VOAL- Gruaja, në mënyrë private, pa të gjitha truket dhe grimin, duket se është diçka tjetër”.

– Femra në moshën 20 vjeçe është akull, në moshën 30 vjeçe është e ngrohtë, në moshën 40 vjeçe është e valë.

– Në kohën time bëhej kinema e vërtetë, ajo me “A” të madhe.

– Ajo që më zemëron është se ata gjithmonë janë përpjekur t’u heqin diçka grave dhe kjo vazhdon edhe sot. Janë gjithmonë burrat që shkojnë përpara dhe gratë gjithmonë një hap prapa dhe kjo nuk është e drejtë.

– Një grua e bukur edhe në moshën shtatëdhjetëvjeçare është një grua e bukur.

– Thashethemet zgjasin vetëm disa ditë, shuhen shumë shpejt dhe e vërteta ka përsëri epërsinë.

– Kinemaja është një art i menjëhershëm: ti bën një film dhe të nesërmen të njohin në të gjithë botën. Në skulpturë dhe pikturë merret vesh pas 300 vjetësh.

– Që nga momenti kur vendosa që doja të bëja karrierë në film, pashë sa më shumë filma. Kam parë dhe rishikuar, duke mësuar nga gabimet e aktorëve më të vegjël dhe ikonave të mia të preferuara, Bette Davis, Katharine Hepburn dhe Lilli Palmer.

– Popullariteti ka një rreshtim argjendi dhe hap shumë dyer. Por e vërteta është se nuk më pëlqen, sepse e kthen jetën private në një gjë të vogël.

– Rivalitet mund ta kisha pasur me Sophia Loren, jo me fillestaret.

– Sabrina Ferilli ka bërë kinema? Më falni, nuk e kam vënë re!

– Në Moskë u gjeta në një festë me Liz Taylor të veshur me të njëjtin fustan si unë. Ishte nga Christian Dior. Nëse ndodh diçka e tillë, ka pak për të qeshur. Por ne u përqafuam dhe qeshëm me zë të lartë.

– Gjithmonë kam qenë strikte, kam dashur vetëm role të jashtëzakonshme. Nuk kam luajtur një rol, e kam jetuar.

– Humphrey Bogart… ishte i jashtëzakonshëm, tashmë në mëngjes ishte i dehur dhe këndonte. Ai film [The Treasure of Africa] ishte argëtues! Në mbrëmje ai debatoi me Truman Capote [skenarist], Piero Piccioni, Robert Capa. Capa bëri shaka të tmerrshme. Capote ishte më i vogli, por ishte më i forti dhe fitonte gjithmonë. Ai ishte i dashuruar me mua, në një mënyrë të mirë eh… Më shtoi batutat.

-Ishte një mbrëmje e frikshme në ambasadën italiane në Londër. Ajo [Mbretëresha Elizabeth II] ishte ulur në tryezë me burrin tim dhe Princi Philip ishte ulur në timen. Kur e pashë duke ngrënë pulën me duar, e bëra edhe unë.

-Fatkeqësisht më njohin vetëm si aktore, e cila është një pjesë e imja. Por për shkak të xhelozive të egra nuk kam mundur të kryej arte të tjera që janë po aq të rëndësishme për mua [skulpturë dhe fotografi].

– Unë kam lëkurë shumë delikate. Kur po xhiroja Come September me Rock Hudson, mora një pako me një pajisje që kishte llamba për rrezitje. E përdora në mbrëmje për disa minuta, rrobaqepësja dhe parukierja kontrolluan kohën. Por një natë më zuri gjumi dhe të nesërmen në mëngjes u zgjova e kuqe. Në set, doktori më dërgoi në shtëpi për tri javë. Më trajtuan si një yll, shumë ndryshe nga Italia.

– Në Amerikë më kanë llastuar. Producentët më bënin gjithmonë një dhuratë në fund të xhirimeve. Më thanë: shko në Bullgari merr çfarë të duash. Zakonisht brilante dhe bruz, vathë dhe karficë zbukurimi. Një herë kërkova një Rolls-Royce si të Mbretëreshës Elizabeth dhe e mora!

– Një nga momentet më emocionuese të jetës sime ishte takimi me Eisenhower në Shtëpinë e Bardhë: ai ishte presidenti im “i parë”. Aty hymë sikur të ishte një shtëpi e zakonshme, sapo kishte kaluar një uragan në Uashington. Kur Reagan më ftoi, ne qeshëm shumë: njiheshim që nga ditët e tij si aktor në Los Anxhelos dhe shkuam për darkë me John Wayne./Elida Buçpapaj