Një vashëz e qetë Vlore, bilë çame,
Një dritë e ndezur në shtëpinë time,
Çdo prill, në lulëzim të bajames
Qetësisht si sot kalon ditëlindjen.
.
Një ditë para ditëlindjes së saj
Eda kujton nënën që i iku shpejt,
Shpirtin e Detes, që fluturon skaj më skaj
E ka ëngjëllin e fatit në jetë.
.
Ndoshta çdo nënë si Detja për të bijën
Do t’i bënte sfidë çdo llohe,
Koha qe e ligë dhe t’i hapte vendin
Doli në pension para kohe.
.
Dhe Eda me Nikun u rritën si dy zogj
Ndërtuan familjen e thurën ëndrra,
Lule lumturie mbjellin çdo ditë tok,
Nga gëzimi më fluturon zemra.
.
Të dy në sy e kanë jetën
Jam me fat: Dy gonxhe më dhanë,
Kur jam me to, hallet treten
Të dyja – mjalti i ëmbël në filxhan.
.
Ato janë mësueset e mia
Unë jam një nxënës i zellshëm,
Kur lëviz, më bërtasin të dyja:
“Qenke fëmijë i pandreqshëm”…
.
Për Gjyshin dhe Nënën si Perla dhe Ami
Jo, në këtë botë, askund s’gjenden,
Një ditë po s’i takuam, bëhet nami
Jemi ushtarë para tyre vetëm.
.
Se më rrëmbyen princeshat në botën e tyre
Tek uroj nusen e djalit të mesëm
Po kot i ngatërrojmë fjalët me yje
Sidomos kur dalin nga shpirti vetëm.
.
Po një herë si nuk e ngrysi ballin,
Vetëm buzagaze, e urtë e syqeshur,
Jemi krenarë për sjelljen, moralin
Në thelb dhe në shfaqje me virtyte veshur.
.
Po kaq vjet si nuk e ngriti zërin
Apo të bënte një ankesë, të paktën…
Eda me Nikun, si sorkadhja me drërin
Nga ne, si prindër e kanë uratën.
.
Se nusja e shtëpisë është fat
Por Eda për ne është edhe bijë,
E uroj me Mejon: Jetë të gjatë
Dhe dita iu bëftë një mijë!
.
Vlorë, e premte, 18.04.2024