Nuk mbaj mend sa kisha pa shkuar tek Turbina për të parë dramë, komedi a diçka të tillë…Nuk më linte dhimbja për teatrin e vjetër…si e kafshuan dhe e shqyen fadromat dhe si nuk e lanë të paktën muze!?

Ne njerëzit e rëndomtë dhe pa mend,kur kërkojmë të heqim të vjetrat nga shtëpia apo nga një institucion i hedhim për në Sharrë,por bota me mend i pastron dhe krijon këndin figurativ të kujtesës.Ne,d.m.th.ata që udhëheqin herë pas here këtë vend, fadromën e kanë mjet pasurimi dhe shkatrrimi.E duan fort si një femër të bukur edhe pse hedh vetëm krahë shkatrrimi.

Këtu tek ne gjithë vilave ia hoqën eshtrat,

kur shteti duhej t’i ruante më shumë se sytë.