Lulzim Logu: ” Pikënisja e mëkatit”, poezi ,botoi “Onufri” Tiranë,2025

Lulzim Logu ,emër i njohur prej krijuesi brilant dhe i pranuar në boten shpirtërore të lexuesve anekënd trojeve shqiptare, këto ditë me vapë vere, ka “gjetur” strehën e pushimit shpirtëror duke na dhuruar botime të reja në poezi, prozë, kritikë letrare dhe ese, libra të cilat padyshim se do pasurojnë letërsisë shqipe.
Në vazhdën krijuese të tij, së shpejti presin botimin edhe libra të tjerë, si proza e gjatë, tregime, poezi etj. Para pak ditësh doli nga botimi libri me poezi “Pikënisja e mëkatit,” botuar nga “Onufri” Tiranë, me një teknikë e cilësi të jashtëzakonshme profesionale.
Shtëpia botuese “Onufri” në Tiranë është shtëpi e veçantë ku botohen emra të spikatur të letërsisë shqipe, të cilët kanë dhënë dhe po lënë gjurmë në letërsinë shqipe e jo vetëm. Tani, kësaj krenarie i përket edhe libri më i ri i poetit e krijuesit, Lulzim Logu, “Pikënisja e mëkatit” ,me redaktor Besnik Mustafajin, emër që i bënë nder letërsisë shqipe kudo në botë .

Duke lexuar librin më të rij të tropojanit Lulzim Logu, ”Pikënisja e mëkatit”, sinqerisht them se u gjenda para një mrekullie poetike e cila nuk më hiqet nga mendja kohë të gjatë. Duke njohur autorin kohë të gjatë, si mik e krijues të mirëfilltë, si bashkëpunëtor e mendimtar në një varg aktivitetesh përafërm dy dekada, nuk pata vështirësi të futem në labirinthet e shpirtit të tij krijues, aty ku ngërthehet vargu i shpirtit plot melankoli, mbushur me lëng jete.
Universi tematik në trevagëshin e pesërvargëshin e Logut, përmban fragmente fluide të filozofisë dhe universit shpirtëror shikuar nga thellësia, gjerësia dhe lartësia e mendjes së ndritur prej krijuesi cilësor. Lulzim Logu, poeti zëmadh i Malësisë së Gjakovës, ka lindur e është rritur i rrethuar me bukuritë e rralla alpine të cilat ia kanë ushqyer gjithmonë shpirtin e njomë me traditat, me kulturën e fisnikërinë kombëtare, aty ku guximi shpirtëror kalitet rrathëve të jetës përgjithmonë i paepur.
Që në faqet e para të librit lexojmë vargjet më pikante në të cilat derdh gjithë zjarrin e dashurisë për vendlindjen e tij, Tropojën. Ja se me çfarë vale dashurie dalin vargjet në fq.39 të librit:
“E pamundur të harroj zërin tënd
E pamundure të harroj ditët me ty
Jam pellg i zbrazur prej ujit
Jam shpellë e zbrazur nga gjallesat
Jam thjesht piskama jote….”
Janë këto vargje antologjike, dalë nga thellësi shpirti si vullkan i ndezur me përkushtim ndaj vendit të vet . Poeti Lulzim Logu, nuk di t’i këndojë vetëm ambientit të rritës së tij, por ai duke qenë një fanar ndriçues rrugëtimi, një atdhetar i dëshmuar me pendën e tij, i këndon gjithë Malësisë së Gjakovës, gjithë shqiptarisë. Kjo vlerë dëshmohet në pesëvargëshin e tij në fq.38 ku pos tjerash lexojmë vargjet kushtuar Gjakovës, aty ku fle dashuria e tij e përhershme, dhe atë dashuri plot zjarr, e mbanë të ndezur në vargje emblematike:
“ Gjakova ka mëngjesin e butë
Si një djalosh faqedjersitur
Gjakova ka mbrëmjen e rrëmbyer
Si një vajzë ende e parritur
Gjakova ka moshën e pafajësisë….”

