Artan Behrami, këshilltar i presidentit të Kosovës është përplasur ashpër me raportuesen gjermane për Kosovën në Parlamentin Evropian, Viola von Cramon Taubadel.

Reagimin e ashpër të Behramit e ka nxitur një qëndrim i eurodeputetes gjermane e cila i bënte thirrje presidentit të vendit që të mos luaj me Kushtetutën e Kosovës në kohën e pandemisë COVID-19 dhe që të mendojë dy herë përpara se të marrë vendim për shkarkimin e qeverisë Kurti.

Behrami i ka thënë politikanes gjermane se askush nga Bashkimi Evropian s’ka reaguar kur Kuvendi i Kosovës mbulohej me tym e gaz lotësjellës, derisa i ka thënë eurodeputetes se është hedhur në histeri, pas votimit të mocionit të LDK’së që rrëzoi Albin Kurtin nga pushteti, raporton Gazeta Express.

Këshilltari i Thaçit tutje ka thënë se është e turpshme se si von Cramon Taubadel anon nga njëra palë.

Pa reaguar pas akuzave të këshilltarit të Thaçit nuk ka qëndruar eurodeputetja, e cila i ka bërë thirrje Behramit që të ketë kujdes për fjalët që përdor në një debat të zakonshëm.

“Liria e mendimit është “histeri”? Interpretim shumë interesant në një debat të zakonshëm. Sigurohuni që po i përdorni kujdesshëm fjalët tuaja zotëri”, ia ka kthyer eurodeputetja gjermane.

Behrami nuk është ndalur dhe ia ka kthyer përsëri eurodeputetes gjermane, duke e akuzuar madje për shpërndarje të lajemve të rreme dhe përhapjes së panikut. Sipas këshilltarit të Thaçit duhet pasur përgjegjësi edhe në shprehjen e opinionit.

Këshilltari i presidentit ka thënë se edhe 82 deputetët që kanë votuar për rrëzimin e Ablin Kurtit kanë të drejtën e tyre për t’u shprehur lirshëm, ndërkohë ka pyetur eurodeptueten gjermane nëse asaj i intereson vetëm Albin Kurti.

“ Të menduarit lirshëm ka një përgjegjësi. Ju keni shpërndarë lajme të rreme, histeri dhe panik duke abuzuar me rolin tuaj si deputete e Parlamentit Evropian, duke sulmuar deputetët e zgjedhur në mënyrë demokratike. A nuk është vendimi i tyre liri e shprehjes. A kujdeseni për perspektivën e tyre, apo iu intereson vetëm Albin Kurti”, ka shkruar Behrami.

Viola von Cramon Taubadel ndërkohë i ka kërkuar Behramit që t’i tregojë opinionit të gjërë se në cilin rast ka shpërndarë “lajme të rreme”.

Eurodeputetja gjermane vazhdimisht ka bërë thirrje që Lidhja Demokratike e Kosovës të mos e procedonte mocionin e mosbesimit për qeverinë Kurti, pasi sipas saj, rrëzimi i qeverisë në kohën e pandemisë do të ishte katastrofal jo vetëm për Kosovën por edhe për të gjithë rajonin.

Reagimet e saj kundër rrëzimit të qeverisë që drejtohej nga Kurti kanë qenë të njëpasnjëshme.

Ndërkohë tashmë kur Kurti është rrëzuar nga mocioni i LDK’së, Taubadel kërkon që Kurti të vazhdojë të mbetet në detyrë gjatë kohës së pandemisë, duke i thënë Thaçit që ta mendojë dy herë nëse do ta shkarkojë qeverinë aktuale.

Në Kosovë megjithatë presidenti i vendit ka filluar konsultimet me partitë politike për të parë se si do të vazhdohet tutje pas rrëzimit të Kurtit. Përveç Lëvizjes Vetëvendosje, të gjitha partitë tjera duan një qeveri në legjislaturën aktuale, pa shkuar në zgjedhje të reja. Derisa vetë Kurti thotë se zgjedhjet e reja janë të pa shmangshme./GazetaExpress/

Glezos – (Mbajtja në fuqi e Ligjit të Luftës me Shqipërinë ) Është një gabim i rëndë dhe trashanik i të gjitha qeverive greke të pas luftës. Historia e ka sqaruar këtë. Nuk ka grek që të mos e dijë të vërtetën se pse u vendos ai ligj absurd. Shqipëria dhe shqiptarët nuk kanë asnjë faj apo përgjegjësi. Por absurditeti më i madh është që ky ligj mbahet ende në fuqi, kur në fakt të dy vendet kanë marrëdhënie shumë të mira mes tyre. Nuk mund të ecet përpara duke mbajtur në gojë fjalën luftë. Grekët e mi përpara se të flasin për luftë me shqiptarët, le të flasin se në shumë etapa të historisë kemi luftuar së bashku krah për krah kundërtë njëjtit armik, që nga pavarësia e Greqisë e deri në Luftën e Dytë Botërore. Kjo është një e vërtetë historike që duhet të na afrojë më shumë me njëri-tjetrin dhe jo ligji i luftës…

