Nga Aurenc Bebja*, Francë – 17 Mars 2024

Revista rumune “Oglinda Lumii” ka botuar, të shtunën e 6 janarit 1923, në faqen n°770, një artikull lavdërues asokohe për Napoleon Bonapartin shqiptar, Ahmet Zogun, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar:

Napoleoni shqiptar

Ky është Ahmet Zogu, presidenti i Këshillit të Ministrave të Shqipërisë, pavarësia e të cilës u njoh përfundimisht vetëm një vit e gjysmë më parë. Kryeministri i ri, të cilin bashkatdhetarët e krahasojnë me Napoleon Bonapartin, është një figurë kurioze në politikën botërore dhe, pa dyshim, ai është kreu më i ri i qeverisë në të gjithë botën (ai është 27 vjeç).

Në një moshë kur shumë të tjerë sapo kishin kaluar pragun e shoqërisë, Ahmet Zogu tashmë i përket legjendës. Ai konsiderohet njeriu i paracaktuar për ta çuar Shqipërinë drejt begatisë dhe madhështisë; Vendimet e tij janë ligj për të gjithë shqiptarët, pavarësisht besimit fetar.

Karriera politike e Zogut, ose më saktë lufta për pavarësinë e vendit, daton prej kohësh, pasi diktatori aktual ishte vetëm një adoleshent 15-vjeçar. Që atëherë, ai u hodh shkabave dhe më shumë se një herë rrezikoi jetën e tij gjatë kryengritjeve përmes të cilave populli shqiptar shfaqi dëshirën për të jetuar jetën e tij, i lirë nga tutela e huaj. Natyrisht, ka shumë vështirësi për të zbutur, të gjitha që rrjedhin nga keqkuptimet me Greqinë, nga njëra anë, Jugosllavinë, nga ana tjetër, në lidhje me përcaktimin e kufijve. Por duke qenë se Republika Shqiptare lindi nën kujdesin e Lidhjes së Kombeve, është për të shpresuar që këto konflikte të zgjidhen së shpejti.

***

Forma e qeverisjes së Shqipërisë ka veçori që e bëjnë atë të ndryshme nga regjimi demokratik i republikave të tjera.

Nominalisht, pushteti suprem ushtrohet nga ai që quhet Këshilli i Regjencës, një lloj Lejtenance Mbretërore. Ky këshill, i përbërë nga katër anëtarë, zgjidhet me plebishit. Ai që aktualisht është në funksion është rrjedha e konsultës së përgjithshme të vendit të vitit 1920.

Këshilli i Regjencës emëron kryeministrin, i cili zgjedh vetë bashkëpunëtorët e tij.

Kontrolli i akteve të pushtetit ekzekutiv ushtrohet nga një parlament prej 75 deputetësh. Për përfaqësimin kombëtar është përgjegjës vetëm kreu i qeverisë; Ministrat e tjerë janë zyrtarë të thjeshtë, nën autoritetin e drejtpërdrejtë të kryeministrit.

Ahmet Zogu është edhe ministër i Brendshëm dhe i Jashtëm.