VOAL- Fjalët pa veprime janë vrasëse të idealizmit.

Paqja nuk bëhet në tryezat e bisedimeve ose në traktatet, por në zemrat e njerëzve.

Nderi nuk është pronë ekskluzive e asnjë partie.

Pauza midis gabimeve dhe sprovave të ditës dhe shpresave të natës.

Është po aq e rëndësishme që biznesi të qëndrojë jashtë qeverisë sa edhe qeveria të qëndrojë jashtë biznesit.

Nuk ka klasë punëdhënëse, klasë punëtore, klasë bujqësore. Ju mund të shikoni një burrë ose një grua si fermer ose punëtor, ose një burrë profesionist, ose një punëdhënës, ose edhe një bankier. Por djali i fermerit do të jetë mjek ose punëtor ose edhe bankier, dhe vajza e tij mësuese. Djali i një punëtori do të jetë një punëdhënës – ose ndoshta president.

Shtetet e Bashkuara e pranojnë plotësisht të vërtetën e thellë se përparimi, prosperiteti dhe paqja jonë janë të ndërlidhura me përparimin, prosperitetin dhe paqen e mbarë njerëzimit.

Liria është dritarja e hapur përmes së cilës derdhet drita e diellit e shpirtit njerëzor dhe dinjitetit njerëzor.

Më lejoni t’ju kujtoj se kredia është gjaku i biznesit, gjaku i çmimeve dhe vendeve të punës.

Liria ekonomike nuk mund të sakrifikohet nëse liria politike duhet të ruhet.

Fëmijët janë burimi ynë natyror më i vlefshëm.

Mençuria nuk konsiston aq shumë në të diturit se çfarë të bësh në çastin e dhënë, sa të dish se çfarë të bësh më pas.

Demokracia nuk është statike. Është një forcë e gjallë. Çdo ide e re, çdo shpikje e re ofron mundësi për të mirën dhe të keqen.

Lavdia e kombit qëndron në karakterin e njerëzve të tij. Dhe karakteri vjen nga fëmijëria. Kështu, çdo fëmijë është një sfidë për të rriturit e tij.

Lum të rinjtë, sepse ata do të trashëgojnë borxhin kombëtar.

Është një paradoks që çdo diktator është ngjitur në pushtet në shkallët e fjalës së lirë. Menjëherë pas arritjes së pushtetit, çdo diktator ua ka shtypur të gjithëve lirinë e fjalës, përveç të tijën./Elida Buçpapaj

VOAL- Gruaja, në mënyrë private, pa të gjitha truket dhe grimin, duket se është diçka tjetër”.

– Femra në moshën 20 vjeçe është akull, në moshën 30 vjeçe është e ngrohtë, në moshën 40 vjeçe është e valë.

– Në kohën time bëhej kinema e vërtetë, ajo me “A” të madhe.

– Ajo që më zemëron është se ata gjithmonë janë përpjekur t’u heqin diçka grave dhe kjo vazhdon edhe sot. Janë gjithmonë burrat që shkojnë përpara dhe gratë gjithmonë një hap prapa dhe kjo nuk është e drejtë.

– Një grua e bukur edhe në moshën shtatëdhjetëvjeçare është një grua e bukur.

– Thashethemet zgjasin vetëm disa ditë, shuhen shumë shpejt dhe e vërteta ka përsëri epërsinë.

– Kinemaja është një art i menjëhershëm: ti bën një film dhe të nesërmen të njohin në të gjithë botën. Në skulpturë dhe pikturë merret vesh pas 300 vjetësh.

– Që nga momenti kur vendosa që doja të bëja karrierë në film, pashë sa më shumë filma. Kam parë dhe rishikuar, duke mësuar nga gabimet e aktorëve më të vegjël dhe ikonave të mia të preferuara, Bette Davis, Katharine Hepburn dhe Lilli Palmer.

– Popullariteti ka një rreshtim argjendi dhe hap shumë dyer. Por e vërteta është se nuk më pëlqen, sepse e kthen jetën private në një gjë të vogël.

– Rivalitet mund ta kisha pasur me Sophia Loren, jo me fillestaret.

– Sabrina Ferilli ka bërë kinema? Më falni, nuk e kam vënë re!

