Punimi shumë profesional i pr. dr. Kastriot Gjikës, botuar kohët e fundit në gazeën ‘Nacional’, kushtuar krijimtarisë për fëmijë të shkrimtarit tonë të njohur, Num Prifti, që u nda kohët e fundit nga jeta në moshën 90-vjeçare, më ngjalli shumë kujtime për të ,të cilat fillojnë nga viti 1957 . Aëherë unë isha student i vitit të dytë të fakultetit histori-filologji në Institutin e Lartë Pedagogjik, dhe së bashku me mua edhe Dhimitër Xhuvani, i cili, ashtu si Naumi që sokohe, ndonëse të dy ende të rinj, me tregimet e tyre kishin filluar të njiheshin si shkrimtarë.
Dhe ndodhi që pikërisht në muajin shkurt të atij viti në faqet e ‘Zërit të Rinisë’ unë të botoja një tregim të gjatë ne tre numra. Ishte tregimi i parë që botoja, kur sapo kisha mbushur 19-vjetët, ndaj dhe shokët e mi të kursit më uruan . Ndër ta edhe Dhimitri me të cilin më pas, më lidhi një miqësi edhe më e ngushtë, sidomos kur ime shoqe, Natasha, u bë redaktore e disa romaneve të tij.
Dhe ja një një ditë, kur së bashku me të po kalonim nëpër sheshin ’Skëndërbej’, takuam Naum Priftin,për të cilin kisha dëgjuar se ishte shkrimtar dhe kisha lexuar edhe disa tregime të tij. Të dy kishin mbaruar Tenikumin Mjekësor, kishin punuar nëpër fshatra ndihmësmjekë, por pastaj i kishte bashkuar përfundmisht letërsia.
Kur gjatë saj bisede të shkurtër , dëgjoi emrin tim, edhe ai më përgëzoi për tregimin që kisha botuar dhe më uroi që të vazhdoja të shkruaja tregime.
Miëpo kjo nuk ndodhi. I dhënë pas mësimeve, sidomos pas lëndëve të gjuhës shqipe dhe pas sportit, për të cilin që në vitin 1954 kisha nisur të botoja në gazetën ’Sporti Popullor’ shkrimet e para, unë reshta së shkruari tregime. Edhe për një arsye tjetër. Përveç Dhimitër Xhuvanit, Halil Qendros, Jorgo Bllacit, studentë si unë të kursit tonë, që kishn nisur të botonin letërsi, ishin dhe studentë të kurseve më të larta, Bekim Harxhi, Bekim Gaçe dhe veçanërisht Ismail Kadarea, që shkruanin poezi dhe tregime ku e ku më të goditura se tregimi im, që, të them të drejtën, ishte shumë skematik.
Nuk mjaftoi kjo, por pas mbarimit të studimeve të larta në vi tin 1959, fillova të punoja folës, gazetar dhe po atë vit radiokronist sportiv në Radio Tirana, krahas Ismet Bellovës dhe ca më pas Anton Mazrekut, që u rikthye në mikrofonin sportiv pas disa viteve heshtjeje.
Atëherë ndiqja kryesisht të rejat kulturore dhe veçanërisht sportive në shtypin sovjetik, që vinte dy herë në javë me avion nga Moska, dhe po jo shpesh lexoja vepra artistike, dhe kryesisht të autorëve të huaj. Shkrimtarë shqiptarë personalisht njihja shumë pak dhe në rastet kur i ftoja në intervista për emisione të redaksisë së kulturës në Radio, ku vazhdoja të punoja, ose në klubin e Shkrimtareve dhe Artistëve, që ishte në një ndërtesë pranë Teatrit Popullor. Dhe aty, nga viti 1963, fillova të takohesha edhe me Naun Priftin. Ato kohë ai ishtë bërë ndër shkrimtart më të njohur shqiptarë. Veç tregimeve dhe përrallave për fëmijë në organet letrare, kishte botuar vëllimin me tregime ‘#ezma e floririt’ që pati ngjallur ngalli interes qarqet letrare. Në shkrimet kritike të kohës Naumi, aëherë 31 vjeçar vlerësohej për gjuhën e pasur, dialogun dhe frymën popullore të tregimeve, që i pati pëmbledhur në këtë vëllim. Për gjuhën e ndihmonte në këtë drej shumë edhe prejardhja e tij: kishte lindur në Rehovë të Kolonjës dhe ruante gjallerisht gjuhën popullore.
