Nikolla shkoi për të punuar në një zonë të largët të Afrikës. Pas gati dy javësh, më në fund, është në një zonë ku mund të telefonojë në shtëpi. Në telefon i del vëllai:
– “Përshëndetje Tani, si je?”
– “Përshëndetje Nikollë, mirë, mirë”
– “Oh, perfekt, a është gjithçka në rregull në shtëpi? asgjë e re?”
– “Gjithçka është në rregull, shtëpia është mirë”
– “Oh po? … mirë dhe macja ime si është macja ime? është mirë?”
– “Jo, macja ka ndërruar jetë!”
– “Si ka ndërruar jetë macja? Së pari ti më thua se gjithçka është në rregull, gjithçka është në rregull. … Dhe pastaj si e bën zemrën gur kështu?”
– “E si ta thosha?”
— “Për shembull duhet të thoshje: macja pa një zog të vogël në pemë, kështu që u ngjit në çati, pastaj nga çatia u hodh mbi pemë dhe për ta marrë atë ai u ngjit në një degë shumë të vogël që u thye, ajo ra djathtas në një gur… etj… etj… E kuptoni??”
“Oh po, e kuptoj, do ta kem parasysh herën tjetër …”
“Mirë, le ta harrojmë. Më thuaj, po gjyshja? si është gjyshja?”
— “Pra, ja, ta them unë… Gjyshja pa një zog të vogël në pemë, kështu që u ngjit në çati……”