Në një intervistë të veçantë për “Odeon”, sopranoja e njohur Inva Mula ndau emocionet dhe surprizat që mbart edicioni i tetë i Festivalit MIK, i cili këtë vit i kushtohet tenorit legjendar Gaqo Çako, me rastin e 90-vjetorit të lindjes së tij. Përmes një pune të kujdesshme arkivore, publiku do të ketë mundësinë të dëgjojë dhe të shohë regjistrime të rralla të artistit, të ruajtura ndër vite në fondet e Arkivit të Filmit dhe të Teatrit të Operas dhe Baletit.

“Është fat për ne që të arrijmë t’i bëjmë këtë homazh Gaqo Çakos, por edhe përgjegjësi shumë e madhe, pasi figura e tij është shumë e madhe. Nuk kemi vetëm vepra që do interpretohen, por kemi edhe tregim të jetës së tij. Është bërë një punë e madhe në arkivin e Filmit shqiptar, në arkivin e Teatrit të Operas dhe Baletit. Është bërë një punë shumë e madhe për të nxjerrë dhe filmime që nuk janë shfaqur asnjëherë. Publiku do ketë rastin të shohë gjëra shumë të rralla. Fatmirësisht ekzistojnë. Gaqo Çako gjithmonë ka qenë një princ në artin shqiptar, dhe gjithmonë ka pasur fokus për ta filmuar, por nuk kanë dalë asnjëherë këto filmime. Do nxjerrim inçizime të hershme të Gaqo Çakos me zërin e tij, me brilancën e zërit të tij, me elegancën e portretit e fizikut të tij dhe me ngjyrat e një timbrike që unë edhe në karrierën time rrallë e kam dëgjuar kudo në botë,” – u shpreh Inva Mula.

Një nga momentet më të veçanta të këtij edicioni, është edhe interpretimi i saj për herë të parë në skenë me të birin, Antoni Çako, në natën e dytë të festivalit, që është njëkohësisht nata homazh për Gaqo Çakon. Një ngjitje në skenë që mbart simbolikë familjare dhe emocionale.

E pyetur nga gazetarja Egla Xhemalaj për këtë moment të rrallë, Mula u shpreh:

“Është një element shumë i rëndësishëm. Nëse do merrja nipin e një gjyshi tjetër, ndoshta do flisja më shumë për një gjë të tillë. Hera e parë që këndoj me djalin tim, në festivalin tim të krijuar nga unë, në homazhin e 90-vjetorit të gjyshit të djalit tim… besoj e ka brenda mesazhin edhe emocionin. Duhet ta kuptoni sa e lumtur jam për të arritur një gjë të tillë. Uroj të mbetet një nga pikat e rëndësishme të takimit tonë artistik. Është ritakim artistik shumë i rëndësishëm për mua, për gjithë rrugëtimin tim. Këto takime janë shumë të rralla, që nuk i ndodhin çdo njeriu. Ndodhin për disa arsye të caktuara. I jam mirënjohëse jetës që ma kthen një gjë të tillë për Gaqo Çakon, që e kam adhuruar gjithë jetën të arrij të këndoj me djalin tim, që është nipi i tij.”

Edicioni i sivjetëm i MIK Festival shpalos kështu jo vetëm vlera muzikore, por edhe një ndjeshmëri të thellë artistike dhe njerëzore duke u kthyer në një urë ndër breza përmes artit, kujtesës dhe dashurisë familjare.

Gati 30 vjet pas vdekjes së Tupac Shakur, pretendime të reja kanë ringjallur misterin rreth vrasjes së tij, duke përfshirë Suge Knight, Diddy-n dhe nënën e Tupac, Afeni Shakur.

Në një intervistë të kohëve të fundit nga burgu, Suge Knight pretendoi se Tupac kërkoi t’i jepte fund vuajtjeve të tij pas të shtënave dhe se Afeni e respektoi dëshirën e tij duke i udhëzuar mjekët të mos e ringjallnin.

“Ajo u tha atyre: ‘Mos e sillni përsëri’,” tha Knight.

Knight gjithashtu rishikoi një intervistë policore të vitit 2009 në të cilën Duane “Keefe D” Davis, tani në pritje të gjyqit, pretendoi se Diddy ofroi 1 milion dollarë për të orkestruar vrasjen. Diddy ka mohuar vazhdimisht çdo përfshirje dhe policia thotë se ai nuk ka qenë kurrë i dyshuar. Megjithatë, akuzat e ringjallura vijnë ndërsa ai përballet me akuza të tjera të palidhura në New York.

