Komisionerja e Zgjerimit, Marta Kos, ka një histori të dyshimtë si lobiste.

Kështu shkruan portali i njohur ndërkombëtar ‘Politico’, që pati raportuar fillimisht për këtë çështje kur emri i Marta Kos u shfaq në momentet e fundit si kandidate për Komisionere.

Gazetarja Elisa Braun shkruan se puna e saj si lobiste ngre dyshime për konflikte të mundshme interesi.

Më poshtë pjesë nga shkrimi i saj:

DHIMBJET E KOKËS PO AFROHEN. Nuk ka mënyrë më të mirë për t’u siguruar që një komisioner i ardhshëm europian e kupton dialogun publik-privat sesa duke emëruar një politikane që është kthyer në konsulente për sektorin privat, apo jo? Problemi i vetëm është se kjo e bën tepër të vështirë shmangien e konflikteve të interesit (ose perceptimin e tyre). Këto konflikte të mundshme do të kërkohen me lupë kur Parlamenti Europian të marrë në pyetje kandidatët për rolet e komisionerëve.

Njihuni me Marta Kos, ish-diplomate, politikane e kthyer në konsulente dhe kandidatja e propozuar në minutën e fundit nga Sllovenia për një post komisionereje. Që nga viti 2022, Kos ka figuruar në faqen e kompanisë lobuese Kreab si këshilltare e lartë që “mbështet klientët dhe aktivitetet e Kreab-it me njohuritë e saj të thella mbi lidershipin, komunikimin, çështjet gjinore, çështjet politike dhe marrëdhëniet ndërkombëtare, veçanërisht në vendet gjermanofolëse dhe Evropën Juglindore.”

E kontaktuar, Kreab tha se aktualisht Kos nuk këshillon asnjë nga lista e gjerë e klientëve të firmës dhe se kishte punuar për kompaninë që nga viti 2023, jo 2022. Të pyetur për listën e klientëve që ajo ka këshilluar në të kaluarën, Kreab nuk u përgjigj, por shtoi se “këshillimet dhe inkurajimi i Martës për konsulentët tanë janë vlerësuar shumë nga ekipi”.

Megjithëse ka punuar për një kompani lobuese, Kos na tha se ajo nuk e sheh veten si lobiste — nuk është e regjistruar si e tillë në regjistrin e transparencës. “Kam këshilluar njerëzit e Kreab-it dhe klientët e tyre për politikat e kujdesit shëndetësor për gratë dhe në fushën e çështjeve të tregtisë ndërkombëtare. Aktualisht nuk ka projekte ku jam e përfshirë,” shtoi ajo.

Trajnuese për menaxherët. Kos punon gjithashtu si konsulente përmes kompanisë së saj të konsulencës me bazë në Zvicër — ka një lidhje personale me vendin, pasi bashkëshorti i saj është “Zoti Europë” i Zvicrës, Henri Getaz, sekretar i përgjithshëm i Shoqatës së Tregtisë së Lirë Evropiane (EFTA). Kos ka qenë edhe CEO e Gustav Käser Training International, të cilën ajo e përshkroi si një “kompani trajnimi për aftësi të buta”.

Si do t’i menaxhojë të gjitha këto role? “Do të dorëzoj dorëheqjen nga KREAB sapo presidentja e Komisionit Europian të shpallë listën e kandidatëve për komisionerë dhe të jem në të,” tha Kos./sn

Berat Gjimshiti ka folur në konferencën e zakonshme për shtyp, ndërsa në prag është ndeshja me Andorrën.

Çfarë do tentoni nesër? Sigurisht që kemi ardhur këtë për një qëllim, të gjithë, për 3 pikë sepse na nevojiten për kualifikueset dhe çfarë kemi mësuar, sigurisht kemi parë ndeshjet e Andorrës në vend të tij me Serbinë dhe Anglinë, që i ka vendosur në vështirësi. Prapë ne do luajmë futbollin tonë, do jemi me vetbesim të madh për 3 pikë. Të respektojmë kundërshtarin, do jenë momente të vështira për 90 minuta, por duhet të jemi mendërisht të fortë që t’i përballojmë të gjitha.

