VOAL- Më 29 maj 1953, neozelandezi Edmund Hillary (1919-2008) dhe nepalezi Tenzing Norgay (1914-1986) hynë zyrtarisht në librat e historisë: ata ishin njerëzit e parë që arritën majën e Everestit, majës më të lartë në botë. Ata u ngjitën nga Kreshta Juglindore, nga ana e Nepalit, duke kaluar përmes Kollit të Jugut, edhe falë rrugës së ndjekur më parë nga një grup alpinistësh zviceranë.

Të dy qëndruan në 8849 metra për 15 minuta. Ishin vitet e ekspeditave të mëdha, vetëm mendoni se për ndërmarrjen u mobilizuan 350 derëtarë, 20 sherpa dhe u transportuan tonelata provizione. Për ngjitjen në stilin alpin dhe pa oksigjen, do të duhet të presim mbërritjen në majat e mëdha të Reinhold Messner dhe Peter Habeler, të cilët pushtuan majën më të lartë në botë në vitin 1978.

Kanë kaluar 70 vjet nga ngjitja e madhe që e lejoi njeriun të pushtojë atë që deri atëherë nuk ishte. Gjatë dekadave, ekspeditat në Everest dhe në përgjithësi në majat e larta të Himalajeve kanë mundur të llogarisin në përparim të madh, si në aspektin material ashtu edhe në atë logjistik. Një biznes i vërtetë sot i shoqëron këto sipërmarrje, të cilat mund të jenë pothuajse brenda mundësive të të gjithëve. Për vite me radhë, imazhet e bombolave ​​të braktisura të oksigjenit përgjatë rrugës së ngjitjes në Everest, mbetjet në kampin bazë, ideja e një mali që shfrytëzohet kanë shkaktuar diskutime.

Kësaj i shtohet edhe ndryshimi i klimës që i bën ngjitjet më të rrezikshme: në prill tre udhërrëfyes nepalezë humbën jetën pasi u pushtuan nga një bllok akulli. rsi-eb