Sot violonçelisti Gjergj Antoniu, muzikanti par excellence do të festonte 75 vjetorin.
Koncertist karriere me një intensitet befasues koncertesh për kohën, ngriti peshë zemrat e spektatorit dhe u bë legjenda e jetës muzikore shqiptare. Për 35 vite rresht interpretoi në 91 koncerte, krye-vepra të literaturës muzikore botërore dhe pothuajse gjithë veprat e kompozitorëve shqiptarë.
Por…
Në një ditë shtatori të vitit 2012, trupi i tij s’mundi dot t’i rezistonte më sëmundjes fatale, që e mori në një moshë relativisht të re, 63 vjeç.
Sa shumë projekte koncertesh mbetën pezull, sa ëndrra i mbetën pa u realizuar, sa vepra bashkëkohore të blera kohët e fundit edhe pse kurohej për disa vite në Greqi, Ai nuk mundi dot t’i jepte zë me talentin e tij të përveçëm e të pazakontë në mjedisin shqiptar por dhe jo vetëm.
I admiruar nga muzikantët dhe publiku, i vlerësuar me superlativa prej kritikës profesionale në shumicën e rasteve, me të njëjtin respekt edhe u përcoll në banesën e fundtit në atë 29 shtator…
Kur arkëmorti la prapa derën e Universitetit të Arteve, kortezhi instiktivisht e vuri në mes të dy rreshtave dhe po aq instiktivisht heshtja e rëndë u thye nga një duartrokitje e ndrojtur, që vetëm pas disa sekondave u shumëfishua nga të gjithë, me të njëjtin zell të përherëshëm. Për dijen time ishte rasti i parë i një reagimi të tillë dhe s’kish si të ndodhte ndryshe.
Ishin këto duartrokitjet e fundit që i dhanë kolegët instrumentist, të cilët s’linin rast pa u shprehur në media për vlerat e tij, ishin kompozitorët që shumicën e krijimeve për violonçel ia dedikuan Atij e njëkohshëm e konsideruan frymëzues e konsulent profesional, ishin duartrokitjet e fundit të studentëve që do ju mungonte dashamirësia e urtësia e sugjerimeve profesionale, por dhe rreptësia në plotësimin e kërkesave dhe jo vetëm violonçelistët, por të gjithë studentët e tjerë, që përfituan nga kultura e tij dhe që me përkushtim dhe pasion kurrë nuk ia kurseu bashkëbisedimet për faktorët që siguronin cilësinë e interpretimeve. Ishin duartrokitjet e familjarëve të pakët, që koha i kishte rralluar, të cilët për dekada, madje që fëmijë i kishte bërë krenar.
Nga talenti i tij kanë marrë jetë 75 vepra të letërsisë botërore muzikore, 52 vepra të kompozitorëve shqiptarë, 14 vepra të transkriptuara, 9 vepra të muzikës së dhomës. Gjithësej150, prej të cilave një numër i konsiderueshëm i përcolli në skenat tona për herë të parë duke dhënë modelin e perceptimit dhe interpretimit artistik si Ai.
Muzikant i sojmë me fantazi krijuese dhe imagjinate të pasur që pas procesit rigoroz të njohjes, duke realizuar ekzekutime perfekte tekniko-profesionale ndjente misionin t’i përcillte vlerat estetike të veprës përmes prizmit të tij shpirtëror e intelektual.
“Çdo harresë është e dëmshme, por ajo mbi artin, tempujt e tij dhe dishepujt, është e pafalshme” (P. Kabo)
I paharruar kontributi.
(Të dhënat faktike janë nxjerrë nga studimi monografik “ Gjergj Antoniu Një jetë me violonçel”).nga ku po shkëpusim një fragment të karakteristikave të individualitetit.
Qendrimi krijues
Vepra artistike në të në cilën merr trajtë objektive vullneti krijues i kompozitorit, talenti dhe ndjeshmëria subjektive e tij ndaj ideve muzikore , imponohet si një skemë e përgjithshme për muzikantin interpret. Mbajtja e qendrimit realist dhe shprehja me vërtetësi realizon korrektësinë e ekzekutimit , domosdoshmëri edhe kjo e përgjithshme. Vetëm mënyra e përjetimit intelektual dhe shpirtëror të instrumentistit e bën atë variant të përveçëm. Në këtë kuptim, termi interpretim e presupozon , ekzekutimin ndërkohë ai sa është i dallueshëm aq mban edhe varësi lidhjesh me ekzekutimin, si simbiozë e vërtetësisë me individualitetin. Zbatimi me korrektësi i partiturës shfaqet si tipar i ekzekutimit të pastër, interpretimi është mëvetësi e qenësishme, është bazim i shpirtit drejtuar nga intelekti, është përveç sakësisë një vetdhurim plot pasion. Në të gjendet hapësira për të shprehur interpreti qendrimin subjektiv krijues. Në bashkëveprim me lirinë e shprehjes, ky qendrim ndihet në trajtat e ndjeshmërisë e nuancimet shpirtërore individuale, në perceptimin intelektual e artistik, e bëhet i dukshëm në karakterin improvizativ të lojës.