A kishte menduar që do luaje shanset për Botërorin? Jam shumë i lumtur dhe krenar për 300 ndeshje me Atalantën. Ndeshja shumë e rëndësishme, siç gjithmonë është ndeshja e radhës. Sigurisht momentet që kemi, jemi të mirë, do hyjmë për maksimumin dhe 3 pikë, që të vazhdojë ëndrra. A e kam menduar sfidën e parë? Nëse me pyesnit para 10 viteve, jo, nëse do më pyesnit pak më parë po. Besoj te mundësitë që futbolli jep. Çdo gjë është e arritshme dhe pse jo të provosh.

Çfarë ka plus kjo Kombëtare në krahasim me atë në Europian? Mundësitë për lojtarët që kemi me cilësi, besoj kanë ardhur të rinj, të fortë dhe të talentuar. Kanë vendosur trajnerin më shumë në vështirësi, për ekipin është më e thjesht. Sigurisht që kualiteti është rritur në disa aspekte, është mbajtur grupi dhe besoj është gjëja më e rëndësishme që kemi ne.

Ka ndonjë shans nesër për gol? Sigurisht që unë si mbrojtës pothuajse në çdo lojë futem për të mos pësuar gol, por nëse më vjen rasti pse jo. E kisha një rast me Letoninë, nesër nëse më vjen mundësia do jap gol. Për mua gjëja më e rëndësishme ekipi, që të fitojmë.

Mesazh për tifozët? Si gjithmonë, kur dëgjova që do jetë plot me tifozët tonë të jep një shtyrje akoma më shumë. Besoj se mesazhi që do japim gjithmonë ne, është falenderues. Ne mund të bëjmë është të japim maksimumin në fushë dhe ata jashtë, shpresojmë t’i bëjmë të lumtur pas ndeshjes. Besoj do ia arrijmë”, u shpreh Gjimshiti në fjalën e tij.

Raport tronditës nga inspektimi i papritur në qendrën e emigrantëve në Gjader, nga deputetët italianë Rachele Scarpa dhe Matteo Orfini (PD) dhe Riçardo Magi (+Europa)

Një vizitë e papritur në qendrën e emigrantëve në Gjader, në veri të Shqipërisë, ka zbuluar një situatë alarmante. Deputetët italianë Rachele Scarpa dhe Matteo Orfini të Partisë Demokratike, si edhe Riccardo Magi i +Europa, kanë denoncuar kushte ‘çnjerëzore’ dhe trajtime ‘shokuese’ ndaj emigrantëve të mbajtur aty, shkruan La Repubblica.

Sipas tyre, në qendrën e ndërtuar për 830 persona, aktualisht ndodhen vetëm 25 emigrantë, shumica e të cilëve ‘të përgjumur e të mpirë’ nga përdorimi i barnave si Rivotril.

Në vetëm tre muajt e fundit janë regjistruar 30 raste vetëdëmtimi, një tregues i dëshpërimit dhe pasigurisë totale që ndjejnë këta njerëz.

Deputetët raportuan se disa nga emigrantët janë dërguar në Gjader pa asnjë procedurë të qartë ligjore, disa pasi janë shpëtuar në det pa e shkelur kurrë tokën italiane, ndërsa të tjerë pas shumë vitesh pune në Itali, por me leje qëndrimi të skaduar. Shumica nuk kanë asnjë precedent penal.

Ndërkohë, hotspoti i Shëngjinit është mbyllur, dhe tashmë emigrantët dërgohen vetëm me avionë të Guardia di Finanza. Në një vit funksionimi, vetëm 220 emigrantë kanë kaluar nga kjo qendër.

‘Rreth 70% e tyre janë kthyer në Itali për mungesë të konfirmimit të qëndrimit, një tridhjetë për arsye shëndetësore, dhe vetëm pak janë riatdhesuar,’ shpjegoi deputetja Scarpa.

‘E gjithë kjo mund të ishte bërë drejtpërdrejt nga Italia, pa harxhuar para dhe pa shkaktuar gjithë këtë vuajtje të panevojshme,’ tha Matteo Orfini, duke akuzuar Ministrinë e Brendshme italiane për mungesë transparence:

‘Refuzimi i Viminales për të dhënë numrat dhe informacionin për atë që ndodh këtu është i pashpjegueshëm.’/sn

Në fillim të viteve 70, regjimi i kolonelëve në Greqi, një diktaturë kuazi-fashiste, kërcënonte se do t’ia merrte Shqipërisë Vorio-Epirin.

