Unë ëndërroja vetëm për dritare- Cikël poetik nga HAMIT TAKA

November 6, 2023

VETEN NUK E AKUZOJ

Më donin familja dhe shoqëria,

Po për shtat unë nuk u shkoja,

As vetes, bile, s’i shkoja për shtat.

E shtrenjtë për mua ish vetëm fëminia;

.

Në dhomën e errët të gjumit,

Në dhomën ku studioja, si kamare,

Ku s’hynin lojrat shqetësuese,

Unë ëndërroja vetëm për dritare;

.

Po qeshja, qeshja sa gajasesha

Dhe desha diellin krejt ta shkrija,

Dhe tokën ta lajthisja së qeshuri,

Dhe si dyshek të gjelbër ta shtrija…

.

Me një diplomë të gjelbër në xhep

Njëzet e dy vjeçar në punë shkova

Se padronët donin djersën e rinisë

Dhe veten time krejt e harrova…

BOTA E ZOTIT

.

Bota, e dashur, s’ka më qetësi

Me një çmendinë ajo më ngjan.

Çfarëdo që të bëjmë unë dhe ti

Me dashuri s’ia dalim mbanë…

.

Ti nuk trëmbeshe kur në qiell

Netëve kishte yje shumë

Shallin në supe shpesh ta hidhja

Që të të fshihja nga yjet unë…

.

Sa shumë paska, më the, sonte,

Meteorë në qiellin e përflakur!

Kur nëpër tym hëna lundronte

Fenerët ndriçonin të përgjakur…

.

Yjet, e dashur, i zëvendësuam

Me aeroplanë edhe raketa

Thonë vetë Zotin e verbuam

S’do ketë më dit’ e netë të qeta…

.

Dhe më thua se s’rri dot vetëm

Që unë të shkoj vetë në luftë,

Pastaj si ti të tjerë më pyetën:

“Me kë do luftosh, o njeri i urtë?!”

.

Unë dhe ti i duam njerëzit

Kudo që janë në këtë botë

Me siguri dhe ata na duan

Dashurinë s’e vrasim dot…

.

Bota e Zotit ka shumë mërzi

Si të ishte burg ajo më ngjan

S’na mbetet asgjë mua dhe ty

Veç me dredhi t’ia dalim mbanë…

.

Në se dikush një ditë na thotë

Po ku ishit ju deri tani?

Mos u përgjigj, se është e kotë,

As Zoti vet nuk ka qetësi…

* * * * *

Në fusha ndihet ajri i pastër,

Kënga e zogjve në çdo anë,

Shqiponja ngrihet në qiell të kaltër

Shikon Botën anembanë…

.

VALLJA “OSMAN TAKA”

.

Këmba lehtë tokën e shkel

Një fije bari prek, i dhëmb;

Sfidë i bën vdekjes tinzare

Sikur thjesht e shpon një gjëmb;

.

Dhe kërcen ashtu papritur

Shkrepëtimë mbi fushë e mal,

I thotë vdekjes ballëndritur:

“Një krëhër flokësh as ma fal!”

.

Me këta flokë të pikëlluar

Si ka hije një kaçaku!…

Jeta ime qënka e shkruar

Të kërcej rreth një zambaku!”

.

Vrenjtet Pashai, hesht ushtria

Valltari trupin e bën urë…

Lumë gjaku…, lart liria

Liria jonë lulebozhur;

.

Zambak ish vajza e Pashait,

E përpiu vallja si hon,

Në këmbim të zemrës së saj

Jetën trimit ia dhuron…

.

Dhe iku tutje i shkujdesur

Me vallen çame hapkusari

Unazë e varur tej nën diell

Mbeti prapa lak-litari;

.

E përlotur vajzë e pashait

Trimit nuk ia ndan vështrimin

Gazin, dhimbjen bashkë e ndajn’

Zemrat në ëndje dhe përvëlimi…

.

DITARI

.

Me droje po e hap kapakun tani

Si besimtari te dera e faltores,

Kujtoj kaçurrelat plot hijeshi

Tek i krihja me gishtat e dorës.

.

I heshtur, si murg, sot vështroj

Me pëllëmbën mbi flokët e lëpirë

Çdo fjalë, çdo rresht e dëshiroj

Posi lulet diellin ndaj të gdhirë.

.

