Noam Chomsky, një nga intelektualët më të rëndësishëm në jetën e sotme, ka hartuar listën e 10 strategjive të manipulimit përmes masmedias:

1-Strategjia e shpërqëndrimit

Elementi primordial i kontrollit shoqëror është strategjia e shpërqëndrimit, e cila konsiston në largimin e vëmendjes së publikut nga problemet dhe ndryshimet e rëndësishme të vendosura nga elitat politike dhe ekonomike, nëpërmjet teknikës së përmbytjeve ose vërshimeve të shpërqëndrimeve të vazhdueshme dhe informacioneve të parëndësishme.

Strategjia e shpërqëndrimit është gjithashtu thelbësore për të parandaluar që publiku të interesohet për njohuri thelbësore, në fushën e shkencës, ekonomisë, psikologjisë, neurobiologjisë dhe kibernetikës. Mbajeni vëmendjen e publikut të larguar nga problemet reale sociale, të burgosur nga tema pa rëndësi reale.

Mbajtja e publikut të zënë, të zënë, të zënë, pa kohë për të menduar, përsëri në fermë si kafshët e tjera (cituar në tekstin “Armë të heshtura për luftëra të qeta”).

2- Krijimi i problemeve dhe më pas ofrimi i zgjidhjeve.

Kjo metodë quhet edhe “problem-reagim-zgjidhje”. Krijohet një problem, një “situatë” që synon të shkaktojë një reagim të caktuar nga publiku, me synimin që ky të jetë nxitësi i masave që ju dëshironi të keni pranuar. Për shembull: lejimi i përhapjes apo intensifikimit të dhunës urbane, apo organizimi i sulmeve të përgjakshme, me qëllim që publiku të jetë ai që kërkon ligje dhe politika sigurie në kurriz të lirisë. Ose edhe: të krijohet një krizë ekonomike për të bërë që rikthimi i të drejtave sociale dhe çmontimi i shërbimeve publike të pranohen si një e keqe e domosdoshme.

3- Strategjia e gradualitetit.

Për të pranuar një masë të papranueshme, mjafton të zbatohet gradualisht, me pikatore, për vite me rradhë. Në këtë mënyrë u imponuan kushtet rrënjësisht të reja socio-ekonomike (neoliberalizmi) gjatë dekadave të viteve 80-90: shteti minimal, privatizimet, pasiguria, fleksibiliteti, papunësia masive, pagat që nuk garantonin më të ardhura të mira, kaq shumë ndryshime që do të kishin shkaktuar një revolucion nëse do të zbatoheshin menjëherë.

4- Strategjia e shtyrjes.

Një mënyrë tjetër për të marrë pranimin e një vendimi jopopullor është ta paraqisni atë si “të dhimbshëm dhe të nevojshëm”, duke fituar pranimin publik, në këtë moment, për aplikim në të ardhmen. Është më e lehtë të pranosh një sakrificë të ardhshme sesa një sakrificë të menjëhershme. Së pari, sepse përpjekja nuk përdoret menjëherë. Së dyti, sepse publiku, masa, ka gjithmonë prirjen të shpresojë me naivitet se “gjithçka do të jetë më mirë nesër” dhe se sakrifica e kërkuar mund të shmanget. Kjo i jep audiencës më shumë kohë që të mësohet me idenë e ndryshimit dhe ta pranojë atë me dorëheqje kur të vijë koha.

5- Trajtimi i publikut si fëmijë.

Pjesa më e madhe e reklamave që synojnë publikun e gjerë përdor fjalime, tema, personazhe dhe një intonacion veçanërisht fëminor, shpesh afër dobësisë, sikur shikuesi të ishte një krijesë disavjeçare ose e mangët mendërisht. Sa më shumë të përpiqeni të mashtroni shikuesin, aq më shumë tentoni të përdorni një ton fëminor. Pse? “Nëse dikush i drejtohet një personi sikur të ishte 12 vjeç ose më i ri, atëherë, bazuar në sugjerueshmërinë, ata, me njëfarë probabiliteti, do të priren ndaj një përgjigjeje ose reagimi edhe pa sens kritik si ai i një personi 12 vjeç. ose më i ri” (shih “Armë të heshtur për luftëra të qeta”).

6- Përdorimi i aspektit emocional shumë më tepër sesa reflektimi.

Shfrytëzimi i emocionit është një teknikë klasike për të shkaktuar një qark të shkurtër në një analizë racionale dhe, në fund, sensin kritik të individit. Për më tepër, përdorimi i regjistrit emocional ju lejon të hapni derën për të pavetëdijshmen për të implantuar ose injektuar ide, dëshira, frikë dhe frikë, detyrime ose për të nxitur sjellje.

7- Mbajtja e publikut në injorancë dhe mediokritet.

Bërja e publikut të paaftë për të kuptuar teknologjitë dhe metodat e përdorura për kontrollin dhe skllavërimin e tij.
“Cilësia e arsimit që u jepet shtresave të ulëta shoqërore duhet të jetë sa më e varfër dhe mediokër, në mënyrë që hendeku i injorancës që planifikon midis shtresave të ulëta dhe shtresave të larta të jetë dhe mbetet i pamundur të kapërcehet nga shtresat e ulëta”.

8- Stimulimi i publikut eë të jetë i vetëkënaqur me mediokritetin.

Duke e bërë publikun të ndjejë se është në modë të jesh budalla, vulgar dhe injorant…

9- Forcimi i vetëfajësimit.

Bërja e individit të besojë se vetëm ai është fajtor për fatkeqësinë e tij, për shkak të inteligjencës së tij të pamjaftueshme, aftësive ose përpjekjeve të tij. Kështu, në vend që të rebelohet kundër sistemit ekonomik, individi zhvlerëson veten dhe fajëson veten, gjë që krijon një gjendje depresive, një nga efektet e së cilës është frenimi i veprimit të tij. Dhe pa veprim nuk ka revolucion!

10- Njohja e individëve më mirë se ata e njohin veten.

Gjatë 50 viteve të fundit, përparimet e shpejta në shkencë kanë krijuar një hendek në rritje midis njohurive të publikut dhe njohurive të zotëruara dhe të përdorura nga elitat në pushtet. Falë biologjisë, neurobiologjisë dhe psikologjisë së aplikuar, “sistemi” ka pasur një njohuri të avancuar të qenies njerëzore, si në formën e tij fizike ashtu edhe atë psikike. Sistemi ka arritur të njohë individin e zakonshëm më mirë sesa ai e njeh veten. Kjo do të thotë se, në të shumtën e rasteve, sistemi ushtron kontroll më të madh dhe fuqi të madhe mbi individët, më të madh se çfarë ushtron vetë individi mbi veten e tij.