Dukej si një shaka e trashë, se puna e kufijve ishte mbyllur në Evropë dhe sferat e influencës ishin ndarë e çimentuar bashkë me Murin e Berlinit.

Enver Hoxha në Tiranë ishte paranojak, por ky ishte një nga ato rastet e rralla që paranoja kishte një bazë. Kolonelët besonin se kishin mbështetjen amerikane kurse, Shqipëria kishte gati 10 vjet që ishte prishur me Bashkimin Sovietik dhe kishte dalë nga harta e blloqeve të ndara me perden e hekurt.

Kolonelët mund të ndërhynin ushtarakisht për të pushtuar Jugun, dhe ta paraqisnin si përpjekje për të rrëzuar komunizmin në Shqipëri. Vetëm pak vite më parë, CIA e kishte provuar vetë me diversantë shqiptarë duke ndjekur “teorinë e dominosë”: Nëse bie komunizmi në një vend, fillon të bjerë edhe në vende të tjera.

Mbase nuk do të ndodhte, por çfarë do të humbte SHBA nëse të marrët në pushtet të Greqisë do ta provonin me kokë të tyre, pa lejen e saj zyrtare. Shpërblimi në mendjen e kolonelëve mund të ishte “vorio-epiri”.

Mbase ishte thjesht fantazi e sëmurë nacionaliste greke, por shqiptarët po përpiqeshin të merrnin me mend se sa ishte e mundshme që ta bënin realitet. Gjatë luftës civile greke, Shqipëria kishte ndihmuar palën komuniste, duke rrezikuar edhe konfliktin ushtarak. Por në atë kohë besohej se sovietikët do të vinin në ndihmë. Tani duhej t’i bënin hesapet vetë.

Shqetësimi kishte kaluar edhe Oqeanin te shqiptarët nacionalistë në SHBA, shumë prej të cilëve ëndërronin rënien e regjimit komunist në Shqipëri, por asnjë prej tyre nuk do të pranonte që si shkëmbim të copëtohej jugu i vendit. Rreth 10 vjet më parë, kur kryeministri Mehmet Shehu kishte shkuar në OKB për Asamblenë e Përgjithshme, nacionalistët shqiptarë kishin dalë në protestë për të dënuar krimet e komunizmit në Shqipëri. Anash tyre po bëhej një protestë paralele kundër Mehmet Shehut dhe Shqipërisë, nga nacionalistët grekë që kërkonin aneksimin e jugut. Atëhere shqiptarët e lanë protestën e tyre dhe shkuan dhe u rrahën me nacionalistët grekë. Atdheu ishte më i rëndësishëm se ideologjia.

Tani që kolonelët ishin në pushtet në Greqi dhe kishin kërcënuar me ndërhyrje, a do ta aprovonte SHBA sulmin ndaj një vendi me të cilin nuk kishin as marrëdhënie diplomatike.

Pikërisht në këtë kohë, një biznesmen i ri me emrin Ekrem Bardha në Michigan arriti të sigurojë një takim me Presidentin Richard Nixon. Ishte hera e parë, pas një gjysëmshekulli që një shqiptar takohej me një president amerikan. I pari, sipas historisë, kishte qenë Fan Noli kur i kërkoi Presidentit Woodarow Wilson që të mos lejonte zhdukjen e shtetit shqiptar nga fqinjët e fuqishëm që planifikonin ta ndanin mes tyre.

Në kohën e Nolit, SHBA sa po hynte për herë të parë si faktor në historinë e Evropës duke ndryshuar përgjithmonë fatin e shqiptarëve. Gjysëmshekulli më vonë, SHBA ishte një nga dy superfuqitë e armatosura me arsenal madhor bërthamor.

Ekrem Bardha nuk kishte arsim se jeta e kishte detyruar të hynte në punë që fëmijë, kështu që i foli thjesht dhe shkoqur Presidentit. Për koinçidencë, Nixon ishte dikush që i shihte me dyshim intelektualët dhe preferonte të folurën e drejtëpërdrejtë. Bardha i tha se shqiptarët e Amerikës ishin antikomunistë dhe republikanë. Ata nuk e donin regjimin e Tiranës, por ata ishin patriotë dhe nëse donte votën e tyre, Nixon duhej të premonte se integriteti i Shqipërisë nuk do të prekej. Bardha ishte i sigurtë se pa lejen e tij kolonelët grekë nuk do të guxonin të vepronin.