Në një nga takimet tona në klubin e mësipërm, Naumi më pyeti:
– Dikur ke botuar një tregim. Por nuk kam parë të botosh të tjera, veç reportazhevë në Radio ose shkrimeve sportive në ‘Zërin e Rinisë’.
I shpjegova se ngarkesa e madhe që kisha për emisionet letrare radiofonike dhe sportive , nuk më linin kohë të merresha me letërsi.
-Sidoqoftë, me pak sakrifica e gjen atëkohë, – më shpjegoi. – Ja, unë punoj në revistën ’Hosteni’, por botoj edhe tregime.
Thoshte një të vërtetë, por atëherë unë nuk kisha besim se do të bëhesha shkrimtar i mirë, ashtu siç e ndjeja se po bëhesha gazetar i tillë.
Në mos gaboj në vitin 1963 ai botoi nëfaqet e revistës ‘Nëntori’ dramën ‘Rrethimi bardhë’, të cilën me interpretimin e aktorëve të Teatrit Popullor në emisionin ‘Teatri në mikrofon’, e tramsmetoi Radio Tirana . Jo vetëm kaq, por një vit më vonë ajo u vu në skenë nga Teatri ‘Çajupi ‘ i Korçës. Të them të drejtën, unë as e kisha lexuar dhe as që nuk arrita ta shoh, sepse kjo dramë nuk u shfaq, jo më në Tiranë , por as edhe në Korçë.
Ç’kishte ngjarë? Ato ditë kur po shfaqej ‘Rrethimi i I bardhë’, në Korçë erdhi …Enver Hoxha. Dhe drejtuesit partiakë të këtij rrethi, e ftuan diktatorin të shihte pikërisht këtë dramë , të bindur se ai do ta pëlqente atë dhe do t’i përgëzonte. Mirëpo, siç më thonte më pas një shok që kishte qenë në atë shfaqje, Enver Hoxha, duartrokiti sa për sy e faqe, për më tepër, takoi partiakët e lartë të Korçës dhe për të meta të theksuara ideologjike, urdhëroi që ajo të shfaqej më.
Me sa mbaj mend, sipas tij realiteti shqiptar paraqitej me ngjyra të errëta, mveshur me përsonazhe egoistë, që në situata të vështira, të izoluar nga dëbora, nuk tregojnë solidaritet dhe dhëmshuri për njeri-tjetrin, por shikojnë vetëm interesat e tyre;një dramë që nxin reatetin socialist, kur në fakt në kushte të vështira jetësore në dramë shfaqeshin , natyrshëm njerëz me tipare pozitive, të dashur të afërt me të tjerët , të sakrificës, por dhe njerëz me tipare të kundërta, të cilët nuk mungonin në të. ( Pak a shumë, ndodhi ajo që do të ndodhte nëvin 1969 me dramën ‘Njollat e murrme’, ndonëse këtë dramë, që sapo kishte fituar edhe çmimin e parë në Festivalin Kombëtar të Teatrove Profesioniste, dhe e kishte ngritur në qiell kryeministri Mehmet Shehu, me ta parë, Enver Hoxha, dha urdhër të mos shfaqej, po për të meta të theksuara ideore.
Nuk kisha pasur deri atëherë njohje kaq të afërt me Naumin, por kur ato ditë e pashë në Klubin e Shkrimtarëve, e mora me mend tronditjen e madhe të tij shpirtërore, sepse pas kësaj ngjarjeje kaq të papritur, emri tij do të vihej me siguri vihej në një rreth të kuq nga Sigurimi famëkeq i shtetit , aq më tepër se ai kishte një vëlla, Petrin, që kishte emigruar në Amerikë, fatmiërsisht në vitin1940, pra jo gjatë Luftës së Dytë Botërore, se më pas kishte qenë sekretari i FederatësPanshqiptare ‘Vatra në Boston dhe merrej me studime, pa ndërhyrë në probleme që lidheshin me Shqiqërinë komuniste.
