Tek kjo rrugicë

Le të ishte ftohtë, tufan, ngricë

Andej pari si papritë

Do të kaloja përditë

Munguar kurrë, mos u cudit

Edhe kur nga tjegullat mbi catitë

Vareshin akujt ngrirë si kongjitë

Ti e di, sa gjatë kam pritë

Të ndeshja sytë e tu plot dritë

Ballin e pastër shkëlqim i vetëtimtë

Vetullat hark si pendëza qerpiktë

Buzët petale të trëndafiltë,

Të lyrshëm të dy thelpinjtë.

Faqet prush, oh gropëzat pikë!

Tek kjo rrugicë

Në cep të së cilës loznin fëmijtë

Ti me shoqet tek porta duke cucurit

Vesh më vesh sec pëshpërit:

“Po vjen, po vjen, prit”

Ftyra yte lule margeritë

Qarkuar nga aureolë e shkëndijtë.

Ishte një nga mrekullitë

Që cdo ditë

Përsëritej në atë rrugicë…

———