Dhe më pas ndodhi kremimi. Knight thotë se Afeni kërkoi që të kryhej menjëherë, kundër dëshirave të njohura të Tupac. Sipas Knight, disa nga hiri i Shakur u tymosën më vonë nga miqtë e tij më të ngushtë.BW

Pas intervistes te Parashqevi Simakut  dhene tek Opinion – po sjellim intervisten e Elton Ilirjanit, personi qe iu gjet Parashqevise.

Intervista e plote e Parashqevi Simakut dhe Elton Ilirjanit

Ylli i muzikës shqiptare, Parashqevi Simaku, rrëfen për emisionin “Opinion” pjesëza nga jeta e saj nga Shqipëria në SHBA, me të gjitha ulje-ngritjet që ka përjetuar ndër vite.

Në një intervistë për Blendi Fevziu, nga New York-u, në apartamentin ku ajo tashmë jeton, nën kujdesin e biznesmenit Elton Ilirjani, këngëtarja tregon arsyen se pse u largua nga Shqipëria.

Simaku tregon se fillimisht udhëtoi drejt Italisë, me një pasaportë të blerë.

“Nëna ime më tha, do shkoj të shoh vëllain tim në Itali, që ishte një nga këto refugjatët. Qante gjithmonë, aman tha se ti je shumë e njohur. Me mikeshën time shkova në ambasadë. Ai ambasadori italian më kishte parë gjithmonë në këto mbrëmjet që bënte partia për Krishtlindje dhe më mbante mend. I thashë të lutem…Po ti je Parashqevia, tha! Mos ki merak tha, se do e marr Dash Dervishin në telefon. Do bësh gati guest room, se isha edhe e varfër.

S’kisha asnjë lekë! Dhuratë e kisha, më sollën atë makinën diplomatike. Vjen një burrë e grua nga New York-u, dhe ata donin që të argëtoheshin, të hapnin muzikë në Neë York. Ishin nga Dibra e Maqedonisë, burrë e grua. Erdhën dhe më blenë një pasaportë. Ishte pasapotë e blerë, kalabreze. Victoria Marini! Unë flisja italisht, dukesha si italiane”, rrëfen Simaku.

Në 9 mars 1992, mbërriti në New York të Shteteve të Bashkuara.

“U shokova kur erdha. Gjëja e parë thoja është pse është qielli kaq i lartë, në Shqipëri ato retë i kemi si kapele. Më dukej sikur kisha shkuar në një botë tjetër. Shqiptarët këtu më donin shumë.”

Simaku thekson se në atë kohë  fitonte shumë me muzikën.

“Për ne ishte përrallë!”, tha Parashqevi Simaku.

Vitet e para në Shtetet e Bashkuara, Parashqevi Simaku i kujton si tejet të bukura.

“Një mrekulli! Sikur ishte në parajsë”, thotë këngëtarja për vitet e saj të para në SHBA.

Sakaq ajo tregon se  martesa me Robert Nofle e bëri të mos kishte më aq shumë interes për të “depërtuar” në Hollywood.

“S’kam lënë asnjë ditë pa provuar, u martova me Robertin shumë shpejt. Më iku ai interesi… Fillova të shkruaja këngë me Robertin. Në 1997-ën erdha në Shqipëri, këndova në festival.”

Nga koha e pandemisë deri në fund të vitit të shkuar Simaku ka jetuar në rrugët e New York, në SHBA.

Në rrëfimin e saj për “Opinion”, ajo tregon se kjo gjë ishte plotësisht zgjedhja e saj.

“Jetoja më së shumti në Times Square. Ndonjëherë lëvizja lart e poshtë, kur ishte vapë vija tek lumi, natën pastaj shkoja prapë atje. Dola në rrugë këto katër vjet sepse s’kishte njeri të gjallë në New York, ishte bosh”, tregon Simaku.

Interesant është fakti se gjatë kësaj kohe të vështirë, ka lexuar të gjithë librat fetarë.

“Çdo të premte në darkë duhet të shkoje të këndoje këngë për engjëjt, gjëja më e mrekullueshme që kam përjetuar ishte se burri me gruan nuk prekeshin, traditë e ortodoksëve hebrenj. Jetonin jetë të shenjtë. Sidomos gruaja nuk duhet të këndojë kurrë! Kisha për të ngrënë, për të pirë, s’më duheshin lekët. Çdo njeri hidhte para aty! Edhe sot e kësaj dite, mund të të tregoj qendrat për të studiuar, ngrënë, për punë. Falas! Vëllait i thashë nuk do u bëj dot telefon se do vazhdoj këto studimet”, tha Simaku.

“S’kam marrë kurrë asnjë aspirinë”, tregoi ajo, duke shtuar se shumë njerëz e kanë ndihmuar.