– Në Moskë u gjeta në një festë me Liz Taylor të veshur me të njëjtin fustan si unë. Ishte nga Christian Dior. Nëse ndodh diçka e tillë, ka pak për të qeshur. Por ne u përqafuam dhe qeshëm me zë të lartë.

– Gjithmonë kam qenë strikte, kam dashur vetëm role të jashtëzakonshme. Nuk kam luajtur një rol, e kam jetuar.

– Humphrey Bogart… ishte i jashtëzakonshëm, tashmë në mëngjes ishte i dehur dhe këndonte. Ai film [The Treasure of Africa] ishte argëtues! Në mbrëmje ai debatoi me Truman Capote [skenarist], Piero Piccioni, Robert Capa. Capa bëri shaka të tmerrshme. Capote ishte më i vogli, por ishte më i forti dhe fitonte gjithmonë. Ai ishte i dashuruar me mua, në një mënyrë të mirë eh… Më shtoi batutat.

-Ishte një mbrëmje e frikshme në ambasadën italiane në Londër. Ajo [Mbretëresha Elizabeth II] ishte ulur në tryezë me burrin tim dhe Princi Philip ishte ulur në timen. Kur e pashë duke ngrënë pulën me duar, e bëra edhe unë.

-Fatkeqësisht më njohin vetëm si aktore, e cila është një pjesë e imja. Por për shkak të xhelozive të egra nuk kam mundur të kryej arte të tjera që janë po aq të rëndësishme për mua [skulpturë dhe fotografi].

– Unë kam lëkurë shumë delikate. Kur po xhiroja Come September me Rock Hudson, mora një pako me një pajisje që kishte llamba për rrezitje. E përdora në mbrëmje për disa minuta, rrobaqepësja dhe parukierja kontrolluan kohën. Por një natë më zuri gjumi dhe të nesërmen në mëngjes u zgjova e kuqe. Në set, doktori më dërgoi në shtëpi për tri javë. Më trajtuan si një yll, shumë ndryshe nga Italia.

– Në Amerikë më kanë llastuar. Producentët më bënin gjithmonë një dhuratë në fund të xhirimeve. Më thanë: shko në Bullgari merr çfarë të duash. Zakonisht brilante dhe bruz, vathë dhe karficë zbukurimi. Një herë kërkova një Rolls-Royce si të Mbretëreshës Elizabeth dhe e mora!

– Një nga momentet më emocionuese të jetës sime ishte takimi me Eisenhower në Shtëpinë e Bardhë: ai ishte presidenti im “i parë”. Aty hymë sikur të ishte një shtëpi e zakonshme, sapo kishte kaluar një uragan në Uashington. Kur Reagan më ftoi, ne qeshëm shumë: njiheshim që nga ditët e tij si aktor në Los Anxhelos dhe shkuam për darkë me John Wayne./Elida Buçpapaj

VOAL- Qëllimi i madh i arsimit nuk është dija, por veprimi.

Një trupë gjyqtarësh është e përbërë nga dymbëdhjetë burra me injorancë mesatare.

Çfarë një kafaz është për bishën, është ligji për njeriun egoist.

Sa shpesh fjalët e keqpërdorura gjenerojnë mendime mashtruese.

Arsimi ka synim formimin e karakterit.

I gjithë socializmi është skllavëri.

Shoqëria ekziston për të mirën e anëtarëve të saj, jo anëtarët për të mirën e shoqërisë.

Dashuria është fundi i jetës, por nuk mbaron kurrë. Dashuria është pasuria e jetës, e pa shpenzuar kurrë, por gjithmonë duke u shpenzuar. Dashuria është shpërblim i jetës, e shpërblyer në shpërblim.

Ne zakonisht nuk shohim në një taksë një zvogëlim të lirisë, dhe megjithatë është e qartë se është një i tillë.

Rezultati përfundimtar i mbrojtjes së njerëzve nga efektet e marrëzisë, është mbushja e botës me budallenj.

Martesa: Një fjalë që duhet shqiptuar ‘mirazh’.

Jini të guximshëm, jini të guximshëm dhe kudo jini të guximshëm.

Opinioni në fund të fundit përcaktohet nga ndjenjat, dhe jo nga intelekti.

Jeta është rregullimi i vazhdueshëm i marrëdhënieve të brendshme me marrëdhëniet e jashtme.

Jetët tona janë shkurtuar universalisht nga injoranca jonë.