Kjo fletë e pastër, e bardhë

Endërr rinore plot shkëlqim,

Të gjitha do vyshken me radhë

Siç do vyshket dikur shpirti im.

.

Si në një pyll të gjelbër pa fund

Nga çdo fletë i përpirë krejt,

Kujtoj si m’ikën ditët ngjyrë blu

Kur vargjet i thurja aq shpejt.

Në thellësi të fletëve të shenjta,

I përhumbur në çdo rresht qëndroj,

Duke prekur ndjenjat e shtrenjta

Pa dashur shpirtin lëndoj…

.

IKIM, E DASHUR

.

Ngado hajna, e dashur, hajna të zinj,

Që rrëmihin në xhepat e ëndërrat tona.

Burokratë – prostituta, e dashur,

Që luftojnë me shkresa e gjinj;

.

Ngado prapaskena, e dashur, labirinthe

Me shumë porta e me shumë roje.

Ku hyjmë dhëndurrë e dalim të thinjur

Për një firmë, për një vulë boje…

.

Ngado korba, e dashur, krimba dhe minj

Që brejnë mishin dhe ashtin e besës,

Ne rrekemi në degët krahthara të frikës,

Të varim trastën e tretur të shpresës;

.

Njerëz-maska, e dashur, injorant’ e mediokër

Na fshehin të nesmen në sirtare e zyra,

Shpinëkrrusur e gardianë si zotër,

Ulokë mendorë pa indenditet e fytyra;

​

Ngado plehra, e dashur, krimba dhe minj

Që kolerën përhapin anembanë,

Dhe askush s’beson se ka më shërim

Nga xherahët-hajna që dhe krojet i thajnë;

.

Ikin, e dashur, ikin të mënçurit, të urtët

E lënë Atdheun shpirtzbrazur, lehonë

Nëpër udhët e ngushta ikin pa u dukur,

Ikin derisa ende nuk është vonë;

.

Ngado hajna, e dashur, hajna të zinj,

Që rrëmihin në xhepat e ëndërrat tona,

Burokratë e prostituta, e dashur,

Që luftojnë me shalë e me gjinj;

.

DASHURI DHE URREJTJE BALLKANASE

.

Ballkanas, komshinjtë e mi të dashur!

Sa gjëra kam në mend për t’i gjetur…

Toka jonë pjellore si portokalli e kaltër

Kur ne vështrojmë në sy njëri-tjetrin

.

Në këtë gadishull me brigje të ujshme!

I njëjti diell na zgjon herët në mëngjes

E njëjta erë na zbulon pjesët e turpshme

Këmbët na lagen nga po e njëjta vesë.

.

Të njëjtat male, i njëjti det, dallga e njëjtë

I njëjti peshk, e njëjta bukë, e njëta kripë

Të shenjtë e kemi vdekjen, lindjen të shënjtë

Dhe vajzat i përcjellim po ashtu me prikë.

.

Në të njëjtin krua lajmë e shplajmë teshat

Në të njejtin tel i ndejmë për t’u tharë,

Në të njëjtën kapse i mbërthejmë shpresat

Inatet, dashuritë dhe urrejtjet për t’na i parë…

.

E njëjta zënkë dëgjohet në shtëpitë tona

Të njëjtat të bërtitura, të njëjtat të qara

Me të njëjtat fjalë i përkëdhelim fëmijët

Të njëjtën kafe i vëmë mikut përpara.

.

I njëjti tingull na ngre, hop, të kërcejmë

Me të njëjtat meze i mbushim tryezat në dasmë

Ekzaltohemi, kapardisemi dhe dehemi

Patjetër, të njëjtat gjëra vjellim dhe më pas…

.

Të njëjtët zogj na vijnë në pranverë

Me të njëjtin kënd vjeshtës shtegëtojnë

E njëjta fishkëllimë dëgjohet sa herë

Kur vashat e bukura para na kalojnë…

.

E njëta kukuvajkë na lajmëron për mort

E njëjta kukuvajkë mbi të njëjtën çati

Në të njëjtën kohë flemë…i njëjti murë na ndanë

I njëjti rënkim dëgjohet kur bëjmë dashuri…

.

I shajmë me mllef perënditë njëri-tjetrit…

Themelet e shtëpive… Dreqin dhe shejtanin…

Të parët i zgjasim dorën njëri-tjetrit në skamje…

I zgjasim kripën, hirin, kafen e duhanin…

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: HAMIT TAKA