Me Naumin u njohta më afër, kur, pas ‘Thirrjes ‘demagogjike të Partisë në shkurt të vitit 1966, që të punojmë ku ka nevoje atdheu, si shkrimtarë të tjerë edhe shkoi të punonte mësues në Divjakë, për ‘t’u njohur më afër me realitetine ri socialist, kurse unë gjithashtu mësues në Berat. Ato vite ai kishte botuar novelën e njohur për fëmijë “Cikua dhe Beni’ dhe vëllimin tjetër me tregime “Një pushkë më shumë”.
I duhej që njëherë të shtunave në çdo dy javë si dhe mua, të nisej nga Divjaka në Lushnjë dhe aty me autobuzin që vinte nga Përmeti, ( nëse kishte vend), të kthehej për të dielën në Tiranë, për t’u shmallur mme gruan dhe fëmijët, duke pasur një rrogë më të ulët se ç’kishte pasur dhe kushte jetese për të mos u zënë me gojë, siç ndodhi dhe me shkrimtarët dhe artistqt e tjerë që përmenda më lart.
Në disa nga këto udhëtime kam pasur rast të takohem me Naumin. Dhe natyrisht gjuha i shkonte aty ku ‘dhëmb dhembi’, pra te letërsia. Megjithatë, në një nga këto takime Naumi, si dikur, më pyeti nëse po shkruaja ndonjë tregim. I shpjegova se as që më kishte shkuar ndërmend edhe sepse deri atëherë nuk kisha gjetur ndonjë ngjarje që të më shtynte të shkruaja ndonjë skicë, pale më tregim.
-Përse nuk shkruan atëhrrë ndonjë gjë letrare për sportin? – më pyeti. -Ke kaq vite që je gazetar edhe komentator sportiv në Radio dhe je njohur me botën sportit.
Mblodha vetëm supat. Por nuk harrova…Për disa javë mendja më rrihte si çekan te fjalët që më kishte thënë ai. Dhe kështu, që nga dhjetori i vitit 1966 dhe deri në korrik të vitit it 1967 shkrova 13 tregime me temë krejt sportive.
Në një nga udhëtimet me autobusin e Përmetit që na shpinte në Tiranë, i dhashë Naumit dorëshkrimet e disave prej këtyre tregimeve. Dy javë më pas, kur u takuam në Lidhjen e Shkrimtareve, më përqafoi dhe më tha se tregimet në përgjithësi i kishin pëlqyer dhe më nxiti të shkruaja dhe të tjera. Ta pret mendja, se më bëri dhe vëretje për ndërtimin e ngjarjeve në disa tregime që iu dukën të stisura, dialogun jo të natyrshëm, për disa personazhe të zbehta, që më dëshpëruan, aq sa i thashë se ato nuk mund t’i ndreqja. Por Naumi më shpjegoi se pak a shumë edhe atij kështu i kishte ndodhur, kur kishte shkruar vëllimin e parë me tregime, ‘Çezmja e floririt’. Këshu më ndodhi dhe mua. Pata durim dhe këmbëngulje për të ripunuar disa tregime dhe 12 nga 15 prej tyre u botuan nga Shtëpia Botuese “Naim Frëshëri’, në janar te vitit 1988, me titullin ‘Një ndodhi në stadium’, kur unë kisha mbushur plot 30 vjeç.
‘Na solle për herë të parë parë në biblotekat tona një buqetë me lule të freskëta nga fusha e sportit’- më tha një ditë shkrimtari i njohur Shefqet Musaraj,që aso kohe ishte sekretar i përgjithshëm i Lidhjes së Shkrimtarëve’. I nxitur edhe nga lexues, sidomos sprtdashës, botova deri në vitin1970 edhe dy libra, po me temë sportive, por të them të drejtën nuk patën jehonën e librit të parë ‘Një ndodhi në stadium”. Ndër të parët që më përgëzoi ishte edhe Naum Prifti, i cili ishte edhe i pari që më kishte nxitur të shkruaja tregime me këtë temë.