Glezos – Kam patur vazhdimisht një dashuri të veçantë për popullin shqiptar sepse jo vetëm jemi vende fqinj, por edhe popuj me histori dhe rrënjë të përbashkëta. Jemi dy kombe që kemi bërë histori. Jemi mbajtur e mpleksur me njeri tjetrin me shekuj, grek e arvanitas të cilët kanë dhënë një kontribut të veçantë në historinë shekullore të popullit grek. Heronjtë e historisë së lashtë por edhe të Rilindjes i kemi të përbashkët. Përulem me respekt të veçantë përballë historisë se popullit shqiptar, Luftës së tij Çlirimtare, figurave të shquara antifashiste që ai ka nxjerrë. Kemi vetëm një rrugë: të ruajmë vlerat unikale të antifashizmit, ta zhvillojmë atë, ta mbajmë të pastër nga deformimet e ideologëve neofashistë e neonazistë, të rigjallëruar në këto vite në Europë dhe ndaj të cilëve ju jeni vërtet i shqetësuar. Dhe me të drejtë. Unë e kuptoj thellësisht shqetësimin tuaj. Të gjitha betejat me ta i kemi fituar gjatë shekullit të kaluar dhe përsëri do t’i fitojmë edhe gjatë këtij shekulli sepse mbrojmë aspiratat e drejta të njerëzimit, mbrojmë humanizmin, solidaritetin, civilizimin, paqen dhe zhvillimin e gjithanshëm.

Manol Glezosi lindi në fshatin Apiranthos (Aperathu), të ishullit Naxos. Ai u shpërngul në Athinë në vitin 1935 së bashku me familjen e tij, ku mbaroi shkollën e mesme. Gjatë viteve të shkollës së mesme në Athinë punoi edhe si punonjës farmacie. U pranua në Shkollën e Lartë të Studimeve Ekonomike dhe Tregtare (i njohur sot si Universiteti i Ekonomisë dhe Biznesit në Athinë) në vitin 1940. Më 1939,  duke qënë akoma një gjimnazist, Glezos mori pjesë në krijimin e një grupi të rinjsh antifashistë kundër pushtimit italian të Dodekanezëve dhe diktatura e Ioannis Metaxas.

Në fillimin e Luftës së Dytë Botërore u bashkua me ushtrinë Greke në frontin shqiptar kundër Italisë, por u refuzua sepse ishte i mitur. Në vend të kësaj, ai punoi si vullnetar për Ministrinë Greke të Ekonomisë. Gjatë okupacionit të Greqisë, punoi për Kryqin e Kuq Helenik dhe komunën e Athinës, ndërsa u përfshi aktivisht në rezistencë. Svastika (kryqi i thyer) në Akropol.  Më 30 maj 1941 Glezos dhe shoku i tij tjeter antifashist Apostolos Santas u ngjitën në Akropol dhe ulën flamurin nazist. i cili kishte qenë atje që nga 27 Prilli 1941, Ky veprim i kryer prej Glezos dhe Santas frymëzoi jo vetëm Grekët, por të gjithë levizjen antifashiste greke dhe pati jehone ndërkombëtarë. Regjimi nazist i ketij akti iu përgjigj duke dënuar ata me vdekje në mungesë.Ai u arrestua nga forcat gjermane më 24 mars 1942 dhe iu nënshtrua burgimit dhe torturave. Si rezultat i trajtimit brutal në burgjet naziste ai u prek edhe nga tuberkulozi.

Veprimtaria pas luftës II Botërore

Fundi i Luftës së Dytë Botërore nuk ishte fundi i fatkeqësive së Glezos. Më 3 Mars 1948, në periudhën e Luftës Civile në Greqi, atij iu bënë disa gjyqe për bindjet e tij politike si komunist dhe u dënua me vdekje shumë herë nga qeveritë e djathta. Edhe pse ende ishte i burgosur, Manolis Glezos u zgjodh anëtar i Parlamentit Grek në vitin 1951, nën siglën e së majtës Demokratike të Bashkuar, i njohur edhe si EDA (Eliniki Dhimokratiki Aristera). Pas zgjedhjes së tij, i burgosur ai filloi grevë urie duke kërkuar lirimin e deputetëve të tjerë antifashistë.

Ai i dha fund grevës së urisë vetëm pa lirimit në 16 Korrik 1954.

