MBËRRIJ UNË 

Unë mbërrij  

Atëherë para teje, 

Kur erdhe ti ,përverse. 

Vezët ishin  ngjyrë 

Më rreze rrene, 

Livadhi më kakureta. 

Sepete më zhumile 

Lumi bartë të tërën, 

Psikën e  e njerëzve. 

Brinjëve dhe shesheve …. 

BETEJA SKUQET  

Po lëshohet rrëpira 

 barqeve të mëdhenjë 

Ulkonja po lëpihët 

Zguronjave  te tmërruara. 

Deri të hëna 

Udhët nuk folin 

Në mëndafshin e art 

Britmat  acarohën 

  beteja  skuqet 

Kur dhëmbët darë- shtrëngojnë 

PRANVERA E BARDHË

Ta dua Dyboçkun

Si një vajzë e urtë

Si një vajzë tekanoze

Ku mbi lumin  e vetëm

Bien e ngritën erërat

Si në Sibrin rus.

Vashat këtej

Stolisën më  nallane

Dhe dalin mbi  maje plepi

Për ta prekur hënën

Pa pritur ta thuarin endrrën.

Dyboçku  nëpër  furtuna

Thane eshtra të njomë

Dhe I ka tharë të mamutit turnjë

Cikoleve  të parehatshëm

Ku bariu flenë në luginë

Dhe jep e merr  vrragë

Diellit të kodrave

Një si lojë dasme

Një si bez për çefin.

Fyjet larg  japin sehirin

Dhe  lisat  krye yjve

Mbi relefin e  fushës

Që njomet rishatzi

Më pika gjaku

Që ta ruaj kasollën

Edhe kur ka gjum.

Nuset e trembura

I fshijnë gjylet

Qielles I shkon vetëtima

E diga e Ibrin e ka damarin e vet

Që njomë shkrumbin

E djemëve  ushtar

Që e ruaj Pranverën e Bardhë….

Ps: Dyboçku në verilindje kufizohet më Zubin Potokun , kjo trevë I takon komunës të Skënderajt .