Në vitin 1970 pas tre vjetësh qarkullimin absurd, si dhe shkrimtarë të tjerë, u kthyem në Tiranë, unë në Televizioni Shqiptar, dhe Naumi, inspektor për teatrin në Ministrinë e Kulturës. Po atë vit ai botoi vëllimin me tregime ’Litari i zjarrtë’, që dëshmuan për një nivel të ri më të dukshëm artistik. Por nuk ndodhi kështu me mua, sepse, vërtet botova dy vëllime me tregime për të rinj, kushtuar figurave të shquara në fushën e muzikës, “Zërat e jetës’ dhe ‘Mbi mjegullat e kohërave’, në fushat e tjera të shkencës dhe artit, por ato nuk shënuan ndonjë ngritje cilësore. Siç më tha më pas Naumi, nuk duhej të nxitohesha në përshkrimin e ngjarjeve disa herë me gjuhë disi të thatë. Por nuk ndodhi kështu me dy romane për fëmijë. ‘Kujtimet e mëhallës së vjetër’ dhe ‘Pas gjurmëve’, (1970,1972). Këtë të fundit e lexoi edhe Naumi në cilësinë e kryetarit të jurisë së konkursit të organizuar nga Shtëpia Botuese ‘Naim Frashëri’. Dhe më përgëzoi, si më pati më pati përgëzuar dhe miku tjetër imi si ai, shkrimtari i njohur për fëmijë, Odhise Grillo, siç kam shkruar edhe në kujtimet e botuara për të muaj më parë po në këtë gazetë, i cili edhe ai, më ka ndihmuar shumë që të bëhem shkrimtar i pëlqyeshëm për fëmijë.
Takimet e mia me Naum Priftin më vonë qenë më të pakta. Vitet rrokulliseshin dhe ne shkruanim, por ai përsëri me sukses të dukshëm. Këtë e dëshmoi ndër të tjera edhe vëllimi me tregime ‘100 vjet, (1983). Duke vlerësuar krijmtarinë e tij kritiku Bashkim Kuçuku nënvizon:
”Dialogu në prozën e e Naum Priftit është i kufizuar, për t’i lënë hapësirë më të madhe monologut, që zbulon ndryshimin e brendshëm të personazhit. (FESH, faqe 2088).
Duke parë se në dy vëllimet e mësiprme me tregime ‘Zërat e jetës’ dhe ‘Mbi mjegullat e kohërave’ mbase te lexuesit ishte krijur bindja se ato ishin …përkthime, vendosa të shkruaja tregime për figura të shquara shqiptare në shekuj. Dhe kur këtë ide ia shpreha Naumit , që, ndër të tjera, më më shpjegoi se një ndër këto tregime, duhej t’ia kushtoja edhe atdhetarit ë madh Avni Rustemi, atentatorit legjendar kundër Esat pashë Toptanit.. Nuk më kishte shkuar ndërmend.! Dhe kur miku im Aziz Gergji, autori i dokumentarëve të njohur historikë në TVSH më tregoi me saktësi të dhënat e materialeve të duhura për këtë ngjarje në Arkivën e Shtetit dhe Bibliotekën Kombëtare, lindi romani ‘Atentat në Paris ‘(1978). ‘Me këtë roman roman tashmë je edhe më i afirmuar ,- më tha Naumi duke më përgëzuar krahas shokëve të tjerë.
Në vitin 1992 ai së bashku me familjen ai u vendos përfundimisht në Nju Jork. Me përjashtim të një takimi në vitin 1994 në Tiranë, nuk patëm më rast të takoheshim. Por ja që rasti e solli që në vitin 1999 edhe unë së bashku me familjen të vendosesha në Amerikë. Kështu rinisi edhe komunikimi midis nesh jo vetëm me telefona, por edhe me vajtjet e mia nga Bostoni ku jetoj, në Nju Jork, për t’u takuar me të.
Në vitin 2002 dhe më pas ai botoi librat ‘Nëna e Diellit’,dramën ‘Plumbat e shkronjave ‘ dhe komedinë “Dasmë pa nuse’. Nuk mbeta pas edhe unë, ndonëse që në bisedën e parë telefonike me të në pranverë të vitit 1999,i pata thënë se në moshën 61-vjeçare sa isha atëherë, ç’kisha për të shkruar më.
