Një hajn e kanë zënë në flagrancë duke vjedhur.
Gjykatësi: A je i martuar?
Hajni: Jo, kurrë s’kam qenë dhe kurrë nuk do të martohem!
Gjykatësi thotë me vete: Sa njeri i mençur dhe vjedh!!!

T’i thuash lamtumirë dikujt që e do më shumë se jetën tënde është një gjë e tmerrshme.

Kam një zbrazëti brenda gjoksit. Tani e kuptoj që të jesh i dashuruar nuk mjafton për të qëndruar bashkë, duhen shumë gjëra, gjëra që për fat të keq kanë munguar.

Të kam thënë lamtumirë një milion herë dhe një milion herë të kam kthyer mbrapsht.

Por sot të them lamtumirë me zemër dhe me mendje, nuk mendoj se mund të të fal.

Të dua por nuk mjafton!

Sot është ditëlindja jote dhe më në fund mund të them që të kam harruar.

Do të kem fëmijën tim, jetën time, por ti do të mbetesh i njëjti kërriç që ke qenë gjithmonë.

Më vjen mirë që të lashë, sepse më bëre të vuaj më shumë seç duhej.

Thefsh qafën, kërriç!!!

Burri zgjidhet kryetar bashkie:

Dhe, kur shkon në shtëpi, ia jep sihariqin gruas:

– Grua, sonte do të flesh me kryetarin e bashkisë!

E shoqja e pyet:

– Do të vijë ai këtu apo do të shkoj unë atje?!!!

Përshëndetje Këlysh, nëse po e lexon këtë, ndoshta sepse unë së shpejti do të dal nga jeta jote…

Epo po udhëtimi ynë përfundon këtu. Nuk mund ta imagjinosh sa shumë të kam dashur gjatë kësaj jete të shkurtër dhe intensive: të kam dashur më shumë se çdo gjë tjetër, dhe e vetmja arsye që më vjen keq që vdes është se nuk mund të të dua më… Ose ndoshta kjo që po them është e gabuar: ne vërtet shpresojmë që të ketë një jetë të përtejme që të mund të takohemi atje kur edhe jeta jote vendos të bëjë hapin e madh.

Do të doje që unë të isha i pari që do të dërgoja një sms apo të të them që dua të jem me ty.

Nuk iu dorëzohem këtyre marifeteve, je ti qe e ke bërë gabimin dhe nëse pret diçka nga unë, gabohesh.

Krenaria jote është më e madhe se impulsiviteti yt.

Nuk të shkruaj.

Kam kaluar një jetë plot pritshmëri dhe ëndrra për ne të dy.
Më dhe kohën dhe vëmendjen që nuk i shpresoja më.
Të hapa zemrën dhe shtëpinë time me ëmbëlsinë e dikujt që nuk kërkon asgjë, por që ka vetëm të ofrojë… duke shpresuar po… duke shpresuar që e ardhmja të bëhet realitet së bashku.
Më pikturove si një engjëll, atëherë, tani si një demon. Ke bere te miren dhe te keqen…
Të kam dëgjuar, të kam ndjekur, të kam respektuar dhe të kam dashur… edhe në heshtje.
Tani ai pyll i magjepsur është bërë shumë i errët… dhe ti ke vendosur të kthehesh prapa.
Je krijuese, inovative, mendjemprehtë…por nuk duhej të kishe përfituar nga kjo.
Ajo që ju mungon është ndershmëria në qëllimet tuaja… dhe qartësia në zemrën tuaj.
Mirupafshim Mbretëreshë.
Luksi mund të blihet, e vërteta jo.
Ti ke Pasion
Unë kam Dashuri..
Dhe të dy gjërat, shpesh…nuk shkojnë dorë për dore!!!

Jo, nuk do të të them që ende të dua dhe se më mungon pa masë.
Jo!
Nuk do të të them se mendoj për ty gjatë gjithë kohës dhe se zemra më qan.
Jo!
Ju kurrë nuk do ta dish sa dashuri kam qenë në gjendje të jepja, sa gëzim doja të ndaja.
Jo!
Nuk do ta dish kurrë
Pse do t’ju them ndonjëherë?
ISHTE ZGJEDHJA JOTE… PASOJË E SJELLJEVE TUA.
Unë po e shkruaj këtu.
PO me shpresen qe e lexon… por me sigurine se nuk do ta kuptosh kurre se kush e ka shkruar vertet.
Kështu që dyshimet tuaja do të rriten … dhe do të të ndjekin … ashtu si sjellja jote më ka përndjekur mua.

LAMTUMIRË

Unë gjithmonë e kam imazhin tënd në kokën time,
e vogël dhe e brishtë, si trumcaku me krahë të plagosur.
Doja të të ndihmoja të shërohesh dhe më pas të të shikoja duke fluturuar.
Fatkeqësisht nuk do të jem aty kur të ndodhë, por do të ketë njerëz të tjerë për t’ju ndihmuar dhe e rëndësishme është që ju të arrini qëllimin tuaj.

Dashuria e pavërtetë thotë: “Të dua sepse kam nevojë për ty”. Dashuria e vërtetë thotë: “Kam nevojë për ty sepse të dua”. (Erich Fromm)

Për mua buzëqeshjet e tua ishin si puthje dhe shikimet e tua ishin fjalë dashurie.
E mbaj mend ende gjallërisht buzëqeshjen e parë, të dashur siç do ta jepte një vajze të vogël të turpshme.
Ti ishe personi më i bukur që kam takuar ndonjëherë, jo aq nga jashtë. Ti mbarte bukurinë brenda vetes dhe ajo shkëlqeu në mënyrat e tua, në personalitetin tënd.
Por atë ditë të fundit ishe e menduar, pothuajse e trishtuar, ndoshta ishte shansi i fundit? por nuk e besoja, po të kishte zbritur një engjëll nga parajsa për të më thënë “je një krijesë e mrekullueshme” ndoshta do të isha më pak i habitur. Ti ishe vërtet e veçantë, e ndjej dhe të kam humbur përgjithmonë.
Sikur të kisha edhe një, vetëm një shans, nuk kërkoj asgjë më shumë, do të të hidhja krahët në qafë, do të kërkoja falje por ti je larg… një kujtim i largët.
Lamtumirë dashuria ime

Zero zemërim, zero pakënaqësi, zero urrejtje. Nuk ndjej asgjë nga këto. Pavarësisht se si shkoi, fakti mbetet se falë kësaj ndjenje (pra edhe falë jush) kam mundur të kapërcej veten, pjesën time tokësore, inferiore. Mund të them se ju jam mirënjohës për dhimbjen që më keni shkaktuar, sepse vuajtja edhe këtë herë më ka bërë njeri më të mirë se më parë. Dashuria që ndjeva dhe ndjej për ty do të mbetet në një formë në univers, dhe kjo është gjëja më e rëndësishme. Ndërgjegjja ime është e pastër, sepse kam provuar gjithçka, por me sa duket nuk ishte menduar të ishte. Kështu është mirë. Mirupafshim.