Improvizimi, kur plekset me rreptësinë e formës të çdo detaji e të parashtruar në veprën konkrete krijon në intepretim variantin e përveçm indivdual.
Në librin “Poetika Muzikore” në kapitullin mbi ekzekutimin Stravisnky pohon: “Eshtë e drejtë dhe e natyrshme t’i kërkojmë edhe interpretit nënshkrimin dhe kulturën që i kërkojmë krijuesit. Sepse që të dy do të gjejnë në to lirinë në plotësinë e saj të skajshme dhe në fund të fundit edhe nëse jo përnjëherej , suksesin e vërtetë, shpërblimin e ligjshëm të interpretëve, të cilët në shpalosjen e virtuzitetit të tyre më të shkëlqyer ruajnë atë modesti dhe atë vet përmbajtje të shprehjes që është vula e artistëve të sojmë” (fq. 87)
Natyrisht së bashku me lexuesin e vëmendshëm, biem në sintoni tek pranojmë që në këtë përkufizim të Stravinskit përfaqësohet më së miri edhe Gjergj Antoniu….
Tërë hapësira tingëlluese e veprës në interpretimin e tij vjen te dëgjuesi si refleks i vetëndjerë artistik, në lirinë e shprehjes e qendrimin krijues, dhe kjo padyshim ndihet jo vetëm në raport me literaturën shqiptare, por dhe me atë botërore ………
I.Dema ,12 Prill 2024
I perjeteshem kujtimi i te ndjerit Pjeter Abnori.
Ky popull qe pere 500 vjet i thote pushtuesit vlla dhe per 50 vjet bahet i pa fe i pa moral spiun i pa bes dhe perseri ne mendje eshte komunist une nuk di cfar ti them vetem “Fali o zot se zdine cfare bejne”
E vertete,i themi vlla turkut se kjo eshte e verteta historike.Shiko emrat e atyre qe denojne Pjetrin e ndjere,jane te gjithe vllehe ortodokse se atehere ata benin ligjin,komanduan per 50 vite Sotiraqet,Vangjelet,Jorgot.E sot e keni marre ne dore ju qe Migjenbi me mire se kushdo ju paraqet,e pra ju sot doni me na dhene mend.Europa ka braktisur kishet dhe prifterinjte se jane te pamoralshem dhe hajdute,ndersa ju i adhuroni.
Po fali o zote,
Ata nuke njofin meme e babe vlla ase moter
Vic nenen part
arberi
I Shkreti Pjetër Arbnori askush nuk e ka kuptuar komunizmin se përse ka vrar njerzë të pa fajshëm Enver Hoxha duhet cdo shtete të ka një Z. Shteti tamam por jo sikur ky që shkatërroi Qytetarët e ka patur nga ata që i thojne turkit vëlla sepse ja kan frikën ende e ka ata që i thojne shkaut serbit vëlla sepse ende ja kan frikën ose janë pjellë e tyre thjesht.
Por vetëm një herë ta kuptonte ky Popull i shkret se përse ka vrarë njerzë të pa fajshëm e njerzë të Besueshëm Enver Hoxha ndoshta do të merrte frym më lirshëm
Sa ishte gjalle,Pjetri kishte mundesi te kembengulte per hapjen e dosjeve te ish sigurimit te shtetit.Nuk e beri!Me,apo pa dashje u be pale me besepreret e rinj.E keqja e madhe vazhdon te gerryej Shqiperine edhe sot.Vetem per kaq,mendoj qe ai e ka humbur te drejten per ta meshiruar.
Mandela i shqiptareve….Zotni e tij Pieter Arbnori…..eshte legjende e sakrifices….trimerise , e urtesise ,e mencurise ,por ishte i pa fuqishem te dilte kunder vendimeve ,per mos hapjen e dosjeve ,pasibi shte vendim politik i PD , i Sali Berishes …manover politike per te mbajtur pushtetin e tij personal, te cilin ja moren me dhune komunistet , ne 97 – ten …por gabimi i tij i pa falshem ishte kur erdhi ne pushtet per here te dyte ne 2005 me vote plebishitare, dhe perseri e shperfilli ne menyre te qellimeshme me marreveshjen per moshapjen e dosjeve, te ligjit 7501 per ndarjen e pronave,,e cila kulmoi me marreveshjen famekeqe per ligjin zgjedhor te 2008 , shkaterroi legjeslacionin , humbi drejtesine …gjukatat , i korruptoi deri ne ate pike sa dolen jashte loje…tani po i paguan, me djegjen e mandateve …nje cmim ky i merituar , nje fund qe i nxorri jashte loje, si force politike, kjo duhet te ndodhe edhe me mafjozet e majte komuniste…deri sa ne shqiperi te vendoset pluralizmi dhe demokracia e vertete e shume pritur….