Nixon i shtrëngoi dorën dhe i premtoi menjëherë se Greqia nuk do të aneksonte territore të Shqipërinë. Ekrem Bardha vinte nga një shoqëri ku fjala e burrit ishte gjithshka, por kishte jetuar shumicën e jetës në një vend ku avokatët të mësonin se fjalët e politikanëve i merrte era, por premtimet me shkrim ishin ligj. Duke rrezikuar të provokonte një nga presidentët më me temperament në historinë amerikane, shqiptari nga Kolonja e pyeti Presidentin nëse mund t’ia jepte me shkrim atë që sapo tha. Nixon, i kërkoi menjëherë një copë letër, dhe me dorën e tij, shkroi se qeverisë greke nuk do t’i jepej trajtim preferencial lidhur me territoret dhe në asnjë drejtim tjetër. Se ai interesohej njësoj për të gjithë amerikanët pavarësisht nga origjina dhe se për popujt që vuanin nën komunizëm kishte një interes të veçantë.

Është gjithnjë e vështirë të llogaritet se sa ndikim kanë vërtet takime të tilla se ku mbaron realiteti dhe ku fillon legjenda, por kjo mund të thuhet për çdo përpjekje të ngjashme. E vërteta është se diktatura e kolonelëve nuk guxoi të provonte fatin e saj në Shqipëri. Por fakti, qw pak kohë më pas bëri një aventurë ushtarake jashtë kufijve të Greqisë, në Qipro, duke provokuar ndërhyrjen e Turqisë dhe ndarjen e ishullit që vazhdon edhe sot, dëshmon se nuk ishte fare fantazi një sulm ushtarak ndaj Shqipërisë. Nga ana tjetër dështimi i ndërhyrjes në Qipro, solli edhe rrëzimin e regjimit dhe kthesën greke drejt demokracisë.

Takimi me Nixon ndodhi përpara se shqiptarët të mësonin artin e lobimit modern në SHBA duke e bërë Ekremin një udhërrëfyes në këtë drejtim. Kur shqiptaro-amerikanët të themelonin Ligën Qytetare dhe pastaj Këshillin Kombëtar Shqiptaro-Amerikan, Ekrem Bardha do të ishte një nga mbështetësit kryesorë dhe veprimtar shumë aktiv.

Në vitin 1998, bleu gazetën “Illyria” në New York, zërin më të fuqishëm të shqiptaro-amerikanëve në ato vite kritike, për të vazhduar punën e nisur nga Harry Bajraktari. Në 2006, stafetën e mori Vehbi Bajrami që vazhdon traditën edhe sot e kësaj dite.

Në verën e vitit 1999, udhëtova me Dalip Grecën nga Tirana për të viztuar redaksinë e gazetës “Illyria” për të cilën pastaj filluam punë. Ndalesën e parë e bëmë në Detroit, ku Ekrem Bardha na priti në shtëpinë e tij. Në një nga muret e zyrës, ishte në kornizë edhe letra me dorëshkrimin e Presidentit Nixon. Por ndonëse është përmendur shpesh, nuk e kam parë që ta vendosë njeri atë takim në kontekstin historik të kohës. Nga reliket e asaj kohe ruante edhe një portret me laps të Presidentit Nixon dërguar nga ai vetë pas takimit që kishin bërë.

Që atëhere, ai i ka takuar gati të gjithë presidentët amerikanë dhe shumë politikanë të tjerë të shquar amerikanë. Kanë qenë momente kulmore të një jete të gjatë dhe aktive nga e cila ka shumë për të mësuar.

Pak ditë më parë, në Detroit, shumë shqiptaro-amerikanë të njohur, që kanë qenë aktivë në periudhën vendimtare të fundshekullit të kaluar, u mblodhën për të nderuar Ekrem Bardhën me rastin e botimit të librit të tij të dytë

Pak ditë më parë në Michigan, tashmë në moshën 94 vjeçare, Ekrem Bardha ishte në qendër të një veprimtarie të madhe që mblodhi bashkë disa nga figurat kryesore të komunitetit, shumë prej të cilëve kanë bërë histori në mbështetje të çlirimit dhe pavarësimit të Kosovës dhe ndryshimit të situatës së shqiptarëve në mbarë Ballkanin.