Këngëtarja Dua Lipa flet anglisht, shqip, por nuk është aspak e keqe me spanjishten. Po ç’të themi për frëngjishten, apo gjermanishten? Thonë se ajo ka shumë cilësi, të cilat ne i kishim vënë re tashmë në skenë: di të kërcejë, di të këndojë, shkurt, ajo di të “vrasë”, siç do të thoshin të rinjtë.

Dua Lipa është nga ato artiste që nuk ka nevojë për prezantim, por që gjithmonë di si të mahnisë. Me sloganet, bukurinë, koreografitë e saj ajo bëhet virale. Dhe tani, pse po flasim për këtë, mund të thotë dikush? Sepse në mediat sociale ka një rrjedhje të vazhdueshme videosh të reja virale të njerëzve të dashuruar me të. Për hitet e saj, si One Kiss, Levitating, Houdini? Jo vetëm kaq. Por për performanca të papritura dhe të veçanta, të cilat tani janë bërë pika kulmore e secilës prej listave të saj të reja të këngëve.

Në fakt, për çdo qytet apo vend që viziton, Dua i kushton një homazh një artisti vendas, padyshim në gjuhën origjinale. Për shembull, në Australi ajo performoi nën meloditë e Kylie Minogue, Natalie Imbruglia, Tame Impala, Vance Joy dhe AC/DC; në Zelandën e Re ajo i bëri homazh Lorde-s; në Spanjë, Enrique Iglesias dhe Manu Chao; në Gjermani, Scorpions. Së fundmi, në Francë, ajo u shpërtheu me këngë të çmendura të Indila-s, me notat e Dernière danse, Daft Punk, me Get Lucky dhe së fundmi me Alizée-n me ikonën Moi Lolita. Nga këtu, një valë e mëtejshme dashurie u amplifikua, duke krijuar një alkimi unike midis fansave nga çdo vend i botës dhe artistes britanike me origjinë kosovare-shqiptare.

Në mediat sociale, disa njerëz e quajnë “Dualingo”, duke parafrazuar një aplikacion të famshëm për mësimin e gjuhëve, dhe kjo është pikërisht ajo që është. Sepse Dua flet anglisht, frëngjisht, spanjisht dhe madje edhe gjermanisht. Na mbetet vetëm një dyshim, duke pritur 7 qershorin 2025 kur ajo do të jetë në Milano për një koncert: a do ta bëjë të njëjtën gjë, kësaj here në italisht? Dhe nëse po, cilën këngë italiane do të këndojë?bw

Ka ndërruar jetë në moshën 86-vjeçare regjisori i shquar shqiptar, Pirro Milkani, një nga figurat më të rëndësishme të kinematografisë shqiptare.

Ai u nda nga jeta këtë të shtunë, duke lënë pas një trashëgimi të jashtëzakonshme artistike që ka formësuar dhe pasuruar kulturën shqiptare për dekada me radhë.

Njoftimi u bë në rrjetet sociale nga djali i tij Eno Milkani. Në postimin e bërë disa minuta më parë, Eno njofton lajmin e ndarjes nga jeta të babait duke shkruar: Iku babai, shoku dhe kolegu im.

Pirro Milkani lindi më 7 nëntor 1932 në Korçë dhe studioi në Akademinë e Arteve në Pragë, një nga shkollat më të njohura të kinemasë në Evropën Lindore.

Pas kthimit në Shqipëri, ai u bë një nga pionierët e kinematografisë shqiptare dhe bashkëthemelues i Kinostudios “Shqipëria e Re”.

Gjatë karrierës së tij, Milkani realizoi dhe kontribuoi në mbi 30 filma artistikë dhe dokumentarë. Ndër veprat më të njohura të tij janë filmat: “Njeriu me top”, “Ngadhënjim mbi vdekjen”, “Unë e dua Erën”, dhe “Historiani dhe kameleoni”. Ai njihej për stilin e tij realist, përmes të cilit shpaloste temat sociale, patriotike dhe njerëzore me një gjuhë filmike të veçantë.

Përveç kontributit si regjisor, Milkani ka qenë edhe pedagog dhe drejtues në institucione kulturore, duke ndihmuar në formimin e brezave të rinj të kineastëve shqiptarë. Ka mbajtur edhe poste diplomatike, si atashe kulture në Gjermani.

Vdekja e tij është një humbje e madhe për artin dhe kulturën shqiptare. Trashëgimia e tij do të jetojë përmes filmave që vazhdojnë të frymëzojnë dhe edukojnë edhe sot.

Ngushëllime familjes, miqve dhe gjithë komunitetit artistik.

Pjesëtarët e R.E.M. marrin pjesë në Galanë e Induksionit dhe Çmimeve të Sallës së Famës së Këngëtarëve, në qershor 2024