Sjellja e njerëzve me kafshët e ulëta dhe sjellja e tyre ndaj njëra-tjetrës krijojnë një marrëdhënie të vazhdueshme.

E drejta hyjnore e mbretërve do të thotë e drejta hyjnore e kujtdo që mund të dalë në krye.

Në shkencë, gjëja e rëndësishme është të modifikohen dhe ndryshojnë idetë e dikujt ndërsa shkenca përparon.

Forma republikane e qeverisjes është forma më e lartë e qeverisjes: por, për shkak të kësaj, ajo kërkon llojin më të lartë të natyrës njerëzore, një lloj që aktualisht nuk ekziston askund.

Njeriu i mençur duhet të kujtojë se ndërsa është pasardhës i së shkuarës, ai është prind i së ardhmes.

Askush nuk mund të jetë plotësisht i lirë derisa të gjithë të jenë të lirë; askush nuk mund të jetë plotësisht i moralshëm derisa të gjithë të jenë moralshëm; askush nuk mund të jetë plotësisht i lumtur derisa të gjithë të jenë të lumtur.

Një qenie e gjallë dallohet nga një gjë e vdekur nga shumëllojshmëria e ndryshimeve që ndodhin në të në çdo moment./Elida Buçpapaj

VOAL- Dashuria e vërtetë nuk mund të gjendet atje ku nuk është, as nuk mund të mohohet atje ku është.

Koha që nuk i kushtohet dashurisë, është një kohë e çuar dëm.

Gri ishte njeriu në vite, në pamje, në fjalë, flokët e tij ishin gri, por guximi i tij ishte i gjelbër.

Dashuri është kur ai të jep një copë të shpirtit tënd, të cilën ti nuk e dije se të mungonte.

Askush nuk e meriton emrin e Krijuesit përveç Zotit dhe poetit.

Dita e fatit është si dita e korrjes, Duhet të jemi të zënë kur të piqet misri.

Muzika është njëra ndër tri rrugët nëpërmjet të cilave shpirti kthehet në qiell.

Kush mendon gjatë, asgjë nuk bën./Elida Buçpapaj

I.
Adhurimi është më i fortë se guximi. (Prekje lirike, “Rilindja”, Prishtinë, 1971, /fq. 24),

Koha gjithkujt ia jep vendin e vet. Ia jep atë për të cilën punoi. Te ajo s’ka mashtrime. Në kohë nuk mbetesh me dredhi. (Prekje…, /25),

S’varrosen shpirtrat e mëdhenj. Ata gjellijnë. ( Prekje…, /165),

Të bësh shpirtin bardhësi është përjetësi. (Prekje …, fq. 166),

Të keqen duhet ta vrasësh me mirësi. (Prekje…, /178),

Poetët janë pisha në duart e njerëzimit, në duart e breznive. Janë drita më e fortë e syrit që pret çdo errësirë. Popujt ngahera i mbajnë të zgjuar. (Prekje …, /26),

Poetët janë gjithmonë në gjemba të jetës. Janë halë në sytë e shpirtvegjëlve. E gjemba për ta janë të praptit dhe dyfytyrëshit, që të mirën e hudhin në greminë e s’e lënë ta gëzojnë jetësorët. (Prekje…, /151),

Ndjenjat e shpejtojnë hapin. (Prekje …, /214),

Dashuria për jetën dhe botën del nga puna. (Prekje…, /215),

Çdo qëndresë do të vëreta (Prekje …, /25),

Tragjika ka tragjikën që vret. Por, në tragjikë krijohen gjëra të mëdha. (Prekje…, /107),

Gjërat e mëdha priten me lotë.(Prekje…, /194),

Për ta nënshtruar veten është problemi më i madh.. (Paradoksi…, “Ril.”, 18.9. 1982/14,

Në fillim duhet durim, gjërat e mira vijnë më vonë. (…sipas avokatit A.K., “Nacional”, 27.8.2010/2),

E keqja që i vije kombit duhet të neutralizohet me ndjenjen atdhetare, duhet larguar sa më larg sepse ajo e keqe nuk mund të jetë vetëm personale por edhe shoqërore, kombëtare, bile edhe për rajonin. (… sipas H.Ibrahimit: Me rastin e përvjetorit të vdekjes, Shkodër.net, dhjetor 2008).

