Rundi i parë i zgjedhjeve lokale, ishte dëshmi e forcës partiake të subjekteve politike. Rundi i dytë, balotazhi, u karakterizua nga pazare të pista e bënë “mish-mash” procesin zgjedhor, me koalicione hiç parimore. Ka ardhur koha të rishikohet çështja ligjore e balotazhit. Procesi zgjedhor, në përgjithësi, ishte i rregulltë dhe pa shkelje serioze. Që nga mbushja e kutive e votimit, me formular-vota për PDK-në, në Drenicë, më 2010, me 120 % votues! Një turp i tillë, nuk është përsëritur më, të paktën, në atë përmasë.

Edhe pse PDK-ja u ankua, deri në kërkesën për përsëritjen e zgjedhjeve, në komunën e Mitrovicës, rundin e dytë të votimeve, të gjitha nivelet e gjykatave refuzuan hapjen e një procesi të ri, si të panevojshëm. Ndërsa asnjë reagim nuk pati nga përgjysmimi i votave të Mërgatës, të shpallura si të pavlefshme, ndërkohë që rrugaçëria e PAN-it e bëri namin, për 75 vota në Mitrovicë, edhe pse shumica u përkiste, pikërisht, PDK-së.

Blofi i zhurmshëm në procesin zgjedhor në Mitrovicë, turpëroi, madje me fund, Kryesinë dhe eksponentët e PDK-së, të cilët nga një gabim teknik, të aparatit shumëzues të fletë-votimeve, bandat partiake të PDK-së, u tubuan pranë qendrës së votimit, të gatshme për të filluar vandalizmin brenda qendrës së votimit. Edhe pse nga rinumërimi i serishëm i votave, gjithsejtë 75 fletë-votime rezultuan të pavlefshme, anëtari i KQZ i PDK-së, Ilir Gashi, kërkoi proces të ri zgjedhor në komunën e Mitrovicës! Qëllimi ishte humbjen me votën zgjedhore në kuti, ta kthejnë në fitore në tavolinë!

Rezultatet kanë qenë pothuaj se të ekuilibruara për tri partitë kryesore, ndërsa AAK ka treguar stabilitet në rezultatin e saj, tamam si një parti familjare e harmonishme, duke i ruajtur edhe bastionet klasike, të cilat i mban nga zgjedhjet në zgjedhje.

Lëvizja Vetëvendosje zgjedhjet lokale i fitoi për herë të parë, duke i marrë tri komuna më shumë nga zgjedhjet e shkuara lokale. Ndërkohë që PDK dhe LDK i humbën nga dy komuna.

Garat zgjedhore prodhuan befasira, madje u shënuan edhe thyerje bastionesh. Befasi më të mëdha ishin komunat e Prishtinës, Mitrovicës, Obiliqit, Fushë Kosovës dhe Drenasi. Interesimi dhe impenjimi më madh ishin Prishtina metropol dhe Mitrovica strategjike. Diferencat nga fituesit me humbësit ishin në shifra simbolike, çfarë dëshmon për kandidatët garues ishin të përzgjedhur. Propaganda lehaqene e anal-banalistëve të PAN-it, ishte skajshëm e sforcuar dhe shpifarake, për damkosjen e Përparim Ramës në Prishtinë dhe Faton Pecit në Mistrovicë. Pra, në shënjestër u vunë LDK-ja dhe LVV. Të gjitha akuzat e stisura dhe shpifëse, iu kthyen në bumerang subjekteve politike të koalicionuara në PAN.

          Befasia e zgjedhjeve: Përmbysja e rezultateve dhe thyerja e bastioneve

Befasi e radhës ishte shtrirja në gjeografinë e komunave dhe rritja në numra e LVV. Në të 12 komunat e balotazhit, LVV shtoi praninë e saj. Dhe kjo është arritja premtuese e saj, që demanton bindshëm lukuninë mercenare mediatike 24 orëshe të PAN-istëve të frustruar, deri në pashpresë për ta marrë pushtetin. LDK-në që nuk e lidhë asgjë me PAN-in e kriminalizuar duhet të distancohet qartazi, njësoj siç bëri LVV. Sepse jo vetëm nuk bëri asnjë përçapje për reformim dhe spastrim nga elementët kriminalë, përkundrazi, i rehabilitoi duke i kandiduar për kryetar komunal, por që u refuzuan, madje neveritshëm nga populli.

