VALLJA E VDEKJES Poezi nga Enver Hadri (1941-25 Shkurt 1990)

February 28, 2023

Vdekja, vdekjes po ia ka zili

N’andërr po parafytyroj vdekjen time.

Unë vedvedit-sot po i mungoj

Asht kall vendi ku linda

Vaj edhe dëshira ime për forcë

-dëshira ime e verbët

-dëshira ime e lirë

-sot shkrumbi vetëm po i mbyt dasmorrët.

Asht djegë qyteti

Me tregue fuqinë e egzistencës së tij

E në gropat e Karragaçit

Secili i vdekun dhimbjes i ka përballue

Sytë e hapun të vdekun

Me duer të shtanguem-drejt qiellit

Vetëm pak dritë kanë dashtë

Në shej protesti.

Nanat në të zeza

Kanë rrotullue çdo të vdekun, tue kërkue

Që dëshirat e shteruna

Me trup të birit të vdekun

Si në kupën e fitimit

Të mbushun me dhimbje

E nuk e kanë gjetë.

Kapeshnica e kuqe, prej gjakut të vet

Ke përbi andrrën për vedi

Kapeshnica ime

Gjaku im-i shokut tim të mbytun

Gjaku i shokut tim të varrum

Gjaku i shokut tim të therun

Sa do të heshtë në gjakun tand!

Flaka e qytetit tim

Flaka që lind dhimbje në hijen e të varunve

Kapeshnica-emri i festës së ndalueme.

Çdo gjë po përsëritet si vuajtja

Po humb si gëzimi

Vaj-n’cilën ditë, në cilin vjet

Do të pran vallja e vdekjes

Kah mot i nisun në rrugët tona!

Se fjalët tona janë përshpëritje lirije.

Ku ska kohë për vrasje

E vjetët e mija!

Nesër në konop do të përkunden

Shoku im-gjaku im do të jetë kujtim

Gjaku im i kuq, gjaku im i zi-vjetët e mija

Laku në qafë time-laku i lan në gjazkë

Nana ime kërcuna çdo gja ka dhanë për liri

Nana ime kreshnikja e këtij vendi

Vdekja ime le të mbetet heshtje e lirisë !

Në pleh kam kërkue dredhza-ti ngij ata

Me gur të gjetun-shpëtue kam dasht

Vaj-kjo magji e lulzueme

Do të ma zbukuron fatalitetin

Në akordin e plumbave

Në momentin diskret të përjetimit

Vaj-bistrica ime-varri im i gjatë-shtati im i ftoft

Gjarpni i këtij vendi-gjarpni i ketyre gurëve

Tue më hangër mue-do të mësohen me mendue

Miq-varri im i shkyem-forma e lirisë

Vaj kjo rini-tue vdek a msue me folë.

Cdo gjë po përbin

Nata-dita-andrra

Çdo ersi a vdekje, çdo dru-varse

Çdo mur-vend pushkatimi

Çdo e shtime pushke kushton njqind vdekje

Në atë agoni po digjet gëzimi im.

Kjo botë që botës nuk i lejon me qenë botë

Që i merr botës çdo gja të shejtë për mue e ty

Botë që është vetëm tejkalimi i plagëve për Tê gjithë

Rrjeta e vrasjeve të pa kputura

Për ta pa lindun

Premtim vdekje

Për atë më gëzim zbukurojnë njeriun

Dhimbjet për at Shtet

Dhe lulen e qiellit e përbëjë

Jepni vetëm atë-gëzim në vend të bukës !

Liri rritesh me vdekjen time para meje

I shtij si vërtetim të egzistencës sate

Duert shushurisinë-duer të cilat gëzohen

Unë jam më i vjetër se vjetët e mija

E ma i zi se gëzimi im

Netët e mija janë lindje të dhimbjeve

E unë kam lind aty ku Zotnat iu jan turpnue çdo veshje

Në kufit e kujtesës ku memzi të kam njoftë

Për atë të kam thirrë erë,

E nata ka përshpërit emnin tand LIRI.

-Enver Hadri

• twitter

  Follow
• facebook
• linkedin

Fjalë kyçe: Enver Hadri, Vallja e Vdekjes