1. Vija e Jetës

 

Loti i Parë dhe Loti i Fundit janë binjakë

Ose: dy pika krijojnë Vijën e Jetës.

 

Në këtë vijë kam ecur

Në fillim këmba-dorës

Duke kuptuar zvarritjet e luftës…

 

Pastaj gjunjazi

Duke nuhatur të ardhmen

Si rob duke u lutur.

 

Kur u ngrita në këmbë

Qe tepër vonë:

Përplasa kokën te Hëna e plotë

Dhe mbeta i gjymtuar…

 

Manhattan, 30 shtator, 2013

 

 

2. Shmangie enigmës

 

Duke iu shmangur enigmës bëhesh rob i saj

s’e kupton pse një piano në vend të tastave ka petale

pse kur bie borë në maj u lodhet kujtesa maleve.

 

Enigma është një mushmollë me shije të athët

Ti e mbjell kudo, ajo mbin veç njëherë

Në një errësirë të beftë si në kuti brilantësh.

 

Ti luan në piano: errësira e brilanteve çoroditet në dritë

Mushmolla lulëzon pa i njohur kufijtë

Dhe çan errësirën brenda meje.

 

Luan në piano pa e ditur ç’ndodh me degëzën në gjoksin tim

Pse bora kur bie natën ka ngjyrë mushmolle

Dhe pse malet – megjithëse të lartë – mbyten në trishtim.

 

Më ke kthyer në piano: det i zi me shkumë të bardhë

Kuti ku sapo u vendosën brilantët

Mushmollë nën borë.

 

Brooklyn, 24 nëntor 2013

3. E di, zog i vogël…

 

E di, zog i vogël, e di

Zogjtë s’kanë lot në sy

qajnë me cicëri.

 

E di, zog i vogël, e di.

 

Habitesh me lotin tim

Lotin mos e çukit

kështu shkon në flijim

nga zog kthehesh në shpirt.

 

E di, zog i vogël, e di…

 

Po deshe merre një pikë

Merre një lot si pajë

Shpalle në qiell si dritë

Shpërnda parfumin e saj.

 

E di, zog i vogël, e di.

 

Janë lot dashurie, o zog

E ç’mund të bëj loti në qiell

Fluturon në qiell një zog

Një zog me lot dashurie.

 

E di, zog i vogël, e di.

 

Brooklyn, 11 gusht 2013

 

4. Unë dhe Hija

 

Ndryshe nga çdo ditë

sot hija më bezdis

Unë vë kapele, e vë dhe ajo,

Kapelen heq unë dhe hija heq kapelen

Lulen që këpus e këput edhe hija

Ashtu e vogël – re e zezë:

Nga poshtë – lart

do të nisin… shirat.

 

Shi nuk bie

po diçka m’i njomi qepallat

Unë eci drejt

Hija zvarritet

në një tokë përrallash

Përkulem dhe hijes

i pëshpëris në vesh:

Kur unë qaj

Ti s’ke lot

Dhe askush s’të sheh ty

Kur unë buzëqesh.

 

Hija vazhdon lojën e saj

Papritmas vetëtin si re:

Mos u anko për mua

Jetën tënde mbi supe mbaj

Nuk do të bezdis

Kur të shkosh… nën dhé.

 

Unë heq kapelen

Ajo … kapelen ve…

 

2-3 maj 2012

 

5. Tek e shkuara…

 

Vizitova të shkuarën: e kisha lënë të re, m’u shfaq e rrënuar

“Mirëmbrëma”, i them. Ajo më pyet: Mos jeni vjedhës?…

-Jo, i them, kam ardhur të shoh oborrin…

-Oborrit ia vodhën kumbullën e kuqe

E bëmë dru zjarri për dimrin e egër

O Zot, dhe flakët i kish cipëza kumbullash të pjekur!…

Mos kini ardhur për të vjedhur?…

-Oh, jo, erdha të shoh pusin në oborr.

-E mbyllëm. Ishte si një sy i keq

Vajzat e lodhura këtu donin të mbyteshin

Ngaqë qielli valëvitet edhe poshtë.

…Po ç’mund të vidhni në këtë shtëpi të vjetër?

Dyert i morën vjeshtën që shkoi: i duhen Parajsës, më thanë

Dritaret m’i morën se u duheshin mëngjeseve të përplasen zogjtë.

…Nëse s’ke ardhur të vjedhësh dhe je Vdekja: më merr

Më ço te kumbulla e kuqe, te pusi i vajzave me sy nga qielli

Te dyert dhe dritaret e mia… kam ëndërruar Parajsën këtu në Ferr.

 

Libraria Barnes & Noble, 14 street, 8 qershor 2014