Më kujtohet eh, një gërshet!
Mes shpatullash plot bukuri.
Që lëkundej aq ëmbël lehtë,
Ishte vërtet një mrekulli….

Të ta shpleksja kisha dëshirë,
Me duart e mija të t’i ledhatoja,
Flokët e shdritshëm erë mirë.
Sa shumë desha, fort ëndërroja!

Të t’i derdhja supeve të brishtë,
Aty ëmbëlsisht të dallgëzonin
Plot rreze, si aureolë e fildishtë.
Të flija mbi to, mos më zgjonin.