Një polic po pret me ankth jashtë sallës së lindjes. Pas disa orësh del infermierja: Urime je bërë baba i dy binjakëve të bukur. Burri është i mahnitur, por i kënaqur dhe pas disa ditësh ata i sjellin binjakët në shtëpi.
Fëmijët rriten dhe njëri fillon të thotë fjalët e para mami babi, ndërsa tjetri bën vetëm tinguj jokoherent ummm ummm.
Babai mendon se do të mësojë me kalimin e kohës.

Kalojnë dy vjet dhe fëmija i parë tani flet saktë, ndërsa tjetri vazhdon të bëjë vetëm tingujt e zakonshëm ummm ummm.
I shqetësuar, ai vendos ta çojë te një mjek, i cili i thotë: “Po si në katër vjet nuk e ke vënë re që ky fëmijë ka mbetur memec që nga lindja?”
I dëshpëruar, babai fillon të vërtitet nëpër specialistët më të mirë dhe në fund njëri i rrëfen se vetëm një mrekulli mund ta bënte djalin e tij të fliste:
Ai nuk dorëzohet: – Po të duhet një mrekulli, do të shkoj në Lourdes.

Ai flet për këtë me gruan e tij dhe merr avionin. Pasi arrin në destinacionin e tij, ai merr pjesë në radhën për në shpellë dhe arrin në pishinën e mrekullueshme, ku sheh një plakë të çaluar, e cila pasi ka zhytur këmbën e saj, fillon të ecë përsëri me shpejtësi.
Kështu burri merr kokën e djalit të tij dhe e zhyt nën ujë, djali tundet i lirë dhe kur arrin të dalë sërish, i bërtet:
– Po ti je budalla!!!
Përballë mrekullisë, babai nuk e përmban gëzimin dhe për t’u siguruar që zhyt sërish kokën e të birit.
Djali përsëri, sapo del sërish, i bërtet: – Të thashë më parë! Por a je vërtet memec atëherë? –
Babai i gëzuar e merr celularin dhe i telefonon gruas së tij:
-Maria, Maria, flet djali ynë!
– Vërtet? – po, – Dhe çfarë të tha? – Më tha se jam budalla.
– Dhe ka të drejtë, se memeci i vogël është këtu në shtëpi!!!