Ismet TAHIRAJ 

Si t’i njohë tinguj 

E fyjëve  pranverë 

Që m’i djegë buz’t 

E më përzihet vrer. 

Si t’ia shoh ballin 

Që rrezja i shkrep, 

Këmish’ të bardhë 

E jelek më kok’rra ar 

I’a ngjesh shtatin 

Si dragoj  në shpellë 

Të I’a ndijë melodinë 

Kavallit të frashërit të zi, 

Këtë  mes ditë 

Që peshë zemra më rri. 

Ai ishte I urtë  

Ishte  I qet’ 

Kurrr nuk mërolej 

Veç   të ishte askët. 

Pranvera erdhi   

Ai nuk u kthy’ 

Italianët e mësuan 

Të shkruaj më  makinë 

Rrëfime  e histori 

Dhe  nana  I dha    

Ushtrisë  të kombit, 

I Shte  sekretar I ngushtë 

I Mehmet Gradicë  

Bac’ Shaban Polluzhës 

Llafe bënte  

Pak  niste  bidesa 

Angelezve e italianëve 

Meszhe të koduara 

U jepte  , që bota I merrte. 

Ehhh ku ta kam djalin 

Mehmetin tim, 

Ishte skifter më krah 

Engjëll shpirtin tim…. 

Më ai s’u kthye 

At’dheu i ka punët e mëdha 

Unë për atdhe kam vesh çefin 

Nanë ,nana ime 

Bëhu e urtë, 

Ballin lidhe  

Më mahramë të bardhë 

Mahramë pa as një rrudh’. 

Të kuqët e malit 

Më gjakun tim 

Kanë lu’ 

Aty të lumi  

Në Skënaraj 

N’ balt’ 

Na kanë sharru. 

Ne jemi neone 

Që zdrisim fushat , 

Nan’ merri ngryk 

Shkrepa e aratë e bukës. 

Do të vij dita 

Veç  durim, 

Balli im  

Do të shëndrrisë 

Bustin veç shkëlqim  

Nanë jehona e fyjëve 

Do t’I rritë fëmijët 

Pa as një jetim  

Shallin e bardh’ 

Pa as një rrudh’ ball… 

SYRIGANA

Syrigana * ka hijeshi

Si secili vend

Syrin  pa e tremb.

Kodrat e gjata

I mba mbi shpatulla,

Kalanë e ilirëve

Diell midis blirëve.

Kopshtet më pemë,

Ujin që nuk shteroj

Aratë si fusha të Nilit

Në valle vashat

Si luledielli.

Por ,  veçse

S’ka gjumë rehat,

Karpatianët

Po kthehën në fshat.

Syrigana ,sheh

Plotë mëri,

Shkuan pleqtë

Kthehuni RINI….