Më 5 dhjetor 1958 u arrestua përsëri dhe vetëm pas 4 vjetësh ne 15 Dhjetor 1962 u lirua si rezultat i protestave të mëdha publike dhe zemërimit të opinionit grek dhe atij ndërkombëtar i cili i kishte akorduar atij dhe çmimin e paqes. Gjatë grushtit të shtetit më 21 prilli 1967, Glezos arrestohet së bashku me një pjesë tjetër të liderëve politikë të të majtes greke. Gjatë Regjimit të diktaturës ushtarake (Hunda) të udhëhequr nga George Papadopoulos, ai u burgos me burgim dhe internim jashtë Athinës deri kur dhe u lirua në 1971. Burgosjet e arrestimet dhe dënimet e Manolis Glezos, nga Lufta e Dytë Botërore deri në vitin 1974 janë të panumërta arrijnë në 11 vjet e 4 muaj burg, dhe 4 vjet e 6 muaj internim. Bashkë me të nëpër burgje dhe internime kanë vuajtur edhe figura të tjerë të mëdha antifashiste të Greqisë si poeti Janis Ricos, e të tjerë bashkëkohës të Glezosit.

Pas rivendosjes të demokracisë në Greqi në 1974, Glezos ishte nga nismëtarët në ringritjen e partisë së tij EDA. Në zgjedhjet e tetorit 1981 dhe qershor 1985, ai u zgjodh anëtar i Parlamentit Grek si deputet, me partinë e Lëvizjes Socialiste Panhelenike (PASOK). Në 1984 u zgjodh Anëtar i Parlamentit Evropian, përsëri me nën siglën e PASOK. Ai ishte edhe Presidenti i EDA nga 1985 deri në 1989. Ndërkohë, në vitin 1986, për shkaqe të pakënaqësisë të zhvillimeve të partisë ai u tërhoq nga Parlamenti, dhe u angazhua të zbatojë një eksperiment të demokracisë direkte me komunitetin e vendlindjes se tij Aperathu. Ky model i eksperimentuar  prej tij funksionoi për disa vjet, por pa sukses. Në zgjedhjet legjislative të vitit 2000 ai kryesoi listën e partisë Synaspismos (Koalicioni) të së majtës radikale. Në 2002, ai formoi grupin politik Qytetarë aktivë (i cili është pjesë e Koalicionit të së Majtës Radikale, një aleancë me Synaspismos dhe parti të tjera të vogla të së majtës Greke) dhe kandidoi si prefekt për Atikën (gadishulli i Athinës).

Në Mars 2010, Glezos ishte duke marrë pjesë në një demonstratë proteste në Athinë, kur u godit në fytyrë nga një bombë gazi lotësjellës i hedhur nga policia. Ai u transportua i plagosur në spital. Në shkurt të vitit 2012, Glezosi udhëhoqi mjaft demonstrata proteste në Athinë dhe siç e tregojnë disa foto të asaj periudhe në përleshje edhe me policinë ai u godit dhe plagos. Në zgjedhjet parlamentare të qershorit 2012, ai u zgjodh si deputet i partisë së Koalicionit të së Majtës Radikale (SYRIZA) dhe u zgjodh edhe deputet ne parlamentin europian duke marrë 430 000 vota, më shumë se çdo kandidat tjetër në Greqi ndonëse ishte në moshën 91 vjeçare. Qëndroi në parlamentin europian gati për dy vjet duke qenë deputeti më i vjetër në moshë dhe në korrik të 2015 ai u tërhoq nga jeta aktive politike.

Karriera jo-politike

Përveç angazhimit te tij politik, Glezos ka qenë i angazhuar si aktivist shoqëror në ruajtjen e ambientit, në ndërtimin e mjaft veprave ujore dhe shkencat gjeologjike duke marrë pjesë në ndërtimin e mjaft digave në sistemet ujore në Greqi.

Ai është shpallur doktor nderi i filozofisë në disa universitete të Greqisë si në Athinë, Patras, Selanik etj

Glezos ka qenë aktiv edhe në shtypin e shkruar grek duke shkruajtur artikuj në gazetat greke që nga viti 1942 dhe ishte redaktori i gazetave Rizospastis (Radikali) dhe i Avgi (Agimi) në vitet ’50. Atij iu dha Çmimi Ndërkombëtar i Gazetarisë në 1958, Medalja e Artë Joliot-Curie të Këshillit Botëror të Paqes në 1959 dhe Çmimi i Lenin për Paqen në 1963. Ai ka botuar gjithashtu gjashtë libra në Greqisht të botuar kudo në Europë.

Kryetari i Mitrovicës, Agim Bahtiri ka thënë se në rast se formohet një qeveri e re pa shkuarje në zgjedhje do të ketë vëllavrasje.

Ai i ka bërë apel presidentit Hashim Thaçi që të ketë kujdes dhe t’i shpallë zgjedhjet.