Takimi në Kishën e Shën Palit, në Michigan, synonte të prezantonte librin e dytë nga Ekrem Bardha, “E VËRTETA: Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe Diaspora”, por u kthye në një ceremoni të madhe për të nderuar figurën e këtij atdhetari shqiptar.

Mes të ftuarve kishte një numër figurash të komunitetit bashkëpunëtorë të Ekrem Bardhës në vitet 1980-2000 e më vonë.  Kjo gjeneratë veprimtarësh shqiptaro-amerikanë kanë një meritë të madhe historike në angazhimin amerikan në Ballkan që kulmoi me ndërhyrjen ushtarake për çlirimin e Kosovës dhe njohjen e pavarësisë së saj në 2008, për rritjen e ndikimit të komuniteteve shqiptare në rajon dhe hyrjen e Shqipërisë në NATO. Megjithë nderimin dhe njohjen që u është bërë figurave të këtij brezi, vlera dhe rëndësia e punës së tyre do të vijë duke u rritur.

Në dosjen e Prokurorisë së Posaçme ku të pandehur janë marrë kryebashkiaku Erion Veliaj dhe bashkëshortja e tij Ajola Xoxa provohet si kjo e fundit kishte kontroll të plotë në funksionimin e OJF-ve. Kontrolloi niste nga momenti i aplikimit për projekte në institucione shtetërore tek lëshimi i faturave fiktive duke përdorur dhe emra të personave që nuk ishin fare pjesë e projektit.

Në dosjen që Syri.net disponon evidentohet rasti me një shtetas Italian, Domenico Chirici i të cili rezulton të ishte kurator i një ekspozite tjetër por emri i tij u përdor për të lëshuar një faturë për një event në të cilin as nuk kishte marrë pjesë.

Në dosje zbulohen dhe faturat fiktive për një projekt që kishin me ambasadën italiane, ndërsa arkëtimi i lekëve u  zgjidh falë ndërhyrjes së bashkëshortes së kryetarit të bashkisë Ajola Xoxës, evidentohet në dosje, shkruan Syri.net.

Ajola ndërhyn për të marrë lekët e ambasadës

Ajola kontrollon dhe organizatën BYL- A dhe në një moment ajo u thotë vartësve se dy organizatat – pra BYL-A dhe Harabel’ do të prezantohen bashkë si ‘organizata  simotra’ me qëllim rritjen e raportit financiar vjetor.

 “Ndërsa flitet për një faturë për Ambasadën Italiane, Adela pyet nëse kanë fatura për ta. Ketrina Braho i përgjigjet se kanë mandatet që bëjnë vetë dhe se e duan ata për të rritur bilancin, duke i thënë në fund se është me Ajolën dhe se do ja shpjegojë të nesërmen nga afër. Pasi sqaron se ka patur pagesa që duheshin bërë urgjente, Ketrina Braho i thotë se ambasada i bie të paguajë sa ata (“Harabel”) rimbursim, sa ata dhe veç e veç, por Ajola do që t’ja kalojnë atyre (“Harabelit”). Kjo, për të dalë në fund të vitit që kanë menaxhuar shumë lekë si Harabel”, shkruhet në dosje

Problemi i tyre është ‘duhen barazuar lekët që hyjnë me fatura dalëse’

“ Pra, ky është qëllimi pavarësisht se këto fatura dalëse prodhohen fiktivisht, qëllimi është që në llogaritë e OJF-ve të mos mbesin shuma të hollash,evidentohet në dosjen e SPAK,

Madje në projektin me ambasadën italiane, arkëtimi i lekëve u zgjidh ‘falë ndërhyrjes së Ajolës e cila kishte dërguar një mesazh. Është kjo e fundit dhe që lajmëron Ketrinën se lekët kishin kaluar” thuhet në dosjen e siguruar nga Syri.net.

Faturat fiktive me emra falso

Për realizimin e projekteve rekrutoheshin persona fiktivë.

Në një komunikim Ketrina i thotë Adelës që kishin një drejtor artisik për projektin e financuar nga ministria e Kulturës por ai është emër kot, këtë mund ta bëjë dikush tjetër.

