vërteta, sublimja dhe madhështorja, bëhen konkubine ose kurtizane të “industrisë propagandistike”, apo e luftërave të njohura speciale, psikologjike, subverzive, agjituese, propagandistike etj. Kundërshtare të shkencave politike, si dhe të çfarëdollojë teorie shkencore, humaniste ose metaestetike që krijon vlera dhe sisteme moderne ose bashkohore.

Në Kosovë) ku ajo ose ato çfarë mendohen, thuhen dhe shkruhen për lirinë (çlirimin), shtetin dhe pavarërsinë e Kosovës, shpesherë janë shumë larg nga realiteti, funksioni dhe ndikimi i tyre real ose substancial (esencial) në jetën e njerëzve ose qytetarève shqiptar ose kosovar, në ndërgjegjen dhe vetëdijen e tyre shtetrore, nacionale, politike, historike, ushtarake (luftarake), patriotike etj.

Ndonëse, ky ndikim ose funksion penetron dhe interferon në mënyrë ekzakte, apo të shtrembëruar edhe në mendimin dhe opinionin e njerëzve ose qytetarëve, dhe i cili anasjelltas ka inkursione ose reperkursione të shumëta eksterne ose eksplikative, duke iu përshtatur në një masë të dukshme ideologjisë sundimtare ose dominuese.

Ndaj, për të mos i cekur të gjitha shpifjet, kurthat, intrigat, dredhitë, spekulimët, manipulimet, shantazhet, komplotet, insinuatat ose inskenimet tashme të njohura paradoksale, reaksionare, anakronike, violente, infantile dhe psikopatologjike të “watch dogsëve”, “analistëve”, opinionistëve” ose “hulumtuesve” të ndryshëm mediokrit, analfabet, stupid, nebuloz ose karaxhoz, të portaleve, apo shtypit të verdhë ose bulevardesk në Kosovë dhe diasporë që vazhdojnë të lehin ose ulurojnë përditë herë kundër njërit krah dhe herë kundër krahut tjetër, me porosi ose qëllime të ndryshme komplotiste, konspirative dhe dekonspirativiste nga brenda dhe jashtë Kosovës, për t’i fshehur (si dhelpërat) gjurmët e krimit të organizuar, kontrabandës dhe korrupsionit të lartë ose galopant në Kosovë.

Kafshët janë në zotërim të pavetëdijshëm të vetvetës, shpirti i tyre në zotërim të trupit e jo të mendjes (logjikës), koshiencës ose intelektit. Prandaj, nuk kanë të drejtë të zotërojnë ose komandojnë me jetën ose trupin e tyre, sepse nuk i duan dhe s’i njohin ato.”( George Wilhelm Friedrich Hegel)

Duke iu referuar ideve dhe teorive të njohura shkencore, elitare ose liberaliste të Adam Smitit, Davide Ricardos, Richard Codbenit, Hienrich Grossmanit dhe të tjerëve: Armiqtë ose kundërshtarë me të rrezikshëm ose kryesor të shtetëve ose shoqërive të ndryshme njerëzore, qytetare ose politike gjithandej globit: Pos personave ose individëve të ndryshëm asocial, apolitik, demagog, hipokrit, introvert, mediokrit, stupi, nebuloz, karaxhoz, violent, infantil ose psikopatologjik, janë edhe qarqët ose forcat e ndryshme asociale, parazite, kleptokratike (kleptomanike) ose joproduktive.

Mos harroni se shqiptarët janë i vetmi popull në Europë që tubohen ose bëhen bashkë për Pashkë, Krishtlindje dhe Bajram: Ndërkaq, gjatë tërë vitit punojnë kundër njeri tjetrit.

Shqiptarët janë i vetmi popull në Europë ose planet, që i shajnë, përqeshin, injorojnë, demonizojnë, satanizojnë, spiunojnë, linçojnë, kriminalizojnë dhe mohojnë figurat monumentale ose emblematike, si dhe trimat dhe heronjt e tyre shtetror dhe nacional si Gjergj Kastrioti, Shën Tereza etj….Plus trimat ose heronjt (çlirimtarët) e UÇK-së.

ASH