“Qeveria e re do të bëhet kur bëhen zgjedhjet dhe sot ia tregojmë secilit vendit. Qeveri të re nuk ka prej 6 tetorit deri në zgjedhje, mos hini në një konflikt vëllavrasje sepse ne nuk e kemi ndërmend me leshu me na vjedh dikush pushtetin, qytetarët na kanë dhanë deri të na japin prapë do të jemi aty. Unë po i frikësohem asaj sepse populli është shumë i revoltuar. I bëjë thirrje presidentit që të ketë kujdes në këtë drejtim dhe ti shpallë zgjedhjet..”, ka thënë Bahtiri, shkruan Telegrafi.

I pari i Mitrovicës tutje ka thënë se në zgjedhjet e ardhshme Lëvizja Vetëvendosje do të ketë në Kuvend 46 deputetë.

Ai ka folur edhe për çështjen e pandemisë së coronavirusit,ku ka theksuar se deri tani në Mitrovicë nuk ka asnjë të dyshuar me këtë virus.

Bahtiri ka falënderuar qytetarët që po respektojnë masat e ndërmarra./Express

Dëgjova me vëmendje mbrëmjen e së premtes intervistën e Grenellit në T7 me gazetarin Berat Buzhala ku ai shpjegoi dorën amerikane në rrëzimin e qeverisë Kurti. Sipas Grenellit shkaku ishte mos heqja e taksës pa kushte që, sipas tij, Kurti ia kishte premtuar përpara zgjedhjeve “duke e parë drejt në sy”. Arsyeja pse amerikanët ngulmuan kaq shumë që taksa të hiqet ishte sepse zhvillimi i marrëdhënieve dypalëshe ekonomike është shumë i rëndësishëm për të zgjidhur konfliktin Kosovë-Serbi, se kjo është në të mirë të popullit të Kosovës që po dëmtohet ekonomikisht si dhe në interesin e biznesit amerikan që kërkon të investojë në Kosovë.

Përsa i përket ndryshimit të kufijve Grenelli përsëriti pak a shumë deklaratën e bërë, së bashku me ambasadorin Kosnett dhe Palmerin, se ai nuk ka parë ndonjë plan sekret për të cilin flitet madje u shpreh se ai vetë është kundër idesë së ndryshimit të kufijve.

Këto deklarime u interpretuan si mjaftueshëm bindëse për Buzhalën dhe ata që kryen largimin e qeverisë Kurti, për të hequr dyshimin se dora amerikane u shty që t’i hapej rruga marrëveshjes për ndryshimin e kufijve dhe, më në përgjithësi, dyshimin se Grenelli na e fshehu se ku fle lepuri? Gjykoj se për këtë do ishte dashur të dëgjonim përgjigjet rreth disa pyetjeve/temave që munguan në atë intervistë.

Tema e parë është ajo e ngutit: Pra, pse ky ngut për të rrëzuar një qeveri në kohën e pandemisë? Kaq të paduruar qenkan investitorët amerikanë për të investuar dollarët e tyre në Kosovë në kohë pandemie kur në të gjithë botën ekonomia po sakrifikohet për shëndetin? Po ende, edhe pse Grenelli e paska kaq merak interesin ekonomik të popullit të Kosovës, braktisjen e vendit, siç e theksoi, a nuk do të ishte më mirë që amerikanët të tregonin pak më durim duke pasur parasysh se po kthejnë në pushtet pikërisht ata që i kanë bërë të ikin kosovarët?

Tema e dytë munguese ishte se çfarë mendon Grenelli për reciprocitetin serb që kërkon Kurti, për fushatën që po bën Serbia për çnjohjen e Kosovës, sepse, tek e fundit, taksa u vu pikërisht për të parandaluar këtë fushatë dhe planin e promovuar nga Thaçi për ndarjen e Kosovës?

Dhe këtu vijmë tek pyetja ndoshta më e rëndësishme që mungoi. Si do ta interpretonte Grenelli faktin se administrata amerikane ka deklaruar se nuk e përjashton korigjimin e kufirit nëse shqiptarët dhe serbët do të arrinin një marrëveshje, – çka nuk e ka thënë vetëm ish bosi i tij Boltoni, por edhe kolegu i tij Palmer jo më larg se më 18 shkurt 2020? Pra, Grenelli duhej pyetur se ku e kanë burimin këto qëndrime amerikane, aq më tepër kur aleatët kryesorë evropianë të SHBA janë shprehur haptazi se janë kundër edhe sikur ta duan të dy palët. Them se ai do të na bindte më mirë sikur të na thoshte se e di që ka qarkulluar kjo ide, se edhe administrata amerikane e ka menduar si mundësi, por se tani kanë ndryshuar mendim duke na shtjelluar, mundësisht, edhe arësyet pse kanë ndryshuar mendim.

Pra, lidhur me intervistën, mund të them se ajo nuk e hoqi dyshimin se projekti i ndryshimit të kufijve vazhdon të jetë i vlefshëm për administratën amerikane, (qoftë edhe pse, për këtë, nuk mjafton që Grenelli të thotë “unë jam kundër”) por, nga ana tjetër, ajo na përforcoi bindjen se Grenelli e mbajti të fshehur arësyen e ngutit amerikan për të rrëzuar një qeveri në kohë pandemie.