Çdo veprim financiar ishte nën kontrollin e Ajola Xoxës, dhe Adela nuk mund të kryhej asnjë pagesë pa konfirmimin e saj  madje ‘as për një kafe’

Të gjitha komunikimet por dhe vetë Ketrina në deklarimet e saj ka provuar se “Ava Studio’shpk dhe ‘Harabel’ OJF por dhe BYL-a OJF menaxhohen në mënyrë të drejtëpërdrejtë dhe janë nën kontroll të plotë të Ajolës.

Asgjë pa urdhrin e Ajolës, punonjëset ankohen: U bëmë lëmsh

Në këtë menaxhim bie në sy që dhe shpërndarjen e faturimeve nga njëra kompani në tjetrën bëhet sipas disponimeve që bën Ajola Xoxa.

Pra nëse një shërbim ofrohej realisht nga Harabel, apo një subjekt tjetër ishte Ajola që urdhëronte se nga kush OJF apo shpk duhet të faturohet.

E gjithë kjo përplasje OJF-sh dhe shpk me njëra tjetrën në shumë raste nuk kuptohet se cili në të vërtetë ofron shërbimin, përsa kohë lëshimi i faturave kushtëzohet nga konvenienca  e cila çmohet nga Ajola.

Lëshimin e faturave fiktive nga Ava studio shpk dhe Arts Lab shpk etj e ka konfiruar edhe vetë Ketrina Braho ndërsa është pyetur nga BKH.

“Asgjë nuk bëhet pa konfirmimin e saj’.

Madje në disa raste vetë punonjëset e përfshirë në detajet e përditëshmërisë së këtyre organizatave nuk kanë asnjë ide si ta bëjnë përshkrimin në faturë.

Ndërkohë mundësia për ti menaxhuar këtë mori OJF-sh dhe kompanish fitimprurëse pa bërë gabime ishte e pamundur. Madje një gabim i tillë u bë dhe për një projekt ku financues do të ishte ministria e Kulturës

Në raportin final të BYL-A vendosin  gabimisht logon e OJF ‘Harabel’. Vetë Ketrina shprehet se janë bërë lëmsh të gjitha’

‘Sa herë kam vënë vulën e Harabel kur duhej të vija BYL-A dhe anasjelltas’ shkruan Ketrina. Edhe këto dokumentat e fundit të Ministrisë së Turizmit i vulosa me BYLEN dhe i printova nga fillimi.

“Adela i përgjigjet: Obobo. Por ato të auditit nuk besoj t’i thonë gjë, por ato të KRK Po.

Ketrina: Do i bëj prapë, nuk kanë ca të bëjnë.

Adela: Mos përdorni më letra me kokë
Ketrina: Ok

Ajola njofton: Do aplikojmë tek ministria e Kuluturës”

Ajola Xoxa kishte kontroll të plotë në cdo drejtim në funksionimin e OJF-ve, duke nisur që nga momenti i aplikimit për projekte në institucione shtetërore. Në dosje është dhe biseda e dy punonjësve sesi ishin udhëzuar për aplikimin e projektit në ministrinë e Kulturës.

Më pas Ketrina njoftohet se Ministria e Kulturës më në fund ka paguar.

Ajola Xoxa vendos për çdo gjë përfshirë dhe nëse do të aplikojnë nga BYL-A për një projekt për festivalin e apo jo.

Më 7 mars 2023 Ketrina njofton Adelën se Kongresi Rinos Kombëtar i financuar nga Bashkia e Tiranës kishte kaluar lekët tek BYL-A

Në asnjë rast në këto komunikime që lidhen me BYL-A  nuk prëmendet emir i Ina Goxhajt e cila është drejtoreshë ekzekutive e kësaj organizate, duke vërtetuar se ata ishin thjesht figurantë dhe nuk kishin asnjë fuqi në vendimmarrje.

Në një konunikimi me Adelën, Ketrina shkruan se Ajola po i hap një punë për të cilën nuk është e sigurtë a është e saktë.

Emri i kuratorit italianit në fatura fiktive

Në 4 prill 2023 ‘Harabel’ firmos një kontratë me ministrinë e Kulturës për realizimin e një projekti në fushën e turizimit të quajtur “Nga Antikiteti në artin bashkëkohor shqiptar, i financuar nga kjo ministri.

Kontrata firmoset nga Ketrina e cila ishte emëruar në këtë rast si  përfaqësuese  e përgjithshme e Harabel.