Në jetë duhet pasur vullnet e durim – të mirat vijnë pastaj. (… “B. sot”. 3. 1o.06 /11)

VOAL- Persekutimet më të mëdha të Kishës nuk vijnë nga jashtë por nga mëkatet brenda vetë Kishës.

Falja nuk zëvendëson drejtësinë.

Virgjëresha Mari erdhi nga qielli për të na kujtuar të vërtetat e Ungjillit që përbëjnë për njerëzimin, të ftohtë nga dashuria dhe të pashpresë në shpëtim, një burim shprese.

Renditja e drejtë e shoqërisë rrjedh nga një vizion i mençur i jetës dhe botës.

Me vendin e saj në histori, Kisha është e hapur për të bashkëpunuar me ata që nuk e margjinalizojnë ose reduktojnë konsideratën thelbësore të kuptimit njerëzor të jetës në sferën private. Ky nuk është një konfrontim etik midis një sistemi laik dhe një sistemi fetar, por më tepër një çështje kuptimi të cilës i besohet liria e dikujt. Ajo që dallon është vlera që i atribuohet problematikës së kuptimit dhe implikimit të saj në jetën publike.

Kohët e fundit na është dashur të vërejmë me keqardhje të madhe se priftërinjtë e kanë shpërfytyruar shërbimin e tyre me abuzimin seksual të fëmijëve dhe të rinjve. Në vend që t’i sjellin njerëzit drejt një njerëzimi të pjekur dhe të jenë shembull i tij, ata me abuzimet e tyre kanë shkaktuar shkatërrim për të cilin ndjejmë dhimbje dhe keqardhje të thellë.

Seksualiteti është një dhuratë nga Krijuesi, por edhe një detyrë që ka të bëjë me zhvillimin e qenies njerëzore. Kur nuk integrohet në person, seksualiteti bëhet banal dhe në të njëjtën kohë shkatërrues, sot këtë e shohim në shumë shembuj në shoqërinë tonë. Vitet e seminarit duhet të jenë edhe një kohë e pjekurisë njerëzore, në këtë kontekst i përket edhe integrimi i seksualitetit në personalitetin në tërësi.

Jeta pa Zot nuk funksionon, sepse nuk ka dritë, sepse nuk ka kuptim se çfarë do të thotë të jesh burrë.

Urdhërimet nuk janë pengesë për lirinë dhe një jetë të mirë, por tregues për të gjetur një jetë të plotë./Elida Buçpapaj

VOAL- Revolucionarët nuk bëjnë revolucione. Revolucionarët janë ata që e dinë kur pushteti ka mbetur në rrugë dhe pastaj ata mund ta marrin atë.

E vërteta e trishtueshme është se shumica e të këqijave bëhet nga njerëz që nuk e vendosin kurrë të jenë të mirë apo të këqij.

Revolucionari më radikal do të bëhet konservator një ditë pas revolucionit.

Ky është parimi me të cilin kam jetuar: Përgatitu për më të keqen; prit më të mirën; dhe merr atë që vjen.

Për të vazhduar jetën, duhet të përpiqeni t’i shpëtoni vdekjes së përfshirë në perfeksionizëm.

Vetëm turma dhe elita mund të joshen nga vrulli i vetë totalitarizmit. Masat e popullit duhet të fitohen me propagandë.

Nuk ka mendime të rrezikshme; të menduarit në vetvete është i rrezikshëm.

Rritja ekonomike mund të rezultojë një ditë mallkim dhe jo një e mirë dhe në asnjë kusht nuk mund të çojë në liri ose të përbëjë një provë për ekzistencën e lirisë.

Lufta është bërë një luks që vetëm kombet e vogla mund ta përballojnë.

Cilësia kryesore e një udhëheqësi të masave është bërë pagabueshmëria e pafund e tij; ai kurrë nuk mund të pranojë një gabim.

Falja është çelësi i veprimit dhe lirisë.

Problemi me gënjeshtrën dhe mashtrimin është se efikasiteti i tyre varet tërësisht nga një nocion i qartë i së vërtetës që gënjeshtari dhe mashtruesi dëshiron ta fshehë.

Fundi përfundimtar i veprimeve njerëzore është eudaimonia, lumturia në kuptimin e të jetuarit mirë, të cilën e dëshirojnë të gjithë njerëzit; të gjitha aktet janë veçse mjete të ndryshme të zgjedhura për ta arritur atë.

