Një serial i fundit, një reality show apo një ndeshje futbolli e parë në rehatinë e divanit të shtëpisë nga një platformë interneti që ka “vjedhur” transmetimin mund të duket si një gabim i pafajshëm i kujtdo dhe pa ndonjë ndikim të madh.

Ky fraksion i vogël që nis me një individ, në fakt është një grup që numëron mijëra e miliona persona të cilët shfrytëzojnë mundësitë që jep interneti për të piratuar programet televizive.

Vetëm në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, piratimi online i filmit dhe televizioneve shkakton 29 miliardë dollarë humbje. Kjo është maja e ajsbergut, pasi efekti në të ardhurat e munguara është vetëm një prej aspekteve. Spiralja e pasojave përshkallëzohet në vende pune të humbura, investime të ulura, në më pak taksa të paguara në buxhet.

Në Shqipëri mungon një shifër zyrtare përmbledhëse mbi efektet financiare të piraterisë nga interneti, por në mënyrë periodike ofruesit e shërbimit mediatik audioviziv, apo platforma të licencuara nga AMA, raportojnë mbi dëmet që u shkaktohen.

Në raportin e fundit vjetor, AMA nënvizonte se pirateria nga interneti po kthehet në një fenomen shqetësues, i cili po rritet vit pas viti edhe në vend. Por mënyra sesi është përshkruar fenomeni ku nënvizohet se ka vështirësi për ta frenuar duket si një dorëzim pa betejë, në një luftë që zhvillohet globalisht, secili vend në terrenin e tij.

“Vlen për t’u përmendur një fenomen i ri në transmetimet audiovizive që po kryhet nëpërmjet internetit. Kjo është një formë e sofistikuar piraterie, e cila po përhapet gjithmonë e më shumë në vitet e fundit.

Pirateria televizive, nëpërmjet internetit, është një fenomen sa shqetësues aq dhe i ndërlikuar për t’u identifikuar, për shkak se në shumicën e rasteve produkti audioviziv që transmetohet në formë abuzive, vjen nga servera të vendeve të botës dhe nuk janë të instaluara brenda territorit të Republikës së Shqipërisë. Për këtë arsye, identifikimi i tyre bëhet shumë i vështirë” – thuhet në raportin e AMA.

Pirateria nga interneti vë në rrezik platformat televizive

Ofruesit e Shërbimit të Programit Audioviziv në Shqipëri po përballen vit pas viti me dëme të shumta në aspektin financiar për shkak të piratimit nga interneti.

Si një industri ende relativisht e re, por me rritje të shpejtë të nxitur nga investimet e shumta, pirateria po e bën më të vështirë ruajtjen e ritmit në aspektin e investimeve teknologjike apo kapaciteteve njerëzore.

“I gjithë ky progres, i arritur me investime kolosale financiare dhe burime njerëzore, që janë trajnuar në mënyrë sistematike gjatë këtyre viteve, vihet në rrezik nga fenomeni i piraterisë televizive, i cili po nuk u zhduk apo minimizua, mund të na çojë dy dekada pas.

Platformat Televizive dhe Televizionet Kombëtare, por edhe ato lokale, punësojnë mijëra njerëz. Ata përfaqësojnë profesionistë të cilët i kanë kushtuar karrierën e tyre kësaj industrie, duke u zhvilluar si në planin personal, por edhe në atë që i ofrojnë gjithë publikut.

Nëse kjo industri do të kërcënohet nga pirateria, dëmet direkte dhe indirekte do të jenë të pallogaritshme”, – pohon Eglinor Ramaj, Drejtor Ekzekutiv i DigitAlb.

Për shkak të piratimit, industria mund të hyjë në një rreth vicioz ku fillimisht pakësimi i të ardhurave do të ndikojë përmbajtjen e asaj që ofrohet dhe më pas kjo mund të rezultojë në një interes më të ulët të abonentëve të rregullt për t’i blerë të drejtat.

“Platformat e transmetimeve dixhitale dhe mediat audiovizive mbështeten kryesisht në të ardhurat e tyre për të financuar projekte të reja dhe për të përmirësuar cilësinë e përmbajtjes ekzistuese.

Nëse një pjesë e publikut e shikon materialin e tyre në internet në mënyrë të paligjshme, atëherë këto platforma nuk do të kenë të ardhura të mjaftueshme për të mbështetur zhvillimin e tyre.

