VOAL- Pikërisht dyzet vjet më parë, më 14 qershor 1985, pesë vende të Komunitetit Ekonomik Evropian të atëhershëm – Franca, Gjermania, Belgjika, Holanda dhe Luksemburgu – themeluan zonën Shengen. Me heqjen e kontrolleve sistematike në kufijtë e brendshëm, po merrte formë një Evropë më konkrete, me përfitime të prekshme për miliona qytetarë.

Megjithatë, sot marrëveshja po tregon shenja lodhjeje. Andrea Ostinelli, korrespondent nga Brukseli, foli për këtë në Radiogiornale.

Emri i komunës së vogël të Luksemburgut ku u nënshkrua marrëveshja është bërë, në gjuhën e zakonshme, sinonim i lëvizjes së lirë. Sot, zona Shengen përfshin 29 shtete, përfshirë Zvicrën – e cila donte të anëtarësohej pavarësisht se mbeti jashtë Bashkimit Evropian – dhe përfshin afërsisht 450 milionë njerëz. Çdo ditë, dy milionë qytetarë kalojnë lirisht kufijtë e saj të brendshëm, ndërsa shkëmbimet tregtare arritën një vlerë prej 4,100 miliardë eurosh në vitin 2024.

Shengeni përfaqëson një nga gurët themeltarë të integrimit evropian. Megjithatë, dyzet vjet pas lindjes së saj, zona po përballet me atë që disa e quajnë “krizë e moshës së mesme”. Së pari pandemia, dhe më pas mbinxehja e çështjes së migracionit, bëri që njëmbëdhjetë vende – përfshirë tre nënshkrueset fillestare: Franca, Gjermania dhe Holanda – të rivendosnin kontrollet e kufijve të brendshëm. Një masë që duhet të jetë e përkohshme dhe e jashtëzakonshme, por që rrezikon të bëhet normë.RSI