‘Uroj që realiteti amerikan dhe mjediset shqiptare në të ,-‘ të të frymëzojnë,- më pati thënë’. Në vetvete nuk besova. Por kur një ditë vjeshte të vitit 2008 po i shpjegoja se si atë mëngjes të 11 shtatorit të vitit 2001, tek po punoja ‘security guard’ në Aeroportin Ndërkombëtar ‘Logan’ të Bostonin, pa e ditur se kush ishin, kisha parë të kalonin në një pikë të kontrollit të këtij aeroporti të rinj arabë, të cilët pas atentatit dolën se ishin tërroristë që rrëmbyn avionët dhe me ta goditën Kullat Binjake të Nju Jorkut, atëherë ai menjëherë ma tha: ’Ja zanafilla e një romani”, sepse midis rreth 3000 njerëzve që humbën jetën në këtë tragjedi të tmerrshme, në katin fundit kishin qenë edhe tre shqiptarë që ato çaste po pastronin nga jashtë dritarët e këtyre kullave’. Nuk më kishte shkuar ndërmed të bëja këtë lidhje. Kështu, falë tij, lindi romani ‘Shtatori I gjëmë së madhe’’, që e botova në vitin 2011 në Tiraë. Më përgëzoi dhe shtoi:
‘Tani që ke kaq vjet në Amerikë, mendo për ndonjë roman tjetër, por përsëri me temë amerikano-shqiptare.. I shtytur përsëri prej tij, shkrova romanin ‘Një grua midis dy burrave’ me temë të tillë, si i pari, ashtu dhe i dyti, të botuar në Amerikë përkatësisht me titujt’ Disatrous September’dhe ‘A woman Between Two Men’.
U trondita kur mësova lajmin e hidhur se para disa javësh në moshën 92-vjeçare Naum Prifti ishte shuar. Ashtu si Çehovi ai nuk shkroi kurrë një roman, por mbeti i paharruar në letërsinë shqiptare si Çehovi shqiptar; veç kësaj si njeri fisnik dashamirës, sidomos me shkrimtarët më të rinj, siç u mundova të tregoj dhe unë në këto kujtime për të.
***** JAZEXHI – RACIST PSIKOPAT, NJE ANADOLLAK QE DUKET SI I ARDHUR NGA STEPAT E SHPELLAT E TURQISE AZIATIKE OTOMANE TE SHEKULLIT TE 17-TE ****
Shenim:
Pse ftohen psikopate, tru-shperlare e injorante me feste fetare si puna e te vet-shpallurit “Imam Armand Ali” neper emisione televizive, qe nuk perfaqesojne asnjeri pervec vetes, dhe qe mund te thone lloj lloj brockullash e mashtrimesh te trasha e te pacipa neper televizione, mjafton te marrin nje page te dyte nen tavoline nga neo-Osmanet e Wahabistet e Arabise Saudite.
——————————————————————————————
Skenderbeu nuk u rebelua kundra vendit te tij, vendi/atdheu i tij nuk ishte Turqia, Z. Jazexhi.
Ai luftoi me te drejte (sipas ligjeve te sotme nderkombetare) kunder nje pushtuesi mizor dhe barbar sic ishte Turqia Otomane qe kishte pushtuar ilegalisht Shqiperine.
Dhe ne kete lufte Skenderbeu kishte perkrahjen shteterore, ligjore, diplomatike dhe ushtarake te gjithe Europes dhe vendeve perendimore te botes se atehershme.
Prandaj krahasimi i sakte ketu eshte – nese Turqia do te kishte tentuar te pushtonte Shqiperine ne kohet e sotme, apo do ta kishte pushtuar ate – NATO do ta konsideronte Turqine shtet terrorist, dhe do te fillonte bombardimet e te gjithe instalimeve ushtarake Turke, gjithe qyteteve Turke dhe gjithe institucioneve te propagandes se luftes se Turqise (dmth gjithe ministrive dhe institucioneve shteterore te Turqise).
NATO, po ashtu, do te kapte e arrestonte me forcat speciale delta Presidentin e Turqise si terrorist, dhe do ta conte ate ne gjygjin e Hages per krime lufte dhe krime kunder njerezimit e genocid kunder Shqiperise dhe popullit Shqiptar.