Si përfundim, shpjegimi i amerikanit Grenell se e rrëzuan qeverinë në kohë pandemie për hallin e popullit shqiptar është po aq i pabesueshëm sa edhe shpjegimi i shqiptarëve që thonë se Kurti duhej larguar se po na prishte me amerikanët. Në këtë histori amerikani Grenell është po aq i (keq)përdorur nga shqiptarët sa ç’i ka (keq)përdorur ai shqiptarët për qëllimet e administratës amerikane. Se cilët janë këto qëllimet do të bëhet më e qartë në kohën në vazhdim, por meqënëse kemi mbetur me dyshime, do të thoja se i pari që të vjen në mendje është se Grenelli dhe Vuçiçi nuk duan Kurtin, por Thaçin në bisedimet mes tyre.

Sa për atë se cilat ishin qëllimet e shqiptarëve që rrëzuan qeverinë në kohë pandemie nuk ka nevojë të ngresh dyshime sepse ato janë të qarta. Janë të shkruara thuajse në çdo faqe të historisë sonë, si këtej kufirit nga Shqipëria edhe andej kufirit nga Kosova./Panorama

Qeveria në detyrë e Kosovës ka reaguar pas deklaratës së zyrtarëve amerikanë, në të cilët thuhet se s’ka plan sekret për shkëmbim territoresh.

Përmes një komunikate drejtuar mediave, ZKM’ja thotë se kjo paraqet një mbështetje dhe inkurajim për Qeverinë në detyrë, por se për ta mbeten kërcënim “thirrjet e vazhdueshme të Presidentëve Thaçi dhe Vuçiq (korrigjim kufijsh me kompromis të dhimbshëm, veriu si dhuratë e Rankoviqit)”.

“Kjo paraqet një mbështetje dhe inkurajim për Qeverinë në detyrë. Por, për ne thirrjet e vazhdueshme të Presidentëve Thaçi dhe Vuçiq (korrigjim kufijsh me kompromis të dhimbshëm, veriu si dhuratë e Rankoviqit, razgraničenje, etj.) vazhdojnë të jenë kërcënim, dhe që nga gushti i vitit 2018, ato janë përsëritur nga dy presidentët të cilët kanë vendosur lidhje të shkurtër me njëri-tjetrin pa ndërmjetësim ndërkombëtar, thuhet në komunikatë.

Sa i përket tarifës, thuhet se me heqjen e tarifës për lëndën e parë është bërë një hap i rëndësishëm, derisa për dialogun thuhet se duhet të udhëhiqet nga Qeveria.

“Dialogu në mes të Kosovës dhe Serbisë duhet të udhëhiqet nga Qeveria, përkatësisht Kryeministri i Republikës së Kosovës, sipas parimeve kushtetuese të Republikës së Kosovës. Dialogu duhet të rifillojë i përgatitur mirë, të ketë qëllim njohjen e ndërsjelltë si dy shtete sovrane dhe me integritet territorial, për marrëveshje të qëndrueshme si garant për normalizim të marrëdhënieve bilaterale dhe paqe e siguri në rajon”, thuhet në komunikatë./Gazeta Express

Komunikata e plotë:

Qeveria në detyrë e Republikës së Kosovës e vlerëson Deklaratën e Përbashkët nga i dërguari i posaçëm presidencial, Richard Grenell, përfaqësuesi i posaçëm për Ballkanin Perëndimor, Mattheë Palmer, dhe ambasadori amerikan, Philip Kosnett, si rikonfirmim se Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të vazhdojnë të jenë pranë popullit të Kosovës, dhe se ato mbështesin angazhimin e institucioneve tona shëndetësore për tejkalimin e situatës me COVID-19. Në të njëjtën kohë, thirrjet e tyre për t’u respektuar Kushtetuta, çmohen po aq lart.

Mbi çështjen e tarifës, me vendimin e Qeverisë së datës 20.03.2020 kemi bërë një hap të rëndësishëm duke liruar nga tarifa 100% produktet e lëndës së parë të cilat importohen nga Serbia dhe Bosnjë-Hercegovina.

Për Qeverinë në detyrë të Republikës së Kosovës është tejet i rëndësishëm fakti se në Deklaratën e Përbashkët thuhet se nuk ekziston një plan i fshehtë për ripërcaktim kufijsh dhe se i dërguari i posaçëm presidencial, Richard Grenell, nuk e ka parë dhe as diskutuar një plan të tillë.

Kjo paraqet një mbështetje dhe inkurajim për Qeverinë në detyrë. Por, për ne thirrjet e vazhdueshme të Presidentëve Thaçi dhe Vuçiq (korrigjim kufijsh me kompromis të dhimbshëm, veriu si dhuratë e Rankoviqit, razgraničenje, etj.) vazhdojnë të jenë kërcënim, dhe që nga gushti i vitit 2018, ato janë përsëritur nga dy presidentët të cilët kanë vendosur lidhje të shkurtër me njëri-tjetrin pa ndërmjetësim ndërkombëtar.

