Do ishte shume gabim të pranonim një të pa vërtetë në lidhje me rezultatin e pritshëm të reformës zgjedhore. Rezultati është ky që është.

Kemi një reformë të munguar me tërë problemacitetin e tmerrshëm të krimit elektoral , kemi rekomandimet dramatike të OSBE-ODIR, kemi rezultatin e pushtetit të grabitur mbi prova të pa fundme.

Kemi një bilanc të pa ndryshuar në thelb në raport me zgjedhjet e manipuluara , të 2025 që na presin. Bëhet fjalë jo thjeshtë për një rotacion normal, ku zgjedhjet si mekanizmi i demokracisë përbëjnë provën e vullnetit të popullit, por për ndarjen e dy epokave.

Në raport me gjendjen e rrënuar të demokracisë në Shqipëri, domosdoshmërisht, që duhej të kishte një reforme, ku konsensusi duhej të ishte vullneti i të gjitha palëve që të krijonin një formulë të re zgjedhore në mënyrë që përfaqësimi real të mund të bëhej forca   e madhe  që do ti hapte udhë një të ardhmeje të re, e cila  duhet që të lejë mbrapa ,dale –  ngadal, Shqipërinë e brejtur nga konfliktet e ndërsyera nga regjimi, Shqipërinë e trukuar në çdo drejtim, Shqipërinë reale të zbrazur nga banorët e saj, Shqipërinë e diferencave të mëdha sociale ndërmjet njerëzve të mjerë e të këputur dhe oligarkëve, dhe si përfundim; Shqipërinë, e cila sot para së ardhmes së saj ka pikëpyetjen e madhe ekzistenciale të qenies. Por në raport me atë që ne kërkojmë të gjithë, kjo i ngjanë aq shumë konceptit të Fadajevit për letërsinë, e cila sipas tij “ është si një kopsht me mollë, jo ashtu siç është në të vërtetë, por ashtu siç duhet të jetë”.

Në fakt, në se e përshtatim këtë filozofi krijuese të shkrimtarit të njohur rus me realitetin tone, është një vizatim i bukur. Kopshti ynë tashti është mbuluar nga ferrat që ka mbjellur i paudhi që qeveris me diktatin e forcës së parave të krimit dhe drogës. Kopshti ynë në të cilin kishin filluar të mbinin dhe të lulëzonin edhe “lulet edhe mollët e para për dy dekada me radhë  tashti është i pushtuar nga gjembat dhe barërat e këqia. I ka ikur ajo hijeshia modeste që kishte filluar të përhapej dhe është kthyer në një rezervat krokodilësh, gjarpërinjsh dhe grabitqarësh.

Ne e shikojmë Evropën sot mes  dekadash të kthyer mbrapsht,ndërkohë  që  duhej të ishim pjesë e  saj me të gjitha të drejtat.

Do ishte një moment i rëndësishëm kthese ,ku pas gjithë gjithë  kësaj periudhe të jetës në xhungël tërë qytetareve të dhunuar, të shfrytëzuar dhe të diskriminuar, t’iu jepej  shansi, që të shprehnin vullnetin e lirë pa represion, pa blerje dhe rrëmbim votash, pa manipulim dhe histori të pa fundme truqesh për ta mbajtur pushtetin nën zotërim.

Vota e lirë  dhe vullneti i shumicës realizohet vetëm atëherë, kur ligji i zgjedhjeve formulon,  aprovon dhe zbaton rregullat të detyrueshme që përfaqësojnë tërë problematikën e një përvoje   të dështuar dhe dramatike.

Cili është produkti reformës zgjedhore sot ? Fitore, humbje apo edhe ashtu edhe kështu. Në perceptimin tim jemi aty ku kemi qenë. Reformë zgjedhore thelbësore s’ka.  Kodi   zgjedhore nuk  është prekur,përveç disa arnimeve që nuk i prishin punë regjimit për të tjetërsuar vullnetin e votueseve . E vetmja gjë e vogël që ka ndryshuar   është se regjimi ka future hundët me propagandë dhe po bën lojën e trukut të radhës ,duke i paraqitur disa ndryshime të detyrueshme të Gjykatës Kushtetuese si reformë. Jemi aty ku ishim, tek barrikada që i ka vënë regjimi me kreun e tij drejtës tone  për të vazhduar më tej.  Sjelljet e tij politike as mund të imagjinohet të ndryshojnë ,sepse është diktator dhe diktatorët e niveleve  të tilla respektojnë vetëm parimet e zanatit  të tyre  për të mbajtur pushtetin.

Makthi i pushtetit të diktatorëve mund të krijoj  çdo lloj situate për këtë pushtet.