“E pyetur nga Adela për vlerën, Ketrina i përgjigjet 30% e 640 000 pra 192 000 lekë. Lihet të kuptohet se bëhet fjalë për këstin e parë të pagesës nga ministria e Kulturës. Për këtë qendra Harabel lëshon faturën përkatëse e cila dërgohet me screenshot nga Adela tek Ketrina” thuhet në dosje, shkruan Syri.net.

Në një bisedë tjetër del qartë lëshimi i faturave me përshkrime për persona të cilët nuk janë në realitet pjesë e projekteve.

Bëhet fjalë për shtetasin Italian Domenico Chirici, emri i të cili rezulton të ishte kurator i një ekspozite tjetër, por emri i tij u përdor pas sugjerimeve të Ajolës.

Adela për këtë pagesë kërkon një faturë dhe ata duhet të përcaktojnë përshkrimin. Dy vajzat diskutojnë me njëra tjetrën si duhet vendosur përshkrimi që cdo gjë në letra të ishte në rregull, ndërkohë që menaxhimi i shumë OJF po i bënte lëmsh. E gjitha zgjidhet pasi ndërhyn Ajola.

” Adela: Më thotë Ajola ti bëjmë një pagesë”

Kur Ketrina i thotë që po i  them Ajolës, Adela i thotë se duhet ta bëjë përshkrimin “Produkcion/ coordination curator for Spa: Reprocjet.

Fiktiviteti i faturave të lëshuara përsa i përket zërave në buxhet në raport me atë cfarë paguhet në realitet evidentohet dhe në një tjetër komunikim

Ketrina pyet: A është kjo ( Ky përshkrim) tek buxheti?
Se ok se e bëmë por mos e bëjmë kot

Adela i përgjigjet: Se në fakt coordinator sikur vumë Ajolën

Në këtë pikë Adela e pyet Ketrinën nëse shtetasi Italian është në të vërtetë pjesë e projektit apo jo
Ketrina i përgjigjet shkurt: Jo. Se kjo gjë nuk ekziston.

Se nuk mund të jetë edhe production dhe coordination, ose curator.

Përshkrime të cilat ishin të referuara nga Ajola për Adelën por të treja këto nuk kanë shanse, vijon Ketrina.”

Në bisedë del qartë fiktiviteti i shërbimeve të ofruara në përshkrimin e bërë në faturën e lëshuar nga shtetasi Domenico de Chirico.

Ky i fundit, në fakt është kuratori i një ekspozite tjetër, e cila është hapur vetëm dy ditë para datës së komunikimit mes këtyre shtetaseve (komunikimi datë 02.06.2023).

“Adela vijon duke i thënë: Ta bëje dicka të përgjithshme invoicen, ta bëjë vetëm curator

Në përgjigje Ketrina Braho e thotë qartë se ky shtetas nuk ka fare lidhje me projektin Spa:re.

Por Adela vazhdon duke thënë: dhe përshkrimin e pagesës ia bëj unë, si duam ne pastaj.

Ketrina i përgjigjet: Tani, nëse do e bëjmë për projektin, deklarimin hajde ta gjejmë tamam ca duhet.. Pra, të duhet invoice(fature)  si curator

Por, Adela i përgjigjet se nuk ka më zëra projekti për të paguar nga Harabel.

“Në fakt fatura më në fund lëshohet nga shtetasi Domenico de Chirico për shumën për të cilën foli Adela në komunikimet më lart. Bëhet fjalë për 1.000 euro dhe përshkrimi është pikërisht ai që i sugjerohet nga Adela dhe Ketrina. Pra, si Kurator i ekspozitës personale “Rear- vieë mirror” të Idlir Kokës”

Pra, shtetasi italian, sipas sugjerimeve të Ajolës faturën e lëshon për një event në të cilin nuk ka marrë fare pjesë./ Syri.net/

Nëse do që të të respektojnë, fillo një herë të jesh vetë i respektueshëm.” Kjo shprehje e autorit të famshëm cinik anglez të shekullit të 19-të, Somerset Maugham, do t’i shkonte si një dorezë elegante kupolës së organit të akuzës në Shqipëri, SPAK.

