Aleksandri (Leka) i Madh i cili, në fushën e nderit ose frontin e luftës, i mundi Darin e Madh të Persisë së bashku me shumë komandant të shquar ushtarak ose luftarak, mbretër dhe perandorë, nuk e vodhi (plaçkiti), nuk e nënçmojë dhe nuk e poshtërojë askënd. Dhe, lërë më ti shokët, bashkëluftëtarët, njerëzit ose popullin e vet. Sepse, Aleksandri (Leka) i Madh, nuk ishte pirat, llaskuc, matrapazë ose profiter lufte, por ishte luftëtarë i vërtetë dhe komandant.

“Zgjedhi fjalët dhe gjuhën e jo planet, taktikat dhe strategjitë e armiqve ose kundërshtarëve ne fushën e nderit, apo frontin e luftës, sepse gjurmët e këmbëve të një luftëtari, strategu ose komandanti së bashku me rrogozët, trashetë dhe istikamët e luftës, mund të zhdukën një ditë, ndërsa fjala e keqe dhe gjurmët e gjuhës dhe gjakut nuk zhdukën kurrè!”- e kishte këshilluar dikur Aristoteli -Aleksandrin (Lekën) e Madh dikund në ambientët e Akademisë së Athinës, sa kishte qenë nxenës dhe student i tij., duke i shtuar: ” Se sa jemi të fuqishëm, të këndshëm dhe të bukur nga jashtë, kanë vendosur Zoti, natyra dhe prindërit tanë, ndërsa se sa jemi të bukur, të dashur, të fortë, ose të fuqishëm përbrenda vendosim vet.” (fund i ciatit)

“Mos u ipni (jepni) vlera, respekt dhe merita atyre që nuk i njohin, nuk i vlersojnë dhe s´i meritojnw ato!”, tha dikur Aleksandri (Leka) i Madh në kohën e të cilit, shteti (polisi) dhe shoqëria e Athinës, me tepër ishin të fokusuar tek të pasurit, aristokratët dhe politokratët e ndryshëm, ku me tepër se 😯 % e athinasve nuk kishin të drejtë vote as pune.

-Testamenti që Aleksandri (Leka) i Madh në shtratin e vdekjes ua la gjeneralëve ose pasuesve të tij:

1. Unë i dua mjekët më të mirë për të mbajtur arkivolin tim; për t´iu treguar të tjerëve se fytyrën e vdekjes, madje edhe mjekët më të mirë në botë nuk kanë fuqi për ta shëruar.

2. Unë dua që bashkëluftëtarët ose bashkëkomandantët e mi të mos m´i bëjnë nderimet e fundit me armë të drejtuara kundër njeri tjetrit.

3. Unë dua që rruga deri në banesën e fundfit të jetë e shtruar dhe mbuluar me thesarin tim kështu që të gjithë ta shohin dhe kuptojnë se ajo pasuri materiale e fituar në tokë, ngelët ose qëndron në tokë.

4. Unë dua që duart e mia të lëkunden ose luhatën nga era deri në banesën e fundit në atë menyrë që të tjerët të shohin dhe kuptojnë se në këtë botë kemi ardhur me duar bosh dhe në botën tjetër gjithashtu do shkojmë duarbosh.

Për botën e sotme postmoderne ose ultrabashkohore, njeriu shqiptar ose kosovar, është vetëm një numër ose pamje e thjeshtë, i cili duhet të përputhet dhe përshtatet me gjithëçka dhe me asgjë!

Filozofia jetësore dhe sidomos ajo politike, në instancë të fundit, është vetëm një shkollë e shkathtësisë që i rregullon parimet, motivet dhe arsyen për të jetuar ose mbijetuar në një “botë globale” ose “treg të përbashkët” të vlerave, resursëve, pasurisë dhe kapitalit të gjithëmbarëshem botërorë ose ndërkombtarë, të bartur dhe koncentuar në duart e fuqishme të “mbinjerëzve” ose’supërmenëve’ të ndryshëm ushtarak, politik, social, ekonomik, industrial ose teknologjik, të cilët në instancë të fundit nuk përbëjnë madje as 3 % të popullsisë së gjithëmbarëshme të globit ose planetit.