Po ashtu NATO do te ndihmonte ne dhenien e pavaresise, per 20 million Shqiptaret etnike ne Turqi sot, qe nuk kane asnje te drejte njerezore dhe kombetare, dhe jane plotesisht te shtypur nga regjjimi aktual Islamist Neo-Otoman ne Turqi.
Me tej, Skenderbeu, nenen (Voisava) e kishte Shqiptare Dibrane nga Pollogu, babain Shqiptar dhe vellezerit te gjithe Shqiptare.
Dhe kjo me fakte e dokumente shkencore te shumta autentike, e jo me llafollogji Haxhiqamiliste alla Osmane – Jazexhi.
Olsi Jazexhi eshte nje i semure mendor (shikojeni neper emisione televizive se si e leviz qafen ne menyre te pavullnetshme me levizje te pakontrolluara,te papritura pa kuptim, sesi gelltit qurret e hundes se tij ne cdo 5-7 minuta me nje hungerime thithese te neveritshme qe i del nga hunda e gryka, e sesi kap, ngacmon e kruan hunden e tij cdo 5 minuta pa kuptim), Islamo-komunist ekstremist radikal, mbeturine e pushtimit 500 vjecar Otoman te Shqiperise, dhe agjent publik i paguar i neo-Osmaneve te kohes se Dulles.
Olsi Jazexhi eshte nje i semure mendor, Islamo-komunist ekstremist radikal, mbeturine e pushtimit 500 vjecar Otoman te Shqiperise, dhe agjent publik i paguar i neo-Osmaneve te kohes se Dulles.
E perzune nga Kanadaja e Italia per veprimtari extremiste e xhihadiste (po ashtu se merrte njeri ne pune ne Kanada e Itali, megjithe “doktoraturen” e tij alla-Islamike/Malajziane te “marre” ne Firence), dhe tani rri ne Shqiperine tolerante ku mendon se mund ta hapi llapen sa te doje ne sherbim te neo-Osmaneve.
Por as ne Shqiperi nuk arrin te gjeje pune, dhe prandaj harxhon kohen kot neper televizione e ne “”kanalin e tij ne YouTube” (ne monologje me veten), me dy tre veta apo ekstremiste e trushperlare te tjere qe e ndjekin.
Lind pyetja: ku i gjen parate per te jetuar ky fare “historiani”, kur nuk gjen pune, as ne Shqiperi e as jashte Shqiperise?!
Me siguri ndonje page nen tavoline (tek “stacioni I vjeter I trenit”) nga Neo-Osmanet, Turqia, Malajzia, Wahabistet e Arabise Saudite, Greqia apo Serbia ja ka zgjidhur problemin e madh qe ka.
————
Ky fare Jazexhiu po ashtu e mban veten e mburret andje kendej neper emisione televizive se ka edhe “titullin akademik Doktor i Historise”.
Por njerezit e publiku vendas e nderkombetar e njohin me nofken “Doktor Tak-Fak i Islamizmit Komunist, Xhihadizmit Radikal e Shkencave te Mashtrimeve anti-Shqiptare”.
Nga nje hetim/hulumtim i thjeshte, rezulton, se ky fare Jazexhiu, ka “mbaruar studimet a larta” (pas gjimnazit ne Shqiperi) ne nje fare “Universiteti Islamik Nderkombetar i Malajzise” dhe po ashtu ka “mbaruar” studimet per titullin “akademik Master” po ne te njejtin “Universitet”.
Pra shihet qarte cfare “formimi akademik” ku therret qameti, ka ky mashtrues i rendomte e “pseudo-historian” Islamisto-Komunist i tespijeve, e gotes se salepit (qe e mban prane ne cdo dalje te tij ne ‘kanalin e tij ne YouTube” – dhe qe e rrufis mbas cdo gelltitje te qurrave te hundes se tij qe e ben cdo 5-7 minuta).
