Kerkoja nëpër Aruba ndonje restaurant me pronar grek dhe gjeta me pronar shqiptar.

Kemi vite qe e thyejmë ftohtesine e dimrit te Bostonit me diellin dhe ngrohtesine e Arubes.

Diten e dyte qe arritëm atje, shkuam ne markaton me të madhe dhe shume te pasur superfood. Aruba eshte ishull i shtrenjte dhe mua me shume me pelqen te gatuaj vete.

Ne momentin qe isha me tim shoq duke zgjedhur dhe mbushur karrocen me ushqime ne po flisnim shqip te dy duke menduar se askush nuk na kupton dhe po ndiheshim të qete. Të gjithë flisnin në gjuhen e tyre. Kush gjermanisht, kush spanjisht, kush frengjisht, kush anglisht, kush italisht. Marketi i mbushur me turiste nga e gjithe bota.

Kur papritur na afrohet nje djale energjik zeshkan ne moshen e djemve tane.

“Çfare gjuhet po folni ju te dy” na pyet ai me nje aksent të gjuhes shqipe nga veriu.

Ne u çuditem kur e degjuam dhe mbetem pak te befasuar dhe te turperuar se mos valle na degjoi duke debatuar siç bejne çiftet shpesh here ne markete kur bejne pazarin bashke.

Une e pyet a menjehere. “Kosovar”

“Jo” m’u pergjigj.

“Une jam nga Kukesi, por baba jem dhe nana si edhe une kena lind ne Belgjike. Gjyshi jem u arratis prej komunizmit mbas luftes se dyte boterore. Mu me quejne Vulkan.”

Dhe ishte vertet si vullkan. Nje djale energjik dhe i qeshur qe nuk ecte ne market por fluturonte.

“Une nuk flas shume anglisht por zoteroj mire frengjishten, italishten, shqipen, dutch dhe spanjisht. Une shkoj çdo vit tash ne Shqipni dhe ma pelqen shume. Çfare bani ju ketu, kur keni vend aq te bukun atje?”

“Po ne nuk jetojme në Shqiperi, por ne Boston dhe atje tani ështe shume ftohte dhe ka bore.” Ju pergjigjem ne të dy me nje goje.

” Po kur keni iki prej Shqipnie juve”

“Ne u larguam me 1990”

“Oh taman kur une kom ardh’ per here të parën herë me gjyshin tem ne Shqipni, ju keni ik.”

Ne u çuditem sa paster e fliste shqipen edhe pse ishte gjenerata e trete ne Belgjike.

Ok, perfundon Vulkani. “Une punoj ne nje restaurant qe e kemi pronen tone familjare dhe ju ftoj te vini. Kemi guzhine italiane dhe franceze. E quajne Perla d’Italia, ne Palm Beach perballe me Holiday Inn.”

“Çfare thua”, i themi ne të dy. “Ne bejme xhiron tone te mbremjes atje dhe per kaq vite nuk e dinim qe ishit pronare shqiptare. Do vijme patjeter.”

Mbas dy ditesh shkuam dhe nuk na njohu. Na mori per amerikane se ne harruam dhe i folem anglisht. I them tim shoqi. “Me duket se nuk na njohu, do t’i flas shqip” I themi kamarieres porosine duam ta bejme tek Vulkani ( Victor )

Ai vjen me vrap. “Të kujtohet, jemi ne ai çifti qe na takove ne supermarket.”

Fytyra e tij kthehet menjehere në një fytyrë entuziaste dhe me nje buzeqeshje te madhe qe i dilte nga shpirti.

Filloi të na sherbente me ushqime kaq te shijshme franceze dhe italiane.

Me na u duk vetja sikur ishim ne malesi, Rome dhe Paris. Harruam qe ishim ne Aruba. Restauranti është pronë e xhaxhait të Vulkan, Qerimit, ne u takuam me të dhe bashkëshorten e tij, Suzanën me origjinë nga Shkupi, njerëz të mrekullueshëm.

Kerkoja prej vitesh ndonje restorant me pronare greke ne Aruba Dhe me me find gjeta pronare shqiptare. Dhe me e forta se në furrën e restaurantit punonin edhe dy shqiptare të rinj fare nga Tirana me origjine korçare

Ishte nje befasi teper e kendshme.

Kishin histori të dhimbshme. Ishin arratisur të gjithe si familje ne vitin 1947 dhe ishin vendosur në Belgjikë. Aty do të lindte edhe babai dhe nëna e Vulkanit, pastaj edhe vetë Vulkanit, por Shqipërinë dhe gjuhën nuk e kishin harruar kurrë duke e ruajtur si një thesar në zemrat e tyre me një dashuri që kalonte brez pas brezi.

Ne u bëmë miq menjëherë. Na ftuan që ta kalonim një darkë bashkë me ta dhe ne bëmë rezervimin tek restauranti i tyre edhe për Krishtlindjet.

Takimi me Qerimin dhe Suzanën në restaurantin e tyre Perla’d’Italia në Aruba

Flamengot e Arubas