Si kështu, Florinë?

Si???

Shumë herët na ngrive buzagazin në fytyrë

Ike drejt qiellit në kaltërsi

E na le shkrumb në zemër

Loti i patharë, pa ngjyrë

Na mbeti gjithnjë.

Shkove herët pa lamtumirë.

.

Atje larg

Në rrugën e lagëm me lotë.

Në zemër thellë

Na pate hyrë bijë,motër,nuse nënë,

Juriste e re si rreze që rrezaton.

 

.

Çuditërisht aty u ngujove

Dhe kurrë s’na hiqesh nga zemra

O lule që na kujton pranverën.

Fëmijët na i le të vegjël,

Sa pak dinin për jetën

Për Nënëmirë ndiejnë mungesën .

 

.

Po thërrasin.

Po pyesin me zërin e dridhur me zërin e ngrohtë

-Nga qielli na sheh  nënëFlorina

Edhe ditën me diell

Edhe natën e errët me shtrëngatë e shira.

E  plotë me mjegulla.

 

.

Ngado që shkojmë e kudo qe vijmë.

Ti je për ne busull për pastërtinë.

Fytyra e çiltër na vjen si hënë e si diell.

Po të kemi në shpirt si të të kishim një qiell.

.

Kur cingërin zilja të porta e bacës

Zëri yt na ndriton terrin e natës.

Për të hapur portën

Se po na mungon në shpirt po na mungon në çdo hap

Sugaresha e bacës dhe e mamasë!

Ikin ditët vitët e motet

E sytë tanë nga lotët nuk janë tharë.

 

.

Ka kohë që s’jemi parë. e zemra është si një eshkë  mbi prush

Na duhet të mësojmë çka është jeta e gjatë

Mashtrim a realitet?

Apo një sofër pa ujë e pa bukë?

Eh, si ikën vitet si kalorës që rrugën e ngatërrojnë.

S’di çka të shkruaj s’di se si fëmijëve t’ua spjegojmë

Na ike para kohe o Nënëmirën gojëmjaltë!

Në qiellin plot yje

Të shohim e na sheh

Çdo natë…..

.

Pejë,maj 2023