Ai grurë hikërror plot argjend mbi mal
shtrihet dhe tërhiqet në erë
pa mundur t’i harrosh
brirët e buajve që rrotullojnë dhe kthejnë
kujtimet e barit të gjelbër të hedhur kudo
plugu që lundron mbi një tokë të flakëruar
Pritet një shi
pritja mund të zgjatë me vite
Në pjerrësirë të shpatit gruri përskuqet
Dhe më kot përpiqet të mbizotërojë një korije
vonon ardhja e stinëve
duke ecur verbërisht fëmijët hapin dyert
që të çohen natën me mua
me të njëjtën llambë
Përktheu: Faslli Haliti
Komentet