Javën që shkoi në Tiranë u mbajt një tubim në mbështetje të Hashim Thaçit, si presion direkt Gjykatës së Hagës ndërsa pritet që, në fillim të vitit 2026, të jepet vendimi. Në Hagë, prej pesë vitesh, po gjykohen për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit katër eksponentë të lartë të UÇK, të cilët janë Hashim Thaçi, Kadri Veseli, Jakup Krasniqi dhe Rexhep Selimi. Prej tyre vetëm Selimi ka luftuar me armë në dorë kundër pushtuesit. Mendohej se Hashim Thaçi ishte udhëheqësi i UÇK deri pak përpara se të dilte si dëshmitar James Rubin, i cili pretendoi se Hashim Thaçi nuk kishte ndikim fare tek Komandantët në frontin e luftës. Por e vërteta është se Hashim Thaçi ka mbajtur pas luftës postet më të larta të shtetit dhe partia e tij PDK ka qeverisur vendin për një kohë të gjatë. Ndërkohë, kjo parti ka humbur një pjesë të konsiderueshme të elektoratit duke kaluar në opozitë në rang të pushtetit qendror. E, megjithatë, qeveria e Kosovës i ka paguar avokatët e katër të gjykuarve të Hagës dhe sipas një deklarimi të Baton Haxhiut e Blendi Fevziut, dy njerëz shumë të afërt me Hashim Thaçin, kostoja e procesit ka kushtuar deri tani 2.4 miliardë Euro. Nuk dihet se përse e deklaruan këtë shifër një ditë përpara mbajtjes së tubimit, a është e vërtetë kjo shifër dhe, nëse po,  a e përfshin gjykimin, mbrojtjen apo edhe fushatën në media, për lobime etj. etj.

2.4 miliardë Euro bëjnë 2400 milionë Euro, një shifër e tmerrshme, që nuk justifikon qëllimin, pasi, nëse katërshja janë të pafajshëm, dhe ashtu qofshin,  përse duhet shpenzuar shuma astronomike.

Ndërkohë, gjithë qeveritë e Kosovës nuk kanë harxhuar asnjë cent për të zbardhur krimet e kryera, për të zbuluar dhe hedhur dritë në dosjet e mbuluara nga pluhuri të plot e plot figurave të Kosovës, vrarë pas luftës, intelektualë, gazetarë, eksponentë të politikës, kundërshtarë politikë të PDK-së.

Sa i përket tubimit në fjalë, që u manipulua si mbarëkombëtar, ishte në fakt organizim politik i tre aleatëve PS-PDK-BDI, tashmë veteranë të pushtetit. Në shoqërinë e tyre u përfshinë edhe Perparim Rama, nga LDK, të cilit ky tubim i përkoi me balotazhin zgjedhor, sikur edhe Ali Ahmetit me zgjedhjet lokale që do të mbaheshin pas dy ditësh.

Ndërsa Perparim Rama, ashtu si edhe kryetarë të tjerë bashkish, u kishin vënë në dispozicion pa pagesë autobuzët pjesëmarrësave në tubim, që ishin kryesisht mbështetës të PDK dhe organizatave pranë këtij formacioni politik për një aleancë me PDK-në balotazh, eksponentë të LDK-së betoheshin se nuk do të përfshiheshin në aleancë qeverisëse me VV.

Natyrisht, balotazhi në Kosovë apo zgjedhjet lokale në Maqedoni e zbehin retorikën patriotike në mbrojtje të UÇK.

Tubimi ishte thjesht një demostrim politik për efekt mediatik dhe llogaritje e hesape zgjedhore të LDK-së me PDK apo BDI-së në Maqedoni.

Nga ajo që pamë e dëgjuam, tubimi politik ishte në mbështetje të Hashim Thaçit, por me një regji të dobët.

Gjithë kohës u përdor binomi Hashim Thaçi-UÇK, por në tubim nuk kishte asnjë simbol të UÇK-së, përveç fotot e katër të akuzuarve, ndërsa mungonin fotot e heronjve të UÇK-së, të atyre që dhanë jetën për Kosovën e sodit duke filluar nga Adem Jashari, familjarët e tij, fëmijët e familjes Jashari vrarë nga makineria kriminale e MIlosheviqit e plot e plot emra të ndritur si Agim Ramadani, Sali Çekaj, Ekrem Rexha e të tjerë, emra që identifikohen me UÇK dhe që do t’i jepnin realisht frymën si në simbolikë ashtu edhe në përmbajtje mbarëkombëtare tubimit. Dhe kjo shkonte në dëm të qëllimit. Kosova, Shqipëria dhe Maqedonia janë shumë përtej emrave të aleancave politike, tashmë të konsumuara nga mungesa e standartit demokratik, nga qeverisje të gërryera nga korrupsioni, nepotizmi dhe shpërdorimi i pushtetit.

Natyrisht një rol negativ luajnë mediat e Tiranës, që tregojnë injorancë, sepse nuk e njohin fare as historinë e Kosovës dhe as rrjedhat e politikës katër dekadat e fundit dhe vihen në pozita vasaliteti të plotë  ndaj gazetarisë sharllatane të llojit të Baton Haxhiut, duke i kthyer ekranët e vegjël të televizioneve në tribuna të demagogjisë politike antiKosovë.

Pra, nëse do të veprohej me një vizion mbarëkombëtar dhe jo si llogaritje politike, tubimi do të shkonte në sensin e duhur.