Kultura lidhet me objektet dhe është një fenomen i botës; argëtimi lidhet me njerëzit dhe është një fenomen i jetës.

Kudo që është në pyetje rëndësia e fjalës, çështjet bëhen politike sipas definicionit, sepse fjala është ajo që e bën njeriun qenie politike.

Mendoj se mosbindjet civile nuk janë gjë tjetër veçse forma më e fundit e shoqatave vullnetare, dhe se si rrjedhim ato janë mjaft në harmoni me traditat më të vjetra të vendit.

Pushteti dhe dhuna janë të kundërta; ku njëra sundon absolutisht, tjetra mungon. Dhuna shfaqet aty ku pushteti është në rrezik, por e lënë në rrjedhën e saj përfundon në zhdukjen e pushtetit.

Asgjë që përdorim, dëgjojmë ose prekim nuk mund të shprehet me fjalë që janë të barabarta me atë që jepet nga shqisat.

Aty ku të gjithë janë fajtorë, askush nuk është fajtor; rrëfimet e fajit kolektiv janë mbrojtja më e mirë e mundshme kundër zbulimit të fajtorëve dhe vetë përmasat e krimit janë justifikimi më i mirë për të mos bërë asgjë ndaj tij.

Në kushtet e tiranisë është shumë më e lehtë të veprosh sesa të mendosh./Elida Buçpapaj

VOAL-May you live all the days of your life.

VOAL- Nuk është asnjëherë vonë të jeni çfarë keni dashur të jeni.

Për çfarë jetojmë, nëse jo për t’ia bërë jetën më pak të vështirë njëri-tjetrit?

Veprat tona na përcaktojnë, po aq sa ne përcaktojmë veprat tona.

Jeta filloi me zgjimin dhe dashurinë për fytyrën e nënës sime.

I bekuar është ndikimi i një shpirti njerëzor të vërtetë e të dashur mbi një tjetër.

Momentet e arta në rrjedhën e jetës na kalojnë me shpejtësi dhe ne nuk shohim gjë tjetër veç rërës; engjëjt vijnë për të na vizituar dhe ne i njohim ata vetëm kur ata janë larguar.

Çfarë vetmie është më e vetmuar se mosbesimi?

Ka shumë fitore më të këqija se një humbje.

Bota është plot me analogji shpresëdhënëse dhe vezë të hijshme, të dyshimta, të quajtura mundësi.

Është një mendje e ngushtë që nuk mund ta shikojë një temë nga këndvështrime të ndryshme.

Mizoria, si çdo ves tjetër, nuk kërkon asnjë motiv jashtë vetvetes; kërkon vetëm mundësi.

Ju duhet të lexoni historinë dhe të shikoni ostracizmin, persekutimin, martirizimin dhe gjëra të tilla. Pra, ato iu ndodhin gjithmonë njerëzve më të mirë.

Kafshët janë miq kaq të këndshëm – ato nuk bëjnë pyetje, asnjë kritikë.

Puna e rëndësishme për të çuar botën përpara nuk pret të bëhet nga njerëz të përkryer.

Aventura nuk është jashtë njeriut, është brenda tij.

Unë nuk e dua një të ardhme që i ndërpret lidhjet me të shkuarën.

Fëmijët e vegjël janë gjithnjë simbol i martesës së përjetshme midis dashurisë dhe detyrës.

Vitet ndërmjet pesëdhjetë dhe shtatëdhjetë vjeç janë më të vështirat. Gjithmonë ju kërkohet të bëni gjëra, por megjithatë nuk jeni aq të dobët sa t’i refuzoni ato.

Vjeshtë e këndshme! Shpirti im është i lidhur me të dhe po të isha zog do të fluturoja mbi tokë duke kërkuar vjeshta të njëpasnjëshme.

Gratë më të lumtura, si kombet më të lumtura, nuk kanë histori./Elida Buçpapaj

VOAL- Një i çmendur gjen gjithmonë një të çmendur më të madh që e admiron atë.

Latinishtja në fjalët e saj e sfidon modestinë.

Çdo moshë ka kënaqësitë e veta, stilin e jetës dhe qëllimet e veta.

Shpesh frika nga një e keqe na çon në një më të keqe.

Para se të shkruani, mësoni të mendoni.