Mungesa e të ardhurave mund të ndikojë negativisht në investimet e tyre në të ardhmen, pasi platformat nuk do të kenë mjaftueshëm fonde për të investuar në projekte të reja”, – nënvizon Armand Selimaj, Drejtor i Përgjithshëm i Teknologjisë për Tring TV.

Lufta ndaj piraterisë s’është e pamundur, duhen investime

Zhdukja e plotë e piraterisë nga interneti mund të jetë një dëshirë e madhe e bizneseve që preken nga ky fenomen apo dhe institucioneve por nuk mund të arrihet plotësisht. Gjithsesi, operatorët e tregut pranojnë se minimizimi i pasojave të saj mund të arrihet duke bërë investimet e duhura teknologjike dhe në kapacitete njerëzore.

“Një mënyrë për të luftuar piraterinë në internet është përmirësimi i teknologjisë së sigurisë dhe ndërprerjes së aksesit në këta servera të paligjshëm. Kjo mund të arrihet duke bashkëpunuar me autoritetet dhe institucionet si në Shqipëri, por dhe në të gjithë botën për të identifikuar dhe për të ndaluar serverat e paligjshëm që shfrytëzohen për të shpërndarë përmbajtje të piratuar.

Platformat e transmetimeve dixhitale, mediat audiovizive dhe ofruesit e shërbimeve ‘Internet’ mund të bashkëpunojnë me këto autoritete dhe institucione për të ndërmarrë veprime konkrete në këtë drejtim dhe për të siguruar që të drejtat e pronësisë intelektuale të mbrohen në mënyrë efektive”, – pohon z.Selimaj.

Kryerja e investimeve të nevojshme në infrastrukturë dhe teknologji, në funksion të luftës ndaj piraterisë mund të arrijë të frenojë abuzimin. Shqipërisë, në këto raste, nuk i duhet që të gjejë modele të reja, por të aplikojë ato që sot janë më efikaset në treg ku shumë vende kanë zgjedhur që shërbimin kundër piraterisë ta marrin nga kompani që kanë në objekt të aktivitetit pikërisht këtë profil.

“Me një investim shumë modest nga organet rregullatore, mund të bëhet i mundur kontrolli i gjithë trafikut ‘streaming’, pra trafikut që mundëson transmetime nëpërmjet internetit.

Kjo ofron mundësi të sigurta për bllokimin e streaming/transmetimeve pirate në kohë reale pa pasur rëndësi se ku ndodhen lokalisht serverat që mundësojnë këto transmetime pirate. E thënë më qartë, serverat le të operojë nga Kina apo India, por ai lloj trafiku mund të ndalohet të hyjë në Shqipëri.

Ka shoqëri ndërkombëtare të specializuara për këto lloj shërbimesh, të cilat kanë kontrata me organet rregullatore në çdo vend të botës dhe mundësojnë kontrollin e trafikut të internetit jo vetëm për piraterinë televizive, por edhe për çështje të sigurisë kombëtare, përmbajtjeve të papërshtatshme në internet etj.” thekson z.Ramaj nga DigitAlb.

Rritja e kapaciteteve njerëzore, bashkërendimit institucional mes disa rregullatorëve që janë të përfshirë në treg dhe task-forca të përbashkëta shihen si forma efikase për të frenuar piratimin. Për z. Ramaj, kohët e fundit ka pasur koordinim më të mirë mes AMA dhe AKEP për minimizim e piraterisë nëpërmjet internetit, por sigurisht mbetet shumë për të bërë.

AMA: Po kërkojmë sugjerime nga tregu për modelin

Autoriteti i Mediave Audiovizive pranon se nuk mund të ndalojë plotësisht fenomenin e piraterisë nga interneti, por se po bën një përpjekje për të gjetur mënyra për të ulur ndikimet negative. Përfaqësues të AMA-s thanë për “Monitor” se në fillim të këtij viti ka pasur takime me operatorë të tregut, në përpjekje për të gjetur një zgjidhje.

“Në fillim të vitit, Kryetarja e AMA-s organizoi një takim me operatorët më të mëdhenj për qasjen se çfarë mund të bëjmë të gjithë së bashku për të minimizuar këtë fenomen. Një ndër problematikat e ngritura në takim ka qenë kostoja shumë e lartë.

Megjithatë AMA është treguar e gatshme që, me fondet e saj, të vijë në ndihmë për krijimin e një softi apo blerjen e një aparature që arrin të identifikojë dhe minimizojë këtë fenomen. U kemi kërkuar kompanive të na sjellin rekomandime apo modele për të cilat janë në dijeni dhe që funksionojnë për frenimin e piraterisë.