Ky fare “Universiteti” ne Malajzi pervecse financohet nga parate e sheikeve xhihadiste te Malajzise, Kuvajtit e Jemenit dhe Organizates per Bashkepunim Islamik, dhe pervecse nuk eshte gje tjeter po nje qender/kamp “akademik” per pergatitjen dhe tru-shperlarjen e propagandisteve Islamike radikale ekstremiste (misioni zyrtar i shkruar i ketij “universiteti” eshte “te shkelqej ne Islamizimin” e studenteve), me e rendesishmja eshte se nuk ka fare akreditim ne Perendim, dhe nuk njihet si institucion i shkolles se larte i akredituar ne arenen nderkombetare – eshte si te thuash, nje fare “Universiteti Kristal” Islamist ne Malajzi – ku mund ta marresh diplomen tak-fak edhe pa shkuar fare ne auditor.
Jazexhiu mburret e ve firmen neper “artikujt e studime” Islamiste qe shkruan andej ketej, se ka bere “Doktoraturen” ne Institutin Universitar Europian te Firences, dhe post-doktoraturen ne Universitetin e Yorkut ne Kanada.
Por kjo duhet verifikuar, se eshte veshtire te shihet e te besohet si ka arritur te “beje” nje “doktorature” ne Firence dhe “post-doktorature” ne Kanada, ky fare Jazexhiu me “diploma tak-fak bachelor e master” alla Universiteti Islamik Nderkombetar i Malajzise – qe ne Europe, Kanada e Amerike as e dine nga bie apo se egziston ne te vertete si universitet ne nje vend Islamist te botes se trete apo te katert te epokes se gurit si Malajzia (ku akoma ka fise kanibale qe ushqehen me mish njeriu, e ku grate mbulohen koke e kembe e vriten me gure, e burrat vishen me shallvare e callma, e u pritet koka me jatagan).
Pra, ka shume te ngjare qe me “metodat Islamike” te mesuara ne Malajzi, Jazexhiu ka bere ndonje “doktorature tak-fak” e “post-doktorature” me plagjiatura alla-Malajziane, apo me Jazexhizerira te tjera te ketij lloji (Jazexhizerira te tilla “historike” i degjoni edhe ne emisionet televizive ku ai cfaqet).
Ai fare “universiteti” jo vetem qe si ka dhene ndonje njohuri akademike e profesionale Jazexhiut, por e ka Islamizuar e trushperlare ne ate fare feje, sa Jazexhiu i sotem nuk njihet fare nga ai qe ka qene para se te largohej nga Shqiperia.
Ai eshte kthyer e transformuar ne nje psikopat patologjik qe sulmon keto e cdo gje Shqiptare, sulme keto pa kuptim, pa asnje baze logjike e faktike, dhe te shoqeruara me shperthime te papritura e te pakontrolluara psikike (qe shihen e pikasen qarte nga cdokush neper televizionet ku Jazexhiu cfaqet, sidomos nga mjeket neurologe e psikiater).
————————————————-
Por sa me shume flet ky “pseudo-historian mercenar” e sharlatan i rendomte rruge e cirku neper emisione, aq me qesharak behet. Ai eshte per te qeshur e per te qare kur e degjon.
Eshte thjesht nje racist e urrejtes anti-Shqiptar medioker dhe Shqiptarofob i trashe dhe i pacipe.
Ne cdo emision nuk le rast pa ulur e poshteruar Shqiptaret e ShqIperine nga zilia e cmira shtazarake qe ka per mevetesine e ngritjen e Shqiperise dhe Shqiptareve ne pergjithesi.
Eshte katandisur ne nje propagandist te marketingut bajat te rruge e pazarit, per pese lek, te Islamizmit, neo-Otomanizmit dhe Shqiptarofobise bajate.
Eshte thjesht nje Anadollak qe duket si i ardhur nga stepat e shpellat e Turqise Aziatike Otomane te shekullit te 17th, dhe qe flet Shqip ne shekullin e 21te ne Shqiperine Europiane. ========================================================================
Jazexhiu flet per investimet Turke, Arabe dhe Ruse ne Shqiperi.
Cfare investimesh do te beje Turqia ne Shqiperi??!!
Turqia eshte nje vend i falimentuar, ajo ka rreth 300 billion dollare borxh tek Gjermania dhe Komuniteti Europian (aq sa edhe Greqia), dhe ashtu si Greqia mbahet ne kembe me injeksionet e Europes dhe SHBA-se.