Vargjet e poetit Lulzim Logu, në tërësi janë vargje që burojnë nga ndjenjat e thella shpirtërore e të sinqerta, plot dashuri njerëzore. Redaktori i librit ”Pikënisja e mëkatit”, z. Besnik Mustafaj, pos tjerash shkruan për autorin:
” Nisur nga kumti i poezisë së tij dhe estetika e shprehjes së këtij kumti, do të thosha se Lulzim Logu nuk e zgjodhi Tropojën i shtyrë nga ndonjë dalldi romantike paseiste për t’u tërhequr larg “rrëmujës dhe rrëmetit” të qytetit të madh. Tropojën e ka zgjedhur si pikë të ngritur mbi reliev, për ta parë nga lart pikërisht “rrëmujën dhe rrëmetin”.
Një konstatim gjithëpërfshirës mbi esencën psikologjike të krijuesit tropojaë z. Lulzim Logu, vlerat e të cilit janë të pakontestueshme.
Bota e brendshme e poetit Lulzim Logu, nuk është diçka si e rastësishme, sa për të thënë e shprehur, është një botë plot ballafaqime e sakrifica si e gjithë të tjerëve, por kultura, dija dhe motoja e tij emocionale që mbështeten në edukatën familjare, e bëjnë të veçantë refleksionin e tij filozofik për një shoqëri të mbushur mirësi, bamirësi e dashuri njerëzore. Kjo tezë e filozofisë së tij qetëson valët e trazuar në marrëdhëniet e shoqërisë sonë sot e nesër, aty ku hapur vërehen disa pengesa të cilat stagnojnë ecjen drejtë një emancipimi akoma më të hovshëm.
Diapazoni i zgjeruar si krijues e njeri i kohës, nuk na befason, nuk na çon larg të dimë se poeti Logu, ne tre breza është produkt edukimi i prindërve të arsimuar e që vazhdon te jetë edhe në dy breza tjerë pas tij. Babai Idriz Logu dhe nëna kanë bërë historinë e edukimit të brezave në Malësinë e Gjakovës, andaj shëmbëlltyra e tij në artin poetik me gjithë filozofinë e jetës, ka bazamentin e përhershëm në çdo aspekt të jetës.
Kur kujtesa e tij i rikthehet rrugëtimit ndër breza, lotin ia nxjerr vargu për të dëshmuar gjithë dashurinë për nënën, babën e të afërmit e tij, miqësinë e pasur dhe episodet krenare duke qënë së bashku në përpjekjet për unifikimin tonë kulturor dhe mbijetesën e traditave të trashëguara. Sa të ngrohta e të valëta janë vargjet kushtuar nënës, asaj që ia hapi dritat e syve e të jetës, edukatores së paharruar ndër breza në Malësinë e Gjakovës.
“Nëna s’po ecën më si dikur
Zgjohet kur duhet të flejë
Fle kur duhet të jetë zgjuar
Kotet në djepin e kujtimeve
Duke u zvogëluar….”

Ngjashëm me poezinë kushtuar nënës, po me aq zjarrmi shpirti i këndon edhe babait ,edukatorit të brezave të Tropojës e jo vetëm:

“Shoh kah dera
Kryevarur im atë
Dhjet vjet pa ty…..”
Autori i librit “Pikënisja e mëkatit” ka përvojën jetësore si mësonjëtore jete, ka dijen dhe komunikimin adekuat, segmente këto që i paraprijnë mendimit dhe intuitës poetike për të vënë në vendin e duhur çdo fjalë në fjali, aty ku sintetizohet universi dhe madhështia e mendimit krijues. Këtë fenomen e takojmë kudo në vargjet e poetit, i cili me një dashuri e respekt të paparë, i këndon gjithandej vendeve, qyteteve ,bjeshkëve e maleve të gjeografisë sonë kombëtare, si një tërësi shpirtërore e pandarë.
Poeti i cili shëtit gjithandej skajeve të vendit të tij, shpesh e shqetëson gjendja e skamnorëve me duar të shtrira migjeniane dhe pa bëzajtë e tradhton loti i dhimbjes, pastaj derdhen vargje si këto: “
“Loti i lypsarit
Një natë acari
Thyen fëmininë time…”

Ose:
“ Pa dashuri
Jemi lypsarë
Të përjetshëm…”

“Loti s’numërohet
Kur rreknehet
Prej zemre….”

Me këto tre strofa poezie të lartcekura, lexojmë dhe shijojmë momente frymëzuese të poetit, takojmë ndjeshmërinë emocionale në çaste si vlerë e një intuite të lartë poetike. Të tilla vargje, me larmi të ndryshme përmbajtësore, si përvojë e pjekurisë krijuese e njerëzore, lexojmë gjithandej librit me mbi 130 faqe.
Qenësore mbetet bukuria e vargut përmes paraqitjes shumëdensional të tematikës së qëlluar sociale ku lexuesi gjen kënaqësinë duke u thelluar në atë galeri poetike si thesar kulturor i letërsisë shqipe. Nga penda e Lulzim Logut, vargu “flet” bukur në shqipen tonë moderne dhe mban peshën e frymëmarrjes filozofike poetike, duke trazuar brendësinë emocionale shpirtërore në të gjitha aspektet e jetës.

Gjakovë,28 gusht,2025