Zbarkova një natë maji

në një kthjelltësi të akullt hëne

ku bari dhe lulet ishin gri

po aroma ishte e gjelbër.

Ngjita ngadalë një shpatinë

në natën daltonike

ndërsa gurë të bardhë

shënonin hënën.

Një hapësirë e kohës

përgjatë ndonjë minute

e madhe pesëdhjetë e tetë vite.

E prapa meje

përtej ujërave të plumbta ndritëse

është bregu tjetër

dhe sundimtarët.

njerëz me të ardhme

në vend të fytyrave.

Shqiperoi Elida Buçpapaj