Ndërkohë që vullneti për të jetuar mishërohet, penetron dhe interferon tek të gjitha qeniet ose krijesat e mundshme njerëzore ose sociopolitike dhe lëvizë tek të gjitha gjërat në një luftë të përhershme ose permanente për përmbushjen e ëndërrave, caqeve ose qëllimëve të caktuara.

 Është pra një “luftë” ose “stuhi infernale” që nuk pushon kurrë, ku qeniet njerëzore ose speciet politike, janë në kaos ose anarki, në kërkim të vazhdueshëm të vetvetës, gjegjësisht, identitetit, integritetit dhe ekskluzivitetit të tyre individual dhe kolektivë, si dhe të plotësimit të nevojave dhe kërkesave jetësore, materialiste, idealiste dhe ekzistencialiste.

Ndërkaq, autoriteti i shtetit dhe pushtetit, nuk është i mundur pa ligjin si dhe pa lirinë e individit dhe kolektivitetit, përndryshe ata shndërrohen në tiran, despot ose autokrat.

“Suksesi dhe lumturia ju falen vetëm atehere, nëse pranoni me zemërgjerësi t´I ndani ose pjëstoni ato me të tjerët. Mirëpo, për të qenë të lumtur, është esenciale të mos shqetësoheni me të tjerët. Si pasojë e kësaj, nuk ekziston falas ose gratis ndonjë shpërblim. Të lumtur dhe të gjykuar ose të falur dhe të mjerë.” (Albert Camy)

Aty janë edhe psikometria së bashku me mekanizmat dhe instrumentët e matjes së madhësisë dhe fuqisë së përgjithshme njerëzore, shtetrore, nacionale, tokësore (gjeografike), ushtarake, politike, sociale, ekonomike, monetare, finansiaret, tregtare, ekonomike, industriale dhe teknologjike të një shteti, lidershipi politik, burimët e vlerae, mallërave, kapitalit dhe konkurencës, profesionit, intelegjencës, intendancës dhe informacionit, teoria ose hipoteza e njohur e studimit dhe analizës, hipoteza gjenerale, hipoteza e posacme olse individuale, aftësia ose intelegjenca e përgjithshme intelektuale, profesionale, shpirtërore, emocionale, mentale (psikologjike) , substituimet e njohura determinante dhe paradigmatike, strategjia e njohur menaxhuese ,konkuruese dhe siguruese-përballë befasisë dhe pasigurisë, përfshirja, përkujdesja ose respekti maksimal ndaj gjinisë së bukur ose polit të butë në jetën e përgjithshme institucionale, funksionale, kadrovike, politike dhe diplomatike e kështu me radhë.

 Menjëherë pas përfundimit të luftës në Kosovë, disave atje, sikur ua kishte endja me e lozur rolin e Lujit (Luigjit) të XIV (14) të Francës në kështjellat ose pallatët e njohura të Versajës dhe Sën Zhërmenit!

Luji (Luigji) i XIV ishte i biri i Lujit (Luigjit) të XIII (13) të Francës dhe Anës së Habsburgëve të Austrisë,  i cili thuhet se kishte trashëguar shumë nga luksi, ekstravanganca dhe temperamenti i gjyshës së tij, Maria Mediçi, prej familjes së famshme aristokrate- Mediçi nga Firenca e Italisw.

 “Zgjidhni, duani dhe respektoni femrat ose gratë e qytetit, nëse nuk doni që të bëheni robër (skllevër) të stilit, taktit, ritmit, elegancës, sharmit, ekskluzivitetit dhe delikatesës së tyre!”; u bërtiti (piskati) dikush nga turma.

Femrat( gratë) mëse tepërmi lexojnë dhe kuptojnë në sytë, zemrën dhe shpirtin e një mëshkulli (burri) që i përjeton dashurinë dhe martesën si tiumf të një lufte ose beteje të gjatë që nuk përfundon kurrë gjatë moshave  në zbritje, në të cilat femrat ose gratë e bukura shpeshherë janë si hijet: po i ndoçe prapa të ikin ose braktisin fare, ndërkaq, po ike prej tyre, të ndjekin prapa.