Këto të fundit kanë më shumë kapacitete njerëzore, pasi janë të mëdha, por kanë edhe përvojën dhe njohjen e tregjeve falë partneriteteve me palë të treta, për të sjellë sugjerime të vlefshme. AMA, pavarësisht ekspertizës, është shumë e kufizuar në kapacitete njerëzore.

Kemi kërkuar aparatura, teknologji apo modele tregu për të bërë një llogaritje kostoje në mënyrë që, edhe nëse AMA nuk i ka mundësitë, të lobojë për t’i siguruar. Por të themi të drejtën, deri më tani, nuk kemi pasur ndonjë feedback nga pala tjetër”, – konfirmuan ata.

Në përgjigje të kësaj, operatorët e tregut thanë për “Monitor” se AMA si rregullator mund të sigurojë modelet dhe praktikat më të mira nga institucione homologe të saj, si dhe nga kompani ndërkombëtare me ekspertizë në këtë fushë./Monitor.al

Demonstratat masive në Beograd dhe reagimet e qeverisë Vuçiç ndaj tyre, tregojnë se Serbia mund të jetë në prag të një revolucioni politik. Pas vitesh nën kontrollin shtrëngues të regjimit, korrupsionit masiv të zyrtarëve dhe gjuhës së vazhdueshme të urrejtjes në media, populli serb po zgjohet nga hutimi.

Megjithatë, rezultatet e revoltës paqësore popullore mbeten të pasigurta dhe mund të përshkallëzojnë dhunën si në Serbi ashtu edhe në rajon.

Protestat masive në Serbi kundër regjimit të Vuçiçit shprehin një ndjenjë të thellë kundërshtie ndaj politikave shtetërore që pengojnë përparimin e vendit. Qytetarët e Serbisë kanë një mundësi historike për të organizuar një revolucion demokratik duke mbajtur zgjedhje, por votimi duhet të jetë plotësisht i lirë dhe i drejtë, me akses të barabartë në media për të gjitha palët dhe monitorim të gjerë ndërkombëtar.

Për më tepër, nga thjesht një mënyrë për të shprehur ankesat anti-qeveritare tubimet popullore duhet të kthehen në një program konkret politik të një lidershipi koherent kombëtar.

Zhvillimet e tanishme mund të vijojnë të jenë paqësore ose mund të kthehen në të dhunshme, në varësi të faktit nëse Vuçiç është i gatshëm të sakrifikojë njerëz për pushtetin e vet. Në revolucionet demokratike paqësore, këmbëngulja e popullit për dorëheqjen e regjimit intensifikohet, numri i mbështetësve rritet në mbarë vendin, forcat e rendit nuk janë të gatshme të sulmojnë civilët e paarmatosur, kështu qeveria tërhiqet dhe bën thirrje për zgjedhje.

Revolucione të tilla demokratike kundër intensifikimit të autoritarizmit dhe manipulimit elektoral shpesh fillojnë në mënyrë spontane, ndërkohë që grupet qytetare dhe lëvizjet politike luajnë një rol gjithnjë e më të rëndësishëm në kanalizimin e ankesave të popullit ndaj regjimit të diskredituar.

Rezultati përfundimtar i këtyre revolucioneve, me kalimin e kohës, mund të zbehet apo edhe të përmbyset, por, gjithsesi, të tilla revolucione ngjallin shpresë se fraksione më të gjerë të shoqërisë mund të kenë një zë në procesin politik.

Serbia përjetoi një kryengritje të tillë popullore gjatë “revolucionit të buldozerit”, i cili, në tetor të 2000-it rezultoi në zëvendësimin e Millosheviçit, por që atëhere arritjet janë shuar.

Qeveria Vuçiç mund të përpiqet për shterrimin dhe shpërndarjen e protestave, por nëse ato zgjerohen me kërkesa politike konkrete, nuk përjashtohet as skenari i dhunshëm. Kjo ka gjasa më të larta të ndodhë në rast se regjimi refuzon të përgatitet për zgjedhje ku ka konkurrencë dhe ruan mbështetjen e aparatit të sigurisë.

Me organizimin e mitingjeve massive, që i ngjajnë atyre të kohës kur punëtorët merrnin pjesë me detyrim, Vuçiç po përpiqet dëshpërimisht të tregojë se gëzon ende popullaritet. Ai gjithashtu po nxit armiqësi dhe po përpiqet të diskreditojë opozitën demokratike duke pretenduar se pas protestave qëndrojnë “shërbimet e huaja të inteligjencës”.

Mitingjet e Vuçiçit mund të fillojnë t’i ngjajnë mitingjeve të Millosheviçit në fillimin e viteve 1990, kur fjalimet zemërake nxitën ndarjet etnike që kontribuan në shpërbërjen e dhunshme të Jugosllavisë dhe vrasjet masive të civilëve.

Beogradi ka në posedim një sërë mjetesh për të provokuar konflikte brenda Kosovës, Malit të Zi dhe Bosnje-Hercegovinës dhe për të mobilizuar popullin kundër armiqve të huaj të supozuar.

Dhuna shkaktuar, së fundmi, nga bandat e organizuara kundër policisë së Kosovës dhe trupave të NATO-s në Kosovën veriore mund të jetë parashtresë e një konflikti më të gjerë të krijuar nga Beogradi, nëse Vuçiç merr një përgjigje të dobët nga Uashingtoni dhe Brukseli.

Moska gjithashtu do të kishte rolin e vet në krizën që po shpaloset. Për zyrtarët rusë, revolucionet popullore janë fenomen negativ i imponuar nga shërbimet speciale amerikane. Dhe nëse ata kanë gjasa të kulmojnë me reforma demokratike dhe integrim perëndimor, atëherë kryengritja paqësore duhet të shuhet në mënyrë që Kremlini të mos humbasë një tjetër aleat.

Çdo qeveri që është miqësore me Rusinë dhe sfidohet nga një opozitë popullore e përhapur, shihet, automatikisht, si viktimë e “Perëndimit kolektiv” dhe duhet të ndihmohet për t’u mbajtur në pushtet.

Shërbimet ruse dhe suportuesit e tyre lokalë, duke përfshirë grupe të ndryshme nacionaliste radikale, mund të organizojnë provokime për të destabilizuar vendin. Kaosi i brendshëm në Serbi dhe konfliktet e armatosura në Kosovë, Bosnjë dhe Mal të Zi do të ishin zgjidhja e dytë më e preferuar për Kremlinin, në rast se regjimi në Beograd rrezikon të zëvendësohet.

Kjo gjithashtu do të ndihmonte në largimin e vëmendjes nga lufta e dështuar e Moskës në Ukrainë dhe përshkallëzimi i trazirave të brendshme në Rusi.

Për të parandaluar një spirale dhune në rajon, Uashingtoni duhet të japë një mesazh të qartë: duhet të deklarojë se ai i mbështet aspiratat e popullit serb dhe se do të mbrojë të pacënuar integritetin e fqinjëve të Serbisë. Mbështetja e fortë ndërkombëtare për zgjedhje të ndershme në Serbi mund të ndihmojë në krijimin e një qeverie properëndimore që do të ndërpriste lidhjet korruptive të Beogradit me Moskën dhe do të revokonte çdo ambicie të tij ekspansioniste në rajon.

Pa një revolucion të suksesshëm demokratik në Serbi, Ballkani do të përballet me perspektivën e përshkallëzimit, që nuk mund të depërshkallëzohet më.

https://gazetadita.al/analiza-e-bugajskit-ne-dita-ku-do-ta-cojne-rajonin-demonstratat-masive-ne-beograd-dhe-dhuna-ne-kosove/

Çdo gjë sot e ka një shpjegim. Edhe forcimi i pandalshëm i lekut. Teorikisht forcimi monedhes lidhet me një sërë faktorësh.

1. Stabiliteti Ekonomik: Një vend me një ekonomi të qëndrueshme dhe në rritje tërheq investime të huaja, gjë që rrit kërkesën për monedhën vendase. Investitorët kanë besim në stabilitetin e sistemit financiar të vendit.

Praktikisht nuk është se kemi interes në rritje të investitorëve të huaj, përkundrazi edhe ata që janë ankohen për mjedis jo miqësor.

2.Teorikisht normat e larta të interesit, ndikojnë në forcimin e monedhes. Kur një vend ofron norma interesi relativisht më të larta në krahasim me të tjerët, ai mund të tërheqë investitorët. Kjo kërkesë e shtuar për monedhën vendase forcon vlerën e saj.

Praktikisht nuk kemi normë të lartë interesi.

Teorikisht monedha vendas forcohet kur kemi:
3. Tepricë tregtare: Një vend që eksporton vazhdimisht më shumë mallra dhe shërbime sesa importon, krijon një suficit tregtar. Kjo gjeneron kërkesën për monedhën e saj pasi blerësit e huaj duhet ta blejnë atë për të blerë eksportet e vendit. Rritja e kërkesës çon në mbiçmim të monedhës.

Praktikisht ne kemi jo suficit, por deficit tregtar

Teorikisht monedha forcohet kur kemi:

4. Stabiliteti politik: Stabiliteti politik është një faktor i rëndësishëm për një monedhë të fortë. Vendet me mjedise të qëndrueshme politike dhe institucione që funksionojnë mirë priren të frymëzojnë besimin tek investitorët, duke rezultuar në rritjen e kërkesës për monedhën e tyre.

Teorikisht institucionet dhe ligjet i kemi të mira, praktikisht…

Teorikisht monedha forcohet kur vendi ka:

5. Politika të forta fiskale dhe monetare: Politikat e shëndosha fiskale, të tilla si nivelet e ulëta të borxhit të qeverisë dhe buxhetet e balancuara, si dhe politikat monetare efektive që menaxhojnë inflacionin dhe ruajnë stabilitetin e çmimeve. Këta faktorë, mund të kontribuojnë në një monedhë të fortë vendase.

Praktikisht borxh është i lartë dhe çmimet janë “çmendur”.

Teorikisht monedha vendas forcohet nga:
6. Pasuria e Burimeve Natyrore: Vendet e pasura me burime natyrore, si nafta, gazi ose mineralet, mund të kenë një monedhë të fortë për shkak të kërkesës së lartë për këto burime. Ky njihet si fenomeni “mallkimi i burimeve”.

Praktikisht pasurite tona nën dhe mbi tokë i shpërdorojmë

Literatura ekonomike e ballafaquar me praktiken nuk shpjegon forcimin e lekut. Pyetja ku e merr fuqinë leku nuk merr përgjigje të plotë as me:

Rritjen e numrit Turisteve

As me remitancat

As me eksportet

As me të ardhurat në valutë që gjenerohen nga puna on line.

As (vetëm) zgjedhjet.

Po të ishin zgjedhjet faktori kryesor

pse Turqia, aleatja jonë strategjike nuk merr këshilla nga ne? Ne futemi në zgjedhje dhe leku forcohet, Turqia futet në zgjedhje dhe lira dobësohet, ne dalim nga zgjedhjet dhe leku shpartallon euron bashkë me dollar e co, Turqia del nga zgjedhjet dhe shpartallohet lira…

Pse tregohemi egoist dhe mendojmë vetëm për veten?

Barometri diplomatik

*** Me Amerikën kundër Serbisë koloniliste,  neokolonialiste  dhe  militariste

***-Ndryshe, të vetmuar, nuk na mbetet rrugë tjetër veçse drejt “Gulagut”  famëkeq  ballkanik me  kolonistët sllavo-danubianë bizantinë.Kjo do të ishte një tragjedi e re jo vetëm për Kosovën, por për gjithë Shqipërinë Etnike. Nëse do të ndodhte diç e tillë ( si rrjedhojë e izolimit të Kosovës nga Amerika dhe nga NATO-ja), Kosova do të shuhej si shtet i pavarur dhe sovran në Ballkan.

Mirëpo,  për të penguar dhe parandaluar kanonierat diplomatike ruso-sllave evropiane të sferave të interesit lindor sllav ( të botës sllave) dhe  manovrat politiko-propagandistike, diplomatike, gjeopolitike dhe ushtarake serbo-ruse të “dizajnuara” nga kryeliderët e Serbisë dhe të Rusisë, Aleksandër Vuçiq dhe Vladimir Putin, që me forcë dhe me agresion të përbashkët të zhbëjnë shtetin e pavarur dhe sovran të Kosovës (17 shkurt 2008- 2023) ,krerët udhëheqës së Republikës së Kosovës (Vjosa Osmani, Albin Kurti dhe Glauk Konjufca), duhet të forcojnë në maksimum lidhjet dhe bashkëpunimin e gjithanhsëm politiko-propagandistik, diplomatik dhe ushtarak me Amerikën , me NATO-n dhe me BE-në (me 22 vendet që e kanë njohur Republikën e Kosovës), në mënyrë që Kosova të shpëtojë nga agresioni dhe nga pushtimi militarist neokolonial dhe gjenocidal i aksit Beograd-Moskë.

Lufta nuk është strategji dalëse nga konflikti në Veriun e Kosovës, por paqja  e drejtë dhe e domosdoshme

Kjo duhet të jetë strategjia dalëse nga konflikti i krijuar në Veriun e Kosovës, (ruajtja  sine qua non e marrëdhënieve miqësore dhe aleatare me Amerikën), jo përplasja diplomatike  mes Prishtinës dhe Uashingtonit, sepse  këtë me çdo kusht po e provokon dhe po e stimulon politika, propaganda dhe diplomacia e Beogradit zyrtar me presidentin e saj Aleksandër Vuçiq në krye. Këtë kurs të regjimit militarist serb dhe antidemokratik të Serbisë për destabilizimin e Kosovës, para së gjithash e paralajmëruan: (1) tërheqja e policëve nga instiutcionet dhe nga organet shtetërore të Kosovës dhe (2) protestat e organizuara të kriminelëve paramilitarë të maskuar në Zveçan (26-31 maj 2023), të cilët brutalisht i sulmuan me forcë dhe i plagosën “34 ushtarë” të KFOR-it, si dhe plagosën një polic shqiptar, me qëllim që të pengonin inaugurimin dhe fillimin nga puna të katër kryetarëve shqiptarë, të zgjedhur në katër komunat veriore të Kosovës (Zubin Potok, Mitrovicë Veriore, Zveçan dhe Leposaviq). Kjo ndërhyrje e forcave kriminele serbe ishte krejtësisht antiligjore,antiukshtetuese,antidemokratike dhe antipaqësore, sepse dhunuan të drejtën e sovranitetit dhe të integritetit shtetëror të Republikës së Kosovës.

Po ashtu, dhunuan edhe të drejtën humanitare e paqësore ndërkombëtare, ngase plagosën “34 ushtarë” të NATO-s, të dislokuar sipas Rezolutës 1244 të OKB-së (10 qershor 1999).

 Kryeministri Albin Kurti nuk rrezikon strategjinë amerikane në Kosovë e as në Ballkan

Vërtet, vështruar nga prizmi diplomatik i aletëve dhe i miqve tanë amerikanë dhe evroperëndimorë, qasja taktike politike e Albinit ishte e gabuar lidhur me shtrirjen dhe me mbrojtjen e sovranitetit të Kosovës në Veriun e Kosovës (sepse sipas tyre nuk ishte konsultuar paraprikisht me Amerikën dhe me ambasadorët e shteteve përfaqësuese të Kuintit në Prishtinë), por jo në shpërputhje me qasjen dhe me interesat  vitale të strategjisë amerikane në Kosovë, as me Kushtetutën e Kosovës e as me të drejtën ndërkombëtare për  mbrotjen dhe për respektimin e sovranitetit të Kosovës.

Në këtë rast, Amerika do të duhej të ndëshkonte ndërhyrjen agresive të Serbisë së presidentit Aleksandër Vuçiq, jo Albin Kurtin dhe Kosovën, duke e mënjanuar nga manovrat ushtarake “Defender 23”, vetëm pse tentoi që ligjërisht dhe me Kushtetutë ta rikthente sovranitetin e humbur në pjesën veriore të Kosovës ( qershor 1999-2023).

Për mikun dhe për drejtësinë ky akt sanksionues reflekton ca paqartësi, që  do të thotë se nuk është në frymën e drejtësisë dhe të objektivitetit të gjendjes së krijuar në terren, atje ku qe 20 vjet (1999-2023) Serbia, duke instrumentalizuar dhe ndihmuar minoritetin serb ka futur nën kontrollin e saj sovranitetin e Kosovës, që nga përfundimi i luftës në Kosovë (qershor 1999). Kjo ndërhyrje e Serbisë nuk mund të quhet ndryshe veçse agresion direkt dhe indirekt madje “në mënyrë paqësore” me lejen e bashkësisë ndërkombëtare! (OKB-ja hesht, edhe pse Serbia e ka shkelur Kartën e saj me të dy këmbët, duke ndërhyrë në punë të brendshme të Kosovës. Ky është absurditet juridik ndërkombëtar, që shpërfaq paaftësinë e OKB-së për zgjidhjen paqësore të këtij problemi kolonial mes Serbisë dhe Kosovës (1912-1999).

Në këtë rast konkret , Kosova nuk mund të jetë shtet i pavarur në kuptimin juridik ndërkombëtar, ngase Serbia e ka vënë gjendje varësie dhe ndërvarësie, duke ia mohuar ushtrimin e së drejtës së sovranitetit brenda tërësisë territoriale të saj summa potestas.

Jo Kurti, por Serbia të sanksionohet, që nuk po tërheqet nga Veriu i Kosovës !

Derisa Serbia nuk  e heq  nga Kushtetuta e saj në fuqi (2006) sintagmën: “Kosova është provincë e Serbisë”, dialogimi me Beogradin zyrtar është i kotë, pa asnjë dobi reciproke për palët negociuese të Serbisë dhe të Kosovës.

Derisa  krerët udhëheqës politikë të Serbisë (Aleksandër Vuçiq, president; Ivica Daçiq, ministër i Jashtëm, Ana Bërnabiq, kryeministre…etj.,) të japin deklarata kërcnuese se ‘Serbia kurrë nuk do ta njohë Kosovën”,  vazhdimi i dilaogut me Beogradin nuk do të ketë kurrfarë efekti politik, diplomatik, demokratik dhe paqësor.

Derisa Serbia nuk tërheq forcat kriminale paramilitare pa uniforma nga Veriu i Kosovës, nuk do të ketë  shtendosje të situates së tensionuar nga Serbia, sepse atje Beogradi së bashku me kriminelët e instaluar serbë po kërkojnë shkëputjen e asaj pjese të territorit të Kosovës, për shkak se llogarisin në shfrytëzimin e mëtejmë të pasurisë së begatshme të burimeve nëntokësore minerare (ari, argjend, zink, bakër, plub),

Prandaj, nëse duam të vendosim sovranitetin, demokracinë dhe paqen në Veriun e Kosovës, Amerika, OKB-ja, NATO-ja, BE-ja dhe OSBE-ja, duhet ta sanksionojnë Serbinë, sepse kjo është shkaktarja kryesore e shpërthimit të konflitkit të armatosur në Kosovën Veriore (26 -31 maj 2023), me qëllim që përmes luftës të rikolonizojë dhe të rianeksojë Kosovën, ashtu sikurse bëri kryekrimineli Slobodan Milosheviq (1989-1999). Nëse nuk veprohet kështu, Serbia kurrë nuk do të heqet nga Kosova Veriore, në saje të ndonjë dialogu të zhvilluar paqësor. Këtë e provon edhe Dialogu i Brukeslit (2011-2023), i cili nuk prodhoi asgjë të dobishme për normalizimin e marrëdhënieve  mes Serbisë dhe Kosovës, përpos tensione, barrikada dhe “shkëndija” të luftës në Veriun e pushtuar të Kosovës.

 Të zbatohet e drejta ndërkombëtare

Shtrohet pyetjja e arsyeshme, nëse ende janë në zbatim Karta e Kombeve të Bashkuara dhe e drejta ndërkombëtare, atëherë Serbia duhet të sanksionohet, duke e përjashtuar nga OKB-ja, sepse de fakto dhe de jure ka pushtuar territorin verior të Kosovës. Këtë shkelje  të së drejtës ndërkombëtare nuk duhet lejuar më tej, por duhet sanksionuar Serbinë ( duke mos harruar edhe 3 gjenocidet e kryera të saj në vitet ’90 dhe ’99 kundër Kroacisë, Bosnjës dhe Kosovës), ashtu sikurse , që veproi Lidhja e Kombeve kur nga radhët e saj përjashtoi BRSS-në për shkak të agresionit kundër Finlandës më 1939. Kështu, duhet vepruar edhe OKB-ja e sotme  me Serbinë, sepse në mënyrë flagrante ka kryer agresion ndaj Kosovës.

Vërtet, është absurde heshtja e diplomacisë preventive ndërkombëtare, pse nuk vepron ligjërisht dhe në përputhje me Kartën e Kombeve të Bashkuara për parandalimin e luftës së Serbisë në Kosovë?

Edhe sa dhjetëra ushtarë paqësorë të KFOR-it, duhet të terrorizohen dhe të plagosen nga kriminelët paramilitarë të maskuar në veriun e Kosovës, të  dirigjuar dhe të mobilizuar nga Beogradi zyrtar i Aleksandër Vuçiqit?!

Serbia provokoi luftën, jo Kosova !

Kriminelët serbë të dirigjuar dhe të urdhëruar nga Aleksamdar Vuçiq nga Beogradi në protestat e tyre në Zveçan sulmuan ushtarët paqësorë të KFOR-it, me ç’rast lënduan “34” sish! Mirëpo, për çudi, ende as BE-ja, as OKB-ja nuk kanë marrë asnjë vendim ligjor për sanksionimin e Serbisë, e cila qe 20 vjet po financon dhe po mbështet terroristët e maskuar në veirun e Kosovës (qershor 1999)., me qëllim që t’i detyrojnë minoritarët kolonë serbë, të mos e njohin shtetin e pavarur dhe sovran të Kosovës, por Serbinë.

Kjo është esenca e konfliktit të krijuar, që murkulohet në vellon politiko-propagandistike gjoja të kursit paqësor të Serbisë, se Beogradi përmes Dialogut të Brukselit (2011-2023) po synon “normalizimin” e marrëdhënieve mes Serbisë dhe Kosovës !?

Kjo është absolutisht gënjeshtër, mashtrim dhe spekulim sui generis, sepse në veriun e Kosovës nuk ekziston kurrfarë problemi minoritar serb,por  Beogradi zyrtar e ka shpifur këtë problem dhe, po mbrohet në emrin e tij para bashkësisë ndërkombëtare, gjoja se në veriun e Kosovës, “serbët  janë privuar nga të gjitha të drejtat dhe liritë e tyre” !

Përkundrazi, sipas ligjeve dhe Kushtetutës në fuqi të Kosovës (15 qershor 2008), si dhe sipas Planit të Marti Ahtisarit, monoriteti serb është  një nga grupet më të favorizuara të minoriteteve të tjera etnike në Kosovë.

-Andaj, çfarë po kërkojnë më shumë ata? –As më pak e as më shumë, krijimin e një “republika srpska”  për ta “bosnjëzuar” Kosovën shqiptare për t’ia bashkëngjitur Serbisë së dikurshme kolonizuese dhe gjenocidale. Ky është problemi i minoritet serb në Kosovë, jo shkelja dhe mohimi i të drejtave të tyre njerëzore as individuale e as kolektive. Kjo është shpifje dhe gënjeshtër sui generis për ta mashtruar Amerikën, BE-në, NATO-n , OKB-në dhe OSBE-në.

Ngjarje e veçantë për Kishën Katolike shqiptare. Mësohet se sot në Bazilikën e Nazaretit është vendosur mozaiku i “Zojës së Këshillit të Mirë”.

Në ceremoninë ku i pranishëm ishte at Gazmend Tinaj, i cili shoqërohej dhe nga grup prej më se 50 pelegrinësh shqiptarë të besimit katolik, ishin të pranishëm dhe ambasadori Bardhyl Canaj dhe Këshilltarja Sonila Turshilla.

“Ngjarje e veçantë për Kishën Katolike shqiptare, sot, në datën 3 Qershor 2023 vendoset në Bazilikën e Nazaretit mozaiku i “Zojës së Këshillit të Mirë” nga Atë #GazmendTinaj i shoqëruar nga një grup prej më se 50 pelegrinësh shqiptarë të besimit katolik. Në meshën e mbajtur me këtë rast mori pjesë Ambasadori Bardhyl Canaj dhe Keshilltarja Sonila Turshilla. Qëllimi i realizimit të Mozaikut të “Zojës së Këshillit të Mirë”, është që të jetë e pranishme Kisha Katolike në Shqipëri dhe Kombi ynë, si “Pajtorja e e tij” në Nazaret, Israel, atje ku është edhe Bazilika kushtuar Lajmërimit të Zojës së Bekuar, meqë të gjitha kombet e botës kanë vendosur nga një imazhe të Zojës Mari që nderohet në vendet e tyre. Vendi ynë deri më sot nuk ka një Mozaik të Zojës Mari atje.

Arqipeshkëvi i Shkodrës Angelo Massafra, Fretërit Françeskanë në Shqipëri nën kujdesin e Atë Gazmend Tinaj, Fretër Françeskanë të Kustodies së Tokës së Shenjtë (Israel dhe Palestinë), Bamirësja Mara Tinaj si dhe puna e palodhëshme dhe e shkëlqyer e artistëve Eduard & Albana Sinaj e bënë të mundur realizimin e kësaj vepre Fetare dhe artistike.”, thuhet në postimin e ambasadës izraelite.bw