VOAL- Unë jam bërë vdekje, shkatërrues i botës.

Kur shihni diçka që është teknikisht e ëmbël, ju vazhdoni dhe e bëni atë dhe debatoni se çfarë të bëni për të vetëm pasi të keni pasur suksesin tuaj teknik. Kështu ishte me bombën atomike.

Çdo njeri, gabimet e të cilit duhen dhjetë vjet për t’u korrigjuar, është një burrë.

Shkenca nuk është gjithçka, por shkenca është shumë e bukur.

Më shumë kam nevojë për fizikë se sa për miq.

Në pranverën e vitit 1936, miqtë më njohën me Jean Tatlock. Në vjeshtë, filluam të takohem. Ne ishim të paktën dy herë aq afër martesës për ta menduar veten si të fejuar.

Unë kurrë nuk e pranova dogmën apo teorinë komuniste.

Optimisti mendon se kjo është më e mira nga të gjitha botët e mundshme. Pesimisti ka frikë se është e vërtetë.

Nuk duhet të ketë pengesa për lirinë e hulumtimit. Nuk ka vend për dogma në shkencë. Shkencëtari është i lirë dhe duhet të jetë i lirë të bëjë çdo pyetje, të dyshojë në çdo pohim, të kërkojë ndonjë provë, të korrigjojë çdo gabim.

Nëse bombat atomike do t’i shtohen si armë të reja arsenaleve të një bote ndërluftuese, ose arsenaleve të kombeve që përgatiten për luftë, atëherë do të vijë koha kur njerëzimi do të mallkojë emrat e Los Alamos dhe të Hiroshimës.

Si njeriu i shkencës, ashtu edhe ai i veprimit, jetojnë gjithmonë në skaj të misterit, të rrethuar prej tij.

Është një e vërtetë e thellë dhe e nevojshme që gjërat e thella në shkencë nuk gjenden sepse janë të dobishme: ato gjenden sepse ishte e mundur t’i gjesh.