Pa dashuri nuk ka jetë, pa dashuri nuk ka shpresë, pa dashuri nuk ka gjallëri dhe riprodhim, pa dashuri nuk ka respekt dhe mirësjellje ndërmjet njerëzve. Dashuria është nje motiv i jetës dhe i shpresës. Dashuria është ndjenjë e fuqishme shpirtërore për familjen, për rrethin shoqëror, për komb dhe atdhe.

Dashuri e tretur mes njerëzve në Kosovë

Të gjithë jemi dëshmitarë të humbjes së dashurisë mes njerëzve në vendin tonë, të humbjes së respektit dhe moralit njerëzor!

Për ta kthyer dashurinë e tretur duhet larguar djallin (dreqin) apo urretjen mes njerëzve, e cila e ka arritur kulminacionin në shoqërinë tonë!

Djalli i moçem tek shqiptarët, edhe pse i vjetër sa vetë lashtësia e kombit tonë, asnjëherë nuk ka qenë me aktiv sesa në ditët e sotme!

Shkaku i plakjes, djalli nuk po mundet me shkuar largë, ka mbetur mes vëllezërve të një gjaku, në të shumtën e rasteve mes vëllezërve të të njejtëve prind biologjik!

Ky nuk është fenomen i ri ndër shqiptarë.

Për ta kuptuar më mirë dhe më qartë punën e djallit, po ua tregoj një ngjarje të vërtetë të fillimviteve të ’90-ta.

Ishte koha kur të Pamet për raste të vdekjeve të familjarëve mbaheshin me nga 3-4 ditë e deri një javë, e në disa raste edhe me nga dy javë, varësisht prej rajonit apo rrethanave familjare.

Ne nga fshati ynë shkuam në mënyrë të organizuar për ngushëllime në një fshat të Lugut të Baranit (komuna e Pejës).

Ishte e Pame e madhe, ishte një hoxhë në mesin e pritësve, i cili sipas zakonit ju drejtua kryeplakut të fshatit tonë që ta merrë fjalen, por ai nuk deshi të flas! Mirepo hoxha insistonte dhe nuk e linte rehat, duke e nxitur që të flas.

Me mençuri e shtini folë prijësin tonë, duke ju drejtuar me këto fjalë, po citoj: “Mixhok a e din kur ka me u ba mirë në Kosovë?”

Kryeplaku ynë, ia kthejë: “Jo nuk e di hoxhë”!

Pastaj hoxha i tha, po citoj: “Atëherë kur të zgjohesh në mengjes, e sheh vellaun tënd në oborr, i thue mirëmëngjesi, por të duket pak kjo përshendetje dhe shkon dhe e përqafon”!

Në atë moment kryeplaku ynë bërtiti me zë të lartë: “Haj medet për neve çka na paska gjetë, po s’paska me u ba mirë kurrë, se edhe 100 vjet mos u largoftë Serbia prej këtuhit unë vellaun tim nuk e përqafoj”!

Në atë moment u krijua një situatë e paparashikueshme gazmore në të Pame!

Urrejtje dhe xhelozi e pashpjegueshme mes shqiptarëve në trojet etnike

Vërtetë asokohe nuk kam mundur ta imagjinoj se do të vie dita që vëllezerit dhe kusherinjët do të armiqësohen kaq shumë me njëri-tjetrin në Kosovë!

Sa herë që dëgjoj për ngatërresa dhe mosmarrëveshje mes vëllëzërve, më kujtohet ajo ngjarje ironizuese e viteve të ’90-ta!

Në atë kohë ishte një unitet biblik mes shqiptarëve, i vëllezërve në veçanti!

Asokohe ishim më unik dhe më të bashkuar më njëri-tjetrin, më solidar me rrethin shoqërorë, kurse sot kanë ndryshuar gjërat!

Më të lidhur janë njerëzit nga largësia përmes rrjeteve sociale sesa vëllezërit dhe fqinjët në të njëjtën lagje apo fshat!

Kanë mbetur pak dhe të perçarë në baza partiake dhe fetare!

Janë shumë faktor socio-ekonomik që kanë ndikuar në humbjen e dashurisë dhe respketit të ndërsjellë midis njerëzve!

Por, përtej këtyre ka ndikuar edhe zhvillimi i hovshëm teknologjik, e mbi të gjitha këto, është një urrejtje dhe xhelozi e pashpjegueshme e kthyer në armiqësi vëllezërore mes shqiptarëve në të gjitha trojet etnike!

Sot janë të rralla familjet që kanë harmoni mes tyre!

Dikur ishin ’99 fije’ që i bashkonin shqiptarët, sot është e kundërta!

Aq të pakëta dhe të rralla janë vizitat dhe kontaktet mes fqinjëve dhe vëllezërve, saqë duhet të bie një ‘mort’ për t’u ç’mallur me njeri-tjetrin!

Kjo të kujton e shkuar, kur gratë (gjinia femrore) e kishin të ndaluar daljen jashtë pullazit të shtëpisë, andaj me gëzim dhe kurreshtje e prisnin kur ndodhte ndonjë rast vdekje jashtë rrethit të ngushtë familjarë për t’u takuar shoqet mes vete!

Nga ajo kohë ka mbetur ajo thënja famoze e grave “shyqyr që ra kjo dekë e u pamë”.

Tani, burrat e mjerë, të mbyllur në levozhgën e tyre sikur ta kishin vrarë djallin, e mirëpresin një lajm mortor per t’u takuar mes vete në funeralin e mikut të mikut apo dikujt tjetër!

Kaq dashuri dhe respekt ka mbetur mes njerëzve në Kosovë!

Morali është kthyer më maskarallëk njerëzor!