Sulmi i organizuar kundër arkitektit londinez, Përparim Ramës, për mos punë; hallakamë dhe bllokim të rrugëve dhe shesheve në Prishtinë; premtime të mëdha, por të parealizuara, edhe pse të arsyetuara për sabotim nga pushteti, e vunë në dyshim mandatin e dytë në Prishtinë. Kalkulimet me balotazhin, thyen bllokadën dhe Rama është kryetar meritor. Për një metropol, kryeqytet të bllokuar, si Prishtina, fillimisht nga injoranca e planifikimit urbanistik, në dekada më parë. Dhe, rishtazi, nga komandantët uzurpatorë të pronave-tokë shtetërore, mujsharë e kriminelë të dëshmuar, që kulmon edhe me vrasjen e arkitektit Rexhep Luci, vullneti i mirë i kryetarit Përparim Rama, nuk duhet të injorohet apo të refuzohet, aq më pak të stopohet!

Arsyetimet bajate me “Zona Arkeologjike” apo kulte fetare, me emra cinikë pushtuesish, janë marrëzira, të bëhen pengesë e rregullimit të një kryeqyteti bashkëkohor. E kaluara nuk guxon ta mbajë peng të tashmen. Duhet parë se kulturë e kujt është ajo arkeologji, të zhvendoset dhe të ruhen eksponate, nëse janë në interes të trashëgimisë kombëtare. Duket se Arkitekti Rama shije, njohuri vizion dhe duhet mbështetur në mjeshtërinë e tij fisnike. Mësohuni, o njerëz të mirë, të vlerësoni vlerat që ju ofrohen, sepse “vera një herë vjen kah dera”,- thotë urtësia.

Fushë Kosova ishte ndër bastionet e gjithmonshme e LDK-së. Por, kësaj radhe u mund nga LVV, gjë që nuk pritej. Ishte një angazhim si në “goditjet e përqendruara”, siç quheshin aksionet vullnetare të kohës të monizmit enverist, në Shqipëri. Këtu ndikoi edhe plani ideal i kandidatit të LDK-së, Besnik Osmani, siç ishte ndërtimi i një rruge paralele, me atë ekzistuese Fushë Kosovë-Prishtinë, për ta lehtësuar trafikun e stërngarkuar të kësaj linje.

Hapja e kësaj linje të re, prekte shumë prona dhe biznese të banorëve vendorë dhe ardhacakë rishtarë, të vërshuar nga komuna tjera të Kosovës, për t`iu afruar metropolit Prishtinë. Përndryshe, zoti Osmani ishte i pakontestueshëm, qoftë si drejtues me përvojë, qoftë si “babaxhan” komunikues, i përkushtuar për punë të mbara dhe ndershmëri unike, i pranueshëm nga komuniteti vendorë, pavarësisht besimit, ngjyrës dhe përkatësisë etnike, sepse në ketë komunë “është përzier gjithfarë ujemi”,- siç thoshte një shkrimtar i yni mortor.

Krye befasia e zgjedhjeve të fundit lokale është komuna e Drenasit, e identifikuar me Ramiz Lladrovcin – kampion. Premtimi i tij paraprak, se nëse dështoj për ta marrë Drenasin, heq dorë nga politika, meriton respekt! Një zotim kaq ekstrem i zotit Lladrovci, ka një bazë rezervë sigurie absolute për fitore. Realisht, kryetari Lladrovci dinte më shumë se sa duhej, për të -bëmat- kriminale të krerëve partiakë të PDK-së. Dhe, neutralizimi i tij, “mbyllja e gojës” duhej bërë me favore të veçanta. Përndryshe, nuk i vinte radha as për t`u bërë ambasador dhe as kryetar komune, pavarësisht doktoraturës së tij unike!

Incizimi i pabesë i një bisede private, të bërë Edwin Rama-Ramiz LLadrovci, ishte kurdisje e poshtër e kryeministrit shqiptar Rama, të cilën e zbuloi në publik. Në këtë kurdisje intriguese, ishte pjesë, hiç më pak se Hashim Thaçi. Një bisedë e shpenguar e ambasadorit, ishte diskredituese për atë. Kjo bëhej për goditje të Ramizit, me qëllim që ai të bëhet vasal besnik i shefit të tij Hashim. Mjeshtri i dinakrive, intrigimeve dhe të pabesive serike, Hashim Thaçi, e rehatoi Ramiz Lladrovcin, pikërisht, atje ku ai deshti – kryetar i komunës të Drenasit. Dhe, kjo u bë në këmbim, të paktën, të varrosjes të përjetshme të një sekreti rrast komprometues, madje bindshëm penalizues. Rrjedhimisht, SHIK-u intim i Hashimit, me nëntokën e tij, i jep forcë e siguri kampion Ramizit, për ta sfiduar bandën aktuale të PDK-së, madje me shantazhin kërcënues se “s`ka bir nane që më largon nga partia, PDK-ja”!