MENDIME TË  SERTA

Bëhen dredhë mendimet

Hapësirës pafund nëpër shllunga resh

Deri në infinit

Syri  aty ndal udhëtimin

Ngatërrohen rrugët vetëtimave

Vargu dënes lagështimit i tmerruar

Desh e vrau etja për dashuri

Kudo  i lënduar…

Edhe në këtë hapësirë kozmosi lëmsh

E si të ndryshojmë këtë botë

Me mllefin e vargut të helmuar

Poshtë e lartë…

Ne ikim

Ikën edhe koha, mbetur peng mendimi

As pendimet  nuk  ngushëllojnë shpirtin

Mendime të serta, rikthehen buzëqeshjet në ëndërr

Të rraskapitura lodhjeve të çmendura

Mbështillen në cukla shpresash

Ngrohen në avullin e lotit si guri

Nuk mbyllen sytë pa shikuar qiellin

Si në mëshirë, nuk di të kujt…

Ne do ikim me kohën e stinëve të djegura

Vetëm në dritat e syve do digjet  dashuria

Pastaj rrugët mbesin brazda kohe

Si hieroglifë, që rrëfejnë të shkuarën…

Gjakovë, 29 Qershor ,2021

GJUMI  MASHTRUES

Më kishte zënë gjumi ankthshëm

E kishte mashtruar lodhja e gjatë

Rrugëve të mykura,  plot alga të lagshta

Mendimet shtyheshin pa dashje

Nëpër flakë të kohëve , udhëtonin pa frymëmarrje

Si në ëndërr, do përkëdhelje fluide  flokëve

Butësive të poreve rrëshqiste miklimi

Mashtroheshin qepallat e egërsuara

Rrjetës së merimangave, tavanit të çarë

Arkitekturë e rrallë helmuese…

Pastaj  gjumi mashtrues ishte shtrirë

Trupit të cullakuar pa drojën e tradhtisë

Duke lexuar pëshpërimat e ëndrrave të mllefosura

Në gjuhën e paditur, paketuar  në rafte bibliotekash

Sa lulishte të bukura përfytyrimet e mia të marra

Buzëqeshje dëshirash sajohen buzëve  të grimcuara

Kumonë e varur në qafë griçe tingëllojnë

Ëndrrat ikin së bashku me gjumin e rëndë

Do zëra të tjerë shprushin zjarr kokës time të lodhur

Po frynë një tjetër erë…

01 Korrik 2021