Dialogu në mes të Kosovës dhe Serbisë duhet të udhëhiqet nga Qeveria, përkatësisht Kryeministri i Republikës së Kosovës, sipas parimeve kushtetuese të Republikës së Kosovës. Dialogu duhet të rifillojë i përgatitur mirë, të ketë qëllim njohjen e ndërsjelltë si dy shtete sovrane dhe me integritet territorial, për marrëveshje të qëndrueshme si garant për normalizim të marrëdhënieve bilaterale dhe paqe e siguri në rajon.​

Në mbrëmje vonë, më 25 mars, Kuvendi i Kosovës votoi me më shumë se dy të tretat në mbështetje të mocionit të mosbesimit ndaj qeverisë, paraqitur nga LDK, e cila ishte njëherësh edhe njëra nga dy shtyllat kryesore, mbi të cilat mbështetej kjo qeveri e dalë nga zgjedhjet e fundit, në tetor 2019.

Shtylla tjetër ishte LVV, e cila, si parti e parë, në përputhje me Kushtetutën e Republikës së Kosovës, kishte gëzuar edhe të drejtën për ta kryesuar. Duke parë rrethanat që po kalon edhe Kosova si mbarë bota, për shkak të virusit Covid – 19, do menduar se vetëm një hall jashtëzakonisht i madh për kombin e detyroi parlamentin të mblidhet në seancë plenare. Dhe, në fakt, të gjithë deputetët ishin të pajisur me maska, gjë që i jepte atij ansambli një pamje teatrale në kuptimin jo serioz të kësaj fjale. Në përmbyllje të seancës, qeveria me kryeministër Albin Kurtin u rrëzua, ani pse nuk e kishte filluar ende realizimin e programit, për të cilin ishte votuar. Ajo ishte në detyrë prej vetëm 51 ditësh.

Arsyeja e këtij mocioni të pashembullt mosbesimi, ashtu siç e ka paraqitur zyrtarisht para opinionit publik Kryetari i LDK-së, Isa Mustafa, buron nga vendimi i Kryeministrit Kurti, para disa ditësh, për të shkarkuar ministrin e brendshëm, Agim Veliu (LDK), pa u këshilluar me udhëheqjen e LDK-së. Rrjedhimisht, ajo që pamë ne të gjithë, sipas meje ishte një ushtrim i pandershëm demokracie.

A ishte fabula me personazh Agim Veliun një arsye e mjaftueshme për ta rrëzuar një qeveri të porsalindur, dhe për ta rrëzuar ashtu me urgjencë, për më tepër në kushtet kur vendi praktikisht është në gjendje lufte siç edhe vetë presidenti amerikan e ka përcaktuar sfidën, me të cilën po përballet mbarë njerëzimi? Unë jam një dashamirës i palëkundur i Kosovës dhe kontribues brenda mundësive të mia modeste, nga jashtë, në zhvillimet e saj pozitive në një periudhë të rëndësisë së veçantë për Kosovën. Por, në këtë rast, përgjigjia ime për pyetjen e mësipërme nuk ka më asnjë vlerë. Vlerë do të ketë përgjigjia që do të japin në zgjedhjet e reja, doemos të parakohshme, qytetarët e Kosovës. Një përgjigje do ta japë me patjetër në kuptimin e vërtetë të fjalës edhe historia nesër, ku pashmangshëm figura e Isa Mustafës do ta ketë një çmim. Sepse kjo që ndodhi nuk mund të harrohet. Përsa më përket mua, e shoh me vend t’i përgjigjem vetëm pyetjes nëse Kryeministri Kurti duhej ta shkarkonte ministrin Veliu. Po, ai duhej ta shkarkonte pa asnjë ngurrim dhe në mënyrë të pakthyeshme.

Procedurat për t’u ndjekur janë një gjë tjetër. Çdo anëtar i një kabineti qeveritar ka detyrimin e disiplinës ndaj vendimeve të përbashkëta dhe nuk i lejohet të lëvizë asnjë fije. Parimi i mendimit ndryshe apo i lirisë së fjalës ekziston në ketë rast vetëm gjatë procesit të pjekjes së vendimit. Jo në publik. Përndryshe, ndodh ajo që në Kosovë përcaktohet përmes shprehjes “njëri i bjen thumbit e tjetri patkoit”, gjë që cënon në thelb autoritetin e qeverisë. Anëtari i kabinetit, nëse beson parimisht se qeveria nuk po merr vendimet e duhura dhe ai e sheh veten të pafuqishëm të ndikojë për mirë me debatet brenda për brenda, jep dorëheqjen dhe fiton kështu lirinë e shprehjes individuale para opinionit publik. Asnjë ekip qeverisës, sado demokratik të jetë, nuk funksionon ndryshe.