9 vjet pas krijimit të tij, me tre zgjedhje madhore në bagazhe, 2017, 2021 dhe 2023 dhe pasi theu një rekord të parë duke syrgjynosur për krim zgjedhor një kandidat të Opozitës (Belerin), SPAK nënshkroi këtë të dielë rekordin e tij të dytë të denjë për The Guinness Book of Records. Opozita, dhe sërish ajo, dhe ekskluzivisht ajo, dyshohet për një krim të ri elektoral, atë të financimit ilegal politik për një kontratë lobingu në SHBA.

Në pikën e dimrit, SPAK ndoshta i mbarsur më në fund me provat që botohen në raportet periodike të OSBE/ODIHR për manipulim “industrial” të zgjedhjeve në Shqipëri nga Partia – Shtet, polli një platformë dhe një task-forcë kundra krimit elektoral në Shqipëri, një premierë që nga rënia e diktaturës komuniste. Ishte muaji janar, 5 muaj para zgjedhjeve të 11 majit. Dhe më pas asgjë. Një gjumë i gjatë letargjik siç u ka hije gjitarëve dembelë. Aq i thellë ishte ai gjumë “spak-ian”, sa asgjë, as dhe skandali më skandaloz elektoral nuk duket se do t’i lëvizte një qime balozit të drejtësisë shqiptare. As grumbullimi me forcë nga Partia – Shtet i 6 mijë punonjësve bashkiakë në sheshin kryesor të Kryeqytetit për fushatë të saj, as grumbullimet me forcë të nxënësve dhe mësuesve të tyre në mitingje elektorale nga lideri i Partisë-Shtet, as shumat marramendëse të hedhura nga Shteti për mitingjet e Partisë në pushtet në diasporë, as agjendat surrealiste të ministrave dhe Kryeministrit ku gjithë aktiviteti është për Partinë dhe asgjë më për Shtetin, dhe, qershia mbi tortë, as busti i buf-it simbol i talljes së kryetarit të Opozitës nga zyra e Shtetit prej shefit të Partisë – Shtet, as fjalori i flaktë anti-opozitë i regjistruar çdo ditë Sy m’sy nga po kjo zyrë që paguhet nga taksat e të gjithë shqiptarëve, të gjitha këto krime elektorale nuk përbënin indicie e jo më alarme për ta zgjuar nga gjumi letargjik mamuthin e drejtësisë shqiptare se e njëjta farcë elektorale po luhet në Shqipëri edhe në 2025, ashtu si në zgjedhjet e kaluara.

Dhe në momentin kur vetëm dy javë para zgjedhjeve, kur e kishim humbur çdo shpresë se SPAK do të zgjohej nga gërrhitja që e nisi në janar me krijimin e Task “farcës” kundra krimit elektoral, papritur, këtë të dielë, tym i bardhë doli mbi selinë e SPAK-ut. Aleluia? SPAK u zgjua? Ditën e Zotit bile kur të gjithë pushojnë? SPAK që flinte prej vitesh përballë krimit elektoral, vendosi të buçiste me të gjithë forcën e mushkërive që i mbush me rrogat e majme që i jep shqiptari me djersën e tij, se Drejtësia e kapi me qerre fajtorin e krimit të llahtarshëm elektoral. Më në fund u gjend fajtori! Partia – Shtet pra?

Të ishte ashtu, do të kish qenë shumë kollaj për SPAK-un që i ka për ëndje misione më të komplikuara dhe të rafinuara se ato që bëjnë mu. Fajtori për manipulimin e zgjedhjeve është… është… Partia jo në Pushtet. Ekzakt! Si s’na shkoi mendja që më parë, për më tepër që e kishim përvojën e duhur me Fredi Belerin. Hajdut zgjedhjesh një herë, hajdut zgjedhjesh përherë. Konkluzioni rrjedh vetvetiu: Lavdi kësaj drejtësie heroike që ndonëse na mbajti në tension për muaj të tërë, arriti, siç i ka hije çdo shqiponje syshtizë të kapë buf-in kodosh dhe hajdut që po i vidhte mandatet të Lavdishmes Partisë – Shtet. Se ku shkuan qindra milionat dollarë të shqiptarëve që avulluan në ajër mbi oxhakët fantazmë të incineratorëve, apo mbi det në portin e Durrësit, apo në tokë në rrugët me asfalt edhe më të shtrenjta se rrugët nënujore të internetit dhe a mund të ketë shkuar kjo pasuri në blerje votash, kjo është pyetje për fillestarët, për nxënësit e shkollës së Magjistraturës.