Bisedimet dhe retorika mbi to tashmë mbeten  një kohë e humbur.

Vetëm forca i tmerron diktatorët.

Gjithashtu, vlen ti rikujtojmë vetes si  opozitarë të çfarëdo rangu qofshim, se ky  regjim  asnjëherë nuk  i ka fituar zgjedhje me votë. Ai votën gjithmonë e ka tjetërsuar  dhe ne e kemi toleruar. Ka blerë gjithë reagimet e mundshme brenda dhe jashtë vendit dhe ka ecur përpara mbi krimin elektoral. Në qoftë se do ishte ndryshe s’kishte pse ta kapte pengë Lulzim Bashën me renegatët dhe kokrrat e disa inaçinjëve qejfmbetur që i grumbullohen  përreth. Po qe se nuk   kishte një gjykim  si humbës për të gjitha zgjedhjet, s’kishte pse të udhëtonte kaq shumë në rrugën e krimit makbethian me kamën e pabesisë  të fshehur nën kostumet dhe kravatat shumëngjyrëshe, për të vrarë kundërshtarin e tij politikë. Po të ishte i bindur në fitoret  e tij s’kishte pse të shpenzonte, të gjente dhe të korruptonte Mcgonigal, kryeagjentin e superfuqisë globale, vetëm e vetëm, që te shkatërronte opozitarizmin në Shqipëri.

Po qe se kishte siguri në pushtetin e tij, nuk kishte pse ta “sakrifikonte” me një  ekspozim  banal së bashku me vëllain e tij të vogël Aleks, Sekretarin Amerikan të Shtetit z. Antoni Blinken, për ta shënjestruar pa prova     kundërshtarin e tij Sali Berisha me një nongrata të   gabuar historike.

Po të ishte kaq i qetë në  vijimësinë e pushtetit të tij, nuk kishte pse futej në kurthin e vetvetes, duke e përndjekur dhe burgosur politikisht kryetarin e opozitës  shqiptare dhe shumë opozitarë të tjerë.

Është thënë dhe provuar me fakte të pa numërta, (që po ti radhitësh kërkojnë shumë faqe), se Edi Rama është në politikë një trumcak  në mes të errësirës. Ai sot jo vetëm që nuk është në ditët e tij normale në politikë,  por është në pikun e ditëve më të zeza të tij.

Atëherë çfarë duhet bërë më prej nesh?

Pikë së pari problemi i refuzimit  ose sorollatja  e bërjes së reformës zgjedhore sipas standardeve  nga regjimi, duhet sqaruar publikisht  me të gjitha detajet e rëndësishme që ka.

Për shumë njerëz ka  një amulli dhe paqartësi interpretimi  në lidhje me këtë problem, që dëmtojnë ndjeshmërinë e domosdoshme të njerëzve në lidhje me përkushtimin e tyre.

Duhet konsumuar në mënyrë shteruese nëpërmjet një komunikimi të kujdesshëm dhe të vendosur  problematika e këtij refuzimi, me OSBE-në, ODIR-in, përfaqësinë diplomatike të BE-së dhe SHBA në Tirane dhe përfaqësitë e tjera diplomatike të përfshira në këtë çështje.

Duhet krijuar një dinamike  e re  reaguese nga PD-ja  dhe tërë forcat opozitare and blok në mënyrë që ta çajmë   me forcë digën e betonuar të regjimit për ti hapur rrugë zgjedhjeve të lira me një kod zgjedhor demokratik dhe të sigurt.

Përtej retorikës duhet organizuar një mobilizim  i forte presioni për  ta detyruar regjimin ti hapi rrugë qeverisë teknike, pa të cilën nuk ka si të ketë zgjedhje.

Të futesh në zgjedhje me këtë kod zgjedhor   është një lloj sikur të vetë dorëzohesh në xhungël.

Prandaj  çdo kërkesë apo kusht i opozitës  , si ndaj regjimit ashtu edhe tërë faktorëve ndërkombëtar, duhet fokusohet  tek krijimi i qeverisë teknike. Është kërkesa më modeste që po bën opozita e shtypur prej këtij regjimi.

Regjimit i kanë rënë maskat dhe besueshmëria po i futet nënë dhe.  Kreu i tij  nuk ka më fuqi të  rendë poshtë e lartë në arenat e diplomacisë ndërkombëtare si prestigjator me  kanavacën e ngjyrave në krahë, me anën e së cilës na ka munduar 12 vjet me lobimet e pista të diplomacisë sorosiane.

Pëlhurat e Penelopës po grisen një nga një dhe po i dalin sheshit zhgarravinat e mbuluara të krimit ,korrupsionit mashtrimit dhe padrejtësive që po bën.