A ka vend për një analizë të aftësive të treguara nga Albin Kurti si udhëheqës i vendit? Sigurisht që një qeverie, e cila ka qenë në detyrë vetëm një muaj e gjysmë, nuk mund t’i bëhet asnjë bilanc. Në këtë kuptim, ai do të shkojë përsëri para zgjedhësve krejt i “pa konsumuar” nga pushteti. Por profili i tij si udhëheqës e meriton pak analizë. Do të kisha thënë se ai pati kohë të mjaftueshme për të shfaqur disa defekte karakteri, ku më i dëmshmi, më duket mua, ishte humbja e kontrollit mbi emocionet personale në lidhje me të tjerët, shenjë kjo, së paku se ishte i pushtuar nga euforia. Pa u zgjatur, po përmend vetëm sjelljen e tij ndaj Presidentit Thaçi. Dihet botërisht prej vitesh se këta dy burra nuk kanë asnjë respekt për njëri – tjetrin. Por, në rastin e Kryeministrit me Presidentin e Republikës, marrëdhëniet e tyre nuk janë më aspak personale. Ato janë të përcaktuara qartazi nga kuadri kushtetues. Do thënë se Thaçi e mbajti mirë parasysh këtë fakt.

Ndërsa Albin Kurti hidhte gjithë kohën vickla kur ishte nevoja që të dy krerët e shtetit të takoheshin jo për t’i hequr mërzinë njëri-tjetrit, por për të vënë në lëvizje institucionet qendrore të Republikës. Sipas meje, duke i treguar “forcën” e vet Presidentit, Kryeministri po e shpërfillte me papjekuri të madhe detyrimin kushtetues për të kënaqur egon e vogël të Albinit. Unë jam i bindur se nuk do të jetë e largët dita kur ai do të kthehet në zyrën e kryetarit të qeverisë. Shpresoj se do të gjejë paraprakisht mençuri për të parë edhe te vetja çfarë bëri keq. Duken si hollësi, por pa to ai nuk do të bëhet dot burri i shtetit, që ende mungon në personalitetin e tij politik. Në qoftë se kjo përvojë e parë do e shtyjë ta shohë veten vetëm si viktimë komplotesh nga ata, që nuk e duan, do të jetë keq për të dhe më keq për Kosovën.

Rrëzimi brutal, sado që demokratikisht në procedurë i qeverisë së Kosovës me 25 mars ka tërhequr gjerësisht vëmendjen e mediave serioze të botës. Me sa kam parë, pothuajse askush nuk e beson arsyen e shpallur zyrtarisht nga LDK për mocionin e mosbesimit. Këtu përfshihen edhe vëzhgues shumë të zellshëm dhe fort dashamirë të zhvillimeve në Kosovë. Në përgjithësi ata shohin si arsye të vërtetë papajtueshmërinë midis BE-së dhe SHBA-së lidhur me një plan – thonë – amerikan lidhur me zgjidhjen përfundimtare të konfliktit të ngrirë Serbi – Kosovë, plan ky ende i panjohur nga opinioni publik e për të cilin askush nuk mund të gjykojë me siguri.

Përmbajtja e këtij plani hipotetik është sipas meje në këtë rast një çështje më vete. Ajo çka më shqetëson mua shumë sot, nisur nga përvoja ime në politikë dhe posaërisht në marrëdhëniet ndërkombëtare, është gjetja e Kosovës përpara detyrimit për të zgjedhur midis mbështetjes së SHBA-ve dhe BE-së. Kjo do të ishte një zgjedhje e tmerrshme. E ardhmja e Kosovës si shtet sovran dhe demokratik ka njësoj nevojë jetike si për mbështetjen e SHBA-ve ashtu edhe të BE-së.

Vetëm njëra palë, qoftë ajo amerikane apo europiane, nuk mjafton kurrsesi. Udhëheqësia e Kosovës duhet ta kuptojë e ta mbajë mirë parasysh këtë realitet. Presidenti Hashim Thaçi apo ndonjëri nga shtetarët e tjerë, të cilët me gjasa kanë bërë kohët e fundit një zgjedhje midis këtyre dy faktorëve ndërkombëtarë për çështjen, kanë gabuar. Dështimi i konfirmuar gjerësisht i Federica Mogherini-t si kujdestare e bisedimeve Prishtinë-Beograd gjatë mandatit të saj të posapërfunduar në krye të politikës së jashtme të BE-së është, natyrshëm, një arsye për t’u lodhur. Por jo për të hedhur hapa të dëshpëruarish pa vizion. Këshilla ime modeste për udhëheqësit e Kosovës është kjo:

