Nuk ka kuptim kjo ditë pa nderuar kujtimin e Kryetarit të parë të Bashkisê së Tiranës Kryeqytet, Ismail Efendi Ndroqi.

Në fotografinë e parë ndodhet në Qafë Kashar, me një grup luftëtarësh tironas e në krahë të qeverisë shqiptare dalë nga Kongresi i Lushnjës i cili vendosi të shpallë Tiranën Kryeqytet.

Kronistët e kohës, gjyshërit e stërgjyshërit autoktonë rrëfejnë se qe hera e parë që nën pelerinën fetare mbajti jataganin.

Qe i gatshëm që të mbronte me jetë qeverinë e lirë shqiptare.

Urtësia, pjekuria e patriotizmi i tij garantoi që kjo qeveri të hy në Tiranë e të mbrohet nga popullsia venalie me masat më të mira të sigurisë brenda qytetit e përteth.

Patriotizmi, ndershmëria, karakteri e bëri që me votën popullore të zgjidhet kryetar bashkie ne vitet 1917-1922.

Gjatë qeverisjes së tij bashkëpunese e largpamëse në Tiranë u ngritën institucione të rëndësishme sociale e kulturore si Streha varfnore, Spitali Civil, Kryqi i Kuq, Shkolla Amerikane Harry Fultzi, Biblioteka Kombëtare, varrezat e qytetit, etj.

Ishte një Tiranë e një Shqipni e sakatuar nga lufta e I Botërore, zia e bukës, gripi Spanjoll, jetimë e varfëri në rrugë.

Qe qeverisja e tij që drejtoi hapjen e rrugës së Durrësit sipas planit urbanistik austriak e që ndikoi në zhvillimin ekonomik të qytetit.

Qe ai që më tetor 1921 i nisi një letër të gjitha Kancelarive e qeverive Europiane ku shkruante se “populli i tij nuk do të njihte asnjë vendim diplomatik që do të cënonte kufijtë e Shqipërisë”.

Në foton e 2 është në zyrën e tij si Kryebashkiak.

Ismail Efendi Ndroqi qe kryebashkiaku më jetëgjatë në qeverisje e Shqipërisë së lirë prej 1912-1944.

I paharruar kujtimi e puna e tij me betimin e 1920 së qeverisë shqiptare;

“Betohem n’emër të Perëndis, tue dhanë besën Shqiptare e fjalën e nderit para mbledhjes së Kombit se do shërbej popullit dhe Shtetit Shqiptar drejtësisht, do të mbrojë ligjet dhe indipendencën e plotë t’Atdheut Shejt”.

Këtu në Tiranë , posa t’i diktohej ndonjanit erë patriotizmi , i thojshin shqiptar- shkruan Hafiz Ibrahim Dalliu.

“Patriot quhet ai njeri, që asht i pajuem me të gjithë vetijat e nalta njerzore dhe kombëtare. Pra pak së paku lypet të jetë: dashamir, këshillues, shërbëtor dhe prijës i kombit në të mbarët; duhet të punojë me mish e me shpirt për ta nxjerrë kombin prej errësinës së padijes,në dritë të ditunisë dhe prej gëthetrës së sundimit të huej në lirinë kombëtare.

Patriotizma është një fjalë e shenjtë që përfshin shpirtin e gjithë virtyteve njerëzore dhe kombëtare. Prandaj ai fatbardhë që cilësohet me fjalën patriot, asht tepër i lavdërueshëm, kudo dhe prej kujtdohit rrëfehet me gisht”.

E Ismail Efendi Ndroqi qe një Kryebashkiak tironas patriot!

Klerik i lartë e gjuhëtar, dijetar e ndershmërisht qytetar!