Te gjithe “investimet” e Turqise ne Shqiperi, konsistojne ne skema mashtruese financiare, dhe kompani jo-konkurruese e te falimentuara ne vende te tjera te Europes – qe vine ne Shqiperi me teknologjite e tyre te vjeteruara te “baba Qemos”, dhe per te shpetuar koken nga ndjekjet penale ne vendet tjera ku kane kryer me pare veprimtarine tyre.
Te marrim vetem shembullin e Kurumi-t ne Elbasan (gjoja investimi me i madh i Turqise ne Shqiperi) – qe deri tani nuk ka bere gje tjeter, vecse ka ndotur me menyre brutale mjedisin per rreth Elbasanit (as sa ju ndalua plotesisht nga qeveria Shqiptare aktiviteti i saj ne Elbasan), si dhe ka sjelle ne Shqiperi nje teknologji te vjeteruar te dores se trete, qe nuk perdoret me ne asnje vend te Europes perendimore lidhur me shkrirjen dhe prodhimit e produkteve te hekurit e celikut.
E njejta tabllo eshte edhe me “investimet” Arabe apo Ruse ne Shqiperi.
Z. Jazexhi:
Te ashtuquajturit “Vllahe” qe ti i permend me percmim, duke genjyer driten per diell e duke i bere ata me percmim “Rumune” – nese lexon e hulumton arkivat e Vatikanit e te Stambollit gjen te verteten : qe “Vllahet” nuk jane gje tjeter por Pellazgo-Illiro-Trake te Romanizuar nga perandoria Romake.
Ata me fjale te tjera jane Shqiptare 24 karat, por te Romanizuar. Daket dhe Traket me qe ra fjala – jane nga fiset Ilire me te shquara te Ilirise Veri- Lindore ne anen a Danubit.
Eshte pikerisht ky fakt dhe kjo tragjedi e tyre (dmth Romanizimi i bere forcerisht dhe i diktuar nga rrethanat e kohes se pushtimeve Romake) qe ata e dine brez pas brezi- dhe qe i ben ata nga atdhetaret me te shquar Shqiptare te Rilindjes dhe me vone.
Edhe sot e kesaj dite, pjesa me e madhe e popullsise se Rumanise, eshte me origjine Iliro-Shqiptare (Daket dhe Traket) por te Romanizuar (bile ne Rumani edhe sot, ka zona te tera te popullsise qe flasin Shqipen arkaike pervec Rumanishtes).
Prandaj nga ajo popullsi ne Rumani gjithmone kane dale mendje dhe atdhetare te shquar gjate kohes Rilindjes Kombetare Shqiptare dhe me vone.
Prandaj Z. Jazexhi, leri keto “Jazexhizerira” Haxhiqamiliste e Otomaniste, dhe hyri udhes se drejte te se vertetes dhe diturise se shekullit te informacionit dhe eres dixhitale te historise.
Mos u mer me Jahja Drancolli-n e te tjere, apo me Katolicizmin e Austro-Hungarine duke i marre neper goje ata.
Se je bere si “Kizi” neper Tirane nje here e nje kohe, apo si Shabon Qosja, qe per tu grindur pa shkak me njerezit, ndalonte njerezit rruges dhe i thoshte “pse nuk me thu hun derr, se e kom hunen e modhe, nuk e shef sa te modhe e kom” (shpirti ju prehte ne paqe te dyve megjithate, se nuk jetojne me).
Lere udhen e qoftelargut Otoman Anadollak, Z. Jazexhi, dhe futju udhes se mbaresise.
Se Shqiperia u be dhe do te ngrihet edhe me – pavaresisht cmires dhe zilise shtazarake te anti-Shqiptareve medioker dhe Shqiptarofobeve te trashe dhe te pacipe.
Dhe mbaj mend e kij parasysh zoteri: ne Turqi Shqiptaret jane 20 milione e me shume, e nuk kane deri tani, asnje te drejte politike, kombetare, etnike, arsimore ne gjuhen Shqipe, kulturore e historike.
Por do ti fitojme ato, pavaresisht anti-Shqiptareve medioker e Shqiptarofobeve te trashe e te pacipe, dhe regjimit te tanishem Islamik anti-Shqiptar ne Turqi..
NJEZET MILIONE SHQIPTARET E TURQISE – QERSHOR 2019
============================================================================