Historia na mëson se mospërputhjet Bruksel – Uashington lidhur me çështje të caktuara në interes të paqes të qendrueshme globale – dhe marrëveshja përfundimtare Kosovë – Serbi është pa dyshim e tillë – janë gjithmonë të përkohshme. Sepse qëllimi madhor dhe përfundimtar është i njëjtë si për Uashingtonin edhe Brukselin. Udhëheqësit e Kosovës duhet ta bëjnë të qartë se për ta është parimore mbështetja e barabartë nga të dy palët. Sa për kujtesë: vetëm bashkimi i të dy palëve bëri të mundur lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Vetëm duke u mbajtur fort te ky parim, mendoj unë, udhëheqësit e Kosovës sot dhe nesër mund të ndihmojnë sadopak që përpjekjet europiane dhe ato amerikane të bashkohen më shpejt në të njëjtin shtrat. Parë në këtë perspektivë, mbetem i bindur se fjala e udhëheqësve të Kosovës ka peshë të veçantë. Ama, me kusht që ata të jenë të bashkuar fort e të flasin me një zë, bashkim ky që shkon përtej sedrës së njërit apo tjetrit dhe nuk lejon protagonizëm të asnjërit./panorama

Deklarata e krerëve të lartë të Administratës amerikane dhe Departamentit të Shtetit se nuk ekziston një plan sekret për shkëmbime territoresh, është siguria më e madhe dhe garancia më e duhur që i nevojitet Kosovës sot për të ecur përpara.

Kohën dhe energjinë më të madhe sa isha kryeministër, ia kam kushtuar luftimit të zërave konspirativ e të pasaktë, që dikur thonin se Amerika është për shkëmbim territoresh, duke synuar gabimisht largimin tonë nga aleati ynë historik, SHBA-të. Ai plan ka pasë mundësi të jetë në tavolina tjera, por asnjëherë në tavolinën e udhëhequr nga SHBA-të. Sonte, ndihem i përmbushur dhe i sigurtë, që kjo bindje po konfirmohet edhe deklarativisht.

Është ndarë nga jeta aktorja Leze Qena.

Është shuar ikona e aktrimit kosovar, Leze Qena, në moshën 85 vjecare, mëngjesin e sotëm, konfirmon T7.

Ajo ka vdekur vetëm pak minuta më parë në Mjekimin Intenziv në QKUK.

Aktorja ishte pjesë e shumë filmave, serialeve vendore dhe përtej saj. Së fundi ishte pjesë e serialit “Çka ka shpija”.

Leze Qena ishte lindur në Prizren, më 1 mars të vitit 1935.

Në Prizren kreu edhe shkollën fillore dhe të mesme, ndërsa më pas vazhdoi shkollimin e lartë në Prishtinë.

Aktorja më pas filloi edhe karrierën si aktore, ku takoi edhe bashkëshortin e saj, aktorin Xhevat Qena, me të cilin kaloi shumë vite bashkë.

Ata kishin një histori shumë të bukur dashuria dhe treguar se dashuria triumfon mbi gjithçka. Lezja tregonte se mjaftonte dëshira për një darkë që ata të shkonin në Zagreb e të ktheheshin pastaj në punë. Ndërsa në disa raste, Xhevati ishte treguar xheloz kur ishte në publik me Lezen, tregonte aktorja për bashkëshortin e saj, pa të cilin i ra të jetonte edh shumë vjet pas vdekjes së tij.
Xhevat Qena e Leze Qena

Lezja ishte aktore shumë e dashur dhe me vlerë për Teatrin Kombëtar të Kosovës, ku ka aktruar në shumë shfaqje, deri në vitet e fundit të jetës së saj. Madje ministri i atëhershëm i Kulturës në Kosovë, kishte thënë se “angazhimi i saj në skenën e teatrit është një thesar i çmuar për historikun e teatrit kosovar”.

Ajo njihet për shumë role në shfaqje, filma e seri të shumta televizive shqiptare, si “Po e zëm, po e zën”, “I ikuri (Fidani)”, “Qesh e ngjesh”, e “Të gjithë me ne ndër të tjera”, në të cilat është shfaqur që nga vitet 1070.

Ndërsa që nga vitet 2000, Lezja ka qenë pjesë e ekranit televiziv në shumë serialet komedi të dashura për publikun shqiptar, duke filluar me “Mahmutovitët e Rexhepovitët”, më pas për rolin e ‘Gjyshes’ në serialin “Familja Moderne”, “Kombinati” dhe së fundi në komedinë “Çka ka shpija”.

Të gjithë ata që e njohin, miqtë e bashkëpunëtorët e kolegët që i ka rënë rasti të punojnë me të, gjithmonë kanë thënë se Lezja ishte ajo që i ndriçonte ditën sa herë që ishte në punë.

Leze Qena ka vdekur në mëngjesin e sotëm në QKUK, vetëm pak ditë pasi ka mbushur 85 vjet./Gazeta Express/

Prishtinë