Unë dhe Skënderi me shtretër pranë e pranë,

Ndër sy ai Valbonën, ndër sy unë Vjosën tonë.

Unë dhe Skënderi me shtretër pranë e pranë,

Jugun dhe Veriun një metër nuk i ndan.

Nga nënat kur vijnë letrat të njëjtin mall brenda:

“Petrit, të pastë lokja… Skënder, të keqen nëna…”

Më flet ai për zogjtë e bjeshkës, për borën dhe rudinat,

I flas unë për thëllëzat, për detin dhe lëndinat.