Ditën e Djelë më 23 Kallnor 1944, me shpejtin e vetëtimës u-hapë në Kryeqytet lajmi i zi i vdekjes së papritur të Shk. Tij Rauf Ficos; të gjithë ndjen në zëmbra hidhërimin e nji humbjes së madhe qi prekë thellësisht jo vetëm familjen, miqët e dashamirët e tij por drejt për drejt Kombin e Atdheun, mbasi në këto kohëra tepër kritike personalitete të larta si i ndyeri Fico i nevojiten vendit dhe Shtetit për të kryerë sa e sa shërbime të rëndësishme.

I tërë populli, pari e vegjëli të ç’do kategorije u rënditën në shtëpin e të ndyerit, për të marrë dijeni e për të ngushëlluar Familjen e tij; të gjithë njerzija ishin të piklluar thellësisht, të gjithë nëmonin mortjen e mallkuar qi pa mëshirë iu hoqi nga mesi tyre të dashurin Rauf Fico.

Nuk donjin t’a mbesonin: iu vinte mirë qi t’a digjonin se lajmi i mandatës së zezë ishte një e rreme! Por mjerisht jo! procesi i pashlyeshme i Ligjit suprem të naturës ishte zbatuar; aji Patriot i çquar që tërë jetën nuk u kursye për të mirën e vendit, popullit e Shtetit nga një atak i pa-pritur të mbrenshëm i kishte mbyllur syt duke iu shtruar gjumit mysterioz të përjetshëm; s’kishte ngelur më as një shpresë për veç durimit e bindjes para së thënës vet-urdhnonjëse!

Rauf Fico Vdiq! e Familjes, miqëve e dashamirëve aqë të shumë i’u la kujtim dashurin e Tij të shquar, sjelljet e Tija plot virtute. por Kombit e Atdhent si trashigim shërbimet e Tij të nalta.
Të nesërmen më 24 Kallnuer, ditën e Hënë, nga ana e Shtetit u shvillua ceremonia madhështore e Funeralit, ku muarën pjesë autoritetet e nalta shtetnore, ushtarake e civile, fetare e populli mbar; pranë shtëpisë të ndyerit ishin rreshtuar dy kompani ushtarësh me në krye bandën e tyre e cilla n’ora dy pas dreke e përcillte Kufomën e të ndyerit Rauf Ficos me hymnë të piklluarshëm deri në xhamin e Sulejman Pashës Mbasi u-banë faljet e zakonshme fetare, në emër të qeverisë Mbretnore mbajti një fjalë tepër të përmallëshme Shk. e Tij Dhimitër Beratti e më pas në emën të Kryeqytetit i ngarkuar prej Kryetarit të Bashkisë mori fjalën Shk. e Tij Ferit Vokopola; që të dy oratorët përmendën me përpikëni e pikëllime cillësit e shquara, virtutet e lartë dhe shërbimet e shkëlqyera të ndyerit Rauf Ficos. Pas tubarimit të ligjeratave kortezhi u-nis për vorrezë me gjithë qi binte shiu të gjithë autoritetet e naltë, miq e dashamirë e i tërë populli e përcolli më këmbë në heshtje e me lot në sy, deri në Banesën e fundit ku n’emën të rinisë shqiptare mbajti nji fjalë tepër të prekshme e mallëngjimtare Z. Manush Peshkëpija.

Me vdekjen e Rauf Ficos familja e Tij humbi shtyllën e shkëlqyer të dashurisë, miqët nji shok qi do t’a ndjejn përjetë dëmin moral të madhë q’i gjét, populli humbi një shërbëtorin e tij besnik, por Shteti mbeti i mangut nga një Personalitet fë lartë. Rivista «Njeriu» merrë pjesë shpirtnisht në këtë humbje të madhe, dhe i dërgonë ngushëllimet më të thella e të përzembërta Familjes së të ndyerit, djemëve, bijave e fare fisit të piklluar. (Revista “Njeriu”, janar 1944) ( Ky material u mor nga profili në rrjetin social i Kastriot Dervishit)