Asgjë nuk është e bukur përveç së vërtetës: vetëm e vërteta është e dashur.

Në të gjitha fjalimet, lëreni pasionin të lëvizë, shkoni e kërkoni zemrën dhe emociononin. Nëse furia e këndshme e një lëvizjeje të bukur ndonjëherë nuk arrin të na mbushë me një tmerr të ëmbël ose nuk na ngjall keqardhje magjepsëse në zemrat tona, është e kotë të shfaqësh një skenë të dijës. Sekreti është, para së gjithash, të kënaqësh dhe të lëvizësh.

[Mbi ligjëratën e mbajtur nga Demosteni kundër Eskinit] Sa herë që e lexoj më bën të pendohem për shkrimet e mia./Elida Buçpapaj

VOAL- Është e ligjshme sepse kështu dua.

Sa herë që emëroj dikë në një post vakant, bëj njëqind të pakënaqur dhe një mosmirënjohës.

Ligjet janë sovranët e sovranëve.

Kjo është çfarë më shqetëson: do të doja të vuaj më shumë për shlyerjen e mëkateve të mia.

Unë jam shteti.

Ah, po të mos isha mbret, do të humbisja durimin.

Ndjenjat e para janë gjithmonë më të natyrshmet.

Biri im, ti do të bëhesh një mbret i madh; mos më imito në shijen që kam pasur për ndërtimin, ose në atë që kam pasur për luftën; përpiqu, përkundrazi, të jesh në paqe me fqinjët.

Pirenej nuk ka më.

Sa i përket borxheve, askujt në veçanti nuk i detyrohem, por sa i përket atyre që i detyrohem mbretërisë, shpresoj në mëshirën e Zotit.

A ka harruar Zoti gjithçka që kam bërë për Të?

Ne mund të bëjmë gjithçka që dëshirojmë ndërsa jetojmë; më pas, ne jemi më pak se më askushët.

Unë jam duke vdekur, por shteti mbetet.

Është e pamundur të kënaqësh gjithë botën.

Jepini Zotit atë që i detyroheni; pranoni detyrimet që keni ndaj tij.

Unë mund të pajtoj më lehtë gjithë Evropën se dy gra./Elida Buçpapaj

VOAL- E djeshmja nuk është e jona për ta rikuperuar. E nesërmja është e jona për të fituar ose për të humbur.

Ne nuk do të dërgojmë djem amerikanë 9 ose 10 mijë milje larg shtëpisë për të bërë atë që djemtë aziatikë duhet të bëjnë për veten e tyre.

Nëse dy njerëz bien dakord për gjithçka, mund të jeni të sigurt se njëri prej tyre po mendon.

Nëse brezat e ardhshëm do të na kujtojnë më shumë me mirënjohje sesa pikëllim, ne duhet të arrijmë më shumë sesa thjesht mrekullitë e teknologjisë. Ne gjithashtu duhet t’u lëmë atyre një pamje të botës ashtu siç u krijua, jo vetëm siç dukej kur ne e përballuam atë.

Varfëria nuk duhet të jetë pengesë për të mësuarit dhe të mësuarit duhet të ofrojë një ikje nga varfëria.

Ne nuk kemi zgjedhur të jemi roja të portës, por nuk ka njeri tjetër.

Paqja është një udhëtim prej njëmijë miljesh dhe duhet bërë hap pas hapi.

Bomba atomike është sigurisht më e fuqishmja nga të gjitha armët, por përfundimisht është e fuqishme dhe efektive vetëm në duart e kombit që kontrollon qiellin.

Rusët kishin frikë nga Ajku. Ata nuk kishin frikë nga unë.

Unë jam i shqetësuar për njeriun e tërë. Unë jam i shqetësuar për atë që njerëzit, duke përdorur qeverinë e tyre si një instrument dhe një mjet, mund të bëjnë për ndërtimin e njeriut të tërë, që do të thotë një shoqëri më të mirë dhe një botë më të mirë.

Ne kemi hyrë në një epokë në të cilën arsimimi nuk është thjesht një luks që u lejon disave një avantazh ndaj të tjerëve. Është bërë një domosdoshmëri pa të cilën një person është i pambrojtur në këtë shoqëri komplekse, të industrializuar. Kemi hyrë vërtet në shekullin e njeriut të arsimuar.

Liria e pestë është liria nga injoranca./Elida Buçpapaj