Toka kthen fytyrën e vet kah lulet
Zemrat i marrin erë bukës së gatuar prej trëndafilëve
Ose prej hirit që aq bukur
Ka folur gjuhën e njeriut
Të zogut
E të detit
Të fle në zemrën e diellit
Mundet vetëm dashuria
E dashuria është i vetmi Zot
Ku njerëzit bëjnë lutjen e fundit
Duke i trembur dallëndyshet e baladave të veta
Që krahët i këpusin
